Okay na okay ang nangyari sa aming Senior's Ball. Kapartner ko si Lawrence. Hindi ko naman kilala ang mga kapartner nilang tatlo kasi iba yung mga courses.
Matagal na akong may tinatagong nararamdaman para sa aking kababata na si Lawrence. I don't know where and when it all started basta namulat nalang ako na crush ko na pala siya.
Nakakaattract kasi yung height niya na matangkad, hindi gaanong kaputian na kulay, gwapong mukha, malinis pumorma at ang kaniyang katalinuhan. Kaya ayokong malaman niya na may gusto ako sa kaniya kasi maliban na baka masira ang aming pagkakaibigan, for sure manliliit lang ako kasi masyado siyang perfect para sa akin.
Wala naman siyang girlfriend simula noon. Pero noong narinig kong tinanong siya ni Nicholas noon, sabi niya'y, " Meron naman akong gusto, brad. Hindi naman ako bakla, 'no. Nag-aantay lang ako ng opportunity na makaporma. Natotorpe kasi ako kapag nagsasabi ng totoo kaya binibiro ko nalang"
Umiyak ako noong araw na iyon ng hindi nila alam dahil sa narinig. Maraming kaclose si Lawrence na ibang babae kaya for sure isa sa kanila ang crush niya. Kaya simula noong araw na iyon,tinatak ko na sa isip ko na may gustong iba si Lawrence.
Pagkakaibigan lang ang kaya niyang ioffer sa akin.
Napabuntong- hininga nalang ako sa naisip.
Napatingin nalang ako sa madilim na itsura sa labas. The darkness of the view and the music from the bluetooth speaker temporarily calms my mind from overthinking. I think it will rain, I can't see any stars though.
Maya-maya nga ay lumakas ang buhos ng ulan.Hindi ko alam kung dumating na ba sila mommy't daddy, 'cause its already 9:30 P.M. according to my phone.
Their companies merged when they got married kaya dumoble ang pagkabusy nilang dalawa.
Nakita kong papasok si Manang Lory sa kwarto ko kaya hininaan ko agad ang music para marinig siya.
"Shy, hindi na ako kumatok, alam ko namang 'di mo rin ako maririnig. Nga pala, sabi ng Mommy mo mauna ka na daw kumain. Mukhang mamaya pa sila uuwi o baka bukas na. Kaya kumain ka na doon sa baba iha, pinagluto kita ng kaldereta," nakangiting sabi ni Manang.
"Sunod ka ah? kailangan mo na talagang kumain ng marami para tumaba ka naman", dagdag niya pa.
"Yes Manang. Susunod po ako", I answered and give her a smile an a reassurance.
Sanay na ako sa ganitong set-up. Minsanan lang kami makakakain ng sabay magpamilya. Inaaya ko naman sila pero palagi lang talaga silang busy.
Tumetyempo pa may tatawag sa kanila dahil kailangan sila sa kompanya. Chinecheck naman nila kung buhay ba ako o ano. And of course, they always check my grades. Baka daw kasi makasira sa image nila sa publiko. Kaya kami lang dalawa dito ni yaya sa bahay.
Napagdesisyunan kong bumaba na ako at kumain dahil kumakalam na din ang sikmura ko. Nakita kong nakahain na sa lamesa ang niluto ni Manang sa akin kaya naman umupo na ako at nagdasal tyaka nagsimula nang kumain.
"Sabay na tayong kumain, Manang", anyaya ko sa kaniya.
"Mauna ka na, Shy. May labahin pa kasi akong dapat tapusin", sagot naman niya at lumabas na sa kusina para maglaba.
Nasa kalagitnaan na ako sa pagkain nang mag-ring ang phone ko. It's Cathy.
" Hello, Shy?," rinig ko sa background niya ang boses ng kaniyang ama.
Nagvideoke ata sila sa bahay nila.
"Yes, speaking"
"Shy, plano naming puntahan yung pinakita ko sa inyong lugar yung 'La Isla de las Monecas', go ka? It will be a very adventurous vacation girl! Tsaka balita ko madaming magagandang view doon na pwedeng pang-insta!," masiglang sabi nya.
"Pag-iisipan ko pa, Cath. Kelan ba?," tanong ko sa kanya. Sana naman sumama lahat ng barkada para masaya.
"Sa susunod na araw" I can sense an excitement in her voice. Kahit nga ako ay interesado doon.
" Okay, tatawagan nalang kita kapag nakapagpaalam na ako dito. You know my situation, kahit ganito ang set up sa bahay, kailangan nila pa ding malaman kung anong takbo ng buhay ko" mahaba kong saad sa kanya.
"Alam ko naman yun. You can give me a call if you'll go. Pero dapat pupunta ka Shylah kasi pupunta si Lawrence eh," naagaw agad ng pansin ko ang huling lintaya ni Cathy.
Sasama si Lawrence.
Napabuntong- hininga nalang ako. "I'll think about it", I finally said.
"Okay", she said and bid a goodbye.
