Mesaiyah's Point of View
Si lolang Maru ang katulong nila ang nagbukas ng pinto. Siguro 3-4 years na din siyang katulong dito."Ikaw pala Mesaiyah!" sabi ni lolang maru habang binubuksan ang gate."Magandang gabi po. Si Mark Angelo po?"tanong ko."Ahh. S-si Mark Angelo ba kamo?Ano kasi." sagot niya na hindi masabi ng diretso ang kanyang sasabihin."Mesaiyah. Ano kasi eh. Wag kang magagalit ha? Pinapasabi ni sir Angelo, wag ko daw sasabihin sayo kung asan siya." Napakunot ang aking noo."Ha? Bakit? Asan nga po ba siya? San siya nagpunta?" tanong ko subalit hindi siya makatingin sakin ng diretso."Sorry. Mesaiyah pero hindi ko masasabi sayo kung asan si sir, pasensya na." Isasarado na sana ni lola Maru ang pinto subalit pinigilan ko ito."Lola please. Asan siya ngayon? Kailangan ko po siya. Kailangan na kailangan ko siya ngayon." sabi ko at nagsisimula na namang tumulo ang aking luha."P-pero, hindi pwede eh.""Lola..sabihin mo na please?" pagmamakaawa ko sa kanya."Sige na nga. Hindi kita matiis na bata ka. Si sir angelo ay nasa eroplano na ngayon kasama ang mommy at daddy niya.""H-hah?A-ano po? Ano pong ibig niyong sabihin?""Mesaiyah. Si sir angelo kasama ang magulang niya ay pumunta nang ibang bansa para dun nalang tumira at dun nalang ipagpatuloy ang kanyang pag-aaral.""SAAN PO?""Sa Italy. Dun na sila magtatayo ng bagong bahay at bagong buhay.""S-SERYOSO PO BA KAYO? W-WALANG HALONG BIRO?P-PERO?" pero magkasama lang kami kanina?"Teka, may sulat nga palang pinabibigay si sir sayo." she said at pumasok na sa loob ng bahay para kunin ang sinasabi niyang sulat."Eto oh. Sabi niya ibigay ko daw sa'yo 'to kapag pumunta ka dito o di kaya kapag nakita kita at yun sabi nga niya wag ko daw sabihin sayo kung asan siya." kinuha ko yung sulat na pinabibigay daw sakin ni angelo"Sana naman maniwala kana na umalis na sila ma'am at sir papuntang italy." dagdag ni lolang Maru."Kung totoo po yang sinasabi niyo. Bakit po sila umalis?" tanong ko."Ganito kasi yan iha. May mga lalaking nagpunta dito na lahat sila ay nakablack tapos ayun, hindi ko alam ang kanilang pinag-usapan at maya-maya sinabi sakin ni ma'am Faith na aalis na daw sila at pupuntang Italy. Hindi sinabi kung bakit eh.""Babalik pa po ba sila dito?" tanong ko ulit at tumutulo na ang luha ko."Wala silang nabanggit eh." sagot ni lola."Anong oras po sila umalis dito?""Kanina pa. Mga seven o'clock pero ang alam ko seven-thirty ang flight nila at sa mga oras ngayon, nasa eroplano na sila siguro.""Salamat po." sagot ko."Oh, siya sige iha. Liligpitin ko lang ang mga gamit ko at aalis na din ako. Iiwanan ko na tong bahay kahit sobrang minahal ko ito ng lubos." nagpaalam na ako kay lolang Maru at umalis na ako sa bahay nila Angelo.Bakit kailangan mangyari sakin ang mga bagay na'to? Bakit hindi siya nagpaalam sakin? Bakit ganun? Bestfriend kami diba? Bestfriend? Pero bakit hindi niya sinabi sakin na aalis siya.Kung kailan kailangan ko siya, dun pa mawawala. Ano bang buhay ang meron ako? Ano bang malas ang meron ako sa buhay? Bakit parang walang katapusan ang nangyayaring kamalasan sa akin.Tiningnan ko ang envelope na binigay sakin ni lolang maru. Binuksan ko ito ng mapatapat ako sa isang street light. Huminga ako ng malalim atsaka binasa ang kanyang sulat.Mahal kong Mesaiyah,Kung nababasa mo man ngayon ang aking sulat sana hindi ka umiiyak. Sorry kasi hindi ako nakapagpaalam sayo ng maayos, sorry kasi hindi kita kayang ipaglaban sa iba, sorry kasi hindi ko masasabi sayo ang tunay na dahilan kung bakit ako umalis. Dito ko na nga pala ipagpapatuloy ang pag-aaral ko sa Italy, gusto ko sana sabay tayong aakyat ng stage, sasabitan ng medalya pero siguro sa ngayon pangarap ko nalang