"This is so good, Lei—Lara! Wow! Grabe, 'di ko akalain na magaling ka pala mag-bake. Alam mo puwede kang magtayo ng pastry shop mo. Bakit hindi ka humingi ng pangkapital sa asawa mo?" nasasarapang ani sa kanya ni Aileen nang ipatikim niya rito ang bagong gawang carrot cake.Masaya siya dahil dinalaw siya nito at kasama pa ang kapatid nitong si Allan."Well, other than painting, this is also one of the things I do when I'm not painting. And to answer your question about asking Stefano for business investment is not a good idea, Aileen. You know that he's not my husband," pabulong aniya rito. Natatakot siya na baka marinig sila ng mga tauhan na nasa labas.Hindi rin niya ugali ang umasa sa iba dahil kung gugustuhin niya, kaya naman niyang gawin iyon. Kaya lang, past time niya lang ang pag-babake."Hmm! Ang salap salap, Tita Lara!" Sabay silang napalingon ni Aileen sa puwesto ni Allan na nasa dining table habang nasa kitchen island silang dalawa. He devoured the two slices of carrot cake
Kahit hindi sigurado, ngunit susubukan pa rin ni Leila. Nakahanda na ang kanyang dadalhin at kailangan na lang niya magpaalam. Marahang niyang binuksan ang pinto saka dumungaw. Inangat niya ang kanyang paningin sa dalawang katawan na nakapuwesto sa gilid ng pintuan.Hilaw siyang ngumiti nang nakatuon ang dalawang pares na mga mata sa kanya. "Uhmm..." kinakabahan aniya. Tumuwid siya ng tayo at lakas loob na hinarap ang mga 'to."Ano po ang kailangan niyo, ma'am?" tanong sa kanya ni Juan."Uhm, kasi...""Hindi po puwede kung anuman 'yang pinaplano mo, Ma'am Lara," agad na sabat ng isa pa, si Oscar, hindi pa man niya natatapos ang sasabihin."I just want to bring lunch to your boss! Pleasee?" pinaglapat pa niya ang mga palad, nakikiusap.It's been more than two months since Stefano mistook her and replaced her sister as his wife. In recent months, she could say that her relationship with Stefano has been good. Mas nakilala pa niya ito at mas naging malapit pa sila sa isa't isa. Stefano i
Nakagat ni Leila ang ibabang parte ng labi. Nabitiwan niya ang hawak dahil sa panghihina't panginginig ng kanyang mga kamay. Napakaraming taon niyang hinintay ang sandaling 'to. Ang sandaling makaharap niya ang nag-iisang taong inaasahan niyang tatanggapin siya't mamahalin. Ang taong simula bata pa lamang siya'y hinihintay niya sa tarangkahan ng bahay ng kanyang abuelo't abuela baka sakaling pumunta ito't dalawin siya. Ang taong nagparamdam sa kanya ng hindi pagtanggap."Papá," nasambit ni Leila kasabay ng pagtulo ng kanyang mga luha.Gusto niyang lapitan ito't sugurin ng yakap. Gusto niyang maramdaman ang yapos nito, ngunit natatakot siya. Gustuhin man ng utak, puso niya na lapitan ito, ayaw naman makisabay ng katawan at mga paa niya."Lara, what are you doing here?" boses ni Stefano na hindi niya maintindihan kung galit ba o ano dahil ang buong atensyon niya't nararamdaman ay nasa isang tao na ngayo'y nakatayo na sa kinauupuan nito.'Di maalis-alis ang tingin ni Leila sa kanyang ama
Binasa ni Stefano ang kanyang labi. Nakayuko siya habang nakatukod ang mga siko sa kanyang binti at hawak ang bote ng beer sa isa niyang kamay. He held the bottle tightly as if it would break. Every time he thinks about what happened yesterday with Lara, a strange anger builds up in his chest. Galit para sa ama nito at sa kanyang sarili. Kung pumayag lang sana siya makipagkita rito sa dating lugar, 'di sana nagkita uli ang mga 'to.Seeing the pain and tears on his wife's face, he felt his heart squeeze several times. That was the second time he saw her cry so much and hurt, the first time was when she found out she was going to marry him. She knows Lara. She may appear brave and strong on the outside, but inside is her weakness and fragility.He wanted to be with her last night and sympathize with her feelings, but he didn't want to add to her anger towards him. Nais niyang patahanin ito, pahiran ang mga luha at mayakap. Nais niyang maging sandalan nito sa oras na nanghihina ito. Naro
