Chapter 4: He's cute...
Angel's Perspective
Haha, natawa na lamang ako nang mahulaan niya ang balak kong gawin. Well, sa totoo lang nabilib talaga ako, ang tanga ko sa oras na ito, bakit nga ba sinabi kong bibili ako ng damit na para sa akin? If I can tell him that it is supposed to be for my father. Urgh! Angel, this is so embarrassing!
"Ano na, tara na," sabi ni Jack sa akin at napakunot noo naman ako.
"Tara? Saan?" Agad kong tanong.
"Tara na, uwi na tayo, ihahatid na kita," sabi niya sa akin and honestly, kinilig ako dun.
"Pero hindi pa kita nabibilhan ng damit?" I insisted.
"Ano ka ba, I told you already, I'm fine," ngiti niya.
Pero syempre di ako papatalo sa kanya, haha.
Agad kong hinila ang kamay niya and I noticed that he got surprised and he just blush. Oh my! This is the very first time that I saw a man blushing, at ang cute pala nilang tignan sa tuwing nagblublush, akala ko babae lang pero pati din pala ang katulad niya, haha. At aaminin ko, he's handsome and cute as well.
***
Habang namimili ako ng damit ay hindi rin siya tumigil sa kakasabing okay lang siya, and I keep on ignoring him, basta ako, I will do what I want.
Maya-maya ay may nakita akong isang light blue na long sleeve and it is so cute, nakakaagaw pansin yung damit, simple lang ito pero napakaganda kaya I took it t agad na inabot sa kaniya.
"Try this," sabi ko at tumingin siya sa mga mata ko, well dahil mas matangkad siya sa akin ay nakatango ako sa kanya, haha.
"Haiisst..Okay nga..."
"Please, di matatahimik ang konsensya ko kapag hindi mo ako pinagbigyan," I pleaded and then he sigh.
"Okay, I guess I have no choice since kanina pa kita pinipigilan but you also keep on insisting," sagot niya sa akin and he pouted his mouth, how cute, hihi.
"Ate saan po yung dressing room?" Tanong ko agad sa iang sales lady at ngumiti siya sa akin.
"This way, ma'am," the sales lady said and assist us. Wow, impressing customer service.
"...dali pasok na!" Sabi ko kay Jack habang itinutulak siya papasok sa dressing room.
"Okay, heto na, haha," sabi niya at agad na pumasok sa loob. Nang makapasok siya ay agad naman niyang isinara ang pinto ng dressing room.
Wala pang ilang minuto ay lumabas na si Jack mula sa dressing room.
"Bagay ba?" Tanong niya sa akin sabay ngiti at napansin ko na may dimple pala siya.
Ang bilis ng tibok ng puso ko habang nakatitig sa kanya.
"Ayos ka lang? Bakit ka nakatulala? I look handsome, that's why, isn't it?" Pagbibirong sabi niya and I cambe back to my senses.
"Haha, oo na, you look great with that long sleeve," I honestly answered.
"Wow, hindi ko inaasahan na sasang-ayon ka sa akin, haha."
"Well, I'm an honest person, that's why," I said and he grin.
"Really?" Pang-aasar niya.
"Oo kaya, do you want me to lie? Dahil kapag sinabi kong; you look ugly, then I am lying," sabi ko agad sa kaniya at natawa naman kaming pareho.
"Oo na, awat na madam, naniniwala na po, huwag ka nang magalit, hindi ako papalag sayo," sagot niya, and my heart fluttered.
***
After naming mabili yung damit ay lumabas na kami sa mall, well, nakailang pagtatalo na kami sa loob kanina, he kept telling me na siya na daw ang magbabayad sa damit na isinuot niya. Almost all of the crowds' eyes are on us kanina, parang kaming magjowa na nagtatalo, haha. But in the end I won, I paid the bill and hahaha, wala pa din makakapalag sa akin.