yun kasi alam ko hinding-hindi na yun mangyayari at napakalabong mangyari dahil alam ko na hindi na tayo bestfriend sabay gagraduate. Alam mo Mesaiyah, marami akong mamimiss sa'yo lalong-lalo na ang maganda mong ngiti, malakas mong tawa kapag kasama kita, ang mga mata mo na walang ibang ginawa kundi ang lumuha at ang malambot mong palad na minsan ko ng nahawakan.Sana kahit nasa malayo akong lugar at kahit wala tayong communication sa isa't-isa. Sana, huwag mong alisin sa isip mo ang mga happy, sad, embarrassing and other nakakakilig moments natin sa loob ng sampung taon na ating pagsasama. Sabi nga pala ni mommy sakin "huwag daw akong iiyak dahil bakla daw ako pag umiyak ako" eh sa umiiyak ako ngayon haaaayy! Nagawa pang magbiro ni mommy.Mesaiyah, anlabo-labo talaga ng mundo. Tama nga yung sinabi mo sakin na hindi napapagod ang mundo sa kaka-ikot dahil sa araw- araw na ginawa ng Diyos, hindi pa ako nasanay parang tanga lang ako dito eh, umiiyak tapos tatawa, iiyak, tatawa.Alam mo kung alam ko lang na last day na nating pagsasama ito sa isa't-isa, sana hindi nalang tayo umuwi, sana nilaan ko nalang ang buong araw ko sayo, sana sinabi ko na sayo ang dapat kong sabihin pero sana, sana, sana nalang yun eh. Ang pag- asa na yun ay wala na. Tama nga yung qoutes na binigay mo sakin. 'Chances won't wait for you forever if you let everything passed by, you'll never find out how how beautiful life can really be. Don't be afraid to try and try cause if you don't risk something, you'll never gain anything.' It's right?Chance. Chances, sana bigyan pa tayo ni Lord ng pagkakataon na magkasama pang muli. We can't erase of what we've done in the past, all we have to do is accept and move on.Umalis kami kasi business..my parents got a problem in their business so they decided to moved in Italy with me..sa tingin ko, halos pitong taon kaming magtatagal doon. Sorry kung hindi ko man masabi sayo ang tunay na dahilan sa pagpunta namin doon.I hope you're okay saiyah and I hope you will love your new husband. I let you go bestfriend. Huwag nating ikulong ang isa't-isa sa pagiging magbestfriend natin. I'm serious, kasi parehas lang naman tayong umaasa. Be there on his side Saiyah, I know you'll marry him soon. Mahal ka niya higit pa sa buhay niya, alam ko yun.I hope you're happy of what you have right now..I love you Saiyah,mamimiss kita ng sobra. I love you kahit na ang promises natin sa isa't-isa ay biglaan nalang nawala. I will never ever forget you.That's all and marry him.Infinite Love,Mark AngeloPagkatapos kong mabasa ang sulat niya para sakin. Naiwan akong duguan, duguang puso, sa labas at loob. I was walking in the middle of the street, going nowhere. I feel like anytime mamamatay na ako right after knowing all of this shit. Tangina. Kung pwede lang saksakin ang puso ko ng maraming maraming kutsilyo para mamatay na ako at mawala na ang problema ko. Para wala na akong maramdaman. Kung pwede lang. Why all of you do this to me? Napaupo nalang ako sa gitna ng daan kasabay ang pagbuhos ng ulan.I can't hear anything except the sound of heavy rain touching the ground like a falling star bouncing back and then suddenly. Napatingin ako sa kotse na tumigil para sa akin. Malakas pa rin ang ulan at basang-basa na ako.Bumusina ulit ang kotse. Tumayo ako at humarap sa kotse at pumikit at naghihintay na bangaan ako subalit ilang sandali lang. Hindi ako binanggaan ng kotse kundi binigyan niya lang ako ng payong at umalis na.No one here can save me. I decided to go back to our house at BAHALA NA kung ano ang sunod na mangyayari kinabukasan.