KABANATA 5.2
"Kung ako sa 'yo h'wag mo ng tangkaing hawakan ang baba mo, malilito ka lang kung nasaan banda ang baba mo. Tsk." aalis na sana siya nang pinigilan ko ito.
"Nang-iinsulto ka ba kuya Esrang?" dahil papaalis na sana siya kaya tanging ang likod lang niya ang nakikita ko. At nang humarap siya sa gawi ko ay nagmadali akong naupo pabalik sa aking upuan at mataman lamang na nanonood ng TV kahit hindi naman talaga nak
KABANATA 6.1"Triah? God. Triah. Jen. Nagising na si Triah. Jen." umalingawngaw sa buong silid ang boses ni Karmi. Hindi ko maalala kung ano ang nangyari kanina."What h-happened?" paunang tanung ko kay Karmi, nang biglang dinaluhan naman ako ni Jen."Oh my god. Bakit ka ba kasi iyak nang iyak kanina. Ayan tuloy nahimatay ka. Ang bigat mo pa naman." sermon sa akin ni Jen."Ano ka ba Jen, kakagising pa nga lang ng kaibigan natin. Sinisermonan mo na," awat naman ni Karmi sa kanya.Mataman lang akong nakikinig
KABANATA 6.2Nang nakaalis naman si Mike sa silid ko’y bigla kong naisip, ang dami pala talagang nangyari sa buhay ko. Sa buhay ko na nakasama ko si Esra sa isang bubong sa loob ng tatlong taon. After noon, hindi pa rin ako nakauwi sa amin. Pero naka-graduate naman ako sa highschool. At doon ko nga nakilala sina Jen at Karmi.FLASHBACK....One week had passed na kasama ko si yabang sa iisang bahay. Nagkausap na rin kami na, umakto na lang kaming hindi kami magkasama sa iisang bahay. Kung magkabanggaan man ay hindi na lang magsasalita para walang sagutang magaganap. Sang-ayon rin naman ako sa naging usapan na
KABANATA 7.1The days flies so fast, at lunes na nga. It means, this is going to be my first day in my new school. And how I wish na magiging okay ang first day ko sa araw na ito. I'm now already done and packed. Hinihintay ko na lang ang magiging kasama ko para mai-guide ako papuntang SNHS.While I’m peacefully waiting here outside the gate. Nang biglang may malakas na tunog ng isang malaking motorsiklong huminto at nakaharang sa aking kinatatayuan. At anong kinaiinisan ko? Sapong-sapo ko ang usok na nanggagaling sa motorsiklong ito. Putragis naman oh."Hoy! Kung sino ka mang nakaharang sa harapan ko. Hindi ka nakakatuwa. Anong akala mo sa 'kin? Parking area?"
KABANATA 7.2Papasok na nga kami sa loob nitong public school kagaya ng old school ko, private nga lang. Pero rito naman ay masasabi ko ring malinis naman at organisado rin ang entrance dahil may security guard na bubungad sa bawat estudyante."Hala, ang taba naman ng babaeng iyan.""Oo nga ano, bakit kasama niya si Ikee? Kaano-ano niya ba iyan?""Hala, oo nga si Ikee nga kasama niya."Hindi ko na lang pinansin pa, nakasunod lang ako kay Esra sa paglalakad. Nakahawak lang ako sa magkabilang sling ng backpack ko. At ang buhok ko ngayo'y nakalugay la
Kabanata 8May nakikiusyoso namang mga pogong estudyante sa awayang nagaganap sa aming dalawa nitong---ah, basta! Hindi ko kilala kung anong pangalan ng nilalang na ito. May lahing unggoy at tarsier yata ito. Malaki ang mga mata na halos lumuwa na idagdag mo pa ang ilong na parang nahiya kaya hindi magawang lumabas sa lungga, iyong sa sobrang pagdapa, halos wala ng butas na makikita. Gets niyo iyon? Kung hindi o sige. Pango siya!
Kabanata 9Sa kadahilanang nakipagkaibigan na sa akin si Krissa, nag-offer siya sa akin kanina na mas maganda kung magkatabi kami ng upuan. At dahil na sa pang-unang hilera kami sa panghuling hanay, in short na sa pinakadulong bahagi ng upuang inuukopahan ni Krissa dahil mataas na babae siya kagaya ko mataba nga lang ako. Kaya sumang-ayon na rin ako sa kanya na makipagswap ng upuan sa isang estudyanteng katabi niya. Mabuti na rin lang at hindi na umapila ang kaklase."Ayan. Sakto sa 'yo ang upuan." kaagad na pambungad ni Krissa sa akin sabayan pa ng isang masiglang palakpak."Ganoon? Nang-aano ka e." pabiro kong pag-angas kay Krissa
Kabanata 10"Bakit ka nandito?" pambungad na tanong ko sa kanya nang na sa pasilyo na kami nitong eskwelahan."Kakain," mahinang sagot niyang patuloy pa ring nakasunod sa akin.Napalingon naman ako sa kanya dahil sa kanyang naging sagot."Kakain? Bakit? Ako ba ang may dala ng pagkain na kakainin mo?" makahulugan kong pahayag.Hindi siya sumagot, kaya mas pinili kong sadyaing huminto para magpaiwan. At saka nang hindi na niya ako napansing nagpaiwan ay pinili kong ilihis a
Kabanata 11INIILING-ILING ko na naman ang ulo ko dahil sa naalalang mga pangyayari sa nakalipas na siyam na taon. Kahit anong pilit kong iwas na maalala siya, hindi ko pa rin talaga mawala sa isip ko at sa nakaraan ko ang lalaking nakasama ko sa iisang bahay sa loob nang tatlong taon. Kapag napunta ako rito sa favorite fastfood ko, naalala ko ang mga kahapon. Sa totoo nga lang, ngayon na lang ulit ako nabalik sa kainang ito. Akala ko kasi nakalimutan ko na talaga siya. Natawa naman ako na parang ewan sa aking naiisip."Bakit mo pa siya inaalala Triah! Hindi ka na talaga nadadala! Bakit siya