SAVI’S POV
Naalimpungatan ako nang maramdamang may humahalik sa balikat at leeg ko.
“Baby ko, gising na.” Sabi ng isang baritonong boses. Tumatama ang hininga niya sa balat ko.
“Hmmm...” Ungot ko dahil inaantok pa ako. Tsaka duh? Anong oras na kami natulog dahil naikot namin ang buo niyang penthouse kagabi. Kulang na nga lang ay gawin namin iyon sa sahig. But why not? Masubukan nga sa sunod. Hehe.
“Baby ko...”
“Ten minutes, please? Inaantok pa ako.” Tumalikod ako sa kanya tsaka isinubsob ang mukha ko sa unan. Hubad pa ang katawan ko at tanging kumot lang ang tumatakip dito.
“Fine. Pero kapag hindi ka pa bumangon ng ten minutes, gagapangin kita, baby ko.” Banta niya tsaka naramdaman ko ang pag-alis niya sa kama.
Umangat ang ulo ko at sinilip siya gamit ang isang mata. “Marunong ka na ngayong manggapang, baby?” Tukso ko sa kanya. Topless s
SAVI’S POVKanina pa ako pabalik-balik sa harapan ng human-sized mirror na nasa kwartong inuukupa namin ni Aiken. Hindi ako mapakali. Kanina ko pa nga napapansin ang panaka-nakang sulyap sa‘kin ng anak ko na gumagawa ng assignments sa kama. Pero kasi, kinakabahan ako na di ko mawari, e. Ilang minuto na lang at mag-a-alas-sais na. Ibig sabihin, malapit nang dumating si Aiden para sunduin ako.Nakapagpaalam na ako sa anak ko na may lakad ako ngayon at mukhang naintindihan naman niya. Hindi na kasi siya nagtanong pa na palagi niyang ginagawa sa tuwing naguguluhan siya sa isang bagay. Tahimik lang siyang nagmamasid sa‘kin.Kalaunan ay nagsalita siya. Hindi na siguro makatiis sa pagsunod ng tingin sa‘kin habang pabalik-balik na naglalakad.“Mom, are you okay? You are walking back and forth for almost five minutes.” Komento niya. Ang anak ko talaga, masyadong observant.Tumigil naman ako
SAVI'S POV"Good morning, Ms. Cortez." Bati sa'kin ni Catrice nang makapasok ako sa loob ng Sahara Club. She is serving some customers malapit sa entrance kaya naman siya agad ang bumungad sa'kin.I mentally rolled my eyes. "Kailan ka pa naging waitress, Cat?" Tanong ko at ipinalibot ang tingin sa loob. Medyo marami ng mga customers kahit alas-sais y trenta pa lang ng umaga."Kahapon lang. Alam mo na, I love exploring things." Makahulugan siyang ngumisi na ikinailing ko. She finished putting the orders on the table and walks towards me, placing the tray between her arm and the side of her boob. Nakasuot siya ng black skinny jeans, puting sando at isang ankle boots. Kaya hindi na ako nagtaka na pinagtitinginan siya ng ilang mga tao sa loob. Hindi kasi tugma ang suot niya sa trabaho niya. Baliw lang."Sayang outfit." Puna ko at sabay kaming naglakad sa counter."At l
BLUE’S POV“Let's call it a day. Meeting adjourned. Thank you everyone.” Tumayo na ako at nauna nang umalis sa conference room.We just had a meeting together with the Board of Directors and talked about the monthly sales of ABL Enterprise. Tumagal din iyon ng lagpas dalawang oras dahil nagkaroon pa kami ng diskusyon kung paano pa mapapataas ang sales and market demands.Pumasok ako sa elevator. Kasunod ko lang ang aking sekretarya. She's a girl. Mabait siya, masunurin at maaasahan sa trabaho. Sumandal ako sa wall at hinayaan siyang pindutin ang button ng floor kung nasaan ang office ko. Tahimik lang kami hanggang sa makarating sa last floor ng building. Nauna akong lumabas and was about to enter my office when my phone rang. Tumigil ako saglit and checked the caller.I smiled when I saw that it's my baby who's calling.I immediately answered the call. “Hey, baby ko. Missed me too?” Huma
