Chapter Nine
Daxton's PerspectiveStanding in front of me is this girl, I am observing her as she is letting out her vow. And honestly, her words are coming from somewhere. Hindi ko alam kung parte ba ng pagpapanggap niya ang mga sinasabi niya ngayon. When did I become her best friend and later on his boyfriend? Hindi ko alam pero habang pinapakinggan ko ang mga sinasabi niya, imbes na mainis ay nalilito ako, tila pakiramdam ko ay may pinaghuhugatan siya. Her words sound substantial in my ear, like it really happened. She is saying every word with sincerity.'Come on! Daxton, don't be lost in her facade. She is only acting! That's her nature!'
Bumuntong-hininga ako at ramdam ko ang kumukulo kong dugo pero pilit kong kinakalma ang sarili ko. I just let her say what she wants to say at nang ako na ang sumunod na magsasalita. Hindi ko na mapigilan at sinabi ko lahat ng gusto kong sabihin. Ramdam ko ang kaba sa hitsura niya.
Chapter Ten Zoe's Perspective Nakatitig ako sa salamin habang pinagmamasdan ang mamahalin kong wedding dress... Dahan-dahan ko itong hinubad at nagpalamig muna ako sa umaagos na tubig sa shower room. Nakakarelaks ang lamig na dumadaloy sa katawan ko pakiramdam ko naaalis ang mga kinikimkim ko. 'Zoe, kaya mo 'to! Makakaalis ka rin, balang araw makakalaya ka rin!' bulong ko. Nang lumabas ako matapos kong nagtagal sa loob ng shower room ay agad namang tumingin sa akin si Daxton at napakasungit niya kung tumingin, parang kakainin niya ako ng buhay... Kulang na lang masuka siya sa tuwing nakikita niya ako. Kung alam niya lang mas nakakainis siyang tingnan. Nakakairita ang awra niya, lagi na lang seryoso. "Zoe, anak, halika maupo ka," biglang tawag sa akin ni sir Herbert. Pinagmasdan ko ang mukha niya. Isa pa siya, bigla na lamang naging iba ang trato niya sa akin matapos ang kasal, as if we are so c
Chapter Eleven... Daxton's PerspectiveNasa loob ng kwartong ito kaming dalawa ng babaeng ito. Hindi ako makapaniwala na dito siya matutulog sa kwarto ko. Akala ko sa bakanteng kwarto siya pero pinilit ni dad na dito siya matulog kasama ko. 'This is torture!' I hissed.I am glaring to her... nkaatayo siya sa tapat ng pintuan pintuan, nakayuko siya at nahihiya pa kunwari. Hindi ba't plano niya ito? Marahan akong lumapit sa kanya at agad naman siyang napatingin sa akin. Nang nasa mismong harapan niya na ako ay napansin kong umatras siya ng kaunti kaya naman lumapit pa ako lalo at humakbang ulit siya paatras hanggang sa dumikit na ang likod niya sa may pintuan.Pinagmasdan ko ang mukha niya at pinagpapawisan siya... Nagtaas ako ng kilay at bigla kong tinaas ang dalawa kong kamay at dinikit ko sa pintuan, sa magakabilang gilid ng balikat niya, at napansin kong bigla niyang itinaas ang mga kamay niya at tinakpan ang dibdib niya. At ramdam
Chapter TwelveZoe's Perspective Para akong nabunutan ng tinik ng umalis si Daxton. Pero sa totoo lang nakakahiya ang naging reaksyon ko ng lapitan niya ako. Sino bang hindi magiging masama ang isip kung ganun ikulong niya ako sa magkabilang kamay niya. Naupo ako sa kama at pinagmasdan ang silid, napakalawak niya, parang tatlong kwarto ata ang lawak nito, at napakaganda ng mga drawer, sliding pa ang iba. Kulay puti lahat ng malalaki niyang drawer, halos black and white ang datingan. Super manly ng style, wala siyang masyadong decoration but it's all perfect. Nabored ako kaya naman tumayo ako at binuksan ang isa niyang drawer, namangha naman ako sa pagkakaayos ng mga damit niya. Naka-hung lahat ng jackets niya at infairness magakakahiwalay bawat kulay, napaka-spacious ng drawer niya kaya kahit napakadami niyang damit ay hindi naging sagabal iyon dahil malawak naman ito. Pagkabukas ko sa ibabang bahagi ng drawer ay agad kong sinara iyon ng makita ko
Chapter Thirteen Daxton's Perspective I was covering her mouth, she was laying while I was on top of her and I just realized that I scared her the moment I saw her tears. I snapper my head, nagulat lang naman ako dahil sumigaw siya at hindi ko gustong isipin ng buong tao sa bahay na ito na may ginagawa akong masama sa kanya. Nakaramdam ako ng awa and the guilt is devouring me. Binitawan ko siya at hindi siya sumigaw, at sa tingin ko dahil mas nangingibabaw ang takot niya ngayon at hindi niya magawang sumigaw, I know that feeling cause when I was six, I saw a ghost, not sure if it's real but I tried to scream but there was no voice coming out of my lungs. "I'm so..." I stopped when I felt her hands landed on my face. Bigla siyang tumayo at napakasama ng tingin niya sa akin.
