Chapter 17

Chapter 17

"Anong oras na?" tanong ko.

Kapwang nawala sa isip namin ang oras. After those intimate activities we ate the foods he brought. Naalala ko lang na kailangan kong umuwi nang makita ko na dumidilim na pala.

"Five," he said, so I gasped.

Lumayo ako mula sa pagkakasandal sa kanya saka napatingin sa cellphone ko na kanina pa low battery.

"I need to go home," sabi ko saka agaran na tumayo dahilan para tumayo rin siya.

We are both dry and clothed now. Naubos na rin namin ang pagkain at sobrang tahimik na ngayon dito. Nagbabanta na ang pagbaba ng araw. Dumidilim na dito dahil nasa loob kami ng kagubatan.

Bigla akong nakaramdam ng kaba dahil alam kong mapapagalitan ako.

"Jace, I need to go home," ulit ko.

"Let's go," sabi niya saka ako dinala palapit sa kabayo niya.

Tinanggal niya ang pagkakatali nito pero kaagad akong umatras at umiling.

"Maglalakad na lang ako," I said while remembering the time when I fell from the horse.

"Come on. Para mas mabilis," sabi niya at hindi na hinin