Her Mafia King Husband 2

Claire Joyce Point Of View

“Raul? Na saan si Kelvin?” Tanong ko kay Raul ng makababa ako sa sala.

Pag gising ko kasi wala na siya sa tabi ko tinatawag ko siya pero hindi siya sumasagot kaya kahit na tinatamad akong bumangon pinilit ko ang sarili kong tumayo kahit pakiramdam ko para akong nanghihina at pagod. Hinanap ko siya pero hindi ko siya nakita sa buong kwarto kaya nag ayos na lang ako ng sarili ko naligo at nagpalit ng damit. Dali-dali akong bumaba na baka nandito lang siya sa Sala at nagtitipa ng laptop niya.

Napakamot si Raul.

“Ah... Miss CJ hindi ba nagpaalam sayo?” Balik na tayong ni Raul kaya agad naman akong umiling dahil wala naman siyang sinabi sa 'kin.

*Flashback*

After we made love he covered my body with a blanket, be-half of his body rested on me and his face sink into my neck.

“Rest well, stupid-sweetheart,” Sambit niya ng makaayos ng higa. Umayos siya ng higa sa kama at ipinatong maingat niya akong hinila pahiga sa braso niya. “Your mine.” Dagdag niya pa.

Baliw ba siya sa kaniya naman talaga ako mula ng magpakasal kami. Mula ng minahal ko siya.

“Wag kang maingay Kelvin, inaantok pa ko.” Saway ko sa kaniya kaya napangiti siya at hinalikan niya ko sa noo. Sino ba namang hindi aantukin sa ginawa namin daig niya pa ang mabangis na tigre at kung papakin ako hindi na maawat-awat.

Marunong ka naman pa lang ngumiti e, dapat palaging ganiyan para naman mas gwapo siya sa mata ko.

“Tsk! Are you still sleepy? Didn't enjoy huh? Kiss me baby, just one...” He teasily said with a demand.

Hindi na ko umagal pa kasi antok na talaga ako e, wala na kong time makipagsagutan sa kaniya kaya hinalikan ko na lang siya sa pisngi our eyes meet and he smiled.

“I love you Kelvin.”  I confess. I caressing his cheek where I kiss him. Napayuko ako sa hiya na naramdaman ko. Pakiramdam ko nagsi-akyatan ang dugo ko sa pisngi. Hindi ko akalain na magkaroon ako ng lakas ng loob na sabihin iyun sa kaniya sa ganitong sitwasyon.

“And I love you more... Claire.” He answered.

Hindi ko maalis ang mata ko sa kaniya kaya laking gulat ko na lang ng siilin niya ako ng mainit na halik. Tama ba ang narinig ko sa kaniya? Mahal niya rin ako?

“Huh?” Enosente kong tanong ng pakalawan niya ang labi ko. He smirked just for an answer.

“I said I love you! Beautiful stupid!” He sarcarms said. Totoo? Mahal niya rin ako? O baka naman sinasabi niya lang ito dahil may nangyari sa amin?

Naramdaman kong nag-init ang pisngi ko kaya paniguradong daig pa ang hinog na papaya ang pisngi ko. Kahit may pag-aapi pa ang sinabi niya may kasama namang papuri. Kahit ano pa iyon basta mahal ko siya, mahal niya ako wala na akong hihilingin pa. Sana nga totoo ang sinasabi niya.

Ito naman talaga ang gusto ko ang mahalin niya rin ako tulad ng pagmamahal na ibinibigay ko sa kaniya.

“Your blushing my sweetheart,” Puna niya at hinahaplos ang pisngi ko. “Hindi ah...” Pagtatangi ko.

Isiniksik ko sa dibdib niya mukha ko at tinakpan ko ng kumot upang itago ang mukha pamumula ng pisngi ko. Hinalikan niya ang likod ng palad ko at ipinalibot niya ang braso ko sa katawan niya habang hawak-hawak ito.

“Tingles?” Pang-aasar niya.

“Hindi ah.” I defensively answer.

“Really no?”He ask seriously umiling ako.

“Lets do it again I wanted to hear your moaned and I want to eat your cute pu —” Tinampal ko siya sa dibdib.

“Magtigil ka na Kelvin, hindi ka ba nauumay na ilang oras mo ng kinain?” I sarcastically said and he chuckled.

