MIGUEL'S POV "You're just her body guard," natatawang sabi ng lalaking kalandian ni Caroline. Sinubokan niyang hawakan ang braso ni Caroline ngunit mabilis kong nahawakan ang kamay niya. "Don't touch her kung ayaw mong makita si San Pedro," pagbabanta ko. Inilayo ko si Caroline sa kaniya. Ngumisi si Nico. Kanina ko pa siya gustong suntokin pagkatapos kong makitang naghahalikan silang dalawa. I feel being betrayed. Alam ko na hindi ko pag-aari si Caroline. I confessed my feelings but it does not mean that she liked me, too. "I can take her to my condo. Nag-usap na kami ni Caroline kanina. Gusto niyang sumama sa akin," proud niyang sabi. Mas lalo lang kumulo ang dugo ko sa galit. Kailangan kong pigilan ang sarili ko dahil pagmamay-ari ng kaibigan ko ang bar na 'to. Ayokong magsimula ng gulo. "I'll take her home. Hindi niya kailangan sumama sa 'yo. Lasing siya, hindi niya alam kung ano ang kaniyang mga ginagawa at sinasabi." Napasinghap ako nang yakapin ako ni Caroline. Nakangiti
Madaling araw na pero nandito pa rin ako sa kusina, nagluluto ng sabaw para sa kaniya. Imbes na bumili ng ready to eat sa resto ay mas pinili kong ipagluto siya. Nang tapos na akong magluto, nilisan ko ang lababo. Kumuha ako ng bowl at doon nilagay ang sinigang na baboy na niluto ko. Pagbalik ko sa loob ng kwarto niya, tulog pa rin siya. Maingat kong inilagay ang food tray sa study table niya. Kinuha ko ang kumot na nakatakip sa mukha niya bago siya ginising. "Caroline, kumain ka muna habang mainit-init pa ang sabaw." Dahan-dahan siyang nagmulat ng mata habang ang isang kamay ay nakahawak sa ulo niya. Tinitigan niya ako saglit at muling ipinikit ang mga mata niya. "I want to eat an ice cream," she murmured, even with her eyes still closed like earlier when we were on our way home. "Mamaya ka na kumain ng ice cream. Kumain ka muna para may laman ang tiyan mo." Ginising ko ulit siya. Inaantok siyang tumingin sa akin. "You'll buy me an ice cream?" tanong niya na parang bata. "Bini
I smiled bitterly although I was not sure if I can accept her decision. Sana pala hindi ko na lang siya ginising kung ito naman pala ang sasabihin niya. Kung totoo man ang sinasabi niya, ito ang pangalawang pagkakataon na sawi ako sa pag-ibig. Maybe love is not for me. Inamin ko ang nararamdaman ko sa kaniya dahil ayokong maulit ang nangyari noon. But what happened now? She rejected me. "Matutulog muna ako. Maraming salamat sa pag-aalaga," malamig na sabi niya at humiga na ulit sa kama niya. "Good night," bulong ko bago kinuha ang bowl. "From now on, I'll distance myself away from you." Napapikit ako nang dumapo ang mata ko sa bulaklak. Kinuha ko ito at dinala palabas. I let out a heavy sighed when I saw a garbage can. "She don't like me. I'll always be her personal body guard," bulong ko bago itinapon ang bulaklak. Pumasok ako sa kabilang kwarto. Agad akong humiga at ipinikit ang mga mata ko. Ngayon ko lang naramdaman ang antok at pagod. Kinuha ko ang cellphone ko at nagtipa ng
Lumapit ang matandang lalaki sa akin. Sinubokan niya akong hawakan ngunit mabilis akong lumayo sa kaniya. "I'm not your son." Ibinalik ko sa kaniya ang papel. "Baka ibang Mary De Castro ang hinahanap niyo at hindi ang ina ko," dagdag ko bago sila tinalikuran. Binilisan ko ang paglalakad paakyat ng hagdanan. Wala akong panahon para patulan ang trip nila. Paano magkakaroon ng asawa si Mama kung isang beses lang siyang ikinasal? Napapailing na lang ako habang iniisip ang sinabi ng matandang lalaki. Magkapareho kami ng pangalan ng anak niya pero magkaiba kami ng apelyido. Huminga muna ako ng malalim bago binuksan ang pintuan nang nasa labas na ako ng room 100. Sumilip ako sa bintana, nakita ko si Mama na nakahiga sa kama at maraming tube ang nakalagay sa katawan niya. "Miguel..." Napalingon ako kay Love Rein. Basang-basa ang damit niya at magulo ang buhok. Naglakad siya patungo sa akin. Napaigtad ako nang bigla niya akong yakapin at isinubsob ang mukha niya sa dibdib ko. Umiiyak siy
