My car losses control. Mukhang hindi ako mamamatay sa tama ng baril, sa pagkahulog sa bangin, oo!
Tumuwid ako nang upo at mahigpit na hinawakan ang kaliwang braso para hindi maalog ang sugat. Binuksan ko ang pinto. I positioned myself to get ready for my jump. Naghintay muna ako at siniguradong wala nang balang umuulan.
"Faster! There's no gun peeping out already!" Calter shouted as he looked behind at the car from his side mirror. He also manage to drive equally with my speed so our doors will face each other.
I took that as cue to put out my left leg to reach his car's floor and lift myself up, shifting into his. Binigay ko ang buong lakas para ilipat ang bigat sa binting nakatapak na sa loob ng sasakyan niya at sa tulong ng paghawak ko sa frame ng pinto ko, parang ginawa kong bala ng slingshot ang sarili makapasok lang sa sasakyan niya.
Saka naman ulit nagpaputok ang mga nasa sasakyang sumusunod sa
I continue flapping my arm and feet while being carried by the water. He ran and stopped a few meters away in advance to position himself. "Hold this shit!" he shouted, referring to the branch he's gripping. When I'm about to pass him by, I reached the end of the branch and he quickly pulled me to the riverside. Hinang-hina akong gumapang at humiga sa lupa habang naghahabol ng hininga. Nataranta ako nang biglang dinakma ni Calter ang kwelyo ko saka ako sapilitang pinatayo. "Who are you!" siya na galit na galit. Nakaluhod siya sa gilid ko at nakatungo, malapit ang mukha at nagtatangis ang panga. Wala tuloy akong magawa dahil sa sobrang panghihina. Napapapikit na lang ako sa tuwing nauubo. Lintik! Ang sugat ko, sobrang sakit! Inalog niya pa ako. "I said, who the fuck are you?!" I coughed." W-What do you mean?" I asked in a hoarse voice. Inilapit pa lalo niya ang mukha para maintindihan ko ng mabuti ang
Apat na araw na rin ang nakalipas pagkatapos ng tagpong iyon. Ilang oras lang ang nakaraan simula nang ma-discharge ako sa ospital ngayong araw. Si Mr. Biljack ang nagbayad sa lahat ng expenses kahit pa tumutol ako dahil siya ang nagbabantay sa akin doon. I knew that the money wasn't really from his pocket, it's originally from Calter's. Naisauli ko na rin iyong uniform ni Calter na ginawa niyang pambalot sa sugat ko. I filled the bathtub with warm water and soaked into it. Walang nakakaalam sa kung anong nangyari sa akin sa halos limang araw kong pagkawala. I didn't bother myself contacting anyone since I don't really care much. Besides, I don't consider the three of them as my friends and I hate Alice now for leaving her phone unattended during my emergency call. "Alora!" Someone outside called. Nanatili akong nakaupo sa bathtub. Si Alice iyon. Hindi ako pwedeng magkamali sa boses niya. Pinapasok siguro siya ng mga ka
We are now on our way home. Alice is currently driving while having serious conversation with us. "Everyone calls Spencer by his first name, even teachers during the class. Mr. Tuazon was just new that time that's why he mistakenly called him by his surname," Alice said. Ano naman kung nagkamali lang ng tawag? Big deal ba 'yon? "Si Calter, Alora... Hindi siya Spencer." Mabilis kong nilingon si Megan matapos marinig iyon. Ano kamong sinabi niya? "Anong hindi?" Kung hindi Spencer si Calter, ibig bang sabihin nagkamali kami? Nagkamali ako? Hindi pwede! Then Alice replied. "We can't determine if we picked a wrong target for now but I'll tell you his full name, it's Calter Vin Herism." Herism? Dala niya ang apelyido ng nanay niya, si Mrs. Veniva Herism, ang pr
Pasalamat siya at hindi ko siya maabot dahil sa layo ng pagitan naming dalawa. We are both sitting right beside the aisle. Napalingon ako kay Alice nang ilapag niya sa lamesa ko ang papel na dapat kong check-han. Agad namang binasa ni sir ang mga sagot at hindi na ako nakahabol dahil wala pa rin akong magamit na ballpen. "Number 3, B." Sa inis, binigay ko na lang kay Alice ang test paper at hinayaang siya na ang mag-check. Masamang tingin ang binato ko kay Calter kahit na hindi naman siya sa akin nakatingin. Binalik ko na sa kaniya ang ballpoint niya pero 'yong akin pa rin ang ginagamit! Sa huli, hinayaan ko na lang na gamitin niya iyon hanggang sa matapos ang checking. Binasa na rin ni sir ang mga nakuha naming scores. "Ms. Humburgs got 11 over 40," mapait na anunsyo ni sir. Hagikhik agad ni Megan ang narinig ko matapos iyon. "Stupid," aniya kay Ji
