NAGING tuod na ako sa kinatatayuan ko. Nablanko bigla ang utak ko! Pakiramdam ko nga ay nanluwa na ang mata ko dahil sa labis na pagkagulat.Ano ba kasing pinagsasabi nitong si Clyden?! Gano'n ba ka big deal ang pagtanggi ko sa panlilibre niya?!"Oh sorry. Did I make you feel bad?" pagtatanong niya at dumistansya."Ayos ka lang ba?"Mukha ba akong ayos? Pambihira, sana hindi na ako sumama sa lalaking 'to."By the way, why don't we go to the ice cream shop?" masayang alok niya sa akin.Nawala na parang bula iyong pagka-yamot ko. Ice cream?! Waaah! Sandali! Favorite ko 'yan! Matagal na akong hindi nakakabili dahil sa dami ng kailangan kong bilhin sa school. Gusto ko mang itago ang ngiti ko ay hindi ko magawa."Sige, pero ako lang ang magbabayad ng bibilhin ko. Huwag mo akong ilibre ok?" paalala ko sa kaniya at binuksan ang back pack ko. "May pera ako rito---" Napakunot ang noo ko nang makitang ten pesos na alng ang nandoon. Pin
NAHAWA na ata ako kay Clyden, maging ako ay halos pagpawisan na sa takot. Rinig ko na nga ang malakas ng kabog ng dibdib ko. Hindi tuloy ako mapakali sa kinauupuan at panay ang tingin ko sa wrist watch. Pero teka, bakit nga pala ako natatakot? Wala naman akong ginagawang masama 'di ba? At saka, gano'n ba talaga ka strikto iyang Lord Raddix na 'yan at kailangan naming umuwi before seven? Ba't 'di ako inform na may curfew pala sa mansion ng mga Varzen?!"S-Sol, I-I'm sorry. I-I shouldn't have invited you to come with me. Shit, I'm so stupid! You'll be doomed because of me!" bulyaw ni Clyden sa sarili habang nagmamaneho. Pakiramdam ko nga ay lumilipad na ang sasakyan dahil sa sobrang bilis ng andar nito. Ahh, masusuka pa yata ako! Kailangan ko ng plastic bag!At dahil sa mabilis na pagmamaneho ni Clyden ay agad kaming nakarating sa mansion. Pagkalabas na pagkalabas ng sasakyan ay agad kaming sinalubong ng mga lalaking naka-itim at may hawak na mata
WALA talaga akong balak magpakasal o ang pumasok sa isang relasyon. Itinataak ko na sa kasuluk-sulukan ng utak ko na hindi ako papasok sa dalawang bagay na iyan. Mas gugustuhin ko na lang magtravel o 'di kaya'y lumamon hanggang sa pagsawaan ko ang pera ko. Pero lahat ng plano kong iyon ay tila pader na basta na lang gumuho. Mag-IISANG LINGGO na akong ikinasal sa Lord Raddix na 'yon, pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala. Parang araw-araw akong sinasampal ng katotohanang tuluyan ng nagbago ang buhay ko. Hindi ako sanay na mabasa ang ibang apelyido sa pangalan ko!Bago ibuklat ang mata sa umaga ay taimtim akong nanalangin na sana ay panaginip lang ang lahat. Na sa pagmulat ko ng mata'y, nasa bahay ako... at ang ideyang kasal na ako ay isang bangungot lang. PERO HINDI. Gustuhin ko mang lunurin ang sarili ko sa mga ideyang iyon ay wala ng silbi! Dahil huli na ang lahat. Hindi na mababago ang lahat. At ito ang reyalidad.Napatitig na lamang ako sa kisame
HINDI ko na mabilang kung ilang ulit akong napalunok ng laway. Dahil sa pinaghalong kaba at hiya ay tanging pagtitig lang kay Raddix ang nagawa ko. Mukhang gano'n din naman siya, kahit naka-maskara ay alam kong nagulat din ito. Nagkatitigan kami ng ilang segundo. Inaamin ko, sa unang pagkakataon ay naranasan ko ang paghinto ng paligid ko, maging ang akala ko noong bato kong puso ay nagsimulang magharumentado. Oo, korni pakinggan pero totoo. Pakiramdam ko ay bigla akong naging abnormal! O, baka may biglang sumapi na masamang espiritu sa'kin ng hindi ko namamalayan? Ahh, nababaliw na ako---"You sounded like a dying goat."Muli kong inangat ang tingin sa balcony na nasa itaas ko nang marinig ang pagsasalita ni Raddix. Pero ano raw? I sounded like a dying goat? A DYING GOAT?! Aba, gago 'to ah---"Don't do that again, oh please," natatawa nitong sabi at halatang nang-aaar. "I might die in so much cringe, wife."Napaismid na lang ako at tiningnan siya ng masama. "
