HUMUGOT siya ng malalim na buntonghininga bago pinihit ang seradura ng pinto kung saan naroon ang kaniyang daddy. Nang tuluyan niyang mabuksan ang pinto, nakita niya ang kaniyang mommy at si Penelope... nakayakap sa isang lalaki na apat na taon din niyang hindi nakita, si Kevin.
Nagtagis ang kaniyang bagang, sandaling sumikip ang kaniyang d****b pero pinilit niya ang sarili na huwag magpakita ng kahit na anong emosyon. And she mastered it.
"Phoebe." Halos pabulong na sambit ng kaniyang mommy nang mapatingin ito sa kaniya.
Nag-angat ng tingin si Penelope at tumingin sa kaniya maging ang asawa nito pero binaliwala niya iyon.
"How is he?" She monotonously asked.
"Wala kang karapatan pumunta rito!" Pigil ang boses na saad ni Penelope at kita ang galit at pagkamuhi sa namumugto nitong mga mata.
Sandali niya itong tinapunan ng tingin at napairap sa hang
MARAHAS siyang napasandal sa swiveling chair at humugot ng malalim na buntong-hininga. She really hates sitting for too long. Ibinaba niya sa marmol na mesa ang hawak na sign pen at tinitigan ang nakabukas na folder kung saan kakatapos niya pa lang permahan ang ilang pahina nito.Napailing siya at mapait na ngumiti. Inilibot niya ang paningin. The office is very manly, well-organized and lifeless. A combination of white and gray is the motif of this office, ang tiles ay kulay puti habang ang ceiling at wall ng silid ay kulay abo. May mga painting na nakasabit at iyon lamang ang nagbibigay ng ibang kulay sa walangbuhay na opisina and obviously, it was her father's office.Tatlong araw na siyang nagtatrabaho bilang acting-CEO ng kompany at sa tatlong araw na iyon hindi niya maiwasang hindi mairita. Hindi dahil sa ayaw niya sa trabaho, kung hindi dahil sa isiping bumalik siya para sa pamilya niya at ngayon unti-unti n
SHE looks intently at the picture hanged on the wall. It's a family picture. Twelve years old siya doon habang thirteen naman si Penelope. Mas matanda lang ito sa kaniya ng isang taon kaya minsan napagkakamalan silang kambal.She's prettier than Penelope, she's confident and sure about that. Dati halos lahat ng bagay na meron siya dapat meron din ang kapatid niya, at kung ano ang meron si Penelope dapat sa kaniya lang iyon. People oftenly said magkamukhang magkamukha sila but now that they are already a grown up, ang dami ng pinagkaiba nila.Titig na titig siya sa larawan. Napakainosinte niyang tingnan roon, may mumunting ngiti sa kaniyang labi habang katabi niya ang kaniyang daddy at seryoso ang mukha. Nasa gitna silang dalawa ni Penelope at magkatabi, sa isa pang dulo naroon ang kaniyang mommy at matamis na nakangiti.Ang ganda ng pagkakakuha sa litrato. Naaalala niya pa ang araw na iyon. Ang araw kung kailan kaarawan
IT'S already three in the afternoon. Malakas ang ulan sa labas, at dahil glasswall ang kaniyang opisina kitang-kita niya ang malaki-laking butil ng ulan. Nakatayo lang siya doon habang nakatitig sa labas pero walang partikular na tinitingnan. Maraming gumugulo sa isip niya na hindi niya magawang sagutan. A great puzzle to be solved!She sighed. She walked towards the door. Nang makalabas ng opisina ay naglakad papunta sa desk ni Reanne na ngayon ay mayroong isinusulat. Nang mapansin ng sekretarya ang kaniyang presensya agad itong tumayo."Do you need something ma'am Phoebe?" Maagap nitong tanong.She shook her head. "May susunod pa ba akong business meeting?"Reanne quickly opened her notes and smiled. "Wala na po, ma'am."Tumango naman siya bilang tugon. Sa totoo lamang alam na niya ang sagot pero iyon na lamang ang naisip niyang pambungad sa babae. Besides, she did
