"Love, ano gusto mong kainin?" matamis na tanong sa akin ng pinaka-gwapong lalaki sa loob ng silid na ito. I'm actually cringing at how we call each other 'love' when we don't even love each other but I guess this is better than baby or honey. I might puke if someone ever calls me that."Let's eat your favorite pasta, carbonara with lots of mushrooms." I suggested. I remember how much he liked it when we were kids. Imbes na tradisyunal na spaghetti at pancit kasi ay sosyaling carbonara ang laging handa sa birthday niya. It must also be one of the reasons why it's on the menu of our company cafeteria. Nanlaki ang mata niya ng sinabi ko iyon."I'm surprised you know that," wika niya sa akin ng may pagkamangha."S'yempre, how could I not know? I'm your girlfriend, remember?" nilaksan ko ang pagsasalita ko at sinadyang iparinig sa iba."Not for long though…""Huh?" Lito akong napalingon sa kanya. Why am I even shocked to hear that? We’re just pretending to be lovers. Siyempre, ititigil r
Mon's POV"Mr. Silvestre, Ms. Padua is 5 weeks pregnant." There was a looming silence in the room after she uttered those words. Hindi ko makapaniwala sa narinig ko at biglang natulala. "We ran tests in her blood and we found a high amount of hCG in her blood specifically 7,340 mIU/mL confirming that Ms. Padua is indeed pregnant," pagpapaliwanag sa akin ni Dr. Callie Atienza. She’s a professor here at Buencamino General Hospital. Matalik siyang kaibigan ni Mama at sa katunayan ay ninang ko rin siya. She won't tell her about it, right? There's that parent-doctor congeniality, right? I mean patient-doctor congeniality pala. Tama ba? Ewan! Basta!"Ninang, anong hCG? Paano niyo nalamang buntis si Sunny? Hindi ba kailangan ng ihi para sa pregnancy test?" kuryoso kong tanong sa kanya. Ang alam ko lang kasi ay iyong kulay puting stick na nagkakaroon ng pulang linya. "hcG means Human Chorionic Gonadotropin is known as the pregnancy hormone. The body produces large amounts of it during pre
Naglabasan ang mga medic at nurse mula sa ospital na may dalang stretcher at first aid kit para iligtas ang driver ng truck na nabangga sa poste. Natigil din ang ibang sasakyan at na-stuck sa matinding traffic ang maraming tao dahil sa nangyaring aksidente. Wala namang ibang nasugatan o napahamak maliban sa driver ng sasakyan. Sa kabila ng kaguluhan sa paligid namin, biglang kumawala sa yakap ko si Sunny. I guess I got caught up in the moment kaya ko nagawang alukin siya magpakasal but does she really need to turn me down so hard like that? Natulala tuloy ako ng ilang sandali bago pa tuluyang bumalik uli sa realidad. At nang natauhan ko, nakita ko na naman si Sunny na naglalakad papalayo sa akin. She really won’t hold my hand, won’t she? Lagyan ko kaya ng posas ang mga kamay niya ng hindi siya makawala sa akin. Hay! Ito na naman kami sa walang katapusang paghahabulan. Hindi ko maintindihan pero lagi na lang tumatakbo papalayo sa akin si Sunny mula pa noon. Lagi na lang ako ang taya,
Sunny's POVI always make sure that things go according to my plan. I always think ahead and take a step back if ever I'm rushing things.Pero mukhang nabawasan ang mga brain cells ko simula ng yumapak akong muli dito sa Buencamino. Imbes na pag-isipan ang magiging consequence ng pakikipag-siping sa anak ng amo ng magulang ko, nagpadala ako sa libog ng katawan ko at hinayaang konsumahin ng alak ang utak ko. I was reckless.I'm also actually quite emotional. Inaamin ko medyo mainitin ang ulo ko. Sagad rin ako magmahal kaya wagas rin kung masaktan. I don't like losing so I always stay on top of my game. I'm a very competitive person and enjoy mowing down my competition. Ipinanganak man akong mahirap pero hindi hadlang iyon para abutin ko ang lahat ng aking pangarap. I'm confident and always proud of my capabilities. I always thought that I was destined for greatness. Akala ko paglaki ko, gagaan ang buhay ko at ng mga tao sa paligid ko. Ngunit mali ata ang pag-aakala ko. Hanggang