Pagkatapos kong kumain ay pinuntahan ko si Manang. Naglalaba pa din siya.
"Manang, kumain ka na po. Mamaya na 'yan", sabi ko sa kaniya. Masyado ng malalim ang gabi at hindi pa siya naghahapunan.
"O siya sige, mamaya ko nalang ito tatapusin. Nagugutom na rin naman ako", pagpayag niya at ngumiti sa akin.
"By the way, papayag kaya sila Mommy' t Daddy kung gagala ako bukas? Kasama ko naman sila Cathy", tanong ko sa kanya.
"Saan naman ang punta niyo, hija?"
"Doon po sa isla na nakita ni Cathy sa isang site sa internet. Ang ganda po manang! Parang nasa Boracay ka kasi white sand tapos ang blue pa no'ng tubig!", kuwento ko pa sa kaniya.
"Papayag iyon basta para sa kaligayahan mo", sabi niya and she slowly patted my head. Binibaby na naman niya ako.
"Sila po ang kailangan ko, ba't 'di naman nila maibigay sa akin 'yon?" naiiyak kong tanong. Gusto ko din namang makaexperience ng bonding with family, ang hirap ba no'n?
Hindi ako sinagot ni Manang pero dama ko ang kalungkutan sa kanyang mga mata para sa akin.
"Mauna na po ako sa kwarto, kumain nalang po kayo do'n", saad ko. Nang tumango sya'y bumalik na ako sa kwarto ko. Hindi na ako aasa pang dadating ng maaga sila Mommy.
Humiga na ako at tumingin sa kesame ..then suddenly, napagpop-up sa isip ko ang island na sinabi ni Cathy.
I want to see that place or island personally. Marami akong nabasa na marami daw ang mga puno sa lugar, medyo liblib at hindi alam ng iilan.
Para itong nakatagong paraiso sa gitna ng malawak na karagatan.
'Di ko alam sa sarili ko kung bakit masama ang pakiramdam ko sa isla na yun and it's bothering me o sadyang ganito lang ang nararamdaman ng mga first timer na pupunta sa isang tagong isla ? Curious ako kung ba't ganito ang nararamdaman ko kapag naiisip or pagkakita ko palang sa islang yun.
Magpapaalam ako bukas kila Mommy't Daddy. Sana naman pumayag.
I want some adventurous life this time.
I woke up with this heavy feeling as usual. Medyo hindi pa sanay sa kada umagang bigat na nararamdaman. This family is making me sick. Mabuti nalang at hindi ako lumaking pasaway at nagbibigay-sakit ulo.Bumangon na ako sa kama at ginawa ang morning routine. Bumaba agad ako't hinanap sila.Una kong nakita ay si Yaya na nagwawalis sa sala."Magandang umaga Manang, dumating na po ba sila Mommy kagabi?", tanong ko nang hindi ko sila mahagilap sa kanilang kwarto. Sana naman dumating na sila para makapagpaalam ako. I want to go to that island and spend time with my friends."Magandang umaga din Shy, dumating na sila kanina galing daw US para sa negosyo. Nasa sala sila ngayo't nag
Naputol ang magandang tulog ko dahil sa beep ng aking phone. It was just five in the morning and someone just ruined my sleep. I checked my inbox kahit na nanlalabo pa ang mata ko dahil sa sobrang liwanag sa screen. Pero baka emergency kaya tiniis ko nalang.It was a text from Cathy.'Good morning Shylah girl! Mamayang 7 A.M. tayo pupunta, Shy. Bring anything that you'll need that will lasts for 3 days. Hindi tayo magsisisi na pupunta kasi mala-Boracay daw doon'I replied a simple ,'Okay, thanks!' to her text. Sinabihan ko siya kagabi na pinayagan na ako at ang loka, na excite masyado. Todo tili pa kasi baka may chance na daw kami ni Lawrence doon sa isla. Loka-loka.After reading her early text, I immediately go back to sleep. At six in the morning, nagsimula na akong mag
"Ilang araw ba tayo mamamalagi do'n?", tanong ko sa kanila. Tumanggi si Mang Raul na siya ang maghahatid sa amin sa isla. Sobrang delikado daw kasi.Kasalukuyan kaming naghahanap ng bangkero dito sa daungan. Ang dami namang bangkero pero walang sinumang pumayag na ihatid kami. What's with that island? Iisa lang ang sinasabi nila, wala daw nakakalabas ng buhay doon at nakakamatay daw? Kapag tinatanong naman namin sa sila kung anong meron, ayaw naman nilang sasabihin.Ang damot nila sa information ah.Ang ganda kaya noon sa picture. It is a hidden paradise that only few people knew it exist. At gusto naming masali sa isa sa mga iilang na nakadiskubre sa islang iyon. That's why I'm planning to make a vlog if we'll arrive there." One week lang Shy", sagot sa akin ni La
Parehas kaming hindi mapakali ni Cathy. Siya ay namomroblema sa signal at connection, ako..ewan, I just have this weird feeling inside me na may nakatagong misteryo sa islang ito.Habang sila ay naaaliw sa view dito sa isla, ginala ko ang aking tingin sa paligid. Kung iisipin, parang wala talagang problema dito.Worldclass and peaceful view.Todo taas naman si Cathy sa kaniyang phone upang maghanap ng signal. "Fuck!", kanina pa siya nagmumura.Nagdesisyon akong lumapit sa karatula habang busy pa ang iba kong mga kaibigan. Giniba ko ang marupok na kawayan na nagsisilbing suporta dito. Kinuha ko ito ay hinaplos.Pero nagkamali ako.Hindi ito isang pintura.
