"Rain Montreal."
"Rain Montreal.""Rain Montreal."Pang ilang ulit kong narinig yung pangalan ko na binanggit ng isang gago na papunta sa direksyon na kinaroroonan ko. Hindi ko na lamang iyon pinansin dahil alam kong isang asungot lang ang may boses na ganyan. Simula nung tumuntong ako sa unibersidad na ito ay memoryado ko na ang itsura ng lalaking yun at maging boses nito ay kilalang-kilala ko na.Patuloy lang ako sa paghahalungkot ng gamit ko mula sa locker ko at nag-aalalang baka male-late na ako sa next class ko."Ms. President."Hindi ko pa rin siya pinapansin dahil paniguradong mangugulo lamang siya. Wala yang ginawa kundi ang bwesitin ako.Nang sinara ko na yung locker ko ay naramdaman ko nang papalapit na ang hakbang niya sa likuran ko."Babe." and this time ay nasa likuran ko na nga siya. Ramdam ko ang hininga niya sa may bandang leeg ko at ang pagdami ng mga labi niya rin doon na nagbigay naman sa akin ng kakaibang boltahe. Yuck! Mandiri nga ako sa pinag-iisip ko. Mula sa kanyang pagkakaakbay ay pilit kong iwinaksi yung mga kamay niya sa balikat ko."Fuck off Jimenez!" nanggagalaiting sabi ko nung tuluyan ko na siyang kaharap. He just act cool. Naglip bite pa ang gago and he slightly grin."And one more thing, huwag mo akong tawaging babe. Huwag mo akong itulad sa mga babae mo." I start to walk away from him at tuluyan ko na siyang tinalikuran."What about your secret?" napahinto ako sa narinig ko mula sa bibig niya. I faced him for the second time around. I saw him smirked."Are you blackmailing me?" Gusto ko na talagang isampal sa kanya ang mga librong dala-dala ko ngayon. Maging ang mga kamay ko ay naikuyom ko na sa galit ko sa kanya. Hanggang kailan ba siya titigil?"Does it work?" he raised his brows. He leaned in the locker nakuha niya pang ilagay yung mga buhok kong nakatabon sa mukha ko pabalik sa likuran ng tenga ko pero buti na lang natapik ko yung kamay niya nung sinimulan na niyang haplusin yung mukha ko."Huwag mo nga akong mahawak-hawakan Winter! Baka sa kung saan-saan na dumapo yang kamay mo." tila nandidiri ko pang sabi sa kanya. I didn't find any reason kung bakit maraming nanghahabol at tumitili sa kanya. Nakakabwesit nga itong isang ito."Woahh! Chill!" sabi pa niya sa akin na pilit akong pinapakalma. "I promised, sayo lang ako." he gestured me the panatang makabayan hand. "Hetong puso ko, sayo lang nakalaan."turo pa niya sa puso niya. "Itong isip ko, ikaw lang laman nito. "Nasusuka ako sa mga naririnig mula sa bibig niya."Itong katawan ko para lang to sayo. Ito... " turo pa niya sa pagkalalaki niya na ikinakunot naman ng noo ko. Like hell hindi ako interasado sa kanya. "promise, sayo lang ito."I just heaved a sigh. "Pwede ba Winter tantanan mo na ako? Alam mo, style mo sobrang napakabulok. Narinig ko na yang sinabi mo sa mga babaeng kinama mo na.""Come again?" this time I was confused. Bakit parang ang saya-saya niya? "My name. Tinawag mo ako sa pangalan ko. Not my surname, not Jimenez.""Yeah whatever." This time narinig ko na ring tumunog yung bell so I hurried up."Wait! Babe naman." sigaw ni Jimenez habang sumusunod sa bawat paghakbang ko. Bahala siya diyan. I-babe niyang mukha niya.I decided first na pumunta ng C.R dahil gusto ko munang umihi. Kaunti na lang yung mga estudyanteng nasa labas at halos sa kanila ay nagmamadali para sa next subject nila.Mga ilang minuto pa akong naroon sa cubicle dahil ayokong makasabay yung Jimenez na yun papunta sa third floor. Dahil sa malamang ay malamang hinihintay na ako