"Ako na diyan sa bag mo," sabi ni Jack sa akin at nagilat naman ako dahil hindi pa lang ako nakakapagsalita ay hinila niya mula sa akin ang bag ko.
"Hey, you're naughty!" I exclaimed.
"And so you are, you kept insisting a while ago in front of the counter," he answered back, and I think I'm unlucky, haha, he won and I let him carry my bag.
"Anyway, I've been wanting to ask you this," he paused.
"What is it?" I asked.
"Hmm..." Another paused at natawa ako sa kaniya.
"Haha, ano ba yun? Just ask me?" I giggled.
"Okay..." He said and cleared his throat, "Angel, do you have a boyfriend?" Diretsyong tanong niya, napalunok naman ako sa gulat. Seriously, that's what he wanted to ask me?" Haha.
Hindi ko sana siya sasagutin sa tanong niyang iyon, pero bigla siyang nanahimik sa tabi ko.
"I don't have, I'm single," I answered in a low voice and he look at me.
"Sa ganda mong 'yan, wala kang boyfriend?" Mabilisang sabi niya.
"Wow, do I need a boyfriend?" I yelled in a good way, at natawa lamang siya
"Eh, ikaw ba?" Tanong ko. "Wala din," natawang sagot niya.
"See, even you, sa gwapo mong 'yan wala kang girlfriend?" Sabi ko at napangisi siya.
"Hey, binabalik mo sa akin yung sinasabi ko, at least ako may hinihintay lang," sagot niya.
"Really, who is that unlucky girl?" Pagbibiro ko, haha.
"If I told you its you? Maniniwala ka ba?" Nang marinig ko ang sinabi niya ay agad naman akong napahinto sa paglalakad.
"Hah?" Tanging sambit ko.
"Angel, I really like you, matagal na," dagdag niya.
Why too straight forward, I thought at kinakabahan na ako.
"Will you give me a chance?" Tanong niya.
"Waah! Hindi ko alam ang sasabihin ko, ang bilis naman ata ng pangyayari.
" Okay, you don't have to answer me..."
"Yes..." Hindi pa lang siya natatapos magsalita ay sinagot ko na siya.
Napatitig siya sa akin at lumapit.
"What do you mean by yes?" He nervously asked.
"Yes, as in yes you have a chance," pagpapaliwanag ko.
"Really, seryoso, Angel?" Malakas na sabi niya.
"Oo nga, ikaw kapag ayaw mong maniwala, it's up to you," sabi ko at nagulat naman ako nang hawakan niya ang kamay ko, pero mas nagulat ako nang titigan niya ang mga mata ko, and he's facial expression is so serious.
"Angel?" He said at umiling ako. "Hmm, yes?"
"Thank you," he sincerely said at heto na naman ang pagbilis ng tibok ng puso ko, he's face, he's mood and how he called my name was so sweet.
"Thank you for what?"
"Thank you for giving me a chance, I promise I will be the best man for you," he said and I just smiled at him.
Matapos ang hindi inaasahang pangyayari ay hinatid na ako ni Jack dito sa bahay.
"Thank you, Jack," sabi ko bago pa ako pumasok sa loob at inabot niya ang bag ko sa akin.
"No, ako dapat ang mag thank you, thank you for this day, mag-iingat ka," sabi niya, and I nodded hanggang sa nagpaalam na siya.
Pinagmasdan ko lang siya habang papalayo siya ng papalayo, nang hindi ko na siya matanaw agad akong tumakbo sa kwarto ko at napasigaw. Hindi ko alam pero hindi ko din inaasahan na bibigyan ko siya ng chance, well it is because he is kind and sweet, waah!
Hindi ko mapigilan ang sumigaw at isinubsob ko ang mukha ko sa unan bago pa ako marinig ni mama, nakakahiya iyon kapag nagkataon.
"Waah!" Patuloy kong pagsigaw habang inaalala ang mga nangyari kanina.