Ilang sandali kaming walang imik siguro tulog na siya. Totoo naman ah? Ang tagal niyang nakasubsob sa gitna ko, halos malagutan ang ng hininga sa kakaungol.

“Clai?”  Binasag niya ang katahimikan.

Akala ko tulog na hindi pa pala nilalaro niya ang daliri ko na mas lalo pang nakakapag-paantok sa akin.

“Hm?” Mahina kong sagot dahil inaantok na ko. A-antok na antok pa ko siguro dahil sa na pagod na rin ako kaya ako mas naantok.

“May sasabihin ako sayo, pero wag mo —” Hindi ko na narinig ang iba. Everything went black!

*Flashback end*

Anong sasabihin niya? Tinulungan ko kasi siya hindi ko tuloy nalaman ang nais niyang sabihin.

“Where he is Raul?” May authority sa boses kong tanong sa kanang kamay ni Kelvin.

May sasabihin siya pero hindi ko na alam kung ano. Nilamon ako ng kaba. Ano ba itong nararamdaman ko bakit ganito? Nakakapagtaka na hindi niya kasama si Raul.

“France. Nasa france na si Boss ngayon,” Sambit ni Raul na ikinagunaw ng mundo ko. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko at paulit-ulit na pumasok sa isip ko ang sinabi ni Raul.

“F-france? A-anong gagawin niya do'n? k-kailan siya babalik? B-bakit hindi niya ako sinama? Raul magsalita ka!” Sunod-sunod na tanong ko na mabigat sa dibdib para bang sinasakal ang puso ko. Iniisip ko pa lang na nasa France siya nasasaktan na ako. Ang layo-layo ng France!

“It's a very important matter he need to attend to. Don't worry it's all work. Magtatagal siya doon ng dalawang taon o higit pa.” 2 years?

Bakit hindi niya sinabi? Kaya pala ang sweet-sweet niya sa akin ka gabi dahil may balak siyang iwan ako! Nakakainis ka! Kelvin I hate you! Sabi niya mahal niya ako bakit niya ako iniwan?  Is he just playing around with me last night?

After I gave you myself iiwan mo ko ng basta-basta na lang? Two years? Sobrang tagal no'n! Sinabi niyang mahal niya ko kagabi at ngayon iniwan niya ko? Lier! Mangagamit!

Tumakbo ako papaakyat sa kwarto tinatawag ako ni Raul pero ‘di ko siya pinansin.

Paano na ko ngayon? Bakit hindi niya ko sinama? Hindi man lang nagpaalam ng maayos. Hindi niya man lang nagawang magpaliwanag pagkatapos ng mangyari sa amin. Wala ba siyang sasabihin? Anong relasyon namin?

Pinagbabawalan niya akong lumabas kapag nandito siya dapat masaya ako ngayon na wala siya dahil magagawa ko ang gusto ko pero kabaliktaran ang ginagawa ko. Iyak ako ng iyak habang nakayakap sa unan ko wala na kong magagawa! Wala! Iniwan niya na ako! Paano ako magiging masaya na sa paglisan niya dala-dala niya ang puso ko.

Ayos na sa akin kong ikulong niya ko dito sa bahay basta kasama ko siya hindi 'yong ganito ako lang mag-isa kasama ang mga katulong at kanang kamay niya... Mga estatwang tao. Mas masakit pa 'to ng mawala si Mommy! Hindi ko akalain na may mas isasakit pa.

Akala ko magiging masaya na ako panandalian lang pala, para akong namatayan? Nawalan ng taong minamahal umalis ng walang paalam at sobrang tagal niya milya-milya pa ang layo namin sa isa't-isa, ang sakit! Sobrang sakit! Sinabi niya lang mahal niya ako pero hindi naman totoo. Manloloko!

Humahagolhol ako ng iyak dahil sa sakit na nararamdaman ko, inaantok ako sa kakaiyak ko. Business? Wow! Business niya mukha niya!

***

Nakatayo ako sa labas ng terrace ng kwarto namin. Yakap ko ang sarili ko ilang araw pa lang na wala siya nagugulila na ko. Sobra Sakit!

Miss na miss ko na siya. Miss na miss na sobra bakit ba ganito ang epekto niya sa akin?