Bakit parang pakiramdam ko ang tagal lumipas ng oras lalo na ngayong araw?Hindi na siguro dapat ako magtaka. Kahapon lang ay nalaman kong magiging nanay na rin ako. Magpapakasal rin ako hindi dahil sa pagmamahal kundi dahil sa pera. Mas mahal kasi ang mga bayarin ko kaysa sa nararamdaman ko para kay Mon. Although just this morning, I thought I’m being greeted by a man from my dreams but it turns out that he is real. Mon is really playing his part as my boyfriend and now as my fiance. But the thing about me getting pregnant is still considered classified and I really don’t want to be surrounded by several rumors about this. Kaya sobrang stressed ako kanina dahil sa sobrang extra ni Mon na mag-alaga sa akin. He carried my bag for me and escorted me to my office. It was our usual play pretend as boyfriend and girlfriend but I felt something is strangely different today. Does knowing he’s becoming a dad made Mon soft?“Good work today, Miss Sunny. See you tomorrow,” paalam nina Cherr
I pulled up my car and drove straight to the hospital with my younger brother Al. Pinatakbo ng mabilis ang sasakyan at nagmadaling nakarating sa kinaroroonan ni Tatay.Napatingin ako kay Al habang nagmamaneho at kita ko sa mga mata niya ang takot at pag-aalala."Ate, magiging okay lang si Tatay, 'di ba?" tanong niya sa akin."Oo naman. May pagka-masamang dami ata si Tatay kaya siguradong mahaba ang buhay no'n," biro ko para maubusan ang pangamba ni Alfonso.Mas close si Alfonso kay Tatay kaysa akin. Pero siyempre hindi rin mawalan ang pag-aalala ko. Tatay ko pa rin siya kahit anong mangyari.Pagkababa namin ng sasakyan ay dumiretso kami sa emergency department kung nasaan si Tatay Julio. Nang makita kong nakakausap siya ng maayos sa malayuan ay agad gumaan ang kalooban ko."Tay!" sigaw ni Al habang patakbong lumapit sa hospital bed na pinagpapahingahan ni Tatay. "Anong nangyari? Nabunggo ba ang sasakyan na minamaneho niyo? Asan kayong lugar ng inatake kayo?" sunod-sunod na tanong ni
With a kiss as sweet as cherry, I couldn't resist giving in to his whims. Marupok ba ang tawag dito? I need to pull myself together. My phone rang at the worst time. "Just leave it," Monroe told me as he unbuttoned my blouse. I stopped him from getting too far. "No, I need to take this call."Umalis ako sa pagkakaupo sa mesa at naglakad palayo sa kanya. I can tell that he's a bit disappointed. Even I am. Kinuha ko ang phone ko sa bulsa ng palda ko at sinagot ang tawag nito. "Miss Sunny, the Moon City representatives just called and wanted us to send them a copy of the legalities needed to carry over the project. The file needs your access, Ma'am."It was Cherry who called me."Okay, I'll be right there in a jiffy. Make sure to send it as soon as possible to them.""Punta lang ako sa baba, Sir Monroe. I have work to do.""Make sure to come back later. We need to see something together." Monroe removed his tie and rolled up his sleeves. Tumingin siya sa Rolex wristwatch niya para
Matapos naming bisitahin si Nanay Lourdes sa ospital ay pumunta kami ni Mon sa isang book cafe para mag-review.The ambiance here is so great and I just love the smell of books and coffee together. "Ang ganda naman dito. This reminds me of the library in the old Silvestre Mansion.""Ooh, you do remember. Kung laki lang ang pag-uusapan, this cafe is nothing compared to our old library.""Kaya nga. Sobrang dami ng aklat doon at hindi ko pa maabot dati ang mga shelf noon.""Halos lahat ata ng libro doon nabasa mo na.""At halos lahat ata ng libro doon nagawa mo nang unan dahil lagi ka na lang doon natutulog.""Sabi nila nakakatalino daw 'yun eh.""Baliw. Ang dahilan ng mga tao kaya sinasabi nila na nakakatalino kapag ginawang unan mo ang aklat ay dahil sa mga tao na nagbabasa o nag-aaral hanggang sa nakatulog sila. Kailangan mo siyempre basahin iyon, walang papasok sa utak mo habang natutulog ka kung hindi ka magbabasa.""Ganoon ba 'yon? Ngayon ko lang nalaman."We ordered coffee and ca