"Sheena, will you be okay?"
Isang tango ang ibinigay ko kay Laide para makaalis na siya sa table na iyon at makapagsayaw na siya kasama si Antonio Cendera - ang date niya para sa Junior at Senior's Prom night na iyon. Sino ba naman ang hindi gugustuhing isayaw si Laide? Isa siya sa pinakamagandang babae ngayon sa lugar. Hindi man nakaayos ay talagang napakaganda na niya. Iniisip ko na dahil iyon sa dugong kastila niya - kaya lalo siyang namumukud-tangi sa lahat.
Habang nakaupo doon ay tinitingnan ko si Adelaide. Masayang-masaya siya habang nakikipag-sayaw sa mga batch mates namin. Habang ako, nakaupo doon, tahimik at hinihintay na matapos ang gabi. Hindi ko alam kung bakit walang kahit isang lumalapit sa akin. Siguro ay hindi ako ganoong kaganda para sa kanila Siguro ay hindi sapat na inayos ko ang sarili ko. Ordinaryo pa rin siguro ako para sa ilan. Hindi sapaat ang kagandahan ko para isayaw ng kung sino.
Nakadama ako ng pagkainip kaya tumayo ako at naisipan kong maglibot sa venue. Nasa isang hotel kami noon. Lumabas ako ng function room at naglibot sa garden ng hotel. Gabi na at bilog na bilog ang buwan. Naupo ako sa gilid ng fountain at saka huminga nang napakalalim.
Bilang isang sixteen years old na babae, wala akong iniisip sa ngayon kundi ang kung paano ako pagkatapos ng high school, kung magkasama pa rin kaya kami ni Laide, kung makakapasok ba ako sa eskwelahan na inaa-apply-an niya at kung paano si Lukas Consunji.
Pimikit ako. Muling bumalik sa akin ang mga sinabi niya noong nakaraang araw. Kung gaano niya kagusto na ialis ako sa lugar na iyon. Hindi ko alam kung sasama ba ako sa kanya. Ang alam ko lang ay ayaw kong mag-isa si Lukas. Alam ko ang sinasabi niya na si Nanay at ako lang ang pamilyang itinuturing niya. Ayoko siyang iwan pero kung sasama naman ako, maiiwan ko naman ang buhay na nakasanayan ko.
"Sheena..."
Nanigas ang buong katawan ko nang marinig ko ang boses na nakakapagpalimot sa akin nang lahat. Dahan-dahan akong tumayo mula sa pagkakaupo ko sa fountain na iyon at dahan-dahan ko ring nilingon ang nagmamay-ari ng tinig na iyon. Halos lumuwa ang buong puso ko at ang buong kaluluwa ko nang makita ko si Sancho Consunji na nakatayo sa aking likuran. My mouth fell open - very wide as I look at him looking back at me. Hindi ako makapaniwala. Anong ginagawa niyta dito? At bakit naka-suit and tie siya?
"Si... Laide?"
I closed my eyes. Sino pa ng aba ang hinahanap niya. Tiningnan ko ang relong suot ko. Alas onse nap ala ng gabi. Siguro ay sinusundo niya si Laide. Malapit na kasi ang curfew na namin.
"Ahm, Sir, nasa loob pa siya, nagsasayaw pa." Muli akong naupo sa fountain at tumingala sa mga buwan. Napapangiti ako. Matagal ko na kasing gusto ang kapatid ni Laide. Simpleng crush lang naman. Hindi naman masama iyon. Sa isipan ko bumubuo ako ng buhay kasama siya. Iniisip ko na magkakaanak kaming dalawa sa hinaharap at ang ipapangalan ko sa mga bata ay nagsisimula sa letrang Y - I love the letter Y. I don't know why - No pun intended. I chuckled. Sa kakaisip ko ay hindi ko na namalayang tinabihan niya pala ako. Inches na lang ang pagitan namin at amoy na amoy ko na siya.
"Gusto mo ba si Lukas?" Nabigla ako sa tanong niya. "Sasaktan ka lang niya, Sheena. Babaero si Lukas at wala kang magandang kinabuksan sa kanya. He's eighteen and yet he doesn't know what he wants yet."
Bakit, ikaw ba alam mo na ang gusto mo? Gusto ko sanang itanong iyon sa kanya pero nanahimik ako.
"Hi-hindi ko alam." Ngumiti ako. "Mabait si Lukas sa akin, Sir." Wika ko pa. "He takes care of me in his own way. Maybe like a little sister."