Inis na napasabunot ng buhok si Leila. Kanina pa man ay hindi na siya makatulog dahil lagi na lang sumisingit sa utak niya ang sinabi ni Stefano kaninang umaga. Tuloy, naabutan siya nitong gising pa. Pabalik na sana siya sa kanyang silid mula sa pag-inom ng tubig sa kusina nang dumating ito.Ala-una na pero gising na gising pa rin ang diwa niya. Humiga siya sun lounger na nandito sa terasa ng kanyang silid habang nakatanaw sa kalangitan.She heard those words from Stefano again earlier when she treated him, but instead of being happy for her sister, she felt her chest tighten. She was disgusted with herself when she felt that. She has no right to feel pain because she already knows where she belongs. And Lara is only for Stefano. Nararapat lang sa kapatid niya ang kagaya ni Stefano dahil tanggap ito nito sa kabila ng ugali't tingin ng mga tao dito. Na sa kabila ng pinagdaanan nito sa kanilang ama ay may kagaya pa rin ni Stefano ang handa itong protektahan at mahal na mahal ito. Now he
"So you mean, he knows?" pangungumpirma ni Aileen. "Paano? How sudden?"Nagpasalamat si Leila na binisita siya nito dahil tatlong buwan din hindi ito nakabisita matapos nu'ng huli. Kasama nito ngayon ang dalawang kapatid na sina Allan at Alana."I don't know, Aileen. I'm not sure," kinakabahan niyang sagot. "Hindi mo talaga alam..."Kahapon pa siya ganito matapos sabihin ni Stefano ang patungkol sa nangyaring exhibition niya sa Paris noong nakaraang taon. Buong gabi din siya hindi nakatulog at tuliro dahil sa mga naiisip na maaaring mangyari.Hindi siya nakasagot nang oras na 'yun at mas piniling ibahin ang kanilang usapan dahil sa kaba't takot. Pakiramdam niya na kahit paghinga niya'y malalaman na nito kung sino siya"E, paano niya nalaman ang tungkol sa nangyaring 'yung sa'yo sa Paris kung wala siyang alam?"My God, Aileen. Can you lower your voice," pananaway niya dahil sa lakas niyonLinggo, kaya nasa opisina lang dito sa bahay si Stefano at naroon din ang kaibigan nitong si Zion.
Ang buong akala ni Leila matapos sabihin iyon kay Stefano ng harapan ay mabibigla ito't magtatanong, pero hindi iyon ang nangyari. Bagkus, mas dumilim pa lalo ang mukha nito at dumiin ang pagkakahawak sa kanyang braso."Ilang beses mo na ba 'yan sinabi sa akin noon, Lara? Sa tingin mo paniniwalaan pa kita niyan, huh?"Napalunok si Leila habang napakunot noo sa tinuran nito. Does that mean her sister told him that too? But why did Lara use her name? She knows that no one should know her whole name dahil makakasira iyon sa image ng kabilang Senador na ama."I am telling the truth, Stefano," lakas loob niya pa ring pag-amin. "I'm Leila and I am not your wife." Paniwalaan naman sana siya nito."Ilang lalake ba ang nakakaalam sa pangalan mong 'yan, Lara? Pati ba naman sa akin gagamitin mo iyan—""I don't have a man! I don't have another man!" Naiinis na siya. Bakit napakakitid ng utak nito!"Congressman Amado, Mayor Ang, Dr. Lim... do they ring a bell to you?" Mas lalong nagsalubong ang ka
Naiinis si Stefano. Nagagalit. Kung pwede niya lang bugbugin ang sarili ay gagawin niya iyon. Hindi pa rin niya lubos maisip na ang babaeng akala niya'y asawa niya ay ang babaeng una niyang nakita sa Paris. Tinunga niya ang panghuling baso na may lamang whiskey."Give me another bottle of whiskey, Tres," utos niya sa bartender ni Zion.Masyadong maingay ang kanyang paligid dahil sa bar counter lamang siya umupo. Agad tumalima ito at ibinigay sa kanya ang isang bote ng whiskey. Binuksan niya iyon at nagsalin sa kanyang baso.Zion told him everything, even Leila's whole being. Why is she under the care of her grandparents and does not carry her father's last name? Sa tuwing naiisip niya pa lang ang mga 'yun ay umiinit agad ang dugo niya't namumuhi sa ama nito. What kind of father do they have? Si Lara na ginagamit nito sa pansariling interes para makakuha ng mataas na posisyon sa politika sa pamamagitan ng pagkakaroon ng kilala at mabigat na kaalyado. Si Leila na hindi kinilala nitong a