Dahan-dahan kong inilapit ang aking mukha sa kanya at nakita ko ang pagpikit ng kanyang mga mata at alam ko sa sandaling ito ay kinakabahan siya.
"Looking at your lips makes me badly want to kiss you right now." Sinadya kong ibaling ang ulo ko sa may maraming makakakita ng sa ganon ay maisip nila na hinalikan ko talaga ang asawa ko. "Pero hindi kita hahalikan dahil gusto ko, hahalikan kita dahil ginusto nating dalawa." nakangiti kong sabi at marahan siyang hinalikan sa gilid ng kanyang labi. Sinadya kong tagalan bago ako lumayo. Narinig ko ang hiyawan ng mga tao at nakita ko kung paano dumaan ang emosyong hindi ko mapangalanan sa kanyang mga mata.
“Thank you.” bulong niya kaya nginitian ko lamang siya at hinaplos ng baghaya ang kanyang mukha.
Ilang sandali lang nang magpaalam na ang iba kaya kaliwa’t kanan na rin ang pasasalamat namin. They bid their goodbyes and congratulate us again.
Ilang tao nalang ang natitira kaya hinayaan lang namin na ang mga katulong na lamang ang mag-aasikaso sa mga iyon. Napagdesisyonan kong yayain ang aking asawa na buksan ang mga regalong natanggap namin na sinang-ayonan naman niya. Sa kalagitnaan ng pagbubukas namin ay natigilan siya at natulala sa kawalan. Batid kong malalim ang kanyang iniisip sapagka’t ni hindi man lang niya narinig nang tanungin ko siya kung ayos lang ba siya.
"Wife, are you okay?" tanong ko ulit at sa pagkakataong ito ay naibaling niya ang atensyon niya sa’kin. Ngumiti siya at tumango ngunit makikita sa kanyang mga mata na malungkot siya. She seems bothered. Something is bothering her.
"What's wrong?” nag-aalala kong tanong. Umiiling lamang siya at bumuntong hininga kasabay ng pagbaba ng kanyang paningin sa kanyang kamay.
"I'm fine, naisip ko lang wala na nga ang ina't ama para saksihan ang kasal ko wala rin ang kapatid ko." sabi niya. Hindi ako nakapagsalita, tiningnan ko siya habang ibinalik niya ang kanang atensyon sa ginagawa namin.
Pagkatapos ay nagpaalam itong aakyat muna sa kwarto niya upang magkapagpahinga kaya wala akong nagawa kundi ang ihatid siya sa pintuan ng kanyang kwarto.
"Just knock on my door if you need anything, okay?"
Marahan siyang ngumiti bago nagsalita. "Sige, pasok na ako sa loob salamat.” Tumango ako at ngumiti. Magpapahinga na sana ako nang maisipan kong tanungin siya sa pagkaing gusto niya.
Kumatok ako ng tatlong beses at agad naman niya akong pinagbuksan. Tumambad sakin ang nakalugay na niyang magandang buhok. Napakurap ako.
Napakaganda niya.
"Bakit?” tanong niya habang ginugulo ang kanyang buhok. Hindi ko parin maalis ang paningin ko sa kanya, parang mas lalo siyang gumanda sa pagkakalugay ng buhok niya. And damn my heart for beating so darn fast. This is not normal anymore.
"Tatanungin lang sana kita kung ano ang paborito mong pagkain. We’ll have it for dinner later."
"Kare-kare at sinigang ang paborito ko." ngumiti siya ng pagkatamis- tamis. Wala sa sarili akong napatango at ngumiti.
"Alright, then I’ll be here if dinner is ready. Grand Alster also want us to join him for dinner."
"Okay." sagot niya.
"I'll go now." sabi ko at agad siyang tinalikuran. Hindi ko alam kong bakit ako kinakabahan kahit wala naming nakakakaba sa nangyari. Abnormal yata ang sistema ko ngayon at kung anu-ano ang aking nararamdaman. Isinilid ko ang aking mga kamay sa bulsa ng aking suot at nagsimulang maglakad.
"Henry?" tawag nito kaya napahinto ako at nilingon siya. Nakuyom ko ang aking kamay ng makita ko ang kanyang napakagandang ngiti.
"Why?" tanong ko.
"Thank you." sagot niya, nangunot naman ang noo ko.
"For what?"
"For being nice to me." sagot niya.
Napangiti ako. "Anything for you." sabi ko at kinindatan siya. Matunog itong natawa bago sinarado ng tuluyan ang pinto. Napapailing na lamang ako habang naglalakad na may ngiti sa aking labi. That woman can really change my heart beat that fast.