Chapter Five: Meeting my fatherJack's PerspectiveHinihintay ko si Angel dito sa labas ng room nila, halos hindi ko mapigilan na mapangiti dahil sa sobrang saya ko. Sino bang mag-aakala na ang isang tulad niya ay bibigyan ako ng chance, I was the most luckiest man in the world.Habang naghihintay ay narinig ko ang ring tone ng phone ko.Beep!"Bro, nasaan ka? Bigla ka na lamang nawala after dismissal, magpapasama sana ako, eh." - ZioHehe, tinakbuhan ko kase si Zio, nanigurado akong di niya ako makikitang lumabas, ayaw ko din namang ipaalam sa kanya na I am already courting Angel. Kase paniguradong kukulitin niya lamang ako tulad ng dati, he loves teasing people, and I don't have time dahil balak ko talagang sunduin si Angel."I should take this chance to win Angel's heart," I thought as I couldn't stop blushing.Hindi rin gaano nagtagal na
Chapter 6: Our First DateJack's PerspectiveNandito kami ni Angel sa isang restaurant, naisipan ko kase siyang yayain, kaya naman binilin ko kay Dad na ibaba kami sa tabi kanina."Good afternoon, ma'am, sir. May I take your orders please?" Sabi ng isang service crew kaya naman tinanong ko si Angel kung anong gusto niya, pero normal na ata ang sagot na "kahit ano," kaya naman ako na ang namili ng kakainin namin.Habang kumakain natanong ni Angel sa akin si Dad."Oo nga pala, tanong ko lang, is your father is a doctor?" Tanong niya sa akin."Well, yeah, paano mo nalaman?" Sagot ko."Ah, 'yon ba? Siya kase nag-asikaso sa Lola ko last time sa hospital," sagot niya sa akin, nang maalala ko na doon ko nga pala siya nakita sa hospital ni Dad noong nakaraan."Yeah, he is actually the owner of that hospital," pagpapaliwanag ko ng walang halong pagyayabang at nanlaki naman ang mga mata niya sa gulat, mu
Chapter 7: ZIOJack's PerspectiveKinabukasan...Isang napakagandang araw muli ang umaga ko ngayon, bakit? Hehe, ano pa nga ba? Syempre excited akong makita si Angel, pero bigla kong naalala si Zio, kaya naman nagdahan-dahan ako sa pagpasok sa school, hinarangan ko na din ang mukha ko ng bag ko, at dahan-dahan akong umupo sa upuan ko.Naghihintay ako ng mangungulit sa akin dahil alam ko namang lalapit at lalapit pa din si Zio sa akin pero ilang minuto pa ay walang lumapit na Zio sa akin kaya naman tumingin ako sa upuan niya at wala siya."Dan, si Zio, nakita mo ba?" Tanong ko kay Dan, kaklase namin.Tumalikod naman si Dan sabay tingin sa akin."Hindi, hindi pa naman siya dumarating," sagot ni Dan sa akin."Ganun ba, sige, salamat," sabi ko sa kaniya at nagpatuloy siya sa ginagawa niya.I sighed in relief, buti na lang late siya ngayon p
Chapter 8: What If'sJack's PerspectiveIt's been two years na din at ako heto nag-aaral ng Medicine, while Angel is studying Architecture, nagkaiba kase kami ng kurso na gusto pero we are in the same University pa din naman."Jack," sigaw ni Angel sa akin habang papalapit siya sa kinatatayuan ko. It's been two years pero wala pa ding nagbabago sa kaniya, napakaganda niya pa din. Well, bihira lang kaming magsama at magkita dahil busy siya sa studies niya, and that's okay, naiintindihan ko naman siya sa part na iyon."Oh? Tapos na ba kayo?" Tanong ko sa kanya."Hindi pa nga eh, sorry Jack, pero mauna ka na munang umuwi matatagalan kase ako, pinuntahan lang kita sandali para naman hindi ka naghihintay sa akin," sabi niya."Kaya naman kitang, hintayin eh." Sagot ko sa kanya."I know that, two years mo na nga akong hinihintay eh," sabi niya, I didn't expect her to bring out that topic."Hehe, I kno