Caroline's POV Nagising ako nang narinig ko ang tunog ng alarm clock. Iminulat ko ang aking mga mata at bumangon. Pinatay ko ang alarm clock saka hinanap sa loob ng bag ang cellphone ko. Napahawak ako sa ulo ko, himala at hindi ito gaanong masakit. Nakita ko ang sampung missed calls galing kay Daddy at limang missed calls naman galing kay Alexander. Pagod akong umupo sa kama at isa-isang tiningnan ang sandamakmak na mensahe galing sa pamilya ko. From: Daddy I know you're still mad at me. I want you to take a break muna. Huwag ka munang pumasok ngayong araw dahil naka-on leave ka ng isang linggo. Anyway, sa susunod na araw na ang kasal ng pinsan mong si Julia baka gusto mong magbakasyon muna sa kanila ng isang linggo. Namimiss ka na raw ng mga pinsan mo sa Cebu. Hindi mo rin daw sila pinapansin sa social media mo kahit online ka kaya tinawagan nila ako kahapon. Bumuntong hininga muna ako bago nag-reply kay Daddy ng OK. Mabuti naman at naisip niya ang kapakanan ng sarili ko kung pip
Pagpasok ko sa loob ng kwarto, dinial ko ulit ang numero ni Miguel. Umupo ako sa swivel chair at tiningnan ang repleksiyon ng sarili ko sa malaking salamin. "Hello?" Napatayo ako nang sagotin niya ang tawag ko. Huminga muna ako ng malalim bago nagsalita. "Yes, Miguel? Nasaan ka ngayon? Kanina pa kita hinahanap pero wala ka rito sa condo," pagkukunwaring tanong ko. Umupo ulit ako sa swivel chair. "Nasa hospital ako ngayon. Kung may iuutos ka sa akin sabihan mo lang si Kuya Jay. Baka hindi agad ako makakabalik mamaya. Kailangan kong bantayan si Mama." "Saang hospital ba dinala si Tita Mary? Pupuntahan kita riyan. Total wala naman akong trabaho buong linggo dahil gusto ni Daddy na mag-leave muna ako.' "Nandito ako ngayon sa hospital kung saan naka-confine si Michelle. Huwag ka ng pumunta rito. Magpahinga ka na lang muna." malamig na sagot niya. Para akong binubosan ng isang baldeng tubig na may lamang yellow. "Galit ka ba sa akin? Sorry kagabi. Lasing ako at hindi ko alam kung ano
Pinunasan ko ang aking mukha at nag-iwas ng tingin sa kaniya. Sinubokan kong pigilan ang mga luha ko pero ayaw nilang tumigil sa pagpatak. Binuksan niya ang pinto at pumasok. Umupo siya sa passenger's seat habang nasa akin ang paningin niya. "M-May kailangan kaba?" tanong ko. "Ako ba dapat ang tinatanong mo nga ganiyan?" tanong niya pabalik sa akin gamit ang malamig niyang boses. "I just want to say sorry kung ano man ang nagawa ko at nasabi ko sa 'yo kagabi. That's it." I smiled. "'Yan lang ba?" Tumango ako. "Yes, Miguel." Kinuha ko ang cellphone ko nang biglang may tumawag sa akin. Mabilis kong pinatay ang cellphone nang nakita ang pangalan ni Mommy. "Why are you here? Binabantayan mo ang Mama mo, 'diba?"tanong ko sa kaniya. "Bakit ka umiiyak?" tanong niya. Napalunok ako, nangangapa ng isasagot sa kaniya. "Bakit mo naman tinatanong? Pati ba naman sa tuwing umiiyak ko pinapakialaman mo?" "Yes, Caroline. Nangingialam talaga ako kung bakit ka umiiyak. I care for you. Alam mo 'y
Hinawakan ko ang manobela nang sasakyan habang nakatingin ako sa labas ng bintana. Gusto kong umiyak ulit pagkatapos kong aminin sa kaniya na may nararamdaman din kay Miguel. Gusto kong kainin na lang ako ng lupa dahil sa sobrang hiya. Buong akala niya ay totoong ni-reject ko siya tapos ngayon inaamin ko ng harap-harapan na may gusto ako sa kaniya. "I have to go," sabi ko para basagin ang katahimikan. Binuhay ko ang makina ng sasakyan. "Lumabas ka na kung gusto mo. Nasabi ko na lahat ang mga gusto kon sabihin. I don't care kung pagtatawanan mo ako dahil inamin kong may gusto ako sa 'yo." "Do you mean it?" tanong niya. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa tanong niya o mapipikon. Ang hirap niya talagang kausapin. Ang tagal niyang makaintindi sa mga sinasabi ko. Hinila ko ang kwelyo niya at siniil ng halik ang labi niya. "Yes, Miguel," bulong ko pagkatapos ko siyang halikan. "Does it mean -" I kissed him again. "Stop courting me. You're my boyfriend starting today." "The real on