Chapter Thirteen
Ngiti
Muli akong inaya ni Nathalie na panuorin ang practice ng banda. Weekend at wala akong gagawin kaya pumayag na rin ako. Ang akala ko ay kila Varen ulit kami ngunit hindi ko inaasahan na sa bahay nila Zephaniah ang ensayo nila ngayon.
Chapter FourteenPalawanNaging abala ako sa mga sumunod na linggo. Kabi kabilang projects at requirements ang inasikaso namin sa pagtatapos ng semester.
Chapter FifteenIllegalA tall and well built silhoutte was taking huge footsteps on the sand. Nang tuluyan itong makalapit ay saka ko lamang nasilayan ang kaniyang mukha.
Chapter Sixteenend thingsI woke up the next morning with the sound of the waves softly crashing through the shore. Our room was empty. It was already late so I assume Nathalie was out for breakfast. Katatapos ko lang maligo nang tumunog ang cellphone ko.
Chapter SeventeenSorryHope. Hope can be both blissful and painful. Kahit hindi ko gustuhin, umasa pa rin ako sa mga sinabi ni Zephaniah.
Chapter EighteenSecret"You should take off your shirt after the performance Kyovee, para bida bida ka." Nathalie said after we watched Paradox's band practice. Nakatambay kami sa music room habang hindi pa nagsisimula ang klase namin.
Chapter NineteenLowkeyNanatili kaming magkalapit ni Zephaniah sa isa't isa sa loob ng ilan pang minuto. His harsh breaths are loud against my ears and warm against my face.
Chapter TwentyBorrowedAlas sais pa lang ng umaga at marahan pa ang sinag ng araw sa aking balat. I sat beside the bus window and the soft sun rays kissed my skin.
Chapter Twenty OneContractNatapos ang concert bandang 11 ng gabi. Nag-aya pa sila Kyovee na kumain sa Mcdo kaya hindi pa kami nakadiretso ng uwi.