CHAPTER 8

ERIN'S POV

"I love you." Hinalikan ako ni Syd sa mga labi bago siya umalis.Medyo nagdududa pa rin ako. Pero isinawalang bahala ko na lang ang lahat ng iyon.

Since nakabihis na rin naman ako, dumiretso na ako sa garage. Ilang araw ring hindi ko naasikaso ang starry. Dahil naging busy ako kay Syd. Gusto ko lang naman makasigurado na wala siyang iba.

Nakarating agad ako sa starry hub, bumungad sa akin ang napaka-ingay na tugtog na nang-gagaling sa malalaking speaker. Binati naman ako ng staff. Papunta na ko sa office, nang salubungin ako ni Gonzalo.

"Erin!" masayang bati niya sa akin at tsaka lumapit. Nakita ko naman ang iba pang-kasama niyang lalaki sa table.

"Si Erin nga pala, the owner of Starry Hub," pakilala niya sa akin. Muli kong binalingan sila ng tingin at laing gulat ko ng makita ko siya!

"Erin, si Primo, he's Zanjo and Nicholai..."

Nagkatinginan pa kami ni Nicholai nang banggitin iyon ni Gonzalo. Pero nagulat ako ng tapunan niya lang ako ng tingin.

Anong feeling niya niyan? Ngumiti lang ako sa kanila. So kaibigan pala ni Gonzalo si NIcholai? Well, I'm not interested to him. May asawa na siya, same with me. So sa tingin ko ay wala namang malisya na sa amin yon, lalo na't kaibigan siya ni Syd.

Saglit lang naman ako dito, since complete naman ang lahat ng staff ko. Nag-stay ako sa counter. Hindi ko alam kung bakit napatingin ako kay Nicholai. He's starring at me too? Pero bigla niya rin iyon iniliingon sa iba, mukhang problemado ata siya? 

Bakit ko ba iniisip ang problema ng iba? Mas marami kaming problemang mag-asawa na kailangan kong ayusin at isipin kesa sa problema niya.

Ilan oras pa ang lumipas ng magpasya akong umuwi na, nag-paalam naman na ako sa manager ng bar.

Medyo madilim dito sa parking lot, kaya naman hindi ko napansin na may nabangga na pala ako.

"Sorry miss-- Alex..." Hindi ko inasahan na andito siya ngayon. Balita ko kasi bihira lang siya dito sabi ng staff ko.

"Erin," bati niya naman. Magkakilala naman kami kahit papaano, like I said, kapit-bahay ko siya sa Mulberry. 

"I'm sorry, hindi ko napansin," paghingi ko ng sorry.

"Nah, it's okay," nakangiting sambit niya naman.

"By the way, hindi mo man lang pinasabi na darating ka. Edi sana nag-stay pa ko ng konti," sabi ko.

"Napadaan lang naman ako, it's okay. Well, maybe in the other day?" 

"Oh, sure! Why not? I'll prepare that," nakangiting sabi ko.

Nagpaalam na ko sa kaniya bago ako pumasok sa kotse ko.

Medyo nakalayo na ko sa starry ng biglaang huminto ang kotse ko. Shit! Bumaba naman ako, mabuti na lang at dito ako sa gilid ng highway. At may mga tao pang nadaan. Tinignan ko ang nasa harap ko at nakita ko na umusok iyon!

Shit! Hindi pa naman ako marunong mag-ayos nito! Sinubukan kong tawagan si Syd, pero out of coverage. Si Sab naman, ayaw sagutin. Fuck! Ayoko pa naman mag-commute! Mas lalong ayoko maglakad! Kaya no choice nag-abang ako ng masasakyan pero puro kotse ang nadaan! Ano ba naman to?! Pero nagulat ako ng may humintong kotse sa harap ko. 

Tinignan ko yon kung sino ang mabuting nilalang ang naawa sa akin. Pero laking ulat ko nang makita ko siya, seryoso lang siyang nakatingin sa akin.

"Nicholai?" sambit ko . 

Nagulat ako ng dumiretso siya sa kotse ko, tinignan niya iyon. Bago bumalik sa akin.

"Hindi ka nagpa-gas, kaya natuyuan ang sasakyan mo. Mukhang bukas mo pa iyan magagamit." 

Nakatingin lang ako a kaiya, bakit sa dami ng lalaki na pwedeng tumulong siya pa?

"Sumabay ka na sa akin," sabi niya pa.

"I'm fine--"

"So maglalakad ka?" tanong niya, nahihiya tuloy ako sa kaniya.

"Sumabay ka na, tutal taga south ridge ka rin naman," sabi niya pa.

Wala na kong nagawa kundi ang sumakay sa kotse niya, habang nasa daan, tahimik lang akong nakadungaw sa bintana.

