Down
Tulala ako habang naglalakad papunta sa mini stop para mag palamig at mag palipas oras, ang hirap ng sitwasyon na binigay saakin. Iniipit ako, para akong di makahinga sa hirap ng dinadanas ko, pero mas lalo lang walang mangyayare kung tutunganga ako
Tangging tugtog at ang ingay ng aircon ang rinig dahil kakaunti narin ang dumadaan dahil dis oras na ng gabi.
"Ma'am may kape po kami, baka gusto nyo po. 25 pesos lang" ngumuti ako at tumango. Pakiramdam ko nilalamon ako ng dilim at dalamhati sa tuwing naalala ko ang bawat salita na binitawan ni mama saakin
Sya mismo ang pumatay sa lahat ng pangarap ko para sa pamilya namin. Tangging pag taguyod ang gusto ko mangyare pero pag hihirap lang pala at sakit ang ibabalik nila saakin matapos ang lahat.
"Salamat" ngumiti ako muli at inabot ang kape. Nakatingin sya saakin at nag tataka sa mga gamit na nasa tabi ko
"Bat ang dami nyo po atang dalang damit? Kung inaantay nyo po ang byahe papunta sa probinsya ay mamaya pa pong alas kwarto iyon" tumago ako at humigop sa kape
"May hinahantay po ako. Saka hindi ako uuwi sa probinsya" tumango lang sya at iniwan na ulit ako mag isa
Sumagi sa isip ko si carlo, nakakahiya pero matutulungan kaya ako kapag humingi ako ng tulong sa kanya
Wala sa sarili akong tumayo at lumakad papunta sa malapit na terminal ng bus papunta sa probinsya kahit hirap na hirap akong dalhin ang bag ko
Si lola bining, sa problinsya. Sigurado akong matutulungan nya ako kahit papaano
"Kuya, may bus na po ba?" Tanong ko sa konduktor na inaayos ang ticket
"Meron na po ma'am pero mamaya pa ang alis nyan" tumango ako at sumakay na sa bus habang pinaandar iyon. Mainit pa sa loob pero hinayaan ko. Para kahit papaano makapag pahinga ako hanggang sa makabalik ako sa laguna
Tanda ko pa naman ang binabaan namin noong nag bakasyon kaming pamilya doon
Sa ngayon ay hinayaan ko muna ang antok na atakihin ako
****
"Saan ho ang may ari nitong bahay?" Tanong ko sa tindahan na nag iisang bukas dahil alas kwatro na ng madaling araw. Ang bilis ng byahe kase kahit di pa puno ay lumakad na kami
"Nako neng tatlong taon nang patay ang aling bining. Nasa mga anak nya ang susi. Kita mo yang bahay na may terrace. Katukin mo sila jessa at baka matulungan ka nila" payak akong ngumiti
"Salamat po"
"Kaano ano kaba neng?"
"Apo ho ako, anak ako ni miraldin" napatango lang sya at tinignan ako
"Ikaw yung anak nung abogado no? Sayang yang nanay mo. Kung ginamit ang utak edi sana umasenso kayo kagaya nila jessa" malungkot akong tumango at tuluyang nag paalam
Kinakabahan akong nag doorbell sa malaking bahay at baka tulog pa kase ang mga tao. Sila kase ang may pinakamagandang buhay saamin.
"Sino yan!" Kinabahan ako sa sumigaw at bumungad ang babaeng nakaroba at may pang curl pa sa buhok
"Magandang umaga po" bati ko ng sumigaw at nag umpisang mag heterikal
"Junneng! Ang kapal talaga ng muka mong mag papunta ng babae mo dito! Kaya mo pala ako pinapaalis kase papupuntahin mo babae mo dito! Anibersaryo natin at ganto ipang bubungad mo saakin! Napaka baboy nyo!" Nagulat ako at napaatras
Kinabahan ako ng bumukas ang maliit na gate. Hindi nadin ako nakapag salita dahil sa kaba at takot
"Anong babae sinasabi mo!" Nakahinga ako ng maluwag ng dumating si tiyo at pinigilan iyong babae
"Yhra! Anong ginagawa mo dito?" Gulat na tanong ni tito ay lumamlam ang tingin saakin nung babae
"Andyan daw po ba si tita jessa?" Pinapasok nya ako at tinulunga mag bitbit ng gamit ko habang mapanuri padin ang tingin saakin nung babae
"Si ate nakaalis na, sa amerika na nanirahan kasama ang asawa nya. Ang mga anak naman ay naiwan saamin ng tita ineng mo" tumango ako at tinanggap ang kape na inabot saakin
"Ano po nangyare sa lola bining?" Lumungkot ang muka nila at mabilis na ngumiti para maitago ang pagkahabag nila
"Namatay si nanay. Sinabi namin kay ate pero hindi sya pumunta sa di malamang dahilan" nagulat ako at kinunutan ng noo
"Hindi ko po alam na namatay ang lola, saka pinalayas po ako ni mama kanina sa di malamang dahilan" mas lalong nag alala ang ekspresyon ng muka ni tito
"Ang mga kapatid mo?"