nun sa labas para bwesitin na naman.After three minutes ay napansin ko na rin na mukhang wala na ring mga babae sa ibang cubicles at rinig kong tahimik na yung labas ng C.R.I was busy checking my whole reflection in the mirror when I heard that very manly voice yet ang sakit sa tenga ko. "Maganda ka na. Kung alam ko lang nagpapaganda ka lang sa akin." he hugged me from my back then he traced a deep kiss in my neck."One more try Jimenez, manyakin mo pa ako at masisigurado ko talagang mawawalan ka ng future mo." I keep on staring ourselves in the mirror. Dikit pa rin yung katawan namin."Babe naman, pano na lang kaya kita mabibigyan ng junior, ng prinsesa? Pangako ko pa naman sayo na bubuo tayo ng isang malaking pamilya." he even trace his finger on my neck."Ano ba?! Mandiri ka nga sa pinagsasabi mo. Huwag mo nga akong bwesitin at tigilan muna ako sa mga kalokohan mo. " I almost shouted but I tried to minimize my voice dahil baka may makarinig. "I already heard that many times na sinabi mo sa mga babaeng nagamit mo na. Am I right?" I smirked. Alam ko naman kasing laro lang ito para sa kanya. It seems that everything to him is just a mere game na kapag pagod ka na ay pwede mo lang tapusin ng salitang "Sorry".Nakitang kong nag-iba yung mukha niya. Alam kong galit na siya ngayon. Kilala ko na itong lalaking ito."Paano ba kita makukuha? Hindi ka ba talaga madadaan sa usapan? Ha? Montreal?" he even raised his brow when he said those words to me."I can make your life a living hell within just a single of glimpse." This time I feel uneasiness dahil sa mga salitang lumabas sa bibig niya at sa mga matang hindi ko maipaliwanag kung ano ang emosyong kumakawala sa mga ito."A-ano ba talaga yung gusto mo?" nauutal ko nang tanong habang nakatingin pa rin sa kanya."Ikaw. Yung katawan mo. How much? Magkano ka ba?" halos sumakit yung dibdib ko nung sabihin niya yun. Hindi porket mahirap ako maari na niyang tapakan ang pagkatao ng kahit na sino. Nagmistulang may sariling isip yung kamay ko at nasampal ko na lang siya."Hindi porket ganun yung trabaho at katayuan ko ay pwede mo na akong tratuhin na parang laruan na pwede mong bilhin na lang. Tandaan mong hindi ko ginusto ang trabahong iyon. Hindi ko ginustong sumayaw sa maraming tao na halos n*******d na. Ganun na lang ba talaga kababaw ang tingin mo sa akin? Hindi lahat nabibili ng pera mo." I was about to walk away nung narinig ko siyang nagsalita."Just enjoy your days Montreal dahil kapag naging akin ka na sisiguraduhin kong matitikman mo ang tunay na impyerno hatid ng isang Jimenez. Sisiguraduhin kong ikaw na ang lalapit sa akin para magmakaawa."Vote and Comment!Dominique Winter Jimenez... ang lalaking kinasusuklaman ko buong buhay ko dito sa unibersidad.Napapansin kong mukhang napakaseryoso niya this past few days. Sa aaminin ko o hindi mas mamabutihin ko pang hindi siya magseryoso. And take note, it's been two days na hindi ko siya nakikita simula nung last encounter namin sa loob ng C.R. I didn't miss him sadyang naninibago lang talaga ako sa kanya. Sabi nila busy lang daw masyado sa studies niya, pero kailangan ba talaga niyang umabsent para don?Magkaklase kami sa ilang subjects at pati ron wala siya. "Aray." Sigaw ko nung matamaan ako ng bola. Shit! Sa sobrang kakaisip ko napadaan na pala ako sa basketball gym kung saan madalas nagpapractice si Jimenez. Paminsan-minsan dumadalaw ako dito para makita ko yung crush ko. Siyempre tao lang rin naman ako, patunay na hindi ako abnormal at marunong ring humanga. Nakita kong papalapit si Fajardo sa direksyon ko. Siya yung vice captain ng basketball at siya rin yung taong gusto ko. Kahit magka
