"Earth to Serene."
Napatingin ako sa kamay ni Kazimir na kinakawayan ako at saka ako tumingin sa mukha niya. He looked irritated."You looked irritated. Ano nangyari?" I asked.Kazimir gave me a deadpan look. "You're wool-gathering, Honey.""Oh." Napapikit ako ng mariin at hinilot ko ang sintido ko. "May iniisip lang.""Excited ka na siguro sa honeymoon niyo ni Javion," aniya Anna.Iminulat ko ang mga mata ko at hindi makapaniwalang napatitig kay Anna."Ano na naman naiisip mo?" tanong ko.She gave me this quirky smile. "Well, normal naman na iyon sa mga bagong kasal, 'di ba? Ang honeymoon?""It wasn't normal if they are just married because of business purposes," Kazimir answered.Nameywang si Anna at saka hinarap si Kazimir. "For your information, they kissed and humabol pa si Javion ng isa when he moved away," she noted. "Now, do tell me that it's impossible for them to have a honeymoon at saka duh, lalaki si Javion and Serene is a woman who can easily attract guys by walking in front of them. Nababakla nga ako kay Serene minsan."Umiling ako. "Baliw. Hindi mo kilala si Javion. There's no way he and I will do that much.""Sige, magkano pusta mo, Serene?" paghahamon ni Anna."I'll bet my nintendo switch on it," confident na sagot ko.Tumaas ang sulok ng mga labi ni Anna as she offer her hand. "I'll bet my playstation five then, deal?"Tumango ako at natatawang tinanggap ang kamay ni Anna. "Deal.""Saan pala kayo after dito—Javion."I froze as I stared at Anna. Hindi ko pa nakikita si Javion pero ramdam ko ang presensiya niya. Nakatayo siya sa may likuran ko dahil doon nakatitig si Anna at Kazimir."We'll have our one month honeymoon in one of Benparlax Cruise Ship's yachts," Javion answered."Wow," tinapunan ako ng makahulugang titig ni Anna. "One month honeymoon. I'll be waiting for my nintendo switch, my dearest bestie."Magsasalita na sana ako ng maramdaman ko ang paghawak ni Javion sa magkabilang balikat ko at marahang pagpisil niya doon. "If you two don't mind, hihiramin ko muna ang asawa ko."Anna smiled. "Sure sure, have a lovey-dovey moment together.""Let's go," Javion whispered. "I'll wait for you in your room."Tumango ako kaya naman umalis na si Javion. Inirapan ko si Anna na kinikilig ngayon at tumatawa. "Waiting ako sa inaanak ko, Serene.""Baliw ka," wika ko. "I'll be right back.""Take your time," aniya Kazimir."Take all the time that you needed," sambit naman ni Anna at saka ako kinindatan.Napailing na lang ako at saka tinungo ang kuwartong tinutulugan ko. Ilang beses pa ako huminga ng malalim at pinakalma ang puso kong sobrang bilis ng tibok bago ko pihitin ang door knob at pumasok sa loob. There's Javion, sitting on the edge of the bed with his legs crossed and he's staring at me.Mukhang importante 'yong paguusapan namin ah. Binasa ko ang pang-ibabang labi ko at saka tumikhim. "Anong kailangan mo?""Lock the door," he answered.I locked the door."Remove your gown."Nanigas ako at nanlalaki ang mga matang napatitig kay Javion. "P-p-pardon?"Tumayo siya at saka naglakad papalapit sa'kin. "I have to check your back."Pinihit niya ako patalikod sa kaniya at saka niya ibinaba ang zipper ng gown ko dahil para manigas ako sa kinatatayuan ko."What the fuck—"He cut me off. "Stay still, don't move,"Sinunod ko siya. Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko nang maramdaman kong hinawakan niya ang likod ko at marahang diniinan iyon kaya naman napaigik ako."Masakit," wika ko."The bruise is huge. Wala ba tumulong magsuot sa'yo ng gown kanina?" diniinan niya ulit iyon kaya napakapit ako sa door knob."Para namang baliw 'to, masakit nga sabi eh!" naiinis na sabi ko."I'm checking it, baka may natamaang buto. Just bear with it for a moment," he replied. "Magpalit ka ng damit, something loose.""Wala akong dalang damit na ganoon, puro fitted 'yong nandyan," sagot ko at saka siya hinarap. "Bruise lang naman 'yan.""I know, but I can't disregard it specially it's a part of my job," he answered. "May t-shirt ako dyan sa maleta ko, kumuha ka. May paguusapan pa tayo."Kumunot ang noo ko. "Nandito maleta mo? Bakit?""We're married now, that's why."Ngiting aso ang binigay ko sa kaniya bago kumuha ng damit sa itim na maleta at nagpalit. Buti na lang may suot akong short kaya naging mabilis lang ang pagpalit ko.Ang bango ng damit niya! Amoy mayaman at ang manly!Ipinilig ko ang ulo ko at saka humarap kay Javion na nakaupo patalikod sa'kin. Umupo ako sa sofa kung saan siya nakaharap at saka ko siya tinaasan ng kilay.Humalukipkip ako. "Question. Totoo ba 'yong honeymoon na sinasabi mo kanina?"Tumaas ang sulok ng labi niya. "I'm not a type of guy who lies about those things, Zabawa."Napanganga ako at hindi makapaniwalang napatitig sa kaniya. "Gago? Seryoso ka? What about my classes and duties? Duh, I'm a student, Javion."Nagkibit-balikat siya at saka humalukipkip. "We both sacrificed, Zabawa. I have a lot of patients to cure and here I am, spending my one month with you.""Wow, so it was my fault? Hindi ko kailangan ng honeymoon na 'yan." Sumandal ako. "Mag-request ka ng refund. For your information, kung ayaw mo ako kasama sa one month na 'yon, the feeling is fucking mutual.""Hey, don't cuss in front of me. Four years ang tanda ko sa'yo, remember that."Tinaasan ko siya ng kilay as I scoffed. "We're married at saka hindi mo na nga ako pinagamit ng 'po' at 'opo' kasi sabi mo four years lang naman ang tanda mo sa'kin.""Still! You can't cuss in front of me," naiinis na sambit nito."Gago, bakit ako makikinig sa'yo?"Tumiim ang bagang niya. "I told you already to stop cussing in front of me."Inirapan ko siya. "Naiinis na 'ko sa'yo, para kang gago.""Stop it.""G-A-G-O—"Napatigil ako ng ilapat ni Javion ang mga labi niya sa labi ko. I froze, pati paghinga ko ay tumigil dahil sa ginawa niya. My mind is telling me to push him pero wala akong lakas para gawin iyon. I was caught off guard.He finally moved away. "One cuss, one kiss. Remember that."He lightly patted my cheek. "I'll see you later."Umalis na siya ng kuwarto at ito ako nagpakawala ng isang malalim na hininga at saka ko nasapo ang dibdib ko."Kumalma ka please. Grabe na 'yong bilis mo."What's happening?************"Uuwi na talaga kayo?" Malungkot na tanong ko kay Kazimir at Anna.Tumango si Anna at saka ako niyakap. "Yes, I'll see you in a month then, bestie."Humiwalay siya sa'kin at saka ako nginitian. "Enjoy your honeymoon."I frowned. "I will not."Hinaplos naman ni Kazimir ang buhok ko. "Gusto mo sumama sa'kin? Iuuwi kita sa condominium mo.""Please, Kazimir," sambit ko."I did let you bid your goodbyes, Zabawa," wika ni Javion na nakatayo sa tabi ko. "You're really begging him to send you home in front of me?"I tsked. "Bakit kasi may honeymoon?"Javion shrugged his shoulders. "Beats me. Exciting siguro 'yon."Narinig kong tumawa si Anna. Baliw talaga 'to.Kazimir spoke. "It would be exciting if you