Bakit nagkakaganito kami? Oras pa lang na wala siya sobrang lungkot ko na. Habang tumataggal mas lalo akong nasasaktan. Nag-aalala ako sa kaniya na hindi ko maiwasan na mag-isip ng kung Anu-ano, knowing him. He’s a playboy.

“Why are you here, mon amour?” Napatigil ako sa pag-iisip ka sabay ng mabilis na pagpintig ng  puso ko ng marinig ko ang boses na nais kong marinig. Dahan-dahan akong humarap sa pinangagalingan ng boses. Kinusot ko pa ang aking mata upang makasiguro na siya nga ang nasa aking harapan. Hindi nga ako nagkamali siya nga that's make me smiled and I can explain the happiness I felt right now.

“Kelvin?” Paninigurado ko.

“The one and only.” He boastfully said to make me smile in happiness.

Kung kanina sobrang lungkot ngayon naman sobrang saya ko ng makita siya. Naglakad siya papalapit sa akin. Nakatitig lang ako sa kaniya dahil sa ganda ng lakad niya. He’sso hot the way he walk towards me. Hindi ko maiwaang hindi maiyak ng makita siya, akala ko two years siya pero nandito na siya sa harapan ko! Tears of joy.

“Miss me?” Tanong niya ng makalapit siya sa akin, ikinulong niya ko sa braso niya kaya napasandal ako sa hamba ng veranda.

I nodded. I can’t keep but to cry in so much happiness as I saw him now. May pa two years pa siyang nalalaman ngayong gabi lang naman uuwi.

“Miss kita Kelvin, Miss na miss akala ko iniwan mo na ako,” Napayuko ako ng sambitin ko iyon. Hindi kami ganito sa isa’t-isa kaya nakakahiyang aminin sa kaniya.

“I wont leave you Clai. Keep that in your mind, sweetheart. I love you I will fight for you. I, Kelvin Clyde Miranda always do love you Claire Joyce Castro-Miranda I... Love... You!!” Sigaw niya ng nakataas pa ang dalawang kamay. Napangiti ako sa ginawa niya sana lagi kaming ganito. Masayang magkasama. At ipinagsisigawan kung gaano namin ka mahal ang isa’t-isa.

“Whoo! It's so long…” He commented on what he just said, kinulong niya ulit ako sa braso niya. I smiled at mas lalo pang tumibok ang puso ko na para bang gusto ng kumawala sa dibdib ko.

“Miss me right?” Malambing niyang tanong. So I nodded. Tinatanong pa ba iyon? Halos maghapon lang akong umiiyak.

“Kiss me...” He demanded.

Nginitian ko siya. Hindi ko akalain na may ganitong side rin siya. All I know he’s so serious and doesn’t know how to talk sweetly and be sweet but now? He is. How I miss him! Kanina lang para akong nagluluksa na nawalan ng taong minamahal tapos ngayon ibinalik sa akin ang mahal ko. Thanks God.

“I love you too Kelvin, miss na miss na miss kita!” Sambit ko at pinisil ko ang magkabilang pisngi niya.

“Fuck! That's not what I've asking from you, I said kiss not pinch,” Sungit!  So impatient! Hinawakan ko ang kanan niyang pisngi.

“Get your kiss my impatient hubby.” Sambit ko na ikinangiti niya.

Our eyes meet, he smiled at me while he slowly moving his face closer to mine. He gently kiss me on my lips.

***

PRESENT

Napabalikwas ako ng bangon sa kama. Si Kelvin!  Inilibot ko ang paningin ko sa buong silid ngunit wala akong makitang  Kelvin. Nilingon ko ang couch na madalas niyang upuan kapag nandito siya sa kwarto wala doon. Wala ring agos ng tubig sa banyo. Walang kahit ang pabango niya na gustong-gusto ko. Wala, wala talaga siya…

“Nanaginip  lang ako…”  Bulong ko sa sarili ko.

Niyakap ko ang mga tuhod ko at nagsimula na namang mag habulan ang mga luha ko. Panaginip lang pala. Sa panaginip ko na lang siya nakikita, naririnig ang boses niya. Iniisip ko pa lang na wala siya nasasaktan na ako paano pa kaya kung iisipin ko na iniwan niya ko hindi dahil sa business, kundi dahil sa babae? Para na kung pinapatay sa sakit. Ilang araw na akong ganito, nagkukulong sa kwarto at umaasa na may maligaw na tawag o kaya message mula sa kaniya.

