KABANATA ANIM: Jobless Karrie
KARRIE’S POV
June 14, 2020
Kling~
Nang buksan ko ang glass door ng coffee shop na pinuntahan ko, nag ring ang bell. Biglang may lumapit sa’kin na babae, “Welcome po, ma’am.”
Ngumiti ako at gayun din ito. Pumunta na ako sa favourite spot ko which is at the end of the shop na sa pinakasulok na may glass window. Kapag umupo kasi ako doon, tinatakpan ako ng halaman na nasa labas at may harang din para ‘di mainitan.
Hindi rin ako dinadaanan ng tao at nakakapg trabaho ako ng matiwasay.
This is the coffee shop na pinupuntahan ko nung nag-aaral ako. Hindi kasi ako pwede umuwi at mag-aral, as if hahayaan ako mag-aral nina Tita Sharon at Shaina.
Walang nakakaalam na dito ako tumatakbo kapag gusto ko nang tahimik kaya nga kilala na ako ng amo ng shop at kilala ko na kung sino-sino na ang nagtatrabaho dito.
Naabutan ko rin ang pabago-bago ng desenyo ng shop at napaka-regular ko na dito na madalas may on the house na ako, nabibiyayaan pa ako ng mga papremyo nila.
Kulang na nga dito na ako titira. Dahil pati ang may-ari naging kaibigan ko na rin.
Kaya nang naging freelance ako habang nag-aaral hanggang sa ganitong edad, dito pa rin ako lumalagi.
Huminto ako sa palagi dito nang pagdiskitahan ako nina Tita Maja dahil nang dahil sa’kin, isa sa mga trabahante dito ay nadamay sa magulo kong buhay.
“Here’s you usual order, ma’am.” Sabi ng maliit na babaeng naka ponytail. Gaya ng nasa name tag at ang pagkaka-alala ko, baguhan palang ito sa panahon ngayon.
“Thank you, Gaya.” Ani ko.
Four season drink at butter soft mamon. Yup, coffee shop pero never akong uminom ng kape. Napangiti ako. Sobrang nakakamiss na dito.
Napatingin ako sa paligid at mukhang kakaonti palang ang mga customers. Humigop ako ng kaonti sa drink ko at iginilid ko na ito.
Nilabas ko ang laptop na bitbit ko at binuksan ito.
I may looked like a jobless person but I do have work. I’m a freelance writer, whose books are popular nowadays but I kept my life private hence nobody knows me… yet.
Nagsimula ako magsulat no’ng patapos na ako sa high school ay dinala ko ito hanggang sa kamatayan ko.
Nag-umpisa ako sa romance pero hindi ko talaga forte ‘yun. Nahanap ko ang sarili ko sa fantasy at thriller, mostly mystery. Mahilig din kasi ako sa mga plot twists kaya siguro sumikat ang mga libro ko online nung nag-college na ako.
Pagkatapos ko mag-aral, naghanap ako ng trabaho pero mas malaki pa sahod ko sa pag-susulat kaysa sa pag-i-empleyado. Kaya hindi rin ako nagtagal mag trabaho.
Alam ng pamilya ko na nagsusulat ako pero hindi nila alam na kumikita ako. Hindi ko pinaalam dahil gusto ko nang iwasan sina Tita Sharon kaya nag-iipon akong makaalis ng bahay.
Ang alam nila ay ang dummy writing account na hanggang ngayon ay hindi sumisikat. Sinadya ko ang mga technicalities, too much cliché pero inayos ko pa rin ang story doon na kung babasahin ng taos puso, maraming matutunan ang iba tungkol sa buhay, emergency situations at iba pa.
Kaya nang malaman nila Tita Sharon ang tungkol sa dummy pen name ko, walang tigil ang pang-ba-bash ni Shaina… Na pagdating ng panahon pagsisisihan niya.
“Oh! Hey, Miss Donna!”
Napalingon ako sa tumawag sa’kin. Pag-angat ng mukha ko, nakita ko ang pinaka-crush ko noon.
Neru Pollada, an exchange student of a prestigious school working as a part-time in the Trix Coffee Shop.
Masipag mag-aral si Neru at isang taon na lang, matatapos na ang serbisyo nito sa bansa at babalik na ito sa Canada.