"Are you crazy?!" Kumunot ang noo niya matapos kong masigawan. Agad din naman siyang nakabawi at pinanlakihan ako ng mga mata. Mukhang nabasa na nito ang iniisip ko. "Your wound is all that matter to me! What the hell are you thinking?" he replied, shouting. Humarap pa ito sa bandang kanan at bumulong. "That body doesn't even attracts me." Nakatingin lang ito sa bintana habang nakapamewang. Akala siguro niya hindi ko narinig iyon! I looked down at my uniform and slowly unbottoned it. I know that my wound is now bleeding under this clothes. I can feel the wetness on my back. Muli akong tumingin sa kaniya. Mukhang naiinip na ito. I wonder why he's here with me. He can choose to leave and be with his friends already. "Pwede ka nang umalis," I flatly said. "Don't tell me what to do." Inirapan ko ito matapos ang matigas na sagot niya. Hindi pa rin niya inaalis ang tingin sa bintana hanggang sa mahubad k
"Hindi ko inaasahan ito. Kung kailan naka-leave ang school nurse saka pa ito nangyari," aniya. "May maghahatid ba sa'yo palabas? The gate is too far from here," he asked. Doon ko lang naisip si Alice. Nasa bulsa ng blazer ang bagong cellphone ko. "Yeah," I breathed. Nagpalipat-lipat pa ang tingin niya sa aming dalawa na parang may iniisip. Bahagya siyang tumango-tango. Tila may sinasang-ayunan sa naiisip. Tumikhim siya. "Aalis na ako. Ms. Steppingstone, kailangan mo nang umuwi at magpahinga. Don't attend school tomorrow if you think you can't. Ako na ang mage-excuse sa'yo sa ibang subjects," huling sinabi ni sir bago umalis. Nakatanaw lang ako sa pintuang nilabasan niya kanina. Naiwan na ulit kaming dalawa ni Calter dito sa loob. Kailangan ko nang tawagan si Alice bago pa man ako maubusan ng dugo. In just few rings, she answers. "Where are you?" It's her. Hininaan ko ang boses sa pagsagot. "Nasa
"Almost a month na tayo sa Herism pero yung plano natin, wala pa rin!" "We are in the process, Megan," Alice replied. We're heading to school. Kanina pa silang dalawa nag-uusap habang tahimik lang kaming dalawa ni Jinx. She's still silent. I remember what happened last night. She haven't escaped from our confrontation and just gave in. I ran towards her and grabbed her jaw, forcing her to face me. "Speak or else I will acknowledge Uncle Greg," I warned her. Ibinaba niya ang tingin saka inilayo ang mukha. Pansin kong nag-aalangan siyang magsalita. Knowing them. Ayaw nilang may makarating kay Uncle na masamang balita. Alam nilang mamamatay sila kapag pumalpak ang plano. "Oo... pinatay ko nga," tiim-bagang na pag-amin niya. "Hinipuan niya ako!" nanginginig na singhal niya sa akin. Naikuyom ko ang palad sa galit. Hindi ko na napigilang damputin ang bag sa tabi niya at ginamit panghampas sa kaniyang mukha. Bahagya si
Naikuyom ko ang palad matapos marinig iyon. Ibinaba ko ang tingin sa simento at nag-imagine na pinupukpok iyon ng maso. Hindi ko gusto ang paraan niya para lang hindi ako saktan ng mga estudyante rito. I can handle bullies on my own. He don't need to intervene! Ngayon, alam na ng lahat na may relasyon kami. Hindi ito ang nasa plano ko!A girl moved beside Rain. "Stop bullshitting around, Blake. We all knew it's just for show!"Naramdaman ko ang mainit na palad ni Blake sa kamao ko. Unti-unti niyang binubuksan iyon para mahawakan ang kamay ko nang maayos. And guess what? I let him do that. He enterlocks our fingers, leaving no space in between."She. Is. My. Girlfriend." he emphasized. "Which part didn't you understand, Trixie?"Rain chuckled. Hindi naniniwala sa narinig. "Really? Then why don't we ask Alora about it? Right, Alora?" Ang huling tanong ay napunta sa akin.Umiinit ang kalamnan ko sa paraan ng pagtingin niya. Mapanghamon ito. Magi