Magpapakatatag ako para sayo hihintayin kita mahal ko, kahit gaano katagal ikaw ang nanatili kong mamahalin. Nanatiling ikaw.

Panghahawakan ko ang sinabi mong mahal mo rin ako Kelvin dahil ‘yon lang ang tanging magandang ala-ala na iniwan mo sa akin bago mo ako lisanin.

Iyak dito, iyak doon. Luha rito, luha roon. My daily routine when he left.

Kelvin Clyde Point Of View

“

Raul? Didn't I told you, don't call me?!” I angerly shouted to Raul as I answered his call.

Buwisit! Esturbo! Does he really miss me that fucking much?

[“Ah, pasensiya na Boss.”] Mahinang sabi niya sa kabilang linya.

I look at the door of the bathroom as I saw it opened. Klea walk out of the bathroom wearing a bathrobe of mine. Her hair was messed, she just finished shower. A beautiful girl, sexy, that’s what I love. She sweetly smiled at me and I do the same at her. I tap the bed sign to lie her down beside me.

“I'm resting Raul, what's the matter? Make it quick,” I ask Raul.

Klea walk towards me and she jump on the bed. Damn, girl!

[“Boss, kasi... Si Miss CJ ilang araw ng hindi kumakain, hindi rin lumalabas ng kwarto. Anong gagawin ko?”]He worriedly said about Claire.

I close my eyes and I hold my temple. That’s good that she just staying at home, that’s new. I expect Raul going to said that Claire scape on them.  Knowing her, she really wan to go out, almost everyday she’ll ask me if she can go out.

“You okay?” Klea whisper at me before she hug me. “Yeah.” I kiss her forehead. “Close your eyes baby, sleep well.” Dagdag ko at inayos ‘yong pagkakahiga niya.

“Wait, I’m going to change first… Can I borrow your clothes?” She sweety smiled.

“No darling, you can't.” I said full of authority.

“But —”

[“Boss? Andiyan ka pa ba?”] I look at my phone as I heard Raul. “Fuck!” I cussed. I forgot that he’s still there.

“Yeah! Yeah! What is it again?” I coldly ask as I heard him fake cough.

[“Boss, hindi lang ata trabaho ang ginagawa mo diyan ah? Ibang klase ka talaga.”] He commented.

I smirked. “Raul.” I called him with authority.

[“I know boss. Your secret is safe with me. Walang makakaalam, and I was saying earlier can you call your wife, talked to her and explain? I think?”] Raul said.

It’s been a week when I came her in France, and I don’t have time to talk her. Raul have a point. Tsk, I don’t want to talk to her, because I’m not yet ready. I’m going to talk her when I get back, I think that’s  a right time to tell her what is been I and Klea. This is okay that we doesn’t communication to each other, I want to be with Klea, alone.

[“Boss, nag-aalala kami dito e, baka magkasakit siya wala ka pa naman dito. Ilang araw ng hindi kumakain iyak lang ng iyak sa kwarto. Tingin ko Boss, mahal ka niya talaga.] Dagdag pa ni Raul.

“Tsk! Kung magkasakit ide painumin ng gamot!  Wala naman sigurong araw na hindi nagluluto ang mga katulong diyan? May kaldero pa ba?” I sarcastically ask him.

[“Boss, anong klasing tanong ba ‘yan? sympre meron. At oo, nagluluto at maraming lulutin.”] Takang sagot nito. Minsan meron ‘din kulang sa pag-iisip ang magandang ito.

“Iyon naman pala! Hindi ko dala rito sa France ang kakainin niya para hindi siya kumain. Pakisabi sa kaniya hindi pa ko patay para iyakan. Hindi ko siya tatawagan para lang diyan Raul. Hindi ko na problema kung magkasakit siya. Kung ‘yan lang ang e-rereport mo sa akin. Wag mo na akong tatawagan. Tsk! If she won't take care herself, that’s not my problem.”  I said angerly and I hang up the phone call.

Fuck it! He just called me for that. If she won’t take care herself, it’s up to her and I don’t care! What if she’s sick? Damn, her father will fucking blame you Kelvin!

Shit! Bigla ba namang pumasok sa isip ko ang ama niya. Damn! Siguro naman meron akong magandang rason sa ama niya. Psh!

