Chapter 18: So Lucky after all

Hindi komportable si Queenilyn, kaya nanatili si Lexber sa kanya sa lahat ng oras. Marahan niya itong niyakap, saka tinapik-tapik na parang sinusuyo ang isang bata. Noong una, nahihiya si Queenilyn, at naninigas ang kanyang katawan. Kalaunan, nasanay na siya.

Hindi rin komportable si Lexber. Kung tutuusin, first time niyang suyuin ang isang babae. Nang makita siyang hindi komportable, nadurog ang puso niya.

"Lexber, mas mabuti na ako ngayon, gusto kong matulog mag-isa..."

Ibinaon ni Queenilyn ang ulo sa kama at namumula ang mukha.

"Mabuti."

Naintindihan naman ni Lexber at dahan-dahang itinulak palabas ang wheelchair.

Maya-maya, pumasok si Pennilyn at may dalang isang bowl ng brown sugar water.

Noong una, inakala ni Queenilyn na si Lexber iyon, at ayaw niyang bumangon sa pag-ungol. Pagkatapos ay naramdaman niyang may mali. Sa pagbabalik-tanaw, napatulala siya nang makita si Pennilyn. Matagal siyang nahiga at mas gumaan ang pakiramdam niya. Umupo siya at tumingin sa kanya.

Nang makita a