Gusto kong sigawan ang aking mga kaibigan na kulang nalang maghugis puso ang mga mata simula ng makarating kami dito sa isla. Hindi ko naman sila masisisi kasi sobrang nakakamattract naman talaga ang beautiful view at sa pagkapeaceful ng place.Napigil saglit ang aking paghinga at nagsitaasan ang aking mga balahibo sa lugar na ito nang makapasok na kami sa mismong loob ng isla. Agad naman naming iginala ang aming mga paningin sa paligid.Ito ay isang munting baryo.May mga cabins at gawa sa kawayan ang aming nakikitang kabahayan. Kung titingnan, para kang nasa isang probinsya, though may iilang mga bahay naman na sementado na. Puro mga iba't-ibang puno din ang nakapalibot sa lugar.May iilan lang din ang mga tao sa labas na ginagawa ang kanilang mga usual daily routine. Ang kanilang mga kasuotan ay parang nasa makalumang panahon.Mataas na saya, blouse at may panyo sa ulo ang mga babae. Sa mga lalaki nama'y paran
"Bakit kailangang kumpeskahin pa eh wala namang signal dito?", tanong ko sa manika. Agad naman siyang tumingin sa gawi ko pero ngayon, ang ulo lang niya ang kaniyang pinagalaw.Creepy."Gusto po naming maramdaman ninyo ang kapayapaan ng lugar at maparamdam na para kayong bumalik sa sinaunang panahon na wala pang polusyon at hindi pa gaanong gamit ang teknolohiya. Hindi niyo yata nabasa lahat tungkol dito sa isla?", sabi niya na parang nang-aasar pa na wala kaming alam sa pinasok namin. She even smirked at us. What a rude plastic creature!This barbie grl is so scary, she laughs and talks like a real, normal human being. Ineexpect kong English ang lengguwahe niya kanina , buti nalang pala hindi, kundi nosebleed kahahantungan."May pangalan ka ba?", tanong ni Lawrence sa kaniya. Bumaling siya kay Lawrence at lumapit pa."Pasensya na kayo't nakalimutan kong magpakilala. Ako si Barbara ng La Isla de las Monecas", she said and offered a hand shak
"Two rooms please""Ang room niyo po is number 9 and 10 ", sabi ng receptionist sa amin. Manika din siya pero gawa sa tela.Mga limang minuto din kaming nag- asaran bago dumating ito. May ginagawa daw kasi siya. Ewan, may receptionist bang iniiwan yung trabaho niya?Dumating siya na parang wala siyang trabahong iniwan. Ngumingiti pa siya bago pumunta sa front desk. Mukhang si Anabelle, literally. Pero may mga uunting dugo akong. nakita sa kaniyang paanan. Weird.Kitang- kita ang pin sa kaniyang dibdib. 'Jessica' ang pangalan niya."Pasensya na po kayo't natagalan. Pinatawag po kasi ako ng manager. Heto po ang room key", sabi niya at nilapag sa aming harapan ang dalawang susi na may manika na key chain."Wala bang ibang tao dito miss bukod sa amin?", hindi ko na napigilang itanong. Bumaling siya sa amin at ngumiti. "Wala po. For now, wala pang ibang turista na nags- stay in. Ilang araw po ba kayo dito?"Nagkatinginan
I envy Cathy sometimes kasi hindi siya matatakutin at gusto niya yung mga bagay na may thrill. Well, its the opposite for me.Pero kung matapang ka at hindi mo iniisip ang maaaring posibleng mangyari is another story. May part na sa akin na nagsisisi na sumama ako sa kanya. Hindi naman masamang huminga sa araw- araw na away ni Mom at Dad pero hindi yung ganito. Hindi yung posibilidad na makalabas kami dito.Hindi natatakot si Cathy na matrap dito. Kailangan lang daw kaming kumalma, huwag magpanic at antayin si Manong bangkero sa miyerkules. We couldn't stop our emotions knowing that we don't have any assurance that he will come back to save us.Bitbit pa rin ni Cathy ang manikang pinakita nya sa' min kanina. Hindi ba siya natatakot diyan? Kasi naman, tuwang-tuwa at sabik-sabik siya dito. Niyayakap pa niya na parang ngayon lang siya nagkamanika.Gusto kasi ni Cathy ay yung mga bagay na kahit marumi o nakakatakot, basta bet niya, go. Sobrang babaw lang talaga