Kabanata 6: Hacienda HerezoI put the treadmill on a slow speed, panting. Then, I checked my wristwatch. It's already 10 am.Hindi ko alam ang susunod na gagawin. Malalim akong napabuntong-hininga. The boredom here is making me stressed. I have no internet, no phone, no gadgets, no friends—nothing! How am I supposed to adjust here? Hindi nga ako nababagay dito! Thank God we have a gym here or else, I'd be crazy.Kinuha ko ang towel sa upuan at pinahiran ang sarili.After taking a rest for about 25 minutes, I took a bath.I put on a low-rise denim short and a cropped top. I decided to go out of the house to chill outside. Sana naman, walang man
Kabanata 7: Beautiful DisasterHabang papalapit na kami sa lawa, napalitan ang tensyon ng isang nakabibinging katahimikan sa pagitan namin. It was all awkward.I had never been like this before. I've been aggressive towards my past flings sometimes, but I don't feel any regrets after. I feel like, my ego is getting crushed after thinking that he might only be playing with me.Pero... gano'n naman dapat diba? You're supposed to be just playing with each other and having fun with each other. No strings attached. That's how it works."The water here flows from that long river, then down on that small waterfall..."Or it's just me who's thinking such things. Siguro talaga, hindi na bago sa kanya iyon. But what about me? It's not new to me either."It feels...peaceful here..." Lalo na kung hindi nangyari ang nangyari kanina."Yeah. I came here alone often, especially after a heavy, stressful, and long weekday of work and business stuff," he replied calmly.My jaw tightened. It angers me so
Kabanata 8: No BiggieSinabi ni Caio na doon na kami mananghalian sa pinakamalapit nilang resthouse. Makikita ko na nga iyon na nakatungtong sa isang maliit na burol. Moderno ang disenyo no'n. May mga puno rin ng pino na nasa paligid ng bahay, halos salamin ang pader, habang kongkreto naman ang boardwalk."You have quite a lot of men here...and SUVs," sabi ko nang hindi pa kami masyadong nakakalapit sa resthouse.Kitang-kita ko na ang garaheng halos mapuno ng mga sasakyan. Hindi iyon gano'n kalaki kaya mga limang sasakyan lang ang magkakasya roon. May mga nakatayong mga matitipunong lalaki rin sa paligid na kumakalat, siguro'y suot ang uniporme nilang black suit o hindi kaya ay puting polo at itim na pants."I forgot to mention, kahapon ka pa pala inaasahan ni Abue."Nilingon ko siya sa likod ko at kinuotan ng noo. Kaagad rin akong tumingin sa harapan."Huh?""Abuela...my grandma," sagot nito."How should I call her? Grandma Abuela? Or is she called Donya Abuela?"Marahang napatawa si
Kabanata 9: The Transferees"Bakit ba nagmamadali ka?" Kaswal na tanong ko kay Caio.Malapit na kami sa bahay. Mula no'ng umalis kami sa plaza, hindi na siya umiimik. Patuloy lang siya sa paglalakad. Mas mabilis siyang maglakad kaysa akin kung kaya nauuna na siya sa akin."I got business to do," walang ganang sagot niya."Akala ko ba nasa bakasyon ka?" Tanong kong muli habang naglalakad-takbo na para maabutan siya."May tampuhan kayo ni Emy?" Tila wala sa sariling tanong ko."How much do you know now about that guy?" Bigla siyang tumigil at lumingon sa akin nang itanong niya iyon.I pursed my lips. Nag-isip ako kung ano nga ba ang alam ko kay Drake."Nothing. Just his name. It reminds me of someone back in Cali—""Boyfriend?""What?" I chuckled."Hindi 'no. Do you think I do LDRs?""So, you broke up with your boyfriend in the States because you don't want an LDR?""Wala akong bf do'n, Cai. At ayaw ko rin sa malayo. It'll only build my trust issues.""Alright," aniya. Gumaan ang ekspre