"Hindi pinadala ni mama, ayaw ko gawin ang gusto nya kaya nagalit at pinag tabuyan ako" para silang pinagsakluban ng langit at lupa sinabi ko
"Hindi ko talaga alam kung ano na ang nangyayare sa mama mo. Hayaan mo kakausapin ko" ngumiti ako at nag pasalamat
"Pwede ko ho bang mahingi ang susi ng bahay ni lola. Kailangan ko lang talaga ng matutuluyan. Mag ttrabaho din po ako at mag sisikap"
"Iha, madumi pa iyong bahay. Pansamantala ay dito ka muna. Para mas maayos ay kausapin mo ang tita jessa mo para alam nya ang nangyayare sayo. Ang bata bata mo pa pero nag ttrabaho kana. Dapat nag aaral ka" kung alam nyo lang po na gusto ko mag aral. Si mama ang may ayaw
"Neng hatid mo nga pamangkin mo sa bakanteng kwarto, galing pa yan ng makati" ngumiti sya habang papaakyat kami ng hagdan
"Pasensya kana neng, akala ko talaga babae ka ni junneng may tsismis kase ng ganon" tumango ako at ngumiti sa kanya
"Salamat po, pasensya nadin po at napasugod ako. Wala po kase ako mapuntahan" tumango sya at inantay akong makapasok bago sya umalis.
Ang laki ng pinag bago ng bahay nila tita jessa. Dati bunggalo lang iyon ngayon ay mas umayos at gumanda. May anak kase sila na doctor at engineer
May cr sa kwarto kaya napag pasyahan ko na maligo saglit bago ako matulog
Ang sarap ng init ng tubig. Tangging lagaslas ng shower ang ingay roon
Pag kabihis na pagkabihis ko ay nahiga agad ako at pinikit ang mga mata kong pagod na pagod. Mula pag iyak at ang makita ang lahat ng pinapangarap ko ay unti unting hindi maisakatuparan
Isang di pamilyar na amoy ang bumalot sa aking ilong at ang haplos na nagpamulat saakin
"Don't shout" baritong boses ang tinig ang narinig ko at ang kaba ko ngayon ay ang papatay saakin
"You'll like this.."
Nightmare"Just kidding yhra" tumatawa si melchor habang kapit kapit ang tyan nya at naupo sa gilid ng kama"Fuck, your reaction was epic. Kung nakita mo lang maiintindihan mo ako bat ako tawa ng tawa" paliwanag nya at ako naman ay di padin makapaniwala at para bang bumabalik ang lahat ng takot at alaala ng nangyari noon araw na binaboy ako ni remon.Walang kapatawaran ang kanyang kalapastangan na ginawa saakin"Tinakot mo ako" saka naman nya nilabas ang pag kain sa bulsa nya at ang wallet"Ang tagal nadin nung huli kita nakita. Noon puro uhog at iyakin kapa. Now look at you, a pretty fine woman" naiilang ako sa mga sinasabi ng pinsan ko saakin.Anak sya ng tita jessa ko at kaedaran ko lang sya"Ano ba, nakakahiya naman yang sinasabi mo?" Tinawanan nya ako at inakbayan"Sig
Fall into pieces"Bitawan mo ako! Hindi kaba nahihiya sa pamilya ko. Kasama ko sila tapos bababuyin at hahatakin mo ako dito?" Sigaw ko kay remon ng tumigil kami sa mapunong parte ng resort at napakapit sya sa noo nya na para bang may problema syang napakalaki"Come with me, we'll talk" iniwas ko ang kamay ko ng akma nya sanang hawakan at umatras ako sa kanya"Hindi remon, ayoko na ulit ulitin ang pang bababoy mo sa buong pag katao ko. Sinira mo lang ang lahat ng meron ako. Tama na, pakiusap tigilan mo na ako" hindi ko na inantay pa ang sagot nya at nanakbo ako papalayo sa kanya at hindi na lumingon paNang nakalayo layo ako ay napatigil ako sa tabi at mabilis na pinahid ang luha ko na kanina ko pa pinipigilanHindi ko na alam kung pang-ilang beses na akong tumatakbo sa tuwing pinapakita saakin ni remon na wala akong laban sa bawat oras na sasalantain nya at sisirain ng paulit ulit ang buhay ko
VictimSobrang sakit na ng mata ko habang nakahiga padin ako sa kama at walang saplotIniwan ako ni remon at para bang pokpok lang ako na nakuha nya sa kanto at iwanan para lang bayaran ang ginawa namin kagabiMabuti pa nga ang pokpok binabayaran ang pagkatao at kahihiyan mo, mas masahol pa ang ginawa saakinSakit ng katawan ang naramdaman ko, tangging makaalis ako dito ang gusto ko mangyari, bakit kailangan nya ako sundan hanggang sa Laguna? Hindi ba ako pwedeng makalaya sa lahat ng kababuyan nyaIkaika akong naglakad palabas sa kwarto habang nanginginig ang tuhod ko sa sakit"Panginoon, gabayan nyo po ako sa pag-uwi"Mariin na dasal ko bago lumabas kahit hirap ako maglakad sa loob, pinagtitinginan ako sa di ko malamang dahilan"Please.." narating ko ang pinto at nakapitan ang doorknob ng may humiklat saakin pabalik at hinagis sa kama na parang sak
