Ninoy Aquino International Airport.
After 12 hours of long travel from France sa wakas nakalapag na rin ang dambuhalang eroplano dagdag pa ang isang oras na stop over sa Dubai International Airport.
Iniluwa ng pintuan ng dambuhalang eroplano ang isang babaeng balingkinitan ang katawan,na may makurbang balakang na bumagay sa long legged nitong mga binti na aakalain mong isang modelo sa bihis nito na pastel Armani fitted jeans at long sleeve white na nakatupi hanggang siko na binagayan Ng malapad na sumbrero na bagsak ang mga buhok na lampas balikat at dark glasses.
Eksaktong five years bago muling bumalik sa Pilipinas si Emerald, Hindi agad ito bumalik pagkatapos ng apat na tao na pag aaral Ng fashion design sa Instituto Marangoni, isang kilalang fashion school sa Paris France.
Kinailangan nyang manatili Ng isang taon sa France for personal reason, even herself has no idea kung ano gusto nya iwasan sa Pilipinas. Its good thing after I received my certificate degree in fashion and Design I was lucky being hired as junior fashion designer in one f the prestigious fashion company in France.
Napabuntung hininga si Emerald habang naglalakad hila ang kanyang luggage patungo sa isang parte ng NAIA kung saan nag aantay ang isang private helecopter na pag aari Ng pamilya Niya na maghahatid sa kanya sa kanilang hacienda sa Quezon province.
Samot saring emosyon ang kanyang naramdaman pagkababa nya Ng dambuhalang eroplano. Aaminin niyang namiss nya ang Pilipinas. Lalo na ang lalaking dahilan ng kanyang pag alis at pag aaral sa malayong banda.
Agad siyang sinalubong ng piloto ng helicopter.
"Ang daddy mang Jun? Nagtatakang Tanong ni Emerald pagkaabot na pagkaabot ng kanyang luggage.Inaasahan nyang Kasama ang ama na susundo sa kanya.
"Ako lang po ang pinasundo nya señorita," umiwas na tingin ng medyo may edad Ng piloto na halatang may tinatago.
Nas elementary pa lang siya ng maging piloto ng hacienda si mang Jun kaya kapamilya na turing nila dito at bihasa sa pag papatakbo ng helicopter.
Hindi na nagtangkang muling nagtanong si Emerald dahil hindi rin Naman sila gano magkakarinigan nito, at ayaw nyang abalahin ito sa pagpapalipad ng helicopter.
"Welcome home señorita" sambit ni mang jun pagkalapat ng helicopter sa lupa di kalayuan sa mansion Ng mga Buensuceso. Mag aalas kwatro na Ng hapon ng sapitin Nila ang hacienda.
May humaplos na mainit sa puso ni Emerald,Naging selfish ba siya sa mga taong nagmamahal sa kanya sa hindi pag uwi ng limang taon? Ramdam ni Emerald ang init sa mga salita nito.
Ngaun nya namiss Ng todo ang daddy nya at ang kanya yaya Lorie. Ang mga puno,ang dagat ang mga baka at kabayo sa loob hacienda. Punong puno ng emosyon si Emerald ng itapak nya ang kanyang mga paa sa lupa.
"Dad.." takbong sugod nya sa ama ng matanaw nyang nakatayo sa maluwang na pinto Ng mansion at naghihintay sa kanya.
Nangingilid ang luha na niyakap ni Don Enrico ang bunsong anak, alam ng Diyos kung gano nya namiss ito.
"You're finally here my sunshine?" Naiiyak na tumango ang dalaga, ramdam nya kung gaano siya namiss Ng ama, tinatawag lang siya nitong sunshine kapag naglalambing ang ama at kapag gusto nito iparamdam ang pagka miss nito sa kanya.
"I home dad, I miss you dad"
"Kaya ba natiis mo ako na hindi man lang dalawin anak sa loob ng limang taon?" May himig pagtatampo ng ama.
"Soo sorry dad" nakayuko nitong sabi na nagpahid Ng luha.
