Chapter 16: Suhol

Hindi ko maiwasang mamutla. Bigla na lang nahimasmasan at parang nilubayan ako ng kalasingan nang i-angat ang aking nanlalabong paningin. Ang malabong imahe lang naman ng tukmol ang bumungad sa aking harap, nakatayo. Hinihingal sa galit. Nakahawak sa beywang ang isa niyang kamay. Sa gitna ng dilim at panaka-nakang galaw ng ilaw na tumatama sa kanyang mukha ay kita ko ang pagtiim-bagang niya. Ilang beses beses kong kinusot ang aking mga mata. Baka guni-guni ko lang naman lahat. Baka namamalikmata lang ako. Ngunit hindi, hindi siya mawala sa paningin ko. Napatunayan ko pa iyon na totoo nang pagalit na siyang magsalita.

“Kanina pa ako tumatawag sa'yo. Bakit hindi mo sinasagot? Sinadya mong e-deadma ang tawag ko ano? Narito ka lang pala sa lugar na ito!” madiin at madilim ang mga matang sambit niya.

Feeling ko kapag pumalag ako at isang maling salita ko ay bigla niya na akong kakaladkarin. Saglit na sumikdo ang labis na takot sa dibdib ko. Napalunok na ako ng laway. Kabado man sa takot ay