Summer Choice. Yan yung kasalukuyan kong binabasa ngayon. Umuupo lang ako sa may bench ng school ground. Nakakainis na nakakaiyak kasi yung story. They do have the not so happy ending na story. Okay na sana yung lahat pero huli na rin naman kasi para sa kanilang dalawa. Nakakainis yung bidang lalaki. My attention was focused on the book I'm presently reading when a black car suddenly caught my attention. It's Jake's car. Maya-maya pa bumaba na siya. Three days siyang absent at ngayon lang siya pumasok ulit. Napansin kong naka-jersey lang siya dala yung bag niya. He was heading in my way then stopped in my front tsaka siya umupo sa katapat na bench kaya magkaharap na kami. He looked at me for a moment as I looked at him too. I was the first who give up and looked away."Missed me?" he leaned on the table and his one hand at his mouth na tila ba may iniisip. Ngumisi siya ng nakakaloko nung tumingin ulit ako sa kabuuan ng mukha niya. Hazel eyes and a proud nose ever. "You wished." Sab
"Fifty-five thousand." basa ko sa papel na hawak-hawak ko ngayon. Iyon pa ang kakailanganin kong pera para mabayaran ko yung tuition fee ko sa unibersidad na ito. Wala na naman sana akong babayaran kung hindi pa nila binawi sa akin yung scholarship ko. Hindi naman sana ganun kalala yung nagawa kong kasalanan para itanggal nila ako sa scholarship pero sadyang bruha lang talaga ang babaeng yun at dahil sa pera ay napaikot lamang nila ang sistema sa pamamahala dito. Isang malakas na buntong hininga ang pinakawalan ko nung tingnan ulit yung halaga ng perang kailangan kong pagtrabahuan. Kahit ano pang titig ang ginawa ko sa mga numero ay nanatili pa rin itong malaking halaga. Paniguradong pagagalitan na naman ako nito ng auntie ko pag nalaman niya ang gusot na pinasukan kong ito. "Saan naman kaya ako makakakuha ng ganito kalaking halaga?" isa iyon sa mga tanong na paulit-ulit tumakbo sa aking isipan. Mababaliw na ata ako sa kaiisip ko. Gusto ko na lang sanang itulog lahat nung may papel
Naglalakad ako ngayon sa kahabaan ng hallway ng main building papunta sa Arts and Culture room. Sinabihan kasi ako ng baklang propessor namin na may praktis daw kami sa sayaw pero pili lamang yung pinasali at isa na ako dun para sa darating na event ngayong susunod na buwan. Pinapauna na lang kami ng mentor namin dahil tutal naman daw kailangan naming magsimula ng maaga para hindi kami gabihin sa pag-uwi. Mahaba-haba rin ang nilakad ko nung naalala kong wala pala dito yung dala kong extra t-shirt at short ko para sa praktis namin. Napakagat labi na lamang ako sa katangahan ko. Ngayon ko lang natandaan na nilagay ko pala iyon sa locker ko. Dali-dali akong bumalik sa locker room kahit malayo at doon na rin nagpasyang magbihis. I started walking in the hallway of main building again. Malayo-layo rin at ilang minuto rin ang ginugol ko para lakarin mula doon hanggang dito. Nagtaka ako at wala pang estudyante sa loob ng pumasok ako. Akala ko pa nama