truly love each other.""Well, who says I don't love her?" Javion replied."Ako," I answered. "There's no way you're going to love someone you have just met."Javion scoffed. "Don't speak like you knew everything, Zabawa.""Anyway, aalis na ako, Serene. Enjoy your honeymoon, alright?" aniya Anna.Pilit akong ngumiti at tumango. "Ingat, text-text na lang. Mamimiss kita."We hugged each other and then I faced Kazimir at ito naman ang niyakap ko. "Akala ko makakapag-bonding na tayo."Kazimir chuckled. "Pagbalik mo, magba-bonding tayo."Nagliwanag ang mukha ko at saka ako nag-angat ng tingin. "Really?!"Kazimir nodded his head. "Yes. I'll see you after a month, honey.""See you! Ingat kayo lagi, okay?""We will!" Anna and Kazimir waved their hands as they walked away.Tuluyan na silang nawala sa paningin ko kaya naman pati ang ngiti sa labi ko ay nawala na rin.Javion spoke. "Boyfriend mo 'yon 'di ba?""How I wished he was para hindi ko na kailangan magpakasal sa'yo," wala sa sariling sagot ko."Well, unfortunately, you two aren't destined to be together," he replied. "Let's get inside. Dadaong na ang yacht."I let out a deep sigh and followed Javion inside the yacht. Umupo ako sa sofa na nandoon at saka tumitig sa kawalan. Hindi ko nga napansin na nandoon din pala si Javion at abala ito sa pagbabasa ng magazine."There's only one master bedroom here," he uttered."Makaka-survive naman ako kahit sa sofa ako matulog, don't worry," I replied."Suit yourself."Napailing na lang ako. What do I expect? Of course, wala siyang pakialam."I'll do the cooking and you'll do the remaining house chores."Kumunot ang noo ko at saka tumingin sa kaniya. "What kind of house chores?"Sinalubong niya ang mga titig ko. "The cleaning.""Hindi kasama doon ang paglalaba ko ng damit mo 'di ba? Because I'm telling you, hindi ako marunong," pagpapaliwanag ko.Ibinalik niya ang tingin sa magazine. "Don't worry, I don't like someone to wash my clothes either. Labhan mo ang damit mo at lalabhan ko ang damit ko."Tumango ako. "That's better.""About the foods, kung ano ang niluto ko, ayon na 'yong pagkain, huwag ka na maghanap ng iba," may diin na wika niya."Yeah sure. Wala pa naman akong nadidiscover na pagkain na allergic ako," I replied."Good to know."Bumuntong hininga ako at saka ipinikit ang mga mata ko. Mukhang ito na 'yong worst one month of my life ah... or not?"Dinner is served!" Sigaw ni Javion mula sa dining section.Hindi ako tumayo at nanatiling nanood sa telebisyon na nandoon. Hindi pa naman ako ginugutom at saka tinatamad akong gumalaw dahil kumukirot ang likuran ko.Hindi ko na ulit narinig ang pagtawag ni Javion kaya naman nakahinga ako ng maluwag at ipinagpatuloy ang panonood. Mabilis lang dumaan ang oras at ng maramdaman kong kumulo ang tiyan ko, tumingin ako sa relong pambisig."Eleven na pala," wika ko sa sarili ko. "Ano kaya niluto niya?"Tumayo ako at tinungo ang dining section. I looked around, but there's nothing there. Ni-isang plato ay wala, mukhang naglinis si Javion pagkatapos niya kumain kanina. Tinignan ko ang refrigerator na nandoon, kumuha ako ng isang orange at saka binalatan iyon habang naglalakad ako pabalik sa salas."Inubos niya siguro lahat ng pagkain, buti na lang may orange sa refrigerator," pagkausap ko sa sarilid ko."Mangangasim sikmura mo diyan."Sumubo ako ng tatlong piraso bago ko binalingan ang pinagmu
