MASAYA ako na hindi umuwi para kumain ng hapunan si Sir Lance.
Tumawag lang ito kanina para kumustahin kung nandito na ba ako sa mansion.Sana ganito palagi. Aalis siya nang maaga at uuwi kapag tulog na ang lahat.Ang sabi ni Manang Meldred marami raw ang nag-aanyaya rito para makasabay sa hapunan. May iilang para sa negosyo ang iba naman mga bigating pulitiko sa lugar namin.
Pagkatapos ng kanya-kanyang mga gawain pwede na kaming magpahinga.
Kanina pa ako nakaakyat ng kwarto pero mailap ang antok sa akin.
Maghahating-gab
Dahil sobrang tahimik na ng gabi pati tunog ng kanyang sapatos sa bawat paghakbang ay naririnig ko. Pero wala akong narinig na pintong bumukas. Ibig sabihin hindi pa siya pumapasok sa kanyang kwarto.
Palakas ng palakas ang mga hakbang niya. Iisa lang ang ibig sabihin nito, palapit siya ng palapit at huminto mismo sa pintoan ng aking kwarto.
Dahil sa sobrang kaba nagtalukbong ako ng kumot. Ang dami-dami kong naiisip. Kakatok ba siya? Uutosan pa ba niya ako? Ano pa ang iuutos niya sa akin ng ganitong oras?
Gabutil ng pawis ang nasa noo ko . Naghihintay lang kung kailan siya kakatok pero hindi naman niya ginawa.
Nakahinga ako ng malalim nang marinig ko ang mga papalayo niyang yabag. Nagbukas-sarado
Dahil walang maayos na tulog, masakit ang ulo ko pagkagising. Naabutan ko sila sa kusina na parang hindi mapakali.
"Ayos lang kaya ang lasa ng kape?" si Nina na parang hindi sigurado sa tinitimplang kape.
"Baka hindi niya magustuhan ang lasa ng mga pagkain. Diyos ko mahabaging langit," si Joan sabay tingala.
"Basta ako ayokong pumasok sa opisina niya para maghatid ng kanyang agahan," puno ng kasiguraduhang sabi ni Nina.
Sabay silang napalingon sa akin.
"Ikaw na ang magdala nito sa opisina ni Sir," si Joan sabay bigay sa akin ng food tray.
"Teka, bakit ako?" tanong ko naman.
"Wala sina Manang Meldred at Manang Susan kasi maagang nagpunta ng palengke hanggang ngayon hindi pa rin nakakabalik. Nagpahatid na kasi ng pagkain si Lion King kaya kami na lang ang naghanda."
"Sige na Sab ihahatid mo lang naman tapos lalabas ka na kaagad," pakiusap ni Nina.
"Bakit ako?" 'yon lang ang paulit-ulit kong tanong.
"Nakaharap mo kasi siya kahapon at nakausap ng sarilinan kaya malamang sisiw na 'yan sa'yo," wika ni Kate na parang inuuto ako.
Dahil tatlo sila at mag-isa lang ako kaya nahatak nila ako papunta sa opisina ng lalaki nang walang kahirap-hirap.
Hinawakan kong mabuti ang tray dahil baka mabitawan ito at sermon pa ang abutin naming apat.Wala na akong nagawa nang kinatok ni Joan ang pinto. Narinig namin ang boses niya na pwede ng pumasok.
"Magandang umaga po Sir. Nandito na po ang pagkain niyo," sa likod ng pagbating iyon ay ang hindi mailarawang kaba.
"Ilagay mo lang diyan sa mesang malapit sa sofa," sagot niya saka pa lang nag-angat ng tingin sa'kin.
Hindi ko na hinintay na magkasalubong ang mga mata namin at nilagay ko na ang tray ng pagkain sa mesang itinuro niya.
"May ginagawa ka pa ba sa labas?" tanong niya.
"Wala na po Sir," kiming sagot ko.
"Pakisulat ang mga ito. Record lang 'yan ng mga trabahador ipapalipat ko dito sa logbook. Dito ka na maupo." Sabay tayo sa kanyang swivel chair. Napilitan akong lumapit doon.
Bakit kahit late na siyang natulog kagabi ang gwapo pa rin niya ngayon? Effortless din ang bango niya.
"Kung may tanong ka nandito lang ako."
Sobrang tahimik namin sa loob. Tanging tunog ng kutsara at tinidor ang lumilikha ng ingay.
Sinusulyapan ko siya paminsan-minsan
Pinanood ko lang siya habang seryosong kumakain. Pati paghawak ng kutsara't tinidor walang kapintasan. Kahit kumakain ang gwapo pa rin niya.