Chapter Fourteen Daxton Perspective Ang sakit ng ulo ko nang magising ako. Napahawak ako sa ulo ko at naupo ako nang mapagtanto kong nakatulog ako sa sahig, pero may nakalapag naman na comforter at napalitan din ang damit ko. Pili kong inalala ang nangyari kagabi nang nagflashback sa akin lahat. Napatayo agad ako at napapikit sa sobrang kahihiyan. I shouldn't drunk that much. 'You're such an idiot, Daxton!' bulong ko nang mahagilap ko ang asawa kong nakahiga at natutulog ng mahimbing sa kama. At muli akong nakaramdam ng init ng ulo. Agad akong nagpunta sa banyo at naligo. Ang sakit pa din ng ulo ko kaya pinilit kong maligo ng sobrabg lamig para din mawala ang hnag-over ko. Nang matapos akong magising ay lumabas na ako ng bnayo at tulog na tulog pa din si Zoe. Napakakalat niya pang matulog dahil halos nakabuka pa ang dalawa niyang paa at
Chapter Fifteen Nagulat kaming lahat nang marinig ang tunog ng nabasag na bote o kung ano pa man iyon pero nang lingunin ko ang glass door nila, dito kase sa ibaba may malawak silang bakuran tapos ang pinto papunta doon ay salamin maski ang pader nito kaya kitang-kita ko si Daxton at napansin ko ang baso na nagpira-piraso sa sahig. Doon pala nanggaling ang tunog na iyon. Nakita ko siyang nilapitan siya ni ma'am Diana at mukhang nag-aalala ito, di ko marinig ang sinasabi nila pero nag-uusap sila dahil gumagalaw ang mga labi nila. Hinawakan ni ma'am Diana ang balikat nya pero inalis ni Daxton iyon at saka umirap at iniwan si ma'm Diana at pumasok dito sa loob. "Are you out of your mind?!" galit na tanong ni sir Herbert pero hindi nito pinansin ang tatay niya. "Kinakausap pa kita, Daxton. Don't you dare turn your back at me!" dagdag niya pero hindi ito nagpaawat at nilayasan
Chapter Sixteen Daxton's Perspective Matapos nang pagtatalo namin ni dad ay hindi ko na sila hinarap sa tanghalian, I just want to be at peace and just wanted to get away from everyone, especially from my dad. He just put away my trust in him. I think it's a good thing to go in the ranch na rin para makalayo muna but it would be best if hindi ko kasama ang babaeng iyon, but I could do nothing but take her with me! Ilang oras na ang lumipas at nakakulong pa din ako dito sa kwarto, gusto kong bumilis ang oras. I wanted to go out but it's useless dahil alam kong di naman ako hahayaan ni dad and if he will, I am sure he will let me go with a bodyguards following me around like a stalker. Sino naman may katahimikan kung ganun. "We have to go," sabi ni dad nang buksan niya ang pinto. Bumuntong hininga ako at saka tumayo, "Finally," I whispered at tumingin ako pababa
Chapter Seventeen Daxton's Perspective "Daxton, late na bakit nandito ka pa din sa ibaba? Can't sleep?" sabi ng isang boses at napairap ako dahil alam ko na agad kung kanino nanggagaling ang boses na iyon. "Leon?!" nakataas kong kilay na nilingon siya. "Why so grumpy? Kamusta na?" pagbibiro pa niya. Niliitan ko siya ng tingin at nagpipgil ng inis... "What the hell are you doing here?" tanong ko at natawa naman siya. "What else for? Dito ako nakatira ngayon," sagot niya at mas lalo akong naiinis sa kanya, he knows what I mean. "Don't be stupid, Leon. Alam mong ayaw kitang malapit sa akin, so why bother coming near me?" tanong ko at bumuntong hininga naman siya at inabot ang isang wine glass na nakasabit sa may taas ng bar table may drawer kase ito at sa baba ng drawer ay may mga nakahung na holder at may mga nakasabit na mga luxury wine glass sa