Pumasok ako sa banyo at naligo. Nakasanayan ko na ang maligo ng n*******d kaya lumabas ako ng hubo't hubad habang tinutuyo ang basa kong buhok.
"WAHHH!" Natigilan ako ng may biglang tumili. Shit! Dali-dali kong naitapis ang tuwalyang gamit ko sa aking katawan habang natatawa sa kanyang naging reaksyon.
"Oh God. I'm so sorry. I didn't m-mean to s-see you like that I…. ahmm …" nauutal niyang sabi na ikinatawa ko. Nanatili parin siyang nakatalikod kaya agad-agad akong nagsuot ng roba.
"Relax Lily. Makikita mo rin naman ito napaaga lang." pilyo kong sabi.
"Ano ba! Wag ka ngang mang-asar! " sigaw niya na mas lalong ikinatawa ko. Natakpan ko pa ang bibig ko upang hindi siya maasar lalo.
"Wag mo akong pagtawan! Ano na! Magbihis ka na nga!” sigaw parin niya habang ang dalawang kamay ay nakatakip sa kanyang mukha.
"Pwede bang ‘wag kang sumigaw, ayaw kung mamamaos ka, sa kama siguro pwede pa." pilyo ko paring sabi.
"Sinabing ‘wag mang-asar ehhh!" sigaw niya habang ang paa niya ay marahang pinapadyak-padyak sa semento kaya hindi ko na napigilan ang sarili kong matawa ng malakas.
“Wanna touch it?”
“Oh God, I’m done here!” sigaw niya at akmang aalis nang magsalita ako.
"Look at me Lily." utos ko sa kanya.
"Hell no! What the fuck are you doing?! Papatayin mo ba ako sa nervous ahh?! Tsk, lalabas na nga lang ako!" sigaw nito at akma nang aalis.
“Wait, stay there.” sabi ko, lumapit ako at pinulupot ko ang braso ko sa tiyan niya at ipinatong ko ang baba ko sa balikat niya. Natigilan siya sa aking ginawa at ramdam na ramdam ko ang kaba sa paghinga niya. Naramdaman ko rin ang pagbilis ng kanyang paghinga.
"Lumayo ka sakin Henry, I'm warning you." banta niya kahit hindi parin kumikilos.
"Relax, may suot na ako at tsaka wala akong gagawin sayo, hinding hindi kita pipilitin sa mga bagay na hindi ka pa handa." bulong ko sa tainga niya at naramdaman ko kung paano nag relax ang kanyang katawan.
"Hindi ko inisip na ganitong klaseng lalaki ang pakakasalan ko. Akala ko ay pagsisisihan ko ang desisyon ko sa tanang buhay ko pero parang nagkamali ako." sabi niya at nang baklasin niya ang kamay ko ay agad naman siyang humarap sakin.
"Sa maikling panahon na nakasama kita ay alam kong napakabuti mong tao Henry, and I thank God for that. He gave me a husband that will not take advantage of the will he have." mahina nitong sabi tsaka ngumiti. I’m stunned. I didn’t able to speak, I was caught off guard of her touch. Damn, her hands feels warm in my face. It feels so good.
"Lalabas muna ako ng makapagbihis ka. I'm sorry kung pumasok pala ako ng walang pahintulot, hindi ka kasi sumagot nang kumatok ako at nang pihitin ko ay hindi naman naka lock kaya pumasok na ako. Pasensya na." paumanhin niyang sabi.
"It's okay, ano palang kailangan mo?” seryoso kong sabi.
"Mamaya na lamang, sa kwarto na muna ako at nang makapagbihis ka. Pumunta pala si Nanay Nelly dito sabi niya handa na daw ang hapunan." sabi niya ng hindi tumitingin sa aking mga mata.
"Sige, dadaanan nalang kita mamaya." sagot ko habang siya ay tumango lamang bilang sagot at agad-agad tumalikod upang umalis. Pagkalabas niya ay napabuntong hininga ako. Dali-dali akong nagbihis at ginawa ang dapat gawin bago lumabas. Kumatok ako sa kwarto niya, ilang sandali lang ay pinagbuksan niya ako. She's wearing a pinkish pair of nightclothes.
"You look so cute." nakangiti kong sabi.
"Tsk, bakit puro barbie ang printed nito? Lahat ng ganito may barbie." naka pout niyang sabi.
"The next time you pouted your lips in front of me, I’ll going to kiss you." banta ko kaya agad niyang kinagat ang labi niya. Hinapit ko naman siya sa bewang niya at inilapit ang katawan niya sa katawan ko habang hindi ko inalis ang aking paningin sa kanyang mga mata.