Pero hindi natuloy ‘yon sa first life ko… Dahil nagkaroon kami ng ‘issue’ na gawa-gawa ng mga taong gustong saktan ako.
Nagkaroon daw kami ng adultery at pareho kaming nakulong pero ako lang nailabas ni Aljur agad. Nasira ang scholarship ni Neru at dahil sa krimen, hindi agad ito nakauwi…
Nalaman ko rin na sa loob ng kulungan… napatay ito ng sisiga-siga sa kulungan. Nasira ang buhay nito dahil sa’kin…
Kaya…
“Oh… ahm, Hi, Neru!” Itinaas ko ang kamay ko na may wedding ring ko at nag-wave. “Your shift just started?”
Tumango ito, “Yup!” Napakunot-noo ito, “I didn’t see you for two days and now you’re already… married?”
Para sa kanya dalawang araw… Para sa’kin apat na taon… Ngumisi ako at kamot-ulong sumagot, “Hehe, things happened so fast.”
Umiling ito, “Pamilya mo noh? Hayy naku, keylan ka kaya nela tatantanan? Arrange marriage?” Napakunot-noo ito.
Ahh… Nakaka miss talaga ang tagalog accent nito. He’s already fluent pero may words pa rin ito na pasegwey slang.
Napakuyakoy ako dahil pinipigilan ko sarili kong mapaiyak… It’s been so long…
He is the first man I had ever had feelings to… My first heartbreak nang piliin ko ang gusto ng tatay ko…
At unang taong hanggang dulo hindi ako iniwan, isinakripisyo ni Neru ang pag-aaral niya… mailigtas lang ako sa kamatayan…
At ‘yun ang rason bakit kami nabigyan ng issue…
Kaya…
Ngumiti na lang ako, “Well, enough about me, how’s school? Doing well?”
“Yep! Doing great!”
Bago pa ito magsalita ulit, iniba ko na agad ang topic, para makaalis ito, “Oh! Do you still have my favourite pancit canton? I badly needed it. Gonna finish my manuscript today that I had missed for two days!”
Neru clapped his hands, “Of course! Always! Lemme get it for you!”
“Sure thanks!”
Nang makaalis na ito, napabuntong-huminga ako at napatitig sa laptop ko…
Tama ‘toh…
Kailangan kong dumistansya kay Neru…
Dahil hindi masisira ang buhay nito kung hindi dahil sa’kin…
Sa pangalawang pagkakataon na ibinigay sa’kin, unti-unti kong gagamitin ang kaalaman ko para tulungan ang mga taong tumulong sa’kin…
At si Neru… Para matulungan ko siya…
Kailangang mawala ako sa buhay niya…
Isang taon na lang naman… Babalik na rin ito…
I tapped my fingers on my table…
Hindi madaling umiwas sa taong mahalaga sa’kin… Ayokong saktan ko rin siya…
Kaya dadahan-dahanin ko na…
Hindi rin naman maganda na bigla akong maglaho at hindi na bumalik sa coffee shop.
Nandito ako hindi dahil sa lalaki…
Nandito ako kasi ito lang ang lugar na feeling ko safe ako.
“Wait, what did happen to the shop before?” Napaisip ako bigla. Bago ako hindi na nagparamdam, marami nang problema ang natamo ng coffee shop to the point binebenta na ng may-ari ang shop…
Gusto ko baguhin ang future… Ayokong mawala ang shop kaya…
“Should I prepare for it?” I thought.
I can, actually… If the past is still the same.
I can help with my other job…
I’m not just a mysterious writer…
I’m also a businesswoman.
After graduating college, when I didn’t want to be an employee, dinahan-dahan ko ang pag-iinvest at lahat ng naiipon ko sa pag-iinvest ay binibili o pinapatayo ko ng bahay atsaka binebenta ko ng mahal.
Natututo akong paikutin ang pera ko at ngayong alam ko ang mangyayari sa future… Mas lalong mag-sa success ako dito… Dahil kabisado ko ang mga umangat na pinag-investihan ko at lugar na binilhan ko ng mga lupa…
Hanggang ngayon, masakit pa rin sa’kin ang mga nalugi ko noon.
Napangisi ako at sinimulan ko ulit hanapin ang mga iyon.
Sa panahon ngayon, may kaunti na akong naipon at pwede ko hatiin ‘yon kagaya ng dati pero sa pagkakataong ito… alam ko na ang gagawin ko!