"Walang kapatid na gustong itanan ang kapatid niya." Binalingan niya ako. "Iwasan mo si Lukas, Sheena, 'wag mong saktan ang sarili mo."
Mariib ang mga salitang binitiwan niya. Pagkatapos noon ay umalis siya. Iniwan niya ako sa fountain. Gusto ko sanang itanong kung anong problema niya. Hindi naman siya dapat ganoon umasta. Isa pa, wala naman akong nararamdaman para kay Lukas. Magkaibigan lang kami at gusto ko siyang alagaan dahil iyon ang hinahanap niya, pag-aalaga.
Nakadama ako ng lungkot.
Ang buong akala ko ay isasayaw ako ni Sancho Consunji kahit na hindi siya ang date ko. I closed my eyes again and looked up. I wished for the stars to bring me back Sancho because I still want to be with him - I still want to chitchat with him kahit na napakasungit niya and maybe my fairy godmother was listening because when I opened my eyes, he was there, holding a very pretty rose. He gave that to me.
"Sayaw tayo." Nakangiti na siya sa pagkakataong iyon. Tila ba nahihipnotismo akong tumayo at iniabot ang kamay niya. Inilapat niya sa baywang ko ang kamay niya habang hinawakan naman ng isa niya pang kamay ang kamay ko. Hinapit niya ako papalapit sa kanya.
Hindi ako makahinga. I never imagines I'd be this close to him. My heart was beating so fast. Nanginginig ako.
It's amazing how you can speak right through my heart...
Napapikit ako. I was shaking. Sancho being this close makes me believe that dreams do come true...
The smile on your faceLets me know that you need me.There's a truth in your eyesSaying you'll never leave me.
Some say that to see is to believe. I' m not so much of a believer. I'm a realist and people like me do not believe in miracles or the things that the eye cannot see. But when I see it, no matter how much I don't believe something, I will surely believe it.Buong buhay ko, mag-isa ako. Maagang namatay ang mama ko. Matapos mamatay ng kinalakihan kong ama ay pinatay. Kinuha nila sa akin ang nag-iisa kong kapatid at nang kunin ako ng tunay kong ama ay wala siyang ginawa kundi ang pahirapan ako.I never knew what love meant, I never knew the feeling of being love or loving. I stopped loving the moment my parents died and my sister was taken away from me.After that incident, I redesigned my life. I learned to live my life now and love the way it works. Everything in my life right now is about power and money. Natutuhan ko na lahat ng bagay makukuha ko basta may kapangyarihan ako at iyon ang naging motivation ko para planuhin ang lahat ng bagay na gagawin ko sa oras na bumalik ako sa Pili
"Not all evil men are evil, some are evil men willing to do good, baby..."I closed the story book as I watch my little girl close her eyes while I read a bedtime story for her. I tucked Hyan to bed and kissed her forehead before looking at the crib next to her to check if Haley ---- my three year old baby girl is asleep. I smiled as I look at my best girls.Pinatay ko ang ilaw at lumabas na ng silid nila. Hindi ko isinara ang pintuan para madinig ko kung anoman ang mangyayari sa loob niyon. I went to the boys bedroom where I found my best boys --- Hyron, Hunter and Heath. Hyron is already asleep when I entered their room but Hunter and Heath were still playing doctor who and they only stopped when they saw me."Momma's here! She caught us!" Heath yelled at his younger brother. Namaywang ako."Didn't your dad tuck you two?" Nakataas ang kilay na tanong ko."Dada did but we played him!" Heath said proudly. "Kunwari we sleep na. Kuya Hyron was supposed to be with us but he really did fa
To understand what I am about to tell you, you have to believe in the impossible. You have to believe in those kind of moments where everything counts --- that moment where you could finally say that -- this is it.And in my life, I only said those words five times. I had five moments in my life that I count as the impossible became possible.You wanna know the first moment I said that this is it? It was way back when I realized that I am in deep shit because finally I am in love with her.It didn't take that long before I knew about my feelings for her. It's just really overwhelming to finally have something inside my heart that is bigger than the world it is. Ni hindi ko alam kung paano ko kokontrolin ang nararamdaman kong ito.It is only now that I acted like a teenager who has raging testosterone wheneve she is around. Just one look from her and bam! My world shook. I experienced a chaos inside my body. My walls shook and I am vulnerable. And suddenly, I don't know what to do with