Mahinang buntong hininga ang pinakawalan ko bago ako umupo sa isa sa mga silyang nasa harapan namin. Naghintay lamang yung dean na umupo si Jimenez bago siya nagsalita."Alam niyo naman siguro ang batas na nilabag niyo dito sa institusyong ito." pagsisimula ng dean. "Mr. Jimenez" pagbaling niya ng atensyon sa lalaking kaharap ko ngayon. "Ms. Montreal" pagkilala rin niya sa akin at tiningnan rin ako. Nanatili lang kaming tahimik pareho. Mabuti na nga lang dahil yung paghalik lang sa akin ng lalaking yan yung nadatnan ni Professor Cieba sa room na iyon. "The offense you have both violated is analogous under category three. Doing indecent things and informalities in the school is prohibited." nakatuon lamang yung atensyon ko sa dean. "It's a must to have a conference with you. But because this is your first offense, I will have to consider this as a mistake but of course there will still be a detention for the both of you." ibinaling ko yung atensyon ko sa kanya pero
Tahimik lang kaming kumakain ni Chase ngayon sa cafeteria ng school. Nagulat nga ako at nagyaya siyang kumain daw muna kami. Tumanggi pa ako noong una pero sadyang mapilit siya kaya pumayag na lang ako. Inaamin ko rin namang natuwa rin ako dahil sa pagyaya niya sa akin."Whoa!! Bro! That's effin worst! Mas malala ka!" halos lahat kaming nasa cafeteria ay napaagaw yung atensyon sa grupo ni Jimenez na siyang pagpasok naman nila. Halos akalain mong kanila yung cafeteria dahil kung mag-usap ay sila lang yung nandito. "Chill! It isn't my intention. Sadyang nangyari lang ng kusa yun. Kasalanan rin niya yun!" nakita ko pa yung pagsapak ng balikat ni Ferrer sa nagsasalitang si Jimenez. Narinig pa namin yung malakas nilang tawanan at tudyuhan bago sila nakapwesto sa bandang likuran namin. Nasanay na rin yung mga estidyante na ganun palagi yung eksena kapag yung grupo na nila yung nakikita. Palagi na lang silang agaw atensyon."Sounds great at mukhang di
One week nang comatose si Tita at hanggang ngayon ay hindi pa rin siya gumigising. One week na rin akong hindi muna pumapasok. Kahit alam kong malapit na yung finals ay mas pinili kong bantayan na muna yung Tita ko. Wala rin naman kasi akong pera pang gastos don sa school. Buong magdamag akong nagbabantay at baka sakaling gumising na siya.Kahit na sabihin kong hindi ako nabigyan ng magandang buhay ng tita ko ay mahal ko pa rin siya kahit papaano. Natatakot rin ako na baka mawala siya sa akin. Siya na lang yung meron ako. Kahit paulit-ulit pa niyang sinumbat sa akin na ako ang naging dahilan ng pagkamatay sa kapatid niya ay mahal ko pa rin siya. Hindi ko pa rin nanaising iwan ako ng tita ko kaya sana naman ay magising na siya.Ilang araw na rin akong pabalik-balik sa tinatrabahuan ng tita ko. Balik na naman ako sa sideline ko. Balik na naman ako sa pagiging entertainer sa club na iyon pero di pa rin sapat yung kinikita ko para matustusan yung bayarin sa hospital. B
Kanina pa ako nakaupo sa bench. Pinagmasdan ko lang yung mga estudyanteng unti-unting nagsiuwian na. Tanging ingay lang ng mga tawanan ng mga estudyanteng nasa kanya-kanyang silid pa ang naririnig ko ngayon. Malapit na rin palang gumabi. Muli ay sumulyap ako sa relo na nasa wrist ko. Mahigit twenty minutes na rin pala akong nakaupo dito. Napagpasiyahan kong sumayaw na lang sa bar ngayong gabi para kahit papaano ay may pera akong tutustusin. Napailing na lamang ako at tumayo na nung biglang nag-ring yung mumurahing cellphone ko.Nakita ko ang pangalan ni Ate Pam na tumatawag. Kilala ko siya dahil isa siya sa mga kaibigan sa tinatrabahuan ng Tita ko. Pinindot ko yung answer button."Ate Pam---""Raine, kasi yung hospital hinahanap na nila yung pang-unang bayad." isang buntong hininga na lang ang nagawa ko. "Sige, ate... Maghahanap na muna ako." umo-oo lang siya sa kabilang linya at inend na niya yung tawag. Napakagat labi ako. Saan naman ako hahanap ng malak