"And the next time you bite your lips in front of me, I'll going to kiss that edible lips of yours until you'll out of breath." seryoso kong sabi. Natigilan siya at tumitig lamang sakin. Binitawan ko siya at matiim na tinitigan.
"I chose that for you. Please wear it." sabi ko na bahagya niyang ikinagulat.
"I'm sorry, I'll going to wear those stuff from now on." nakangiti niyang sabi. Napangiti ako, she considered my feelings.
"But if you don't want to, ibibili nalang kita ng bago." bawi ko. Ayaw kong mapilitan siyang isuot 'yon kung hindi naman niya gusto. Besides, I can buy her anything she wants.
"No, I'll wear all of that stuff." sagot niya habang nakangiti.
"Okay then, let's go downstairs?" tanong ko at inilahad ang aking kamay na agad naman niyang tinanggap. Isinara niya ang pinto at muling bumaling sa akin.
"Good evening, Grandpa.""Good evening." bati nito pabalik. Hindi man lang ako tiningnan dahil nakatutok ito sa asawa ko. Ang ngiti niya ay hindi nawala sa kanyang labi at ganon nalang ang pagkamangha ko sa aking nakita. "Good evening po, Lolo." nakangiting bati ng aking asawa."Good evening, Apo. Halika't maupo ka nang makapaghaponan na tayo." nakangiti parin nitong sabi. "Tsk." bulong ko. "What now?" baling niya sakin. Napanguso ako at napailing."Nothing." sagot ko. Tiningnan lang niya ako at bumaling ulit kay Lily."Kumain ka ng marami Apo, balita ko ay paborito mo ang kare-kare at sinigang?""Opo, Lolo. Actually, paborito po namin 'yan ng kapatid ko." nakangiti niyang sagot. "Mainam, sige na at kumain kana habang mainit pa." Utos ni lolo. Nilagyan ko ng pagkain ang plato niya kaya napatingin siya sa akin. Napakurap siya ngunit agad ding ngumiti."Salamat." Sabi niya kaya tumango lang ako at ngumiti."Nasaan pala ang kapatid mo apo? Bakit hindi mo isinama dito, maging sa serem
"Dahil kahit anong liit ng mga iyan ay mananatili itong kumikinang at magbibigay ng ganda sa kalangitan. Kahit anong liit ng mga iyan ay sadyang kay ganda parin kung titigan. Matakpan man siya ng kadiliman ay hindi mawawala ang kanyang kinang at ito’y kusa magpapakita." sabi niya na nakangiti habang nakatingala sa langit."Alam mo rin bang hiniling kong makakita ng falling star?" tanong niya ulit, bagaman ay mahina ngunit sapat lang upang marinig ko. Alam ko na ang dahilan, may gusto siyang hilingin."Why?”"Gustong kong hilingin na sana gumaling na ang kapatid ko ng sa ganon ay magkasama na kami." nakangiti man pero ramdam ko parin ang lungkot sa tinig niya. “Nong nawala yong mga magulang namin, I almost lost myself. Hindi ko alam kong anong mangyayari sa akin pag may masamang mangyari sa kapatid ko.” "Don’t worry too much, he will be okay." Ngumiti ako at naglakad pamunta sa likod niya. Isinuot ko sa kanya ang kwentas na binigay ni Grandma noon sakin. She told me to give this to m
Sa tingin palang niya ay parang alam ko na ang possibleng mangyari. It's going to be bad news and I know Lily feels it too because of her shaky and cold hand I am holding right now. "Hindi ko alam kong paano ako magsisimula Mrs. Alster, I want you to ready yourself." panimula nito. Hinawakan ko ang kamay ni Lily ng mahigpit bilang suporta sa maaaring sabihin ni Dr. Sanchez. Tiningnan niya kami tsaka lumunok at bumuntong hininga."Your brother has a brain tumor." malungkot na sabi ng doctor. Naramdaman ko biglang panghihina ni Lily kaya sinuporta ko agad sa likod niya ang isa ko pang kamay. I was right, but I didn't expect this worst. She can't accept it and I'm sure it'll be the worse news she could ever heard. Sino ba ang makakatanggap na may brain tumor ang kaanak mo? No one, definitely no one."Brain tumor is an abnormal mass of tissue in which cells grow and multiply uncontrollably, seemingly unchecked by the mechanisms that control normal cells. 'Yung mga abnormal cells ay nakak
