"Happy birthday, Mari Olive!"Tumaas ang sulok ng bibig ko dahil sa yamot nang mapagbuksan ko ng pinto si Solomon. He was holding a box of chocolate cake while smiling like the idiot that he is."Seventeen ka na! Pwede ka nang mag-asawa!""Kapag sixty-five nga! Ano bang ginagawa mo dito? Kay aga-aga mang-uulol ka." Niluwagan ko ang bukas ng pintuan ko para makapasok siya. Alas sais pa lang nang umaga. Sigurado ako na kagagaling lang niya sa morning jog niya.I know his routine already. Nagsimula iyon noong sixteen siya, that was almost four years ago at dahil sa pagbabago ng routine niya ay ganoon na lang din ang laki ng pagbabago niya. Waa na iyong extra fats ni Mon. Hindi ko na siya pwedeng tawaging baboy, dahil hindi na siya baboy at may abs na siya. Sabi niya four pa lang iyon sa ngayon pero balak niyang gawing six – six daw kasi ang favorite number ni Telulah.He's really devoted to her. Mula noong unang araw na nakilala niya si Telulah, hanggang ngayon at palagay ko hanggang sa
"May lakad ka, Babe?"Bahagya akong natigilan nang makita kong nakatayo si Lukas Consunji sa gilid ng pinto ng walk- in closet namin. He was eyeing me in a way that makes me so much nervous. His eyes were studying my reflection. Napalunok ako. Ibinaba ko ang hawak kong hair brush at humarap sa kanya. He was wearing his three piece suit. Hindi pa nga ayos ang necktie niya. Tumayo ako at lumapit sa kanya. Nag - alambitin ako sa leeg niya at sinubukan kong ngumiti sa kanya. Lukas was on his early fifties and yet he looked devishly handsome -- mas demonyo kaysa kay Sancho Consunji."Bakit di ka pa umaalis? May board meeting kayo, hindi ba?" Tudyo ko pa. Hinalikan ko ang labi niya. Malamig ang trato sa akin ni Lukas kaya lalo akong kinakabahan."I'll take you with me to the board." He announced. Alam kong nagsasabi lang siya at hindi niya tinatanong ang opinyon ko, gusto ko naman siyang samahan pero hindi naman kasi ako pwede ngayon. May nauna na akong lakad at nakapangako ako sa kanya na
"Sancho!"Nahigit ko ang aking hininga nang marinig ko ang pangalang kanina pa binanggit ni Lola Adel. Nasa porch kaming dalawa at binabasa ko sa kanya ang mga schedule niya para sa susunod na araw. Nagkaroon kasi siya nang biglaang appointment out of town kaya kailangan naming mag-cancel ng mga appointments niya."Lola!"Nanginig ang tuhod ko nang marinig ko ang kumpirmasyon na narito na nga siya. Lumingon ako. Nakita kong halos takbuhin niya ang pagitan nila ni Lola. Natabig niya pa nga ako. Pero niyakap niya si Lola Adel."Bakit hindi ka nagpasabi na uuwi ka na pala?" Hinalikan ni Lola Adel si Sir Sancho sa pisngi saka siya bumaling sa akin."Kamusta, Sheena? It's been three years!" Tumayo din siya para yakapin ako. Kinabahan ako. Lumayo ako sa kanya na para akong napapaso. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko."Maiwan ko na muna kayo, Lola Adel." Magalang akong nagpaalam sa kanilang dalawa. Pumasok ako sa bahay at doon ay huminga. Hindi ko alam kung paano ko pakakalmahin ang sarili ko.
