FOURTHEEN
MAGHAPON siyang hindi lumabas ng kanyang silid. Mabuti na lamang at naroon na muli si Manang Cita sa bahay na iyon dahil pakiramdam niya ay nasa impyerno na siya.
Maghapon na rin siyang nakahilata lang sa kanyang kama at nag-iisip kung ano ang mga posible niyang gawin upang makatakas sa islang kinalalagyan niya.
Naisip niya nanaman ang magtungo sa gubat na nasa isang bahagi ng isla, medyo malayo-layo ito sa bahay at nasisiguro niyang mapapagod siya upang makarating doon pero kung ito lamang ang tanging paraan upang makaalis siya doon ay magsasakripisyo siyang pumunta doon.
Ano nga kaya ang makikita niya sa gubat na iyon?
FIFTEEN HATING-GABI na ay hindi pa rin dinadalaw ng antok si Addie. Iniisip niya pa rin ang sinabi ng lalaking iyon kani-kanina lang. Sariwa pa rin sa kanyang isip ang mga binitiwan nitong salita. Napatanong tuloy siya sa kanyang isip kung ano ang tunay na pinaplano nito sa kanya, kung ano pa ang binabalak nitong gawin sa kanya. Kung ganun rin naman pala ang nasa isip nito ay bakit hindi na lamang niya hinayaan na malunod siya at kainin ng mga pating sa dagat dahil buti doon ay wala na siyang sakit na mararamdaman pa hindi katulad ng sitwasyon niya ngayon na buhay nga siya at humihinga ngunit halos nahihirapan naman siya hindi lang sa pisikal kundi higit sa lahat ay sa emosyonal na paraan. Wala sa sariling nakatit
SIXTEENPINAUNOD niya ang pagbaba ng mukha nito sa kanyang mukha, gusto niya mang iiwas ang kanyang mukha mula rito ay wala siyang lakas na gawin iyon. Naubos na ang lakas niya.Dumampi ang labi nito sa kanyang labi. Hindi niya maintindihan ang kanyang sarili dahil ayaw niya naman talaga sa ginagawa nito sa kanya. Gumalaw ang labi nito, hindi siya gumagalaw kaya nagpatuloy ito hanggang sa nagawa na niyang itaas ang kanyang mga kamay upang pigilan ito sa kanyang dibdib. Tumigil ito sa paghalik sa kanya at tumingin sa kanya na nagtatanong ang mga mata."Ito na lang ba ang papel ko sa buhay mo? Parausan?" She asked in a painful tone. Hindi man lang nagbago ang reaksyon nito
SEVENTEEN NAIPALIBOT niya ang kanyang paa sa beywang nito nang ibaon nito ng sagad ang pagkakalalaki nito sa kanya. Halos bumabaon na rin ang kanyang mga kuko sa likod nito dahil sa pagdiin ng hawak niya rito. Napupunuan kase siya ng sarap, sarap na dulot ng bawat pagbaon at pagsagad nito sa kanyang kaloob-looban. Hindi niya alam kung saan niya ibibiling ang kanyang ulo ng mga oras na iyon. Napakagat siya sa kanyang labi ng bilisan nito ang paggalaw sa ibabaw niya at hindi na niya pa napigilan ang mapaungol dahil sa sarap na dulot ng ginagawa nito sa kanya. Habol-habol niya ang kanyang paghinga dahil sa bawat pag-ulos nito ay sinasalubong niya. Naitaas niya ang kanyang puwet ng maramdaman na malapit na
EIGHTEENPAGMULAT ng kanyang mga mata ay ang navy blue na pintura ang bumungad sa kanya. Hindi pamilyar sa kanya kung nasaan siya ng mga oras na iyon kaya agad siyang napabalikwas mula sa kanyang pagkakahiga. Inilibot niya ang kanyang paningin sa loob ng silid kung nasaan siya ng mga oras na iyon. Navy blue ang pintura ng dingding ng buong silid at may mga itim na kurtina na nakasabit sa bintana. May bookshelve sa kanan kung saan sa tabi nito ay may malaking flat screen na TV. Sa gintna rin ng kwarto ay may couch na nakaharap sa telebisyon na may maliit na lamesa sa gitna.
NINETEENNAGISING siya dahil sa napakalakas na kulog na umalingawngaw sa buong paligid. Agad siyang napamulat ng kanyang mata at medyo madilim ang kalangitan. Ipinikit niyang muli ang kanyang mata dahil muli niyang naramdaman ang pagkirot ng mga sugat niya.Sa kanyang pagpikit ay biglang pumasok sa kanyang isipan ang itsura ni Zake noong ginagamot siya nito. Hindi niya alam pero mababakas doon ang matinding kaba, kaba na hindi niya maipaliwanag kung ano. Tila takot na takot ito sa hindi niya malamang dahilan. Mababakas din roon ang matinding pag-aalala dahil halatang-halata sa mukha nito.
TWENTYNANATILI muna siyang nakatitig sa nakasarang pinto at pinapakiramdaman ang kanyang sarili. Hindi niya alam pero parang maging siya ay nasaktan siya sa ginawa niya na pagtampal rito.Tinatanong niya tuloy ang kanyang sarili kung tama nga ba ang ginawa niya. Pero sa isang banda ng kanyang isip ay sinasabi nito tama lang iyon. Tama lang na ilayo niya ang sarili niya rito. Tama lang na hindi siya magpaapekto sa mga ginagawa at ipinaparamdam nito sa kanya dahil habang maaga pa ay dapat na niyang pigilan ang lahat ng nararamdaman niya.Hindi niya inaasahan ang lahat ng ito. Hindi niya inaakalang magkakaroon siya ng ibang damdamin bukod sa pagkamuhi. Dapat nga ay matinding galit
TWENTY ONEAGAD siyang bumaba pagkatapos ng ilang sandali. Nararamdaman niya na rin ang kanyang gutom ng mga oras na iyon, idagdag pa na nanghihina na siya dahil sa mga sugat na tinamo niya.Madilim pa rin ang paligid pagbaba niya. Halos alas-dyes pa lamang iyon ng umaga pero tila ba magtatakip silim na dahil sa dilim ng buong paligid.Hindi pa rin tumitigil ang buhos ng malakas na ulan magpahanggang sa oras na iyon.Pagkababa niya sa baba ay dumiretso siya sa sala at nagtungo sa isa sa mga bintana. Hinawi niya ang sobrang kapal na kurtina upang kahit papano ay magkaroon ng liwanag na pumasok rito.
TWENTY TWOPAGKATAPAK na pagkatapak niya sa loob ng kanyang silid at pagkatapos na pagkatapos niyang maisara ang kanyang pinto ay agad na nag-unahang tumulo ang kanyang mga luha.Sumandal siya sa pinto at hinayaan ang sariling umiyak, hanggang sa tila nawawalan na siya ng lakas kaya hindi na niya napigilan pa na mapadausdos at mapaupo sa sahig. Napatutop siya sa kanyang bibig dahil nag-uumpisa na siyang mapahikbi. Akala niya, akala niya ay nagbabago na ito ng pakikitingo sa kanya. Akala niya ay nagiging mabait na ito at hindi na ito magiging ganun pa ngunit nagkamali lang pala siya.