InsideSobrang sakit ng katawan ko, puro pasa at latay naman ang nasa pang-upo ko habang ang mga hita ko ay hindi makagalaw at para bang mapuputol nalang dahil sa sakitHindi ko alam kung saan, at kailan ako makakalaya sa lahat ng ginagawa nya sakinHindi ko maisip kung bakit ito ginagawa saakin, naging mabuting anak naman ako sa magulang ko kahit na minsan ay napagbubuhatan ako ng kamayPero iba na ngayon, para bang pasan ko ang lahat ng galit na meron ang mundo. Tangging muhi ang nararamdaman ko sa tuwing naaalala ko kung pano nya binaboy ang buo kong pagkataoNarinig ko na ang pag galaw ng door knob kaya nag panggap ako na tulog at may pumasok nga. Ngunit hindi ko alam kung sino silaWala pa akong tulog tapos nya akong babuyin at gawan ng kalapastanganan"Remon, what the hell is this?""I also don't know, but I want this. It feels like lesley is
Maybe"Stop, you think that damaging your face make me stop?" Iling na saad ni remon habang kapit nya na ang gunting at nakatitig lang sa muka ko at lumapit sa kinauupuan ko"Stop making me worry, just please. Let me take you for a month yhra. I'll take care all of your responsibility, from your family and other things" sa oras na iyon nagiba nanaman ang ugali nya. O natatakot lang sya na sirain ko ang muka na iniingatan nya"Bakit ba ako?" Naiiyak kong tanong bago nya kinapitan ang muka ko at hinaplos ito"I know that even I try hard to pretend that you are her, hindi padin mababago na she's with someone else and you are a different person, both of you are different. But please, I just want to feel that she's still here. The pain, it's living on me" nanginginig ang kamay nya habang nakatungo"I will do everything to change your mind" iniwas ko na ang pisngi ko sa kamay nya hanggang sa nahiga ako sa
CreateMaaga akong nagising matapos ituro ni remon ang kwarto ko at ano ano ang mga bagay na dapat at hindi dapat na gawin. Hindi pa talaga sya tapos na kausapin ako pero umalis agad sya tapos mag ring ng phone nya at bandang alas dies ng gabi ay umuwi sya ng may dala-dalang babaeBababa sana ako para kumuha ng tubig pero naabutan ko sila sa kusina na may ginagawang kahalayanWala din katao-tao sa bahay nya, kahit katulong wala naman na ako nakikita"Who is she?" Napalingon ako habang sabay na pababa si remon at yung babae na kasama nya kagabi"Don't mind her, just go nina" walang emosyon na saad ni remon, pero hindi sya nakinig at lumapit saakinTinignan ako mula ulo hanggang paa. Pati ang damit ko ay tinititigan nya"Anak ba to ng katulong mo?" Kunot ang noo nya at parang inaalala ako"No, just go. I'll call you when I need you" bakas sa muka nung
MoanA white dress fits on her body, I can't take my eyes of her, maybe because she look like my lesley. It's been a year since lesley and I broke up, I never meant to break up with her but it's too late when I realized that she already drifted away from meMy fantasies wake me up every night. I can't sleep well because lesley is always in my mind, even yhra, after that day I met her everything change.I almost forgot that I am broken hearted because of lesleyMaybe I am not the one for her, but every bit of this house reminds me how we plan everything for our future, she's my inspiration in every day that I work hard."Remon, yung report daw ng mga pasyente" I look at her and she look at my body and then she stops when she realize that I am watching her"I'll be there in a minute" I said before she leave. I want to see yhra right now, I don't know what she doing today or if she's f
RemonA warm and soft thing makes me feel like home after years that i feel the hell, like i am living in infinite state of suffering"Yhra..." i whisper while her swollen eyes, why i am such a cruel to her? She doesn't deserve to feel this.I didn't treat her well, but now i hope i can do what I'm suppose to do"Remon, wag please..." i thought she's awake, but she's having a bad dream."Yhra" she slowly open her eyes and i smile at her, kiss her temple"Good morning""Bakit ang bait mo? Anong nakain mo at nagkaganyan ka?" i feel pain in her voice, i understand herKung ayokong mawala ulit sya sakin, dapat ko syang alagaan at ingatan"I ate you last night" her cheeks turn into red and she look awayI just realized that yhra is very different from lesleyYhra have a sharp feature, her nose is very po