"How's your married life?" Kazimir asked.Kasalukuyang na sa may cafe kami. Malapit lang ito sa Dominion Subdivision. Sinunod ko ang sabi ni Javion dahil tama nga naman siya, hindi lang naman ako ang nakatira doon kaya bilang respeto sa kaniya, inaya ko si Kazimir dito.Humalukipkip ako at saka sumandal. "Okay naman, nothing exciting really happened."Nagtatakang napatingin sa 'kin si Kazimir. "Really? Nagulat nga ako napaaga ang uwi niyo, 'di ba one month dapat kayo sa yate? What happened?""Napagtanto niya siguro na magsasayang lang kami ng oras doon?" I laughed. "Joke, pinamadali na niya matapos 'yong bahay, tapos ayon umuwi na kami. Kaya lang naman daw kami magii-stay doon dahil one month ang binigay sa kaniya ng mga taong gagawa ng bahay."Napatango-tango si Kazimir at saka siya mahinang tumawa. "I see. Nasaan siya ngayon? Buti pinayagan ka?""Na sa hospital. Hindi naman daw siya uuwi at saka wala namang pakialam 'yon kahit hindi ako umuwi," I answered nonchalantly."That guy is
"Marami ka bang pasyente ngayon?" I asked habang tinitignan ang patients' records na pinahawak sa'kin ni Doc Zephyr.He placed his hands in his coat's pockets before he nodded his head. "Yes, especially students who are in need of my company.""Ano 'yon? Kinakausap mo lang sila?"Umiling siya. "Nope, I intend to listen more, than talk. Mas kailangan kasi ng mga pasyente ko ang isang listener kaisa adviser."Napatango-tango ako. "Sabi ng chief nurse may kasama raw kaming senior nurse." Tumingin ako sa paligid namin, baka kasi nahuli lang ang senior nurse na kasama ni Doc Zephyr. "Pero parang wala naman?"Doc Zephyr stopped walking kaya pati ako napahinto at saka nagtatakang napatitig sa kaniya. Hinarap niya ako at saka ngumiti at humalukipkip. "If I were going to be honest, I don't like having someone to face my patients with me.""Ha? Bakit naman? Hindi ba mas magiging maayos ang pasyente mo kapag marami ang nakikinig sa kaniya?"
The heart transplant operation went very well, kahit na halos sampung oras din akong nakatayo at minsan ay sinusubukan ko ang pag-assist sa mga senior nurses na nandoon bilang pageensayo sa propesiyon ko.Pabagsak akong umupo sa pang isahang sofa sa may opisina ni Javion. Dito ko raw siya hintayin dahil kakausapin niya muna ang mga miyembro ng pamilya ng pasyente namin kanina. Tinanggal ko ang suot kong surgical cap at saka ko isinandal ang ulo ko sa arm rest ng sofa at ipinikit ang mga mata ko.Grabe 'yong ngalay ng buong katawan ko, dumadagdag pa ang malaking pasa na sa likuran ko na hanggang ngayon ay hindi pa rin magaling. I watched Javion really well too. Sobrang galing niya, sobrang kalmado at smooth lang nang flow ng operasyon kaya dagdag points tuloy siya sa'kin."Let's go home. It's way past your duty time already."Napabusangot ako. Kakaupo lang nung tao oh!"Bakit bumalik ka na kaagad?" Inaantok na tanong ko."So that we can go home," he answered.Napadilat ako at napatitig
"Hindi kita masasabay. May dadaanan ako, baka ma-late ka, kasalanan ko pa," aniya Javion habang pababa ng hagdan. "My back fucking hurts, kapag hindi ako nakapag-opera ng pasyente ko, it's on you."He was pissed off. I know that. Buong pwersa ko kasi siyang tinulak kanina, kaya lang hindi siya sa higaan bumagsak, kung hindi ay sa sahig at tumama ang likod niya doon. He probably expected that I'll kneel down and ask for forgiveness, but I did the opposite."Kasalanan mo naman kung bakit ka nalaglag sa sahig," naiinis na bulong ko. "Don't worry, on the way na si Kazimir.""Why not drive your own car? Hindi ka ba nahihiyang magpasuyo sa lalaki na 'yon?" nagtatagis ang bagang na tanong niya.Inirapan ko siya. "News flash, wala rito ang sasakyan ko. Hinayupak ka kasi, sinabi mo pala kay Ojciec na hindi ko na kailangan ang sasakyan ko kaya wala sa garahe."He scoffed. "What is the purpose of the taxi? Isn't that for transportation too?"I gave him a sarcastic smile. "Bakit hindi ikaw ang ma