I didn't have a lot of sleep last night. Besides the fact that I slept on the couch and my plan of bedding Sheena last night failed, I just couldn't stop thinking about Sheenalyn Ybarra. Pakramdam ko kasi ay may koneksyon kaming dalawa at hindi ko maintindihan iyon.I sighed. I reminded myself that I have to get ready for the early client meeting today. Gusto ng mga American investors na libutin ang lugar para makita ang amenities ng Puerto Del Sol.But I'm thinking if I should really take Sheenalyn with me. She's a distraction. Her scent intoxicates my being."Good morning, Sir. What would you like to eat for breakfast?" Tanong niya sa akin nang lumabas na siya ng silid. Bihi na rin siya at mukhang handa na. She wore a white summer dress. Napansin kong may suot din siyang bathing suit sa loob. May hawak din siyang summerhat. Hinigit ko ang hininga ko. I really think that I should try the vibration thingy on that bed she slept in last night."Anything with delicious, wet, pinkish and
I didn't have a lot of sleep last night. Besides the fact that I slept on the couch and my plan of bedding Sheena last night failed, I just couldn't stop thinking about Sheenalyn Ybarra. Pakramdam ko kasi ay may koneksyon kaming dalawa at hindi ko maintindihan iyon.I sighed. I reminded myself that I have to get ready for the early client meeting today. Gusto ng mga American investors na libutin ang lugar para makita ang amenities ng Puerto Del Sol.But I'm thinking if I should really take Sheenalyn with me. She's a distraction. Her scent intoxicates my being."Good morning, Sir. What would you like to eat for breakfast?" Tanong niya sa akin nang lumabas na siya ng silid. Bihi na rin siya at mukhang handa na. She wore a white summer dress. Napansin kong may suot din siyang bathing suit sa loob. May hawak din siyang summerhat. Hinigit ko ang hininga ko. I really think that I should try the vibration thingy on that bed she slept in last night."Anything with delicious, wet, pinkish and
There is something wrong with Lukas. He seemed really angr about something. I guess that it had something to do with Apollo Cai -- the woman Lola Adelina met and decided that she will inherit everything under the Consunji Empires. Panay na naman nakakunot ang noo niya. Gusto ko sana siyang lapitan pero hindi ko na iyon inagawa. Lukas and I drifted apart after his brother --- Sancho Consunji died in a car crash.Hindi ko naman ginusto pero nakadama ako ng galit kay Lukas noong mga panahong iyon. Nag-away silang dalawa ni Sancho and that made him so mad, nag-walk out si Lukas kaya sinundan siya ni Sancho na naing dahilan ng pagkalaglag ng sasakyan ng huli sa bangin. Nagluksa ang lahat sa kamatayan ni Sancho --- lalonb nasaktan ang puso ko.Maayos na sana na nakikita ko siya sa malayo kahit na wala akong karapatan sa kanya --- kahit na siya ang ama ng mga anak ko, pero iyong kaalaman na hindi ko na siya makikita kahit kailan ay napakasakit para sa akin. Hindi naman ako naghangad kaht kai
Ang mundo ay patuloy na iikot. Anuman ang sakunang mangyari, hindi tititigil ang pag-inog nito. Hindi dahil may nasasaktan at may nadarapa ay hihinto ito, nasa tao lang kung paano siya tatayo at sasabay sa pag-ikot ng buhay.Madalas kong marinig ang mg salitang iyon sa Tatay ko. Nagulat pa nga ako kung paano lumabas iyon sa bibig niya. My father isn't the normal kind of father. Una, gwapong-gwapo siya sa sarili niya. Pangalawa, wala yata siyang nasabi na hindi involve ang kagwapuhan niya, I don't want to bother but yeah, my father is very handsome, kaya nga wala ring patapon sa aming magkakapatid, lahat kami ay gwapo at maganda.Hindi sapat ang nauusong hastag kagwapuhang sapat lang. Ang kagwapuhan ko ay hindi kahit kailan magiging sapat lang. Sobra pa ito sa sobra. I got it from my father.I grew up believing na lahat ng bagay ay madadaan sa kagwapuhan ko at sa ngisi ko. Iyon kasi ang sabi ni Tatay but when I was fourteen, I realized that things cannot be babysitted by my charms.It
Memories...What is it that they say about memories?You will never know the value of a moment until it becomes a memory...The town was paper but the memories were not...The worst part of holding a memory is not the pain but the loneliness. Memories need to be shared...But what if the memories become invalid?What if it fades away?What if the human who makes the memories fades away too?Is it still treasurable?Is it still important?These memories are what make the people who they are, what will happen if these people loses their memories? Will they still be the same person?What will I become?I closed my notebook and looked around me. I am inside my room – our room – the room my husband and I shared for almost three decades. Sa silid na ito, napakaraming alaalang nabuo – mga alaalang akala ko noon ay hindi ko malilimutan dahil imposibleng makalimot ako. I have lived the life I had always been dreaming of. The life every wife would kill for just to have – an almost fairytale mar