Chapter 9: FinallyJack's PerpectiveMatapos imonitor si Zio about sa Lung Cancer niya ay inihatid ko siya agad sa room niya para makapagpahinga."Thank you, bro." Sabi ni Zio sa akin."No problem, bro. Magpahinga ka na." Sabi ko at nag-aalala na ako sa kanya."Yes, ikaw din, bro. You better go home now," Zio said at humiga na siya sa hospital bed, and I nodded my head."Are you okay?" Tanong sa akin ni Dad pagkalabas ng pinto ng room ni Zio."Yes, Dad. I'm just worried about him," malungkot at mahina kong sagot."I understand you, son. You need a rest, let's go home," sabi ni Dad sabay tapik sa likod ko, I nodded and I followed after him. We went to the parking lot at si Dad naman agad pinuntahan kung saan niya ipinarada ang kotse niya habang ako patuloy lang sa pagsunod sa kaniya.Maya't
Chapter 10: His So SweetAngel's PerspectivePagkagising ko agad ay isang napakagandang araw ang sumalubong sa akin."Good morning, are you awake? Don't forget to eat your breakfast, see you around later. I love you!"- Jack"Waah!" I wanted to shout, it fluttered my heart, his text message was too short yet so sweet."Angel, breakfast is ready!" Yelled my mom downstairs and I stretched my arms as I yawned."Coming, mom!" I yelled back, but before I go downstairs I decided to send Jack a reply."Good morning! Yep, I won't forget, thank you. Eat your breakfast also. I love you too!"- Message sentHabang tinatype ko yung reply ko ay hindi ko maiwasan kiligin. Nilagyan ko pa ng hugs and kisses na emojis sa text ko, syempre that is to make him feel that I really do love him."What a great day t
Chapter 11: Two years of relationshipJack's PerspectiveTwo years na kami ni Angel, biruin mo matapos ang dalawang taon na paghihintay, umabot din kami ng dalawang taon na pagsasama but...yes there's a but... She is in the abroad na kase, 1 year in a relationship kami at naisipan ni Angel na mag-aral doon with his Dad, tanging sa screen lang kami nagkikita, log-distance kung tawagin.Tutol ako noong umpisa, kase hindi niya sinabi sa akin agad na may plano pala siyang mag-aral doon, pero sino ba naman ako para pigilan siya sa pangarap niya? Kaya naman in the end, I just let her go, kahit alam kong hindi magiging madali. Nasanay kase ako na kasama siya tapos bigla na lang siyang lalayo!Well, napakahirap, kase araw-araw mong namimiss ang mga yakap niya, no kisses na mamimiss kase we never been kissed. Oo, I respect her kaya hanggang yakap lang ako sa kanya, at halik sa noo at sa pisngi.Ilang beses na awayan na din
Chapter 12: Jack's Perspective"Are you okay,?" Tanong sa akin ni Dad."Oo nga, Jack. Okay ka lang ba, hindi mo man lang ginagalaw yung pagkain mo, may problema ba?" Zio Added.We are currently eating here in the hospital, sa room ni Zio."Yes, I am, napuyat lang ako," mahinang sagot ko sa kanilang dalawa at tumingin naman agad sa mukha ko si Zio."Oh, bakit naman ganyan ka kung makatitig sa akin, parang may nagawa akong mali ah," sabi ko kay Zio."Hmm, well, wala naman, Jack. But you know you can always count on me, right?" Seryosong tanong ni Zio sa akin. Alam kong nababasa niya ang emotion ko ngayon. Haiist, he's good on that thing."Yes, of course. Don't worry, I'm okay," sagot ko sa kaniya at umiling lang siya."Hmm, okay," tangi niyang sagot, but I could feel his doubt yet I ignored it.Matapos naming kumain ay agad naman akong pumunta sa University at bumalik agad sa hospital pagkata