PARA akong lantang gulay habang naglakakad sa hallway. Paulit-ulit nga akong nakakabundol ng mga estudyante, yuko at nahihiyang 'sorry'na lang itinugon ko. Ewan ko ba nitong mga nakaraang araw pansin ko masyado na akong nagiging lutang at malalim ang iniisip. Hindi ko maiwasan, ang dami kasing nangyari sa buhay ko sa isang linggo ko pa lang napananatili sa mansion ng mga Varzen. Isa naroon ang kakaibang ikinikilos ni Raddix. Nahihiwagaan talaga ako sa lalakibg iyon.Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Clyden noong nakaraang araw ay hindi na ako tinantanan ng mga katanungan sa isip ko. Nagkabuhol-buhol na nga ang mga iyon sa utak ko dahilan para mas lalo akong malito. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako o ipagsasawalang bahala na lang ang mga pinagsasabi ni Clyden."Soool!" pagtawag bigla ni Rain sa pangalan ko. Nilingon ko naman siya. Patakbo itong lumapit sa akin. Mukhang kagagaling lang sa second period class niya. "'Di ka pa ba pupunta sa cafeteria?" pagtatanong n
SOL POV"L-LET me protect you, please? Kahit isang beses lang, kailanganin mo naman ako," seryosong wika ni Luke na dahilan ng pagkunot ng noo ko.A-Ano bang pinagsasabi ng lalaking 'to?Rinig ko naman ang pagtikhim niya. "A-Ahm, I-I mean pag may kailangan ka, h-huwag kang mahiyang humingi ng tulong sa'kin! Haha!" kamot-batok na pagkaklaro niya. "Alam mo 'yon, iyong one call away! Tama, iyon nga haha!"Tumango-tango na lang ako. Minsan wierd din 'tong si Luke. Hindi ko maintindihan kung anong gustong sabihin e, masyadong magulo."Kung ano na pinagsasabi ko, gutom lang ata 'to," aniya at mahinang natawa. Hinawakan naman niya ang pulsuhan ko. "Tara na nga sa cafeteria, baka magalit na si Rain sa'tin."Magkasabay kaming tinungo ang daan papuntang cafeteria. Sa kalagitnaan ng paglalakad namin ay nakasalubong namin si Sandy. Habol ang hininga nito at panay ang tingin sa likod."Sandy!" pagtawag ko sa kaniya. Patakb
SOL POVNANGINGINIG ANG mga tuhod kong sinundan ang anino. Tama nga ako, papunta nga sa kwarto ni Raddix ang magnanakaw. Ano naman kaya ang sadya ng aninong 'yon? Balak niya bang saktan si Raddix? Sh*t pag nagkataon na natutulog 'yon ay siguradong mapapahamak siya! Kailangan kong pigilan ang masamang taong iyon!Nang makarating ako sa pangalawang palapag ay nakaramdam na agad ako ng kakaiba. Medyo madilim ang paligid, ang tanging nagbibigay liwanag lang ay ang maliliit na lamp na nakakabit sa mahabang pasilyo. Ayaw ba ni Raddix ng masyadong maliwanag?Mas lalo tuloy akong nakaramdam ng takot. Para akong nasa isang horror movie ngayon!Natigilan ako saglit ng makarinig ng foot steps. Pigil ang hininga kong pinagmasdan ang paligid. Shiiiiz, hindi ko na mahagilap ang anino! Patay, nalaman niya kayang sinunsundan ko siya?!Kung saan-saan ko itinutok ang flashlight sa cellphone ko. Ramdam ko ang pagtagaktak ng pawis ko dahil sa sobrang kaba.Ba
"SANDY? Anong ginagawa mo rito?" kunot-noo kong tanong sa kaniya nang makitang komportable itong nakaupo sa sofa habang umiinom ng tea."Oh, hi ate! Good Mornning!" aniya at tumayo para lapitan ako. "Bibig mo bitch nakabuka. Gulat na gulat lang?"Tumikhim naman ako saka ang pag-ayos ng tindig. "Bakit ka ba nandito? Pinapunta ka ni papa?" pagtatanong ko ulit."Hmm, no. Kusang-loob akong pumunta rito, boring kasi sa bahay," sagot niya na iginala pa ang paningin sa kabuuan ng bahay. "Gosh! Ang ganda rito! Sosyalin!"Lumapit naman sa amin si Dorry. "Nakahanda na sa lamesa ang agahan. Sandy you can join your sister and the rest of the Varzen family."Iginaya ko naman si Sandy sa malawak na dining area. Manghang-mangha naman ito at panay ang kuha ng litrato.Umupo naman kami. Dumating na rin sina kuya Matthias at Code. Nasa kwarto pa si Clyden dahil may inaasikaso raw ito. Si Raddix ay hindi talaga sumasabay sa'min, ewan ko kung bakit