Hindi ko napansin na dahil sa pagsuri sa kanya napatitig na pala ako ng matagal."Is there something wrong?" tanong niya na pumukaw sa akin. Ibinaba niya ang kubyertos.
"Wa-wala po Sir," nauutal kong sagot.
Pagagalitan na ba ako? Bakit kasi ang tanga-tanga ko?Dapat nagsulat na lang talaga ako at hindi na dapat naglilikot ang mata. Natukso tuloy akong tingnan siya ng matagal.
"Sabrina are you listening?"
"Po?" parang nagulat pa ako sa tanong niya.
"Did you already eat your breakfast?"
"Hindi pa po," nakayukong sagot ko.
"That's why your spacing out. Pwede ka ng lumabas para kumain ng breakfast."
Nahihiya akong lumabas ng kanyang opisina.
Naabotan ko pa ang aking mga kasama na kumakain. Sunod-sunod naman ang tanong nila Joan nang makita ako. Kung nagustuhan ba ng lalaki ang handa nila. Si Manang Meldred na kadarating lang ang nagpatigil sa kanila at hinayaan akong kumain.
Pagkatapos naming mag-agahan kinausap kami ni Manang Meldred.
Ang daily routine ni Sir Lance simula alas-kuwatro ng madaling araw naglilibot ito sa iilang bahagi ng hacienda.Bandang ala-sais, nagpapahatid na ito ng agahan sa kanyang opisina at nananatili doon hanggang alas-diyes. Pagkatapos ng mga ginagawa niya sa opisina naglilibot na naman ito. Madalas hindi ito nagtatanghalianAlam na namin kung kailan kami pwedeng lumabas at maglinis nang hindi niya nakikita o nakakasalubong.
Pero ang pinakahuling sinabi ni Manang ang pinagtatakhan namin. Bawal pag-usapan ang pamilya ni Sir. Ayaw na ayaw nito na marinig na binabanggit ang kanyang pamilya. Hindi rin sinabi ni Manang ang dahilan.
Hanggang natapos kaming naghapunan hindi iyon nawala sa isipan namin.
"Sa tingin niyo bakit bawal pag-usapan ang pamilya ni Sir?" tanong ni Joan sa mahinang boses habang naghuhugas ng mga plato.
"May koneksyon kaya 'yon sa pagiging Lion King niya?" dugtong naman ni Kate na nagpupunas sa mga nahugasang gamit.
"Baka may itinatago ang pamilyang 'to at natatakot siya na malaman ng mga tao kaya bawal pag-usapan?" si Nina naman habang nag-aayos ng mga plato sa lagayan.
"Huwag kayong maingay. Baka may makarinig sa inyo," saway ko sa kanila.
Sabay pa naming nilingon ang pintoan baka may biglang pumasok.
Pero nagulat kaming apat ng biglang iniluwa doon si Sir Lance.
Parang tinakasan ako ng katinuan. Paano kung narinig niya ang pinag-usapan namin?"Ma-mag-maganda
"Tapos na kayo sa mga ginagawa ninyo?" tanong niya na hindi inaalis ang titig sa akin.
"Opo," sabay sabay naming sagot.
"Pwede na kayong magpahinga. Except you Sabrina. Follow me in my office. May pag-uusapan tayo." At lumabas na ito.
Hindi agad kami nakagalaw.
"Follow daw." Bahagya pa akong siniko ni Joan."Sa opisina niya raw," si Kate na tulala pa ring naka tingin sa pintong nilabasan ni Sir.
"Mag-uusap daw kayo," tanging nasabi ni Nina.
Wala akong nagawa kung hindi sumunod sa among lalaki sa kanyang opisina. Kung ano man ang pag-uusapan namin, wala akong ideya. Hindi rin maganda ang kutob.
Abot-abot na naman ang matinding kaba sa along dibdib. Hindi na siguro ako masasanay sa ganito. Kahit ilang beses pa kaming magkakaharap hinding-hindi na mawawala ang kaba at pagkailang ko sa kanya. Hindi lang dahil sa takot. Kahit ang simpleng titig niya nagkakabuhol-bu
HUMINGA muna ako ng malalim bago kumatok sa opisina ni Sir Lance.Kailangan kong iwasan na magkamali sa harapan niya.Nakayuko lang ako dahil nararamdaman kong nakatingin siya sa akin."I have a favor to ask you Sabrina," buo ang boses niya pero sobrang strikto pa rin.Kahit ayaw ko siyang tingnan sa mata pero dahil sa sinabi niya kusa na akong napatingin sa kanya."I'am planning to get involved with politics," huminga muna siya ng malalim pagkatapos sabihin 'yon, "and I need y
MAAGA akong pinatawag ni Lance sa kanyang opisina. Simula ngayon kailangan ko ng sanayin ang sarili na mag-first name basis kagaya ng sabi niya. Ako na rin ang nautosang magdala ng agahan niya.Pagpasok ko may sinusulat siya pero nang makita ako agad niya itong tinigil.Nilapag ko sa lamesita kaharap ng sofa ang pagkain tulad ng aking nakasanayan."Basahin mo ito. Mga rules natin 'yan sa ating napagkasunduan." Sabay bigay niya ng papel sa akin.