BLUE’S POVNapapantastikuhang napapamasid ako kay Savi habang nakaupo siya sa couch. Sarap na sarap siya sa pagkain ng tinapay na pandesal habang sinasawsaw sa malamig na gatas.Hindi ako maka-pagpokus sa ginagawa ko kasi maya't maya ko siyang tinitingnan. Mukhang wala naman siyang pakialam na pinagmamasdan ko siya kasi parang hindi niya pansin ang presensya ko. Na parang siya lang ang tao sa loob ng opisina ko. Aish.Hindi ko siya maintindihan. Nabigla nga ako kanina kasi gusto raw niyang iuwi iyong secretary ko. Like, what the fuck? Bakit gusto niyang iuwi bigla iyong sekretarya ko? Nang hindi ako pumayag ay bigla siyang umiyak. Parang piniga ang puso ko kaya naman wala akong nagawa kundi ang pumayag nalang. Ayaw ko siyang nakikitang umiiyak. At ngayon ko nga lang siya nakitang umiyak.She was happy when I let her sa gusto niya. Nagtatalon-talon pa siya tapos yumakap sa‘kin ng mahigpit. And you know wh
BLUE'S POV“Thank you.” Sabi ko sa nurse sa front desk after kong magbayad ng bills. Binayaran ko na kasi iyong bill ni Savi rito sa Vasquez Hospital. The Doctor said she's okay naman daw at mukhang pagod at stress lang daw ang baby ko kaya nawalan ng malay kahapon. Stress siguro siya dahil sa nangyari kahapon sa mansion and isama pa na tumakbo siya paalis. Grabe iyong pakiramdam ko kahapon nang matumba siya sa mga bisig ko. I felt my world suddenly stopped for the meantime. Sobrang kaba ko at ang lakas ng kabog ng dibdib ko. My breathe isn't on its normal state. Then nanginginig ang mga kamay ko habang nagmamaneho papunta sa hospital. Buti nalang at kahit papaano ay nakarating kami nang maayos because I can't risk her life. Dito na nga ako na
SAVI’S POVInilibot ko ang tingin ko sa kabuuan ng opisina niya. The atmosphere is so dark and boring. There are shelves of books around. Then isang shelf naman na puno ng mga mamahaling alak. I shook my head.Pagkarating namin kanina ni Aiden dito sa mansion nila, as in pagpasok pa lang namin ng main door, si Mrs. Laurel agad ang sumalubong sa‘min... sa‘kin. She hugged me na ikinagulat ko and what's more shocking was that, she feels sorry because of what his husband said to me. And asked me if I'm okay or so. Maybe because Aiden already told her what has happened to me. Nginitian ko na lang siya and told her it's fine. Parehas lang talaga sila ni Aiden kung mag-alala. Now I know kung kanino nagmana si Aiden. Huminto ang mga mata ko sa babaeng prenteng nakaupo sa mahabang sofa. She's smirking and glaring at me at the same time. I just raised my brows at her. Hindi ko
"Run fast, hide far away, baby. 'Coz no matter what, I'll chase you on my own way."SAVI'S POVThree days. Three fucking days already have passed and still, no sign of him. Hindi ko alam kung nasaan siya. Every time na pumupunta ako sa office niya, palaging 'he already left. I'm sorry, ma'am' ang sagot ng sekretarya niya sa'kin. Even in his penthouse, wala siya. I don't know where I could find him, but one thing is I'm sure of, he's with Blanca. Mali man na mag-isip ako ng kung ano-ano pero di ko maiwasan. Hindi ko nararamdaman ang presensiya ng hipon na 'yon at kahit ang kanyang anino ay di ko manlang nakikita pa.And that's what I concluded.Tatlong araw na ang lumipas mula nang malaman niya na may anak ako. I've been calling and texting him na magkita kami para makausap ko siya ng maayos, but no response from him. I want to explain my side to him. I want to explain everything... na mali ang
SAVI’S POV“Anak, doon ka muna ulit kina Lolo mo, ha? May gagawin lang si Mommy.” Pagkausap ko kay Aiken habang kumakain siya ng spaghetti. Again.Agad namang nagliwanag ang mukha ng anak ko. “Talaga po, Mommy? Yes!” Masaya niyang saad.Mahigit isang buwan na kami rito at masasabi kong sa loob noon ay mabilis na nakapag-adjust ang anak ko sa kapaligiran dito. Lalo na sa mga taong nakakasama nito. Marunong na rin siyang mag-Filipino pero may bahid pa rin ng konting accent. Hindi naman maiiwasan iyon lalo pa't nasanay siya sa London.Pero nakakatuwa na sobrang close agad niya sa parents ni Aiden. Ayaw na ngang humiwalay, e. Tsaka palaging may bitbit siyang mga laruan at damit sa tuwing sinusundo ko siya kina Mommy (Iyon daw ang itawag ko sa kanila) o kaya naman kapag hinahatid nila pauwi si Aiken. Mukhang spoiled na agad sa kanila ang anak ko. Siguro kasi unang apo nila kay Aide