Tatlong araw na pinaglamayan namin si Andy at ngayon ang araw ng kanyang libing. Hiniling ni Lily na itabi ito sa labi ng mga magulang niya kaya pinaasikaso ko kaagad ito. Gusto kong tuparin ang kahilingan niya dahil gusto ko rin sa pagdalaw namin ay iisang lugar lang ang aming pupuntahan dahil takot ako sa sementeryo.Ala una nang hapon ang nakatakdang oras ng pagmemesa kaya todo asikaso si Lily sa mga taong maghahatid sa kapatid sa huling hantungan.Nang dumating kami sa sementeryo ay nanatili ako sa tabi niya dahil hindi man siya umiyak, hindi man tumutulo ang kanyang mga luha alam kong anong sandali lang ay muling bubuhos ang emosyong pinipigilan niyang kumawala. Nanatili akong nakahawak sa kamay niya simula ng magsimula ang mesa hanggang sa matapos ito. Nakayakap naman siya sa litrato ni Andy at taimtim na nakikinig sa pari. After the mass, binigyan siya ng pagkakataong magkapagsalita sa harapan. Hindi ko sana siya papayagan dahil alam kong hindi niya kakayanin ngunit iyon ang g
Mabilis dumaan ang mga araw, isang lingo na ang nakalipas mula nang mailibing si Andy. Isang linggo narin nang hindi ko masyadong nakikita si Lily. Ayaw ko man siyang iwan ngunit kailangan ako sa opisina. Pumapasok ako sa trabaho ngunit wala doon ang isip ko. Bumaba ako nang may narinig akong pagkanta. It's been a long day without you, my friend And I'll tell you all about it when I see you again We've come a long way from where we began Oh, I'll tell you all about it when I see you again When I see you again?Napakalamig ng kanyang boses, pero mas masaya akong marinig na masaya ang kanyang boses kaya hindi ko mapigilan ang mapangiti. Finally, unti-unti ng bumabalik ang kanyang sarili at masaya ako sa isiping iyon. She seems happy, thanks God. Napasandal ako sa hamba at patuloy siyang pinagmasdan. Ilang sandali lang ay humarap siya sa gawi ko. Bahagya pa siyang natigilan ng makita ako. Napakurap siya at nang matauhan ay agad siyang ngumiti."Good morning, hubby." nakangiti ni
I got a sudden urge to hug her but I just hold her shoulder to comfort her."Hey, I didn’t mean like that. I’m sorry.”“Anong ibig mong sabihin?”“I was talking about something intimate." I explained.Sandali siyang natigilan at nang maka recover ay nanlaki ang kanyang mga mata at ako’y pinaghahampas. Natatawa naman akong sinasangga ang bawat paghampas niya. Nakakatuwa ang kanyang reaksyon nang mapagtanto niya ang ibig kong sabihin."God! You're impossible!" she yelled. I grabbed her wrist and I pulled her closer to me. Nakadagan na siya sakin ngayon dahil kasabay ng paghatak ko sa kanya ay ang pag -upo ko pabalik. Ang mga kamay niya ay nakakulong sa isa kong kamay habang ang isa kong kamay ay nakahawak sa kanyang bewa
"Nothing.” I replied. Hindi naman siguro masama kung iisipin kong pareho kami ng nararamdaman habang pinagtitinginan kami ano?"Hey girls! Wanna get his number!? She shouted and I was shocked. She got their attention, and I felt nonplussed. What the fuck is happening? And in one glance, I lost my sight off her. I can’t find her because these girls are trying to hold me. Shit!"Oy pogi, pahingi naman ng number mo oh." One of the girls said. I frowned. She’s wearing a very thick make up!"What’s your name baby?" One of them asked too. She looks like she came in a concert. Weird! “What’s your name? You look familiar.”“Yeah, maybe I saw him somewhere.”“Wait…wait... I remember, I knew it! He’s an Alster!” The other one shouted. I can’t even understand
Hanggang sa makarating kami sa kotse ay hindi ko na binitawan ang kamay niya. Pinagbuksan ko siya ng pinto at inalalayang makasakay bago ko inilagay sa backseat ang mga damit na nabili niya. Agad akong sumakay sa driver seat at tiningnan siya, bahagya pa akong nagulat dahil nakatingin na siya sakin.“You know, it’ the best feeling when I’ll look at you and you already looking at me.” I said grinning. She laughed and the atmosphere instantly changed.“Sira ka.”“Just trying to light up the mood but it was true though.” I chuckled and she just smiled. My face turned serious."Are you okay?” I asked worried. She nodded instantly.“I’m okay.”“It’s okay for me if we'll going to eat ou