TREXIE POV Masamang masama man ang loob ko pero wala akong choice kundi ang pumunta ng kusina para magluto. Hindi ko na lang pinansin pa ang mga pasaring ni Michelle. Iiwasan ko munang umiyak sa sama ng loob dahil napapagod na ako.Walang ibang magluluto ng agahan ni Dominic kundi ako lang dahil walang ni isang kasambahay ang naiwan. Lahat sila ay pinaalis na!.Naghalungkat ako sa ref at naglabas ng pwedeng lutuin para sa agahan. Tocino at hotdog ang una kung napansin kaya kaagad kong inilabas iyun para iyun na lang ang lutuin ko para sa breakfast. Ito ang paboritong kinakain ni Domonic sa umaga kaya alam kong magugustuhan niya ito.Abala ako sa pagluluto ng mapansin ko ang pagpasok ni Dominic dito sa kusina. Akmang sasalubungin ko sana ito pero natigilan ako ng mapansin ko na nakasunod sa kanya si Michelle. May nakakalokong ngiti sa labi nito na nakatingin sa akin hangang sa dumako naman ang tingin ko sa leeg niya na puno ng kiss mark. Biglang ragasa ng sakit sa kalooban ang naramda
TREXIE POVSa mga marinig mula sa bibig ni Dominic bigla akong nawalan ng gana. Sino ba naman ang gaganahan kung hangang sa kasarapan naming dalawa hindi kaaya-ayang kataga ang lumalabas sa bibig niya.Ganoon pa man, hinayaan ko na lang. Tiniis ko ang sakit ng kalooban habang paulit ulit niya akong inaangkin na parang walang kapaguran..Hayok na Hayok sa laman si Dominic at ni hindi ko nga alam kong saan siya kumukuha ng energy dahil sa maka-ilang ulit niyang pag angkin sa akin. Ni hindi ko na nga namalayan pa na nakatulog na pala ako dahil sa sobrang pagod.Nagising na lang ako na masakit ang buo kong katawan. Para akong binugbog sa sobrang sakit habang dahan-dahan na bumabangon sa higaan.Wala na si Dominic sa tabi ko kaya kaagad akong nakaramdam ng ng lungkot. Umaasa kasi ako na sana katabi ko siya hangang sa pagising ko.Masakit man ang buong katawan pinilit ko pa ring maglakad patungong banyo para maligo. Sobrang lagkit ng pakiramdam ko dagdagan pa na nakakaramdam na din ako ng pa
TREXIE POVHindi ako makapaniwala sa mga naririnig mula kay Dominic. Talagang kamping kampi pa siya Michelle na iyun kumpara sa akin na asawa niya. Saan na lang ba ako lulugar sa buhay nya? Ginawa ko naman ang lahat para maging maayos kami pero parang wala lang sa kanya. "Dom, ayaw mo man lang ba magtanong kung bakit kami nagkasikatan? Nanahimik ako dito pero siya itong punta ng punta dito sa kwarto ko at kung anu-anong mga salita ang naririnig ko sa kanya." umiiyak na sagot ko sa kanya habang hawak ko pa rin ang nasaktan kong pisngi. "I dont care kung nasaktan ka man! Ang importante sa akin ay ang kapakanan ni Michelle dahil hindi siya unitil na kagaya mo! Sooner or later mabibigyan niya na ako ng anak kaya umayos ka Trexie. Simula ngayung araw, dito na siya titira sa bahay na ito kaya gusto kong pagsilbihan mo siya para hindi siya ma-stress!" galit na sagot nito. Lalo naman akong napatanga sa sinabi niya.Hindi kayang tangapin ng kalooban ko na makakasama ko sa iisang bahay ang ka
TREXIE POV"Sapo ko ang aking ulo habang pinipilit kong kumalma. Hindi pwedeng magpadala ako sa takot lalo na at nag iisa lang ako. Baka sa sobrang stress kaya nakakaramdam ulit ako ng ganito."Trexie?" Kaagad akong nag angat ng aking ulo ng marinig ko na may tumawag sa pangalan ko. Familiar sa akin ang boses niya kaya naman hindi ko miwasang mapaisip kong sino siya lalo na at sobrang blurred pa rin ng buong paligid."Who are you?" tanong ko. Ginamit ko pa ang pinaka -kaswal kong boses kahit na ang totoo takot na takot ako."What happened? Nakakapagtampo ka naman. Ang bilis mo naman makalimot.' sagot nito. Malapit lang ang kanyang boses pero dahil wala akong naaaninag hindi ko talaga makikita ang kanyang mukha."Sorry?" sagot ko."Si Cholo. Ako sa Cholo! Grabe ka naman, nag asawa ka lang, kinalimutan mo na kaagad ako." natatawa nitong sagot. Naramdaman ko pa ang pag upo nito sa tapat ko kaya naman kaagad kong inunat ang aking kamay at hinawakan ito.Naalala ko na. Siya si Cholo na ana