"How's life?" tanong niya na ikinagulat ko.

"It's fine," sagot ko. Medyo naiilang pa ako sa kaniya. Kahit kaibigan naman siy ng asawa ko.

Matapos ang usapang yon, naging panatag naman ang loob ko. Hanggang sa di namin namalayan na nasa south ridge na kami. 

"Dito na lang Nicolai," sabi ko sa kaniya. Andito na kami sa club house.

"Hindi naman dito ang bahay niyo," nagtatakang sabi niya.

"Nah, it's okay. May dadaanan pa ako, isa pa mapapalayo ka pa." 

"Thank you," nakangiting sabi ko, ngumiti naman siya bilang tugon.

Nagsinungaling ako, ayoko kasing doon pa mismo sa bahay namin magpahatid, hindi maganda sa paningin ng iba. Lalo na't may asawa kami parehas.

____________________________________________________________

"Okay, I'm on my way." 

Nakita ko namang nagbihis ulit si Syd ng suit niya. Aais siya? Sa ganitong oras? Napatingin ako sa orasan. Alas onse ng gabi, pero aalis pa siya? For what? Nanatili akong nakapikit, lumapit siya sa akin bago ako hinalikan sa labi at sa noo. Lumabas siy ng kwarto namin. Kaya naman ay mabilis kong sinuot ang jacket na nasa cabinet at patagong sumunod sa kaniya.

HIndi naman ata tama yon? 

Nakita kong lumbas na siya ng gate gamit ang kotse niya, kaya naman agad din akong sumunod sa kaniya. Medyo malayo ang agwat namin para hindi ako mahalata. Kailangan kong malaman ang totoo, kung ano nga bang pinagkakaabalahan niya.

Medyo kinakabahan ako sa gianagawa ko, pero kailangan ko talagang malaman ang lahat. Ayoko namang tanungin siya ng wala akong hawak na ebidensya.

Nakita kong lumiko siya sa isang daan na madilim . Fuck! Anong klaseng lugar to? Hindi ko maintindihan kung bakit dito siya papunta. Nakita kong huminto siya sa di kalayuan. Kaya naman naisip kong huminto at maglakad na lang din.

Sinundan ko siya at nakita kong pumasok siya sa loob ng isang malaking gate.

"AAHHHH!" Narinig kong sigaw dito sa labas, kaya naman dali-dali akong pumasok.

Nakita ko si Syd na binati ng mga armadong lalaki. Dumiretso naman siya sa mga lalaking nakasuit din sa di kalayuan.

Laking gulat ko nang makita ang isang lalaki na nakagapos sa poste. Lumapit doon si Syd at binigyan iyon ng isang suntok.

"Boss, anong gagawin natin dito?" tanong ng isang lalaki.

Kinakabahan ako, anong boss? Kailan pa siya naging ganito? Hindi ko maintindihan ang mga sinasabi nila.

"KIll him," sabi ni Syd. 

Kaya hindi ko namlayan na napatayo ako dahilan para makuha ang atensyon ng isang lalaki. 

Dali-dali akong lumabas ng gate bago tumakbo papuntang kotse. Pero nagulat ako ng hablutin ako ng isang lalaki.

"Sino ka?!" sigaw niya at hinawakan ako sa mga braso. Nakaramdam ako ng takot.

"Let me go!" sigaw ko at inapaka ang paa niya bago tumakbo ulit. Pero muli niya akong naabutan.

"Ang ganda mo naman, Miss!" sabi niya at akmang hahalikan ako ng suntukin ko siya.

Tamang-tama naman na dumating ang mga kalalakihan at bigla akong hinawakan sa braso.

Dinala nila ako sa loob kanina, tinulak nila ako dahilan para madapa ako sa sahig. Nakita ko naman yung lalaking sinuntok ko kanina, akmang sasampalin niya ako.

"WALANG HIYA KANG BABAE KA!" 

Napapikit na lang ako, pero ilang minuto ang lumipas ay walang palad ang dumapo sa akin,

Napalingon ako sa kinaroroonan ng lalaki kanina, nakita ko itong tumilapon sa malayo. Muli akong lumingon sa gumawa niyon. 

Nakita ko ang mga kamaong tikom ni Syd habang nakatingin sa lalaki, maski ang mga tao dito ay nagulat. Maliban sa mga naka-suit. 

"Don't you dare to touch her skin, or I'll kill you."

"S-Syd..." sambit ko. Tumingin siya sa akin, nag-iba naman ang expression niya. Napalitan ang galit niyang mukha ng pag-aalala.

"Fuck! Wife, are you okay? Did he hurt you?" sabi niya at umupo siya para magpantay kami bago ako inalalayang tumayo.