Habang busy ako sa pagta trabaho online, hindi ko namalayan ang cellphon kong kanina pa may tumatawag.
Hapon na ng matapos akong mag trabaho at napakasatisfying iyon. Napangiti ako…
Pero ang ngiti ko ay naglaho ng makita ko ang mga missed call at text messages nina papa at ng pamilya niya.
“Umuwi ka muna saglit nak, papakilala kita sa mga bisita natin.”—papa.
“Umuwi ka!”—Shaina.
“Uwi”—Sharon.
Napataas ako ng kilay, “Inuutusan niyo ba ako?”
I rolled my eyes and was gonna decline pero naalala ko ang deal namin ni Aljur… Be a good wife while I still am.
“Arghhh…” Inayos ko ang buhok at nireplyan lang si papa, “Ok.”
Hindi na ako kagaya ng dati na mahaba habang eksplenasyon at mahilig humingi ng tawad… Ni minsan naman hindi pinapansin iyon ni papa kung hindi niya ako kailangan.
Huminga ako ng malalim at naghanda. Dahil alam ko kung anong ikakauwi ko… At kailangan kong maghanda… Mentally!
~
KL •Book One• RMT:SMH
KABANATA PITO: Back At HomeYEAR 2020KARRIE’S POVKnock KnockLumabas ng kotse ang maid ko at walang tigil ang pagkatok o kaya naman ay pagpindot ng doorbell.Ding Dong!Sa labas kami ng bahay nina Papa kasama ng driver at katulong na inantasa sa’kin ni Aljur, ang katulong ko na ang lumabas para mag doorbell. Dito pa ako nakatira last few days ago pero sa mismong kasal ko, kinuha na agad ni Tita Sharon ang susi ko sa bahay. Patapos-tapos ibugaw ako direcho palayas agad? “Sigh,”
KABANATA WALO: First DateYEAR 2020KARRIE’S POV“Teka ba’t ang dilim?” Kinakabahan ako at nag-aalala. Marami naming guards sa hacienda pero kahit saan ako tumingin walang katao-tao… Pagkatapos akong iwan ng driver kasama ang maid ko sa harap ng pinto, hindi ko maiwasan matakot… Ipapa-assassinate na ba ako?Kakabalik ko lang ah!Napakagat labi ako at humawak sa bag ko ng mahigpit para madali kong ibalibag ang bag sa kung sino mang gustong kakaladkad sa’kin this time! Lumakad na ako sa pinto at dahang-dahang binuksan ito.Sa takot, sumilip muna ako pero wala akong Makita kaya kinuha ko ang cellphone ko para sa flashlight… Walang tao…Hinahanap ko ang switch pero nang pindutin ko ito, sa gulat ko, imbes na sa itaas ang ilaw, napunta na sa baba!
YEAR 2020KARRIE’S POV“Madam, master ordered us to make sure you have good rest today. Should I call maids to help you? It seems you need more water?"Nagulat ako nang marinig ko ang boses ng butler at napalingon agad sa kanya... "Ka--kakainom ko lang ng tubig, thank you." Ngumiti na ako at bumalik sa kwarto, hindi ko na nilingon ang butler na hindi umalis sa pwesto nito.Pagpasok ko sa kwarto ay ni lock ko na agad ang pinto bago ako nakahinga ng mabuti, "Whew..."I'm not allowed there...Hindi ko alam kung bakit pero nung first life ko, dahil sa curiosity ko, may nakita akong hindi dapat sa basement.Kagaya rin ngayon, although different time, may narinig din ako sa basement... at sinundan iyon...Hindi ko inaasahan na makakakita ako ng nilala
KABANATA SAMPU: AllowanceSANDOVAL'S POV"Bring it to the office, I'll be there soon." Ibinaba ko na ang tawag ko sa secretary pagkatapos kong sabihan ito.Naghahalungkat ako ng gamit sa aking drawer para hanapin ang mga papeles na naiwanan ko at kailangan ko sa bahay.Nakakainis, nakarating na ako sa office nang maalala ko na may naiwan ako, napabalik tuloy ulit ako.Ipapakuha ko na lang sana sa iba kaso importante ang papeles dahil ito ang next plan project para sa kompanya. Kaya wala akong magawa kundi umuwi."Got it!" Isinara ko na ang drawer ng makuha ang kailangan ko. Paalis na ako ng kwarto ng bumukas ang pinto at bumungad ang asawa ko, "Sharon! You scared me!"Nakabusangot ito at biglang yumakap sa'kin, napahawak ako sa papeles na hawak ko ng mahigpit. "What's wrong?"
