“S-sandali, Sir…”"Please note that addressing me as 'sir' is unnecessary, and I would appreciate it if you refrained from doing so… Especially when we’re doing it or alone, I already said it right?” Bulong niya sa pagitan ng kaniyang mga halik sa aking pisngi.Ang braso niyang nakahapit sa aking bewang ay unti-unting lumuwag, pero ang mga daliri niya ay unti-unti ng gumapang papasok muli sa loob ng aking blouse. Hindi man ganoon kaagresibo ang bawat kilos niya ngayon kumpara noon ay mas lalo kong ramdam ang kakaibang hatid ng bawat haplos niya.Para niya akong mas pinapasabik ng bawat paglakbay ng kaniyang daliri sa aking balat, may pag iingat ang bawat paghimas at pagpisil niya sa parte sensitibo ng aking katawan.“Aah!” Impit na ungol ang lumabas sa aking bibig ng pisilin ng kaniyang mga daliri ang aking utong, “D-Darius!” Mahigpit kong naikapit ang aking mga kamay sa kaniyang damit.Kahit anong pagiingat ko na hindi malukot ang kaniyang suot ay huli na, pero wala siyang pakealam d
“Good morning, Sir!” Sabay-sabay na tumayo ang mga nasa design department pagpasok palang namin sa meeting room, mga nakangiti ang mga ito sa amin pero hindi ko magawang tumingin ng matagal sa kanila.Alam ko naman sa sarili ko na naglinis na ako ng sarili ko sa bathroom ng office ni Darius pero pakiramdam ko ay malalaman nila ang ginawa naming kababaghan sa elevator kung titignan ko sila ng matagal, the guilt is still here…“Good morning, is everyone ready?” Tanong ni Darius sa kanila ng makaupo na sa designated chair na hinanda para sa kaniya. “This is not the official meeting, so hindi nyo kailangan kabahan. I just want to hear every opinion for now, in the way, we can discuss it.”“Yes, Sir!” Sabay-sabay nilang sagot.Nagsimula na silang pag-usapan ang project at tahimik lang naman akong nakinig at nag-take down notes sa lahat ng mga nakikita kong mahalaga, so this is the feeling na magtrabaho sa isang malaking company.Hindi ko mapigilan ang sarili ko na mapatitig kay Darius haba
One week laterIt’s been one week since sinabi ko ang tungkol sa blind date na plano ni mama para sa akin, normal pa rin naman kung mag-usap kami ni Darius… Pero simula noon ay mas lalo siyang naging busy at wala ng nangyayaring kababalaghan sa pagitan naming dalawa.Aminin ko man o hindi ay meron sa loob ko na hinahanap-hanap iyon, tuwing magkakaroon kami ng time na kaming dalawa lang ay umaasa ako and my disappointment never fails me.“Lia, himala yata hindi ka kasama ni Sir nag-lunch ngayon?” Naupo sa tabi ko ang bago rin na empleyado tulad ko na si Sheena, “napapadalas ang pagkain mo dito sa canteen ngayon week.”“May private lunch meeting raw siya with his friends, hindi naman na niya kailangan ng secretary doon.” Natatawa kong sabi, “isa pa ay marami pa akong natitirang works na kailangan tapusin, malapit na ang summer fest at ayaw ko naman na ako ang maging dahilan ng delay.”“Aysus, kaibigan nga ba ang ka-private meeting nya. Baka naman yung rumored fiancé, hindi naman daw ipa
Maaga akong ginising ni mama kahit na lunch time pa ang oras ng pagkikita naming ng anak ng kumare niya, halata na mas excited pa siya kaysa sa akin. Wala namang sinabi si papa tungkol doon, ayaw na rin siyang mangialam sa gusto ni mama.“Bilisan mo at pupunta pa tayo sa salon, hindi pwedeng basta ka nalang pupunta doon na ganyan ang itsura mo.” Pagmamadali niya sa akin na kauupo palang para kumain.Gusto ko man na sumagot ay tinikom ko nalang ang aking bibig ng mariin at nagsimulang kumain, medyo kabado rin dahil ayaw ko naman na mapahiya si mama sa kumara niya. After all, nakasalalay rin ako dito.If everything becomes fine then, walang mali sa akin. If I put some effort, maybe I will finally have someone na magiging seryoso sakin.~“Come on, Lia, ma-late ka kung ganyan ka kabagal kumilos.” Nasa labas na ng kotse si mama at minamadali na niya akong bumaba, si papa naman ay naiwan sa loob ng kotse para humanap ng parking lot.Hindi ko alam kung bakit kailangan pa niya akong samahan,