“Taran!” Napatingin ako kay Klea na nakatayo sa paanan ko suot ang black v-neck shirt ko na umaabot hangang sa hita niya. Isa pa to! Sabi ng wag gagamitin ang damit ko, tigas ng ulo. Isip bata pa!

“What's with that face? Hindi mo ba nagustuhan?” She's pouted. I rolled my eyes.

“Of course I like it. Come on lets sleep.” I invite her to join me in bed. Mahirap na baka iyakan pa ko nito.

“Good night!” She hug me. “Good night my sweetie.” I kiss her forehead.

“Kanina ka pa kiss ng kiss!” I smirked, “Because I miss you a lot.” She’s cute.

“Hmm? R-really? Hindi na tayo magkahiwalay para ‘di natin miss ang isa't-isa.”

She have a point I want her always at my side I want the best for her but it’s possible for the two of us specially that I’m married.

“Sure. It's a promise. But you need to promise me one thing.” I said. She look at me like she was examine me. “Ano naman 'yon?” She curiously ask.

“Don't wear again my shirt. okay?” I said seriously. “Uhm... ‘yon lang pala, sure! Basta tuparin mo 'yong promise mo?”

“I will Klea.” I answer.

Claire Joyce Point Of View

Naka-upo ako sa kama habang hawak ko ang phone ko nakatitig sa contact number ni Kelvin. Kung tatawagan ko ba siya? O hihintayin ko ang tawag niya?

Hindi ko kasi alam e. Hindi ko alam kung anong gagawin, I miss him so much! I want to hear he's voice kahit saglit, mabawasan man lang ang pangungulila ko sa kaniya.

“Wala ka bang balak tawagan ako? Kinalimutan mo na ako nu? Sino nga ba naman ako sayo ‘diba?” Isang butil ng luha ang kumawala sa aking mga mata.

“I miss you. I miss you Kelvin,” I added. My tears leaky down to my cheek.

Tawagan ko na kaya siya ngunit paano kung busy siya? Wala ba siyang vacant time para hindi niya ako magawang tawagan o talagang wala siyang balak na maka-usap ako? Kahit saglit makausap ko man lang siya at kahit ngayon lang...

I press the call button. His phone ringing but he didn’t answer. So, I dial him again.

Kanina pa ko tumatawag sa kaniya pero hindi niya sinasagot. Baka naka silent ang phone niya? Baka tulog pa? O kaya nasa work? Siguro nasa meeting siya? O hindi kaya nanmbabae siya?

“Pang ten times na ‘to. Pag hindi ka pa sumagot hindi na kita kukulitin pa,” I said before I dial his number again.

Lumiwanag ang mukha ko ng pang tatlong ring ay sinagot niya ang tawag ko. I’m excited to hear his voice and talk to him.

“H-hello? Kelvin?” Masigla kung sabi. Abot hangang langit ang saya ko na makaka-usap ko siya.

“Kelvin? A-ano?H-how are you? Bakit hindi mo ko tinatawagan?” Dagdag ko ng hindi siya magsalita sa kabilang linya.

Naghintay ako ng sagot niya pero wala pa rin siyang sagot kaya hindi ko maiwasang malungkot.

“Kelvin ano ba! Magsalita ka naman please... I miss you, I wanna hear your voice, hindi ka ba masaya na tinawagan kita? Na abala ba kita?” Bakit ba naman kasi hindi siya nagsasalita?

Umagos ang luha ko sa aking pisngi. Siguro niya wala siyang balak na sagutin ang tawag ko.

“Kelvin... Nakaka —” Someone cuts me off make ne froze.

[“Yow bitch! Who the fuck are you?! I don't care who are you! Just don't you ever called my boyfriend again! You desperate woman your disturbing our honeymoon! Can you stop flirting with my fiancee? Tsk, bitch get lost!”] A voice came from the other line.

Nabitawan ko ang phone ng marinig ko ang boses ng babae sa kabilang linya. Nanghihina ako hindi dahil sa sakit ng salitang binitawan nito kundi ang sakit sa puso ko na para bang ang daming kutsilyong paulit-ulit na tumatarak sa puso ko ang sakit! Sunod-sunod na tumulo ang luha ko.

I miss him so much tapos sa kaniya wala lang? Kaya naman pala hindi niya ko nami-miss dahil may kasama siyang babae. Ang sabi ni Raul it's all work! Work of honeymoon pala 'yon hindi business.