KABANATA LABING ISA: All Good ThingsJune 15, 2020KARRIE'S POV" I can probably help you with it..." Ani ng isang babaeng naka uniporme sa Trix Coffee Shop.Kilala ko ang babaeng ito. Kahit sa first life ko.Nakayuko itong habang yakap-yakap ang tray at nahihiyang lumapit. Ngumiti ng todo si Neru at tumayo, "Ha! Thank you!""Thank you Ms. Pauleen," Kagaya ni Neru, ngumiti rin ako at nag sip sa baso ng tubig. "Neru needed all the help for this year."Biglang umaliwalas ang mukha ni Pauleen at kumuha ng papel at pen sa bulsa kung saan niya nilagay ang cellphone number niya at binigay kay Neru, "I-if r-ready ka na, pwede mo kong i-text d-diyan. I-I'll see in my s-schedule."Ngumiti ako ng palihim. As if. Lagi namang may time 'yan kay Neru.Sa first life ko, matagal nang may gusto kay Neru 'yan to the point ini-stalk niya
KABANATA LABING DALAWA: KarinderyaKARRIE’S POVJune 15, 2020“All good things… now I believe.” Ngumisi si Jenika, ang may ari ng Trix Coffee Shop.Napatulala ako nang umalis ito. Hindi ko inaasahan na sasabihan niya ako na makipag-divorce sa asawa ko.Ang pagkakaalala ko, mabait man si Jenika, pero ni minsan hindi siya nagsasalita o nagsusuhuwestiyon ng mga negatibo kagaya ngayon.Katunayan, sa first life ko, nang malaman niya ikinasal ako sa taong hindi ko kilala, siya pa ang nagpalubag sa kalooban ko na mag-isip ng mga mabubuti kaysa gawing problema ang mga bagay na hindi pa nangyayari.Kagaya ng sinabihan niya ako na baka sa pagpapakasal kay Aljur ay maging masaya ako sa piling nito. Na baka ayon na ang mabuting karma na naghihintay sa’kin.Ngunit sa kasamaang palad, ang mga hopeful wi
KABANATA LABING TATLO: Deal Or No DealKARRIE’S POVJune 15, 2020I tilted my head, “What is it?”“Di ba po, sa corporation, minimum members is five?” Tanong ni Harris na siya rin naman ang sasagot, “I want my younger sister to have a part in that.”Napangiti ako at napakunot-noo, “Well, as I said, you can choose whoever you want. When your younger sister reached legal age, of course she can.”Tumingin si Harris sa tatay niya bago mag-salita, “Yes, pero… Gusto ko po sana na hawakan niyo po ‘yung mga stocks at have a contract about it.”I was confused. Hindi ko maintindihan ano ang gusto niyang ipahiwatig. Pero parang may hinala na ako.“Si mama, si papa, at ako ang magkakaroon ng stocks at… pansamantala po si Tita ko po per
KABANATA LABING APAT: Give Me My Project!KARRIE’S POVJune 16, 2020 Tuesday"Make sure you have my project ready! Party will start tonight!"Pagkatapos ko makita ang nakakawalang-ganang mensahe ni Shaina sa phone ko ay in-off ko ulit ang cellphone at tumayo para maghilamos.Pakialam ko ba sa projects niya? Assignments ko ba 'yun? Wala naman akong sinabing pumapayag ako so~ Whatevs~Pagkatapos ko maligo at kinuha na ang bag ko ay umalis na ako ng kwarto. Pero hindi pa ako nakakalayo sa kwarto ko nang may nakakatakot na akong narinig sa ibang kwarto... Kung nasaan ang tinatago ni Aljur na daanan na basement"Kkkrreee....aaa...kk.. aaaaghh"Napalunok agad ako ng laway at dali-daling umalis papuntang hagdanan baka sino pa ang hahablot sa'kin doon!Ayaw ko talaga doon sa kwarto na 'yon! Hi