"Hi, how are you?" Kuya Zephyr asked the kid.Tumingin sa kaniya 'yong bata. Sampung taong gulang lang ito. Bagong pasyente siya ni Kuya Zephyr, ngayon pa lang magsisimula ang session niya.The kid forced a smile and didn't answer. Sabay kaming napatingin ni Kuya Zephyr sa magulang ng bata. Wala akong alam sa ganito kaya naman sabi ni Kuya Zephyr ay panoorin ko na lang muna siya ng isang linggo at tuturuan niya ako."Mr and Mrs. Fresco, I hope you don't see me as rude person, but I do request you to go out of the room for a moment? I think little Fresco right here doesn't want you two hear his answers," Kuya Zephyr prompted."Kailangan ba talaga na lumabas kami?" Mrs. Fresco asked.Tumango si Kuya Zephyr. "Yes, Mrs. Fresco. It is the only way para magsalita si little Fresco."Humalukipkip si Mrs. Fresco. "Paano 'yan? We want to hear his answers."Nagkibit-balikat si Kuya Zephyr. "I won't be able to make him do that if you'll stay here.""Para saan pa at dinala namin siya rito?" naiini
Tumayo si Javion at hinawakan ang pulo-pulsuhan ko, kaya napatanga ako sa kaniya. "Let's go."Kumunot ang noo ko. "Hindi ko pa nagagalaw 'yong sopas ko.""What's with you, bud?" Kuya Zephyr asked."Taking her away from you," Javion answered.Inagaw ko ang kamay ko sa kaniya kaya lumipat ang matalim niyang tingin sa'kin. "Why are you so stubborn like a fucking grade one student, Zabawa?" I scoffed. "Wow ako pa talaga. Sa ating dalawa, ikaw ang parang grade one. Remember that.""Dude, really, what's wrong with you?" Nagtatakang tanong ni Kuya Zephyr."Stop acting like you don't know the reason why I'm being like this, Kozlowski. You know it better than anyone else," may diin sa mga salita na sambit ni Javion.Napalitan ng nakakalokong tingin ang inosenteng mukha ni Kuya Zephyr kanina. "You know me too well, bud, nevertheless, you have to calm down. Kumakain pa si Serene, let her finish her food.""I'll cook you macaroni soup, tastier and healthier than that," Javion offered.Umiling ak
Saturday means rest day. Nagising ako dahil sa sinag ng araw mula sa bintana. Dahan-dahan ako nagmulat ng mata at nag-inat ng mga braso at binti bago bumangon.Kumunot ang noo ko nang makita ko si Javion sa may kusina at umiinom ito ng kape habang nagbabasa ng dyaryo. Kumunot ang noo ko at napatingin sa wall clock bago ibinalik ang pagtingin kay Javion."Nine AM na ah... bakit nandito pa 'yon?" tanong ko sa sarili ko.Umiling ako at saka tumayo at tinupi ang kumot na ginamit ko. Dalawang linggo na rin ang nakakalipas simula nung pangyayari sa sasakyan niya. Hindi na niya ako kinausap o kaya naman ay sinira ang araw ko sa mga nagdaan na 'yon."Wala kang pasok?" bungad na tanong ko nang makapasok ako sa kusina para uminom ng tubig."Wala," he answered without looking away from the newspaper.Tumango ako. "Nga pala, gagamit ako ng banyo sa kuwarto mo.""Okay."Umalis na ako ng kusina at dumeretso sa kuwarto niya para maligo. After a few minutes, hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa at lumab