Nahihiya siya sa kanyang ama, kung hindi pa siya nito dalawin ng kanyang ama sa France two years ago hindi pa sila magkikita ng ama. At medyo malaki ibinagsak ng katawan nito hindi tulad Ng dumalaw soya niyo sa ibang bansa.
"Yaya, " baling nito kay Aling Lorie na tahimik na umiiyak sa tabi Ng ama.
Sobra ang tuwa ni Aling Lorie ng malamang uuwi na ang kanyang alaga, na inalagaan nya mula Ng isilang ito na siya ring araw ng kamatayan ni Doña Corazon ang ina nito na namatay sa pangnganak sa kanya.
"Napakaganda Ng alaga ko" umiiyak nitong sambit habang yakap ng mahigpit ni Aling Lorie na tinuring na nyang tunay na anak kaya nga hindi na siya nakapag asawa.
"I miss you so much yaya" naiiyak na sagot ni Emerald.
"Magpahinga ka muna sa kwarto mo anak, sabat Ng ama."Alam ko may jetlag ka,ipapagising na lang Kita kay Aling Lorie sa hapunan" sabi ni Don Enrico habang papasok Ng mansion.
Nakangiti si Mang Jun habang pinapanood ang tatlo papasok Ng mansion, sa wakas bumalik na ang prinsesa ng hacienda sa loob loob nito. Muli na magkaka buhay ang mansion at ang hacienda sa pagbabalik ni señorita.
Pagkapasok napagkapasok ng dalaga agad nitong isinara ang pinto.
She feels the nostalgia, she briefly recalled the happy memories during her childhood, abruptly tears roll from her eyes as she walks toward familiar cabinet.
She carefully pull the drawer and sit on the bedside and putting it on her lap.
Inisa isa nyang inilabas ang mga regalo sa kanya ng lalaking napagtanto nyang hindi kailanman nawala sa isip nya at higit sa puso nya.
Pilit nyang iwinaglit sa isip nya ang lalaking habang nasa ibang bansa siya, but the more she tried to forget him the more she realized that the man she wanted to spend the rest of her life is the same man she adored when she was on her teens.
At hindi nya alam sa sarili kung paano nya ito pakikiharapan, pero huli na, andito na siya wala siyang choice kundi magkunwaring hindi nasasaktan.
Ngayun nya sobrang namiss ang mommy nya, "Mommy, bulong nya sa sarili sabay tingin sa ceiling na para bang doon nya Makikita ang mommy nito"
Tok, tok, tok, ng makarinig si Emerald ng mahihinang katok sa pinto Ng kanyang silid.
"Anak.." ang yaya Lorie nya.
"Pasok ya, bukas po yan" imik nya habang pinupunasan ang luha.
Pumasok ang yaya Lorie nya at nalungkot sa nakita nyang anyo habang nasa kandungan nito ang drawer na naglalaman ng mga ibat ibang regalo na alam nyang unang pag ibig Ng alaga.
"Mahal po pa ba siya anak?" Sabay upo nito sa tabi Ng alaga at sabay himas nito sa mahaba niyang buhok.
Imbes na sumagot,yumakap ito sa yaya nya at umiyak.Hindi na siya makapag lihim dahil bukas na libro sa yaya nya na ang lalaking iniibig nya ay sobrang Mahal parin nya hangang ngayon.
Awang awa si Aling Lorie sa alaga,kung buhay pa sana si Doña Corazon kahit papaano mapapagaan ang dinadala ng bunso nitong anak.
Ilang sandali pa kumalma na ang alaga sa pag iyak.
"Hala magpahinga ka muna anak at tawagin na lang Kita sa oras ng hapunan, pinadala lang Ng daddy mo itong paborito mong fresh mango juice na ani ng hacienda"
"Salamat po yaya" At inabot ng bagong dating na dalaga ang baso na may lamang fresh mango juice.