TREXIE POVPagkatapos sumailalim sa ibat ibang test na hindi ko naman maintindihan kung bakit kailangan pang gawin iyun sa akin kaagad na akong nagyaya kay Cholo na umuwi muna. Medyo nakakaramdam na din ako ng pagkahilo at pananakit ng ulo ko. Isa pa, hindi ako komportable dito sa loob ng hospital lalo na kapag nakakakita ako ng mga taong may sakit.''Two to three weeks pa lalabas ang result ng MRI mo. Gusto mo bang samahan kita ulit dito sa hospital?" tanong sa akin ni Cholo habang tumatakbo ang sasakyan namin sa medyo matraffic na kalsada. Kung hindi lang sa kakulitan nito, baka hindi ako pumayag na sumailalim sa ibat ibang test na iyun. Palagi kasi nitong sinasabi sa akin na baka hindi normal ang nangyayari sa akin at kailangan ko ng serbisyong medical.May mga vitamins na nireseta sa akin ang doctor. Mababa daw kasi ang dugo ko at kailangan ko ng tamang pahinga habang hinihintay ang result ng MRI. "Ako na lang siguro. Masyado na kitang naabala. Kaya ko na ang sarili ko Cholo!" pi
TREXIE POV"No! No!" naiiyak kong sigaw kay Dominic habang iniisa isa nitong tangalin lahat ng saplot ko sa katawan. Hindi ko na siya kilala. Ibang iba na siya ngayun dahil sa mga pinanggagawa niya."Ayaw mo? Dahil may iba ka na? Ganoon ba?" galit na bigkas nito. Kaagad akong umiling habang dahan dahan na umaalis ng sofa. Hindi ko na siya matatagalan. Hindi ko na kaya!Kung tutuusin, wala akong kasalanan sa kanya. Hindi niya dapat ako saktan ng ganito. Nakunan ako dahil sa mga pinanggagawa niya sa akin kaya hindi dapat na sa akin niya lang ibunton ang sisi sa mga nangyayari. "Dom, hindi ko na kaya! Kung talagang wala ka ng natitirang pagmamahal at pagalang sa akin, maghiwalay na tayo." wika ko kasabay ng pagpunas ng luha ko sa aking mga mata at direcho itong tinitigan. Saglit itong natigilan habang matiim akong tinitigan sa mga mata."Hindi lang ako ang may pagkakamali kaya nawala ang baby natin. Masakit din sa akin ang mga nangyari na hindi ko siya nagawang protektahan. Kung wala na
TREXIE POVKaagad na naupo si Dominic sa kama habang titig na titig sa akin. Hindi ko na siya pinansin pa at kaagad na akong pumikit. Hindi ko na din siyang kayang titigan dahil sa mga nangyari sa amin. "Kumusta ang pakiramdam mo?"narinig ko pang tanong niya sa akin. Muli kong idinilat ang aking mga mata at walang gana ko itong tinitigan.Wala na akong pakialam pa kung lalo siyang magalit sa akin. Tangap ko na ang posible kong magiging kapalaran sa mga kamay niya habang magkasama kami."Sana hinayaan mo na lang akong mamatay. Ito naman ang gusto mo diba? Ang nakikita akong nahihirapan?" sagot ko. Hindi ito nakaimik. Kita ko ang paglambong ng hitsura nito pero hindi ko na pinansin pa. Wala na akong panahon pa para pansinin kung anong klaseng tao siya."I know na naging masama ako sa iyo. Naging unfair ako sa iyo. Walang kapatawaran ang mga nagawa ko sa iyo Trex kaya normal lang siguro na galit ka ngayun sa akin. Hayaan mo, simula ngayung araw, pipilitin kong maging mabuting tao at pag
TREXIE POVSa bawat araw na nagdaan, nandiyan palagi si Dominic na hindi ko alam kung bakit parang nag iba na naman ang pakikitungo nito sa akin. Wala na akong naririnig na kahit na anong masasakit na salita mula sa kanya. Hindi ko na din nakikita si Michelle dito sa loob ng bahay sa buong panahon na nagpapagaling ako."Bumili ako ng mga pagkain na paborito mo. Nagugutom ka na ba?" nakahiga ako dito sa loob ng kwarto habang abala sa kakapindot ng aking cellphone ng biglang dumating si Dominic. Weekdays ngayun at eksaktong alas dose ng tanghali na first time niyang umuwi galing sa trabaho para lang sabihin sa akin na binilhan niya ako ng pagkain.Actually, hindi niya naman talaga dapat gawin ito sa akin. Ibinalik na niya ang mga katulong dito sa bahay at pwede akong magrequest ng pagkain na gusto kong kaininin. Kaya lang, nitong mga nakaraang araw wala talaga akong ganang kumain. Ewan ko ba. Hindi ko alam. Basta nararamdaman ko sa sarili ko na hindi na ako masaya sa kung anong buhay me