Darius’s POV“Damn!” I couldn’t help but curse as I waited for her, office hours will start at 5 minutes, yet she still has not arrived yet. “It’s been a week, but hindi pa kami nag-uusap.”Binagsak ko ang sarili ko sa upuan, why am I being impatient? Even I could not understand myself right now, hindi naman ito ang unang beses na ma-late siya.Ang bagsak kong katawan sa swivel chair ay mabilis na dumiretso ng upo, I immediately open my computer and acted like I’m busy doing something ng marinig ko ang pagtunog ng doorknob. Hindi ako tumingin sa kaniya, all I did was wait for her to greet me.“Good morning, Sir.” Magalang na sabi niya.Hindi tulad ng malambing na boses na inaasahan ko, isang boses ng lalaki ang nag-echo sa pandinig ko. Mabilis na umangat ang aking ulo para tignan siya at agad na rumihistro ang confused na reaksyon sa aking mukha.“W-what…” It’s too late before I change my reaction, napakamot siya sa kaniyang batok.“Sorry medyo late ako, Sir. Late ko na rin natanggap
Lia’s POVNanlalamig ang kamay ko habang nakasunod sa kaniyang naglalakad papasok sa familiar na hotel with bar, of all place bakit dito pa? Pinangako ko sa sarili ko na hindi na ako papasok dito, iba nga ang kasama ko pero siya pa rin ang pumapasok sa isip ko…“What’s wrong, ito ba ang first time na pumasok sa ganitong lugar?” Nakatingin ang kaniyang mga mata sa akin ng may pag-aalala, halatang iniisip niya kung magiging uncomfortable ba ako.Ayaw ko naman na masira ang araw na ito, nagkakasundo naman kami. Pinilit kong ngumiti ng may assurance na ok lang ang lahat, “hindi, actually nakapasok na kami ng kaibigan ko dito. Maganda ang service nila at hindi nakakainip.”“Really?” Masaya niyang sabi, “to be honest, the owner of this hotel and bar is my friend.” Excited niyang sabi.Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa sinabi niya, paano nalang kung nakilala ako ng may-ari ng hotel and bar? “G-ganoon ba, siguro ay lagi ka dito?”Umiling siya na para bang mali ako ng iniisip,
Nahihilo ako at nanghihina, ang mga kamay niya ay nagsimulang gumapang sa aking hita. Ayaw ng utak ko ang ginagawa niya pero hindi sumusunod ang aking katawan, hindi ako makagalaw.“N-no… H-Huwag, please…” Mahina ang boses na lumalabas sa aking bibig, walang kwenta kahit na paulit-ulit ko itong sabihin. Parang wala siyang naririnig, tinuloy lang niya ang ginagawa niyang kababuyan sa akin.“Oh no, bakit ka umiiyak? Huwag ka ng magpanggap, you already said it na nagpupunta rin kayo rito ng friend mo. You like what I’m doing, right?” yumuko siya at hinalikan ang aking tuhod.Nagsimulang manginig ang buo kong katawan, ang takot na aking nararamdaman ay kumalat na sa aking buong systema. Ang bawat haplos at halik niya sa aking balat ay nakakakilabot, ayaw ang iyon…Para akong batang walang magawa, tanging mahihinang hikbi ang lumalabas sa aking bibig.“Come on, lalo mo lang akong ini-excite sa itsura mo. Or sinasadya mo akong akitin gamit ang mukha mon a puno ng luha?” Hinaplos niya ang ak
“Sorry for being late, Ma’am.” Yumuko ang waiter sa harapan ko bago niya ako binalot ng kumot na dala-dala niya, “hindi rin kasi ako sigurado kung tama ang hinala ko, kaya kinausap ko pa si Sir bago kami gumawa ng aksyon.”Nanginginig pa rin ang aking katawan, maging ang paghawak ng waiter ay nakakapagbigay sa akin ng takot kahit alam ko namang wala siyang gagawin sa akin na masama. “huwag po kayong mag-alala, tulad ng sabi ni Sir ay kailangan namin na mahuli siya sa akto at iyon nga ang nangyari. Hindi ho makakatas sa batas ang lalaki na iyon.”Binigyan niya ako ng pampalubag na ngiti bago tuluyang tumayo at lumapit sa lalaki kanina, iyon siguro ang sinasabi niyang boss. Hindi naman ako nakaiwas ng tingin ng magawi sa akin ang atensyon nya, somehow, familiar ang mukha niya.Tinapik niya ang balikat ng waiter at lumakad palapit sa akin, mahigpit kong hinawakan ang kumot na nakabalot sa aking katawan.“Don’t be afraid, I’m the owner of this hotel and bar.” Malamig ang boses niya tulad