Kabanata 10: Hindi GustoPinatay ko ang cellphone ko sa sobrang ingay ng Messenger ko. Mayroon na kaagad kaming group chat ng aming section. Masyado silang maingay dahil sa dami ng tanong sa akin at kay Drew. Hindi ako sigurado kung mas marami ba ang nagtatanong kay Drew o sa akin. Naghahalo-halo na nga ang pinag-uusapan namin kaya iyong iba, dumidiretso sa private message.Tsismis. Masyado silang mahilig sa tsismis. Of course, I know that many of them are long-time best friends and I'm sure each has their group chats for their specific friends. Still, they keep talking about stuff their close friends could only relate to. Anyway, I'm not that bothered naman.In-accept ko na rin ang mga kaklase kong nag-add sa akin sa Facebook.Ang unang Facebook friend ko ay si Drew habang si Caio ay hindi pa ako ina-accept."Miss?" Bukas ang pinto ng kwarto ko kaya hindi na kailangan pang kumatok ng kung sinong papasok.Nilingon ko ang maid na una kong tinarayan no'ng unang araw ko dito sa bahay.Pe
Kabanata 11: The FisherfolksHe's just too sexy to be ignored. Kahit ang simpleng pagbulong niya ay tila inaakit pati kaluluwa ko.It is definitely not hard to like him. Siguro nga maraming nahuhulog sa kanya sa unang kita lang. He said he used to be an Olympian. He's probably popular in the country, or maybe not since he's not active on social media. Hindi ko nga rin natanong kung nanalo ba siya sa Olympics o hindi. He once brought pride to his country! That alone is impressive!Wait...what country did he represented? He studied in Cali. Baka naman US ang nirepresenta niya? As much as I wanted to ask him about that, this is not the right timing."Alam mo... it's easier to date guys you don't like...and it's more fun," sabi ko habang pumupulot ng nachos sa paper plate.He shot a brow."Because, ofcourse, when you like the person you're dating...then, it would be awkward for you. You'll get conscious of yourself since you wanna put a really great impression." Katwiran ko.It's honestly
Kabanata 12: Tabing-DagatAng mapait na tubig dagat sa aking mga paa na tumatalsik sa aking buong katawan at mukha ay malagkit sa balat. Sa bawat lakad-takbo ko sa mababaw na parte ng dagat ay mas lalo akong nababasa.Bumabaon ang aking mga paa sa bawat tapak sa pinong buhangin. Yuko dito...luhod doon. Takbo saka lakad takbo.“Here,” sabi ko sa batang may dalang timba sabay hulog ng mga isda sa loob.Hindi na niya ako pinagtuunan ng pansin sa sobrang pagka-abala sa pamumulot ng mga kumakalat na isda. Karamihan sa mga ito ay buhay pa at patalon-talon, sinusubukang bumalik sa tubig at lumangoy palayo.The slimy fish keeps slipping on my palms as I try to hold it firmly. Dalawang kamay ko na ang humahawak doon pero hindi ako makagalaw dahil sa pag-aalalang mabibitawan ko iyon.Tumawa si Cai nang malakas nang tumilapon nga ang isda. Imbes na mainis ay tumawa nalang din ako.I was holding that for almost a minute!“Uy, si Latisha pala!”Sa ilang minuto namin doon, ngayon lang kami napansin
Kabanata 13: Taking Things Slowly“Hindi tatagal, masasanayan mo rin 'yan.”Napaangat ako ng tingin kay Caio. Tinutukoy niya ang kanin sa plato ko. Dalawang kutsara lang ang nilagay ko. Hindi ko talaga gusto ang kumain ng maraming kanin, di ako sanay. Three or four spoonful of rice is too much for me. Ang bilis kong maumay do'n.“I don't think so. Baka magka diabetes pa ako dyan.” I said and continued eating.He shrugged. Mukhang wala naman siyang planong makipagtalo sa akin. But, he looked so unconvinced with what I said.“Nalalapit na pala ang fiesta. Nakapag-usap na ba kayo ni Kade? He'll be here next week until the week-long celebration of our barangay's fiesta.”Oh. Kade. My cousin. We're good; a bit close to each other. Hindi siya naka-attend ng birthday party ko. It was Meredith who planned it afterall so she probably did not invited him. Busy rin naman siya at masyadong hassle ang paglipad sa States para sa isang gabi lang. He can stay for days but I know he's too busy for tha