NAG-ANGAT siya ng tingin sa dalawang palapag na restaurant. Her heart throbbed aso fast. Here she is, standing in front of Felipina's Restaurant. Madali lang hanapin ang restaurant dahil sikat at kilala iyon.Huminga siya ng malalim at lakas-loob na tumuloy. She doesn't mind the eyes that are looking at her. Eyes of men species are showing adoration and attraction, while those eyes of women are full of envy and irritation. Maraming tao sa unang palapag pa lang ng restaurant at masasabi niyang hindi niya sinasadyang makapukaw ng atensyon ng ibang customers.She went straight to the staircase that leads to the second floor kung saan naroon ang table nila. It's already 8:30 in the evening, at sinadya niya talagang magpa-late.Nang makarating siya sa ikalawang palapag pakiramdam niya'y lahat ng taong nadadaanan niya ay napapatingin sa kaniya kagaya kanina. Who wouldn't be?She's wearing a black fitted dress. Hapit na hapit ang hubog ng kani
"Hello, Phoebe? Hello?" Ani Love na kinublit pa ang braso niya para makuha ang kaniyang atensyon.Unti-unti niya itong nilingon."Oh?"Pinagcross ng babae ang kamay sa harap ng kaniyang dibdib at tinaasan siya ng kilay."Really Phoebe? Hindi ka na lang stress, depress ka na din? Dapat pala hindi ka na lang umuwi sa inyo, look at you, you're abducted by aliens. Para kang tangang nakatulala diyan habang lutang na lutang ang isip mo, girl."She stared to Love's face but her mind is travelling into somewhere again. She really wished that aliens would abduct her, maybe it could help her to solve her problems.There are lots of thoughts running inside her head. She's extremely exhausted physically and mentally, hindi na niya malaman kung paanong naaaruk ng kaniyang utak at katawan ang lahat ng pinagdadaanan.Hindi na niya magawang sagutin
After having light breakfast with Mr. Amansa, natagpuan niya ang sarili na nakasakay muli sa sasakyan nito at pabalik na sila sa kaniyang kompanya. Tahimik lamang siya, pinapakiramdaman ang sarili at ganoon din ang kasamang lalaki. Mahigit dalawang buwan niya din itong hindi nakita. She's feeling triggered now, hindi pa naman tapos ang tatlong buwan na ibinigay nito sa kaniya. May isa pa siyang buwan.Pero pano niya mababayaran ang lalaki kung wala pa rin siyang sapat na pera? Mukhang mas naging mahirap lang ang sitwasyon para sa kaniya. D*mn it! Bakit ba ang ikli ng panahon na ibinigay ng lalaking ito?"Pupuntahan ulit kita mamaya, let's have dinner together." He said in a low baritone voice.Hindi pa rin bumubukas ang elevator kaya humarap siya sa lalaki. Sinalubong niya ang tingin nito at pinaningkitan ng mga mata. Inaamin niyang matangkad ito at mukhang hanggang balikat lang siya nito.Thanks to
MALAMIG ang kanyang mga kamay nang hawakan ang seradura at mahinang pinihit iyon para buksan. Nang unti-unti niyang maitulak ang pinto, huminga siya ng malalim at itinulak din ang sarili papasok.Mula sa pagsusulat, nag-angat ng tingin si Kevin. Rumehistro sa mukha nito ang gulat nang makita siya. Halatang hindi inaasahan ng lalaki ang kaniyang pagpunta."Phoebe." Halos pabulong nitong sambit sa kaniyang pangalan.Mahigpit niyang hinawakan ang folder na dala at naglakad palapit sa mesa ng lalaki. Tumayo naman ang huli at hindi malaman kung sasalubungin ba siya o hindi."I came here for this," banayad niyang saad.Inilapag niya sa mesa ang dalang folder na sinundan naman agad ng tingin ng lalaki. Kumunot ang noo nito at sinulyapan siyang muli."I want you to review these papers. Marami akong hinahabol na meeting at may mga problema din akong sinubukang ayosin
"Let us more be realistic here, Phoebe." She stopped reading the papers and just stared at it for a brief moment."D*mn it!" She threw all the papers in frustration."This will makes me insane, d*mn!"Muli niyang itinapon ang ilan pang mga folder na nasa kanyang mesa at ikinuyom ang mga kamao.Saktong pumasok si Reanne at nakita ang mga nagkalat na papeles. Natigilan ito dahilan para titigan niya ang babae. Nakita niya ang pag-aalinlangan sa mga mata nito nang makita ang kaniyang ekspresyon ngunit wala siyang lakas para baguhin pa iyon."What?"She doesn't want to look stoic right now but she cannot help the frustration."Ma'am," Reanned trailed off. "Nasa labas po si Mrs. Henson."Tumaas ang kaniyang kilay. Bakit ba sumasabay lahat sa init ng kaniyang ulo?Please, not now. She whispered to