Haha ang saya! Bakit ganito sila? Lier! Lier! Manloloko! I hate you!

“Bakit? Bakit Kelvin?? Bakit mo ko ginaganito? Arrghh!” Sigaw ko sa galit.

Tinabig ko ang flower vase na nakapatong sa center table at na basag iyon ng malakas itong bumagsak sa lapag.

Manloloko siya! Manloloko! Hindi ko akalain na magagawa niya ito sa akin, hindi na siya na kontento na magdala dito ng babae at talagang sa ibang bansa niya pa dinala ngayon! Buwisit siya, sinungaling!

“Walang hiya ka! I hate you Kelvin! I hate you…” I shouted in anger.

“Miss CJ?” Napatingin ako sa pinto ng makita kong nakatayo si Mildred, si Manang kasama nila si Raul.

Nag-aapoy ako sa galit nang makita ko ang pagmumukha ni Raul alam kong dapat ko siyang igalang dahil mas matanda siya sa 'kin pero bilang amo niya may karapatan siyang magsabi ng totoo pero nagsinungaling siya! Manloloko! Pareho lang siya ng boss niya!

Naglakad ako papalapit sa kaniya at walang sabi-sabi na sinampal ko siya nagulat ang lahat ng nandidito sa ginawa ko.

“Your lier! M-manloloko! Magsama kayo ng gago mong amo! Mangloloko! Pare-pareho kayo! Sinungaling! I hate you! I hate all of you! Your just fooling me around, lier! M-manloloko...” Naninikip ang dibdib ko dahil sa sobrang galit ko, dahil na rin sa kakaiyak ko, para bang hindi ako makahinga.

“M-ma-manlo—” Hindi ko natapos ang sasabihin ko ng sobrang sikip na talaga ng dibdib ko, kinakapos ako sa paghinga. Nandidilim ang paningin ko na parang umiikot lahat sila. Hindi ako makahingga!

"Miss CJ!”

Raul Point Of View

“Miss CJ!” Sabay-sabay naming sabi ng matumba si Miss CJ. Kaagad ko naman siyang na salo at pinahiga sa sofa.

Inaasekaso siya ni Manang at Mildred. Hindi pwedeng ako dahil bawal namin siyang hawakan siya o kaya titigan ngunit sa ginawa kong pagsalo sa kaniya nilabag ko ang first rule ni boss.

“Kumuha kayo ng tubig!” Sigaw ng mayordoma. “Miss CJ! Gising! Gising!” Sabi ni Manang at mahinang tinatampal ang pisngi niya.

Napahawak ako sa pisngi ko. Ano ba ang pumasok sa isip nito at nagawa akong sampalin? Dapat lang na makadamdam ako ng galit sa kaniya ngunit sa nangyaring ito away ang nararamdaman ko dahil na iintindihan ko siya. Hindi niya ako magawang saktan kung wala akong ginawang masama, kilala ko siya. Napakabuti niyang tao.

Galit siya kay Boss at sa akin ako nabunton ang galit niya kilangan malaman ni Boss ang nangyari. Hindi kaya nag-apoy sa galit si Miss CJ dahil nalaman niya kaya ang ginagawa ni Boss? Patay!

Lumabas ako ng kwarto at kinuha ang phone ko sa bulsa ko tatawagan ko na sana si Boss ng bigla kong maalala ang sinabi niya na wag ko siyang tatawagan ng tungkol kay miss CJ.

“Boss anong nanyayari sa loob?” Tanong ng isa kung kasamahan.

“Nahimatay si miss CJ,” Sabi ko sa walang buhay na boses. Ano na ngang gagawin ko?

“Tatawag na ba ko ng Doctor?” Tanong niya sa akin.

Buti pa nga dahil baka kung anong magyari sa batang 'yon. Hindi ko maintindihan si Boss minsan sobrang iniingatan niya. Minsan naman wala siyang paki-alam. Ano ba talaga sa kaniya ang babaeng 'to?

“Ako ng gagawa hintayin niyo na lang sa labas,” Sabi ko at tinawagan ko ang doctor ng pamilya ni Boss.

Sa pagbalik na lang siguro ni Boss ko sabihin o kaya naman kapag may hindi magandang nangyari sa kaniya.