GAYA ng inaasahan hindi nila ako tinigilan hangga't wala akong inaamin sa kanila.Kahit hindi ako sanay at ayokong magsinungaling wala na akong pagpipilian. Inamin ko na lang sa kanila na may relasyon kami ni Sir.Ang dami nilang mga haka-haka. Kaya pala simula nang dumating ako rito hindi na masyadong mainitin ang ulo ng lalaki at madalas na ring nananatili sa mansiyon.Kahit hindi ko naman napapansin ang mga sinasabi nila, sinang-ayunan ko na lang para matapos na ang pagtatanong ng lahat.
Hindi na kami nagkita ulit ni Lance simula kahapon.Pagkatapos niya akong palabasin sa kanyang kwarto iniwasan kong mag-cross ang mga landas namin.Ang alam ko hindi siya dito naghapunan sa bahay.Kung anong oras siya umuwi kagabi wala rin akong alam. Maaga rin siyang umalis kaninang umaga.Kahit isang text wala akong natanggap mula sa kanya. May number ako sa kanya pero ayaw kong magtanong. Baka isipin niyang masyado akong nanghihimasok sa personal niyang buhay.Habang kumakain ng agahan pagsisilbihan pa sana ako ni Joan pero hindi ako pumayag.Dinala ko ang aking plato sa dirty kitchen at nakikipagkw
HINDI ko alam kung anong oras ako nakatulog kagabi. Hindi ko rin alam kung anong oras nakauwi si Lance.Wala rin akong ideya kung saan siya nagpunta.Mahihinang katok ang aking narinig. Hindi pa ako nakakasagot binuksan na nito ang pinto at tuluyan ng pumasok."Gising na po mahal na prinsesa."Sa boses pa lang nito at ang kanyang sinabi alam kong si Cindy ito.Lumapit siya sa mga bintana at hinawi ang mga kurtina doon. Tuluyan ng pumasok
SA mansiyon lang nanatili si Lance buong araw. Hindi siya nag-ikot sa hacienda. Si Owen na isa sa pinagkakatiwalaang tauhan ang inutusan niyang maglibot muna.Galing sa pagligo sa pool nasa opisina lamang siya at abala sa iba't ibang mga papeles.Pati ako kinulong niya sa opisina. Habang abala siya sa mga sinusulat nandito lang ako sa sofa at nagbabasa ng librong kinuha ko sa bookshelf para may mapagkaabalahan.Hindi ko rin naman naintindihan kung ano ang binabasa ko dahil nakikiramdam lang ako sa paligid. Nakikiramdam sa taong kasama ko rito sa loob.
HINDI ko alam kung ano ang una kong sasabihin.Magdadahilan ba ako? Hihingi ng tawad dahil pumasok ako sa kwarto niya nang hindi nagpapaalam? Hihingi ng pasensiya dahil mas lalo pang nabasag ang picture frame? Magtatanong kung sino ang nasa picture?Pinagpapawisan na ako mula sa noo at pati sa palad."What are you doing here Sabrina?" tanong niya ulit. Mahinahon ang pagkakasabi pero parang gusto kong tumakbo.Mapanganib ang kanyang mga mata.P
MABUTI na lang at hindi pa ako tuluyang nabaliw nitong mga nagdaang araw. Sobrang seryoso na ni Lance sa palabas naming ito. Ginagampanan na niyang maigi ang pagiging responsableng boyfriend.Dumating ang Sabado, ang araw kung saan isasama niya ako sa isang public event.Unang pagkakataon ito na lumabas kaming dalawa sa hacienda na magkasama.Maraming dahilan ang kakaibang kabog ng aking dibdib. Una, sa lalaking nagmamaneho nitong sasakyan at pangalawa ang panghuhusga ng mga tao."You okay? You look tense," puna niya sa akin."Medyo kinakabahan lang," pag-amin ko."Don't be. Just be yourself. You don't have to please them