Nagising si Emerald sa dapyo Ng malamig na hangin sa kanyang maamong mukha na nagmumula sa nakabukas na bintana ng silid. Napatingin siya sa Malaking wall clock na nakasabit sa dingding, alas syete ng gabi ang nakalagay na oras doon. Dalawang oras din siya nakatulog. Naghihikab na bumangon si Emerald upang isara ang nakabukas na bintana. Ganong oras napakalamig na sa buong hacienda dahil sa napakaraming ibat ibang klase ng pump ang nakapalibot sa buong hacienda buensuceso. Napatingin sa labas Ng bintana ang dalaga. Mula sa kinatatayuan nya sa ikalawang palapag ng mansion tanaw nya ang walang hangang kadiliman liban sa mga ilaw na nakapalibot sa paligid ng mansion. Muling binalot ng sari saring emosyon ang kanyang puso,pero lamang ang katuwaan dahil there is no place like home. Nag aalala lang siya kung paano nya haharapin ang lalaking hangang ngayon laman ng kanyang puso. Kailangan na niyang mag ayos anumang sandali susunduin na siya ng kanyang yaya L
"How's the preparation iho?" Tanong ni Don Ysmael na noon ay kasalukuyang nag lalaro ng board chess sa bunsong anak na si Elias sa kapapasok pa lang na panganay na anak. Isinabit muna Vincent ang jacket sa isang rack at umupong naka de kwatro paharap sa ama. "It's all set pa" sabay lagay Ng cowboy hat sa ulo ng kapatid. "Ew! kuya Naman ang baho ng sumbrero mo amoy araw" sooo stingy! pag inarte at takip ng ilong Ng bunsong kapatid sabay alis at tapon ng sumbrero ng kapatid. "Arte mo ha, sabay kiliti sa labingwalong tao gulang na kapatid." "Hahahaha ang baho kaya kuya amoy araw" "Eh ikaw kaya maglibot at mag supervise maghapon sa buong hacienda,mag aamoy buwan ka kaya?" Sagot ni Vincent na papilosopo sa kapatid, hindi Naman talaga mabaho sumbrero nya ganun lang sila magbiruang magkapatid kaya alaga niyo itong inaasar tuwing darating siya mula sa pamamahala Ng buong hacienda. "Tingnan mo itsura mo kuya negro ka na oh h
Hacienda Buensuceso: "Yaya ang papa? "Pumunta ng bayan anak may kakausaping buyer ng mga kabayo ng hacienda pero siguro pabalik na un bago lumubog ang araw" sagot ni yaya Lorie sa alaga. "Halika na at sabayan mo na ako mag meryenda nagluto ako ng paborito mong sapin sapin, san ka ba galing bata ka at pagkain ngbtanghalian nawala ka? dagdag nito. "Umikot lang yaya sa hacienda kasama si snow" sagot ni Emerald sabay upo sa harap ng dining table. Ang sinasabi nitong snow ay ang paboritong kabayo. "Wala ka paring pinagbagong bata ka basta pag andito ka sa hacienda hindi pedeng hindi mo iikutin ang buong hacienda" sermon nito sa dalaga. "Wag ka mag alala yaya hindi Naman na ako umaakyat sa mga puno hindi tulad nung bata pa ako" nangingiting sagot ni Emerald habang sumusubo ng sapin sapin.