To my lovely wife,It's been... I don't know... eight years since you took your long time vacation, and up until now, I miss you. I still do. Hindi ko masukat, Apollo, kung gaano na ang pangungulilang nararamdaman ko para sa'yo. Sometimes, babe, when I couldn't sleep, I hug the pillow you once laid your head on and just lay there. I would think about our memories together and it's funny how the funny once turns to be the most heart breaking memories I could ever imagine.I miss you, babe... I sometimes wish that you are still with me. That one day, I will wake up with you beside me again – still sleeping. I would stare at your face until you smile and open your eyes. I would kill to hear your voice again, Apollo. I would give up everything just to hold your hand again. I would do everything – even if that's to pawn my soul to the devil – so I could see you again...But... I just have to let it go. Life goes on... Iyan ang sinabi ko kay Laide noong umalis na rin si Adam. I know you two
Dear Mama...I don't know why I am writing you this letter. I just found myself inside Hades'office looking for a piece of paper and a pen. I wanted so much to talk to you. Mama ang bigat-bigat na ng kalooban ko. Hindi naman nagbago ang dahilan, wala ka na at hanggang ngayon napakasakit.Hindi ko nga alam kung ilang beses kong hiniling na sana nandito ka sa tabi ko. I wished for you to meet my kids, to meet my husband and to discover how much of a good person he is. I want you by my side mama. I would kill for anything o have you back. I would even kill Helios if that's what it would take for me to have you back ---but it's too impossible. You have passed n and we all have to move on without you by our sides.And every night for the last five years of my life, I cry because your not with me. I imagined myself having you by my side 'till I am 85 --- lahat yata ng anak ay ganoon ang gusto. There was never a moment in my life when I didn't wish for you.Alam mo, last night, I was watch
"Hindi ba pwedeng tayo na lang ulit, Keith?"Tiningnan ko lang si Nathan. Hindi ako makapaniwala sa naririnig ko mula sa kanya. Nasa dating tagpuan kami – saan iyon? Sa labas ng bahay namnin. Nakaupo kaming dalawa sa tapat ng flower box kung saan niya ako tinanong noong sixteen years old ako. Ang bilis ng panahon, limang taon na iyong nakalipas at break na kami ni Nathan.Nathan and I broke up that night I was about to give him my virginity. He was on top of me – and yes we're in the middle of a very heated make out session but then, he uttered someone else's name and that's the start of a very heated argument which ended our relationship. I thought that I'm gonna hate Nathan forever, but two days later, we became friends again. Mula noon, wala nang Natkeith – meron na lang Nathan at Keith.Minsan kapag iniisip ko, nanghihinayang ako sa naging relasyon namin ni Nathan – sa kanya ko naramdaman iyong kilig na hinahanap ko. He showers me with compliment and surprises. Oo nga at indi siya
Nakilala ko siya noong eighteen ako. Back then, my hair was silver and very short. Palagi niyang pinupuntahan iyong batambatang professor ko sa Psychology. Palagi ko silang nakikitang nagla-lunch at nagkakape. Naisip ko, siguro sila, o baka mag-asawa. Pero noong una hiniling ko n asana magkapatid lang silang dalawa but when I saw him kiss her, alam ko na. Medyo nakadama pa nga ako nang panghihinayang.Bakit ba lahat ng lalaki sa mundo, kundi taken ay bading naman?"Tomorrow, I need you to pass your three hundred word essay about multiple personality disorder, also known as MPD. I want you to discuss about its effect and it originated."I was taking down notes, pero sa isip ko ay naroon pa rin ang lalaking iyon sa isipan ko. Tiningnan ko si Professor Escalona. She's perfect. Napakaganda niya, maganda ang kurba ng katawan niya. Is she having sex with him?"Alright? Dismiss, see you tomorrow."Nagpa-iwan ako. Iniisip ko kung itatanong ko na ba kay Ma'am ang bagay na matagal ko nang iniis
I met him back in my university. Hindi na siya estudyante tulad ko. I guess he's a bit older than me. I am nineteen and he's twenty-two. Akala ko nga estudyante siya noong una ko siyang makita sa library ng eskwelahang pinag-aaralan ko pero hindi, according to the other student's assistant, he works in the library.Mula noong nakita ko siya noong araw na iyon, may kung anong palaging humahatak sa akin pabalik sa lugar na iyon para lang tingnan siya. I am kinda shy so I just couldn't come up to him and ask him his name or introduce myself because my heart gets chaotic every time I see him.I like him. He's mysterious. Hindi ko pa kasi siya nakakausap kaya hindi ko pa nakikita kung anong meron sa likod ng seryosong mukha niya at itim na itim na mga mata.I like watching him arrange books and all. I like watching his face gets bored and then he will smirk and shake his head as if asking himself why he was inside that boring library.Hindi naman kasi siya bagay doon. I imagine him to be a