Hindi na matandaan ni Emerald kung paano nakabalik sa kanyang silid upang magbihis. "Tito musta ang papa? Lumuluhang Tanong ni Emerald sa kaibigang doktor at nagsisilbing family doktor ng mga Buensuceso ng lumabas sa silid ni Don Enrico. "He is fine now, he just needs a few hours complete rest, dahil lang siguro sa pagod kaya nag collapse ang papa mo, otherwise, next time it will be worst. Hindi Nila ipinaalam sa kaibigang doktor Ng pamilya ang tunay na dahilan kung Bakit nag collapse ang kanyang papa. "Anyway I will leave this additional prescription para mas maging stable ang condition ni Enrico" sabay abot Ng kapirasong papel kay yaya Lorie. "I will take my leave now at may nag aantay pa saking pasyente and welcome back iha" nakangiti nitong sabi kay Emerald. "Thanks po tito"&nb
🎶Love, look at the two us strangers in many ways 🎶We've got a lifetime to share ,So much to say and as we go from day to day 🎶I'll feel you close to me but time alone will tellLet's take a lifetime to say, I knew you well🎶For only time will tell to us so, And love will grow for all we know🎶 Pumainlanlang ang paboritong kanta ni Emerald sa apat na sulok ng pamosong cathedral sa kanilang lugar. Nakahawak sa braso Ng ama, dahan dahang lumakad si Emerald sa gitnà ng aisle patungo sa altar kung saan nag aantay ang napakakisig na binata sa suot nitong white tuxedo. Lalaking pinangarap nya at ng halos lahat Ng mga kababaihan sa kanilang lugar na makasama habang buhay katabi Ng bunsong kapatid na si Elias na abot tenga ang ngiti. "Kuya look, ate emerald is so beautiful" siko nito sa kanyang kuya na hindi mabasa ang rea
"Bakit di mo samahan ang asawa mo? Tanong ng ama ni Vincent sa panganay na anak habang nakatingin sa direksyon ni Emerald at ng bunso nito anak na masayang nakikihalubilo sa mga tauhan ng hacienda na nagkakasiyahan. "Hayaan mo siya papa, Kasama Naman nya si Elias" sagot ni Vincent. "Iho, Emerald is such a nice girl, and besides mula pagkabata nya close na siya sayo, kung hindi lang mas una mo naging girlfriend ang nakatatanda nya kapatid mas boto ako sa kanya" "Pa wag na natin pag usapan yan, saka si Kristina ang Mahal ko" sagot ni Vincent sabay inom ng alak sa hawak na wine glass. "Pero anak asawa mo na si Emerald, kasal na kayo sa simbahan, hindi ko man alam ang totoong dahilan kung Bakit kay Emerald ka napakasal at hindi kay Kristina, alam ko na hindi ka mapipilit kung talagang ayaw mo at wala ka rin pagtingin sa bunso ng mga Buensuceso" tumingin ng diretso sa anak ang son na inaarok kung ano saloobin ng panganay. Tama ang
How could it be that my wife is still intact, based on her reaction and my hard time to thrust my manhood on her?. Sa loob loob ni Vincent habang alipin na pagnanasa na mapasok ang asawa. Saglit nya pinagmasdan si Emerald na nakapikit at may mga butil ng luha na pumapatak mula sa mga mata nito. Lumambot ang mukha ni Vincent sa reyalisasyonng mga oras na yun. If am going to stop,my wife will be in a great trauma, and might assumed she is being defiled by me and I cannot forgive myself for that. Kailangan kalimutan ni Emerald her herrondous experience a while ago, I almost rape my wife. Dahan dahan bumaba ang Labi Ni Vincent sa tenga ni Emerald at masuyo nya itong hinagod Ng kanyang dila, pababa sa leeg nito hanggang humantong sa areola ng nipple ng dalaga,masuyo nya itong nilaro karo Ng kanyang dila, licking slowly. Nagmistulang bata si Vincent na may hawak na ice cream, pinag lipat lipat nyang dinilaan at maraha
Nagsosolo na lang sa Malaking kama Ng silid Ng magising kinabukasan si Emerald.Wala na sa kanyang tabi ang asawa, again she feels emptiness. Napasulyap siya sa Malaking wall clock na nasa silid.Napabalikwas si Emerald ng makitang 10 am na ng umaga sa orasan. Kahit nananakit ang katawan at ang kanyang kaselanan pilit siyang bumangon at dumiretso sa shower room ng silid upang maligo.Guminhawa ang pakiramdam nya ng masayaran Ng malamig na tubig ang katawan, Habang naliligo inalala nya ang naganap Ng nakaraang gabi.Katibayan ang mapupulang marka sa kanyang balikat at dalawang dibdib ang pinagsaluhan Nila ni Vincent. Hindi nya mapigilang ang sarili na haplusin ang mga love bites na binigay sa kanya ng asawa habang nakaharap sa salamin.Nagsuot siya Ng damit na kayang itago ang mga marka sa balikat at leeg lalo at at maputi ang mga balat nya madaling mapuno Ng makakakita, saka lumabas Ng silid at bumaba si Emerald."Good morning ate Emer