////////Terra's Point of ViewAt nang makauwi na si Mesaiyah sa aming bahay ipinaliwanag ni papa ang lahat ng mga nangyari sa mga araw na wala siya. Nagmakaawa ang aking kapatid, hinawakan niya ang tuhod ni papa para mabago ang kanyang isip subalit wala lang itong kibo kundi itinuloy ang pagbenta niya kay Saiyah sa mga gustong bumili sa kanya. Iyak ng iyak ang aking kapatid noon subalit wala pa ring kibo ang aking ama.Patuloy na sumasagi sa isip ko kung paano sila ngumiti nang mabigyan sila ng pera habang ang aking kapatid naman ay labis na nagmamakaawa sa kanila. At nang malaman na niya ang buong katotohanan na siya ay ampon lang. Humingi ako ng sorry subalit hindi niya ito tinanggap. I told her that I will explain everything but she's pushing me away. Hindi nalang ako nakipagmatigasan sa kanya dahil alam ko namang may mali din ako kaya hinayaan ko muna siya para makapagisip-isip.Umuwi siya sa bahay kagabi ng basang-basa at patuloy pa rin sa pag-iyak. Sabi niya umalis na ang kanyang bestfri
On wednesday morning, after eating my breakfast. I went to the backyard of their house para maglibot-libot lang dahil nakakainip. Ilang days na din akong hindi nakakapasok sa school namin, hindi ko alam kung itutuloy ko pa ang pag-aaral ko, bahala na. Wala akong pangtustos sa sarili ko. Nakaupo ako sa bench na parang minsan lang may umuupo ditto, pinaglipasan na ng mga araw at puro dahon na nalalaglag ang paligid ng bahay nila, kung titingnan mo parang haunted house ang bahay nila dahil full painted black ang labas pero kapag pumasok kana sa loob ay nakakaiba.Minumuni-muni ko ang mga araw na pagtatahan ko sa bahay na ito. Napakahirap makisama sa mga tao dito pero pinipilit ko pa rin ang sarili ko na kilalanin sila para na din sa akin at para masanay na ako sa bagong environment na dapat kong matutuhan lalong-lalo na sa stranger husband ko.Sa unang apat na araw ko dito, maganda naman ang pakikitungo nila sakin lalo na kay Mr. and Mrs. Shatsune at sa anak nila na babae na si Anthea. H
Mesaiyah Point of ViewPumunta nalang ako sa kwarto ko, I mean kwarto ng stranger husband ko. I picked all my stuff and put this in my cute closet. Napansin ko yung nakadisplay niyang malaking picture. Psh! Hindi ka naman gwapo. I glare at his picture and talked."YOU!! MY HUSB...NO, NO...STRANGER GUY!! I REALLY REALLY HATE YOU!!""Kung hindi dahil sayo hindi mawawala ang bestfriend ko!! Stranger guy who you wish you never met!" Nararamdaman ko na naman ang pagbuo ng luha ko sa aking mga mata. Haays."Oh? Bakit mo tinitingnan ang picture ko? Gwapo ba?"O.......O Narinig niya kaya yung sinabi ko? Bumalik na ako sa pag aayos ng aking mga gamit."Mas gwapo pa din ang bestfriend ko kesa sayo at isa pa,hindi na pala usong kumatok ngayon?" Kung sa bagay, anytime naman kung gugustuhin niyang pumasok, makakapasok siya kasi sa kanyang kwarto ito"Pero bakit ka nga nakatingin sa picture ko?" Hindi din siya makulit eh no? Nakahiga siya sa kama habang pinapanood ako sa aking ginagawa. Nakatitig pa
Mesaiyah Point of ViewNang umalis na si ate terra sa bahay na'to. Dumiretso ako sa kwarto ng asawa ko. Mahirap mang tanggapin pero kahit pagbalik-baliktarin ang mundo, bilog pa rin ito at asawa ko siya. Asawa ko siya.Binuksan ko ang malaki niyang bintana na nababalutan ng itim na kurtina.FLASHBACKPumasok sa kwarto ni ate ang estranghero kong asawa at pilit akong pinapatulog sa tabi niya pero ayoko kaya hinigit niya ang aking braso at hinawakan ng sobrang higpit na halos maputol na."A-ARAY! NASASAKTAN AKO! A-ARAY! ATEE!" Sigaw ko na halos mangiyak ngiyak."ILANG BESES KO BANG DAPAT SABIHIN SAYO NA SA KWARTO KO IKAW MATULOG!""Anhiro bitawan mo siya. Nasasaktan ang kapatid ko sa ginagawa mo!" Pagpigil ni ate."WALA KANG PAKIALAM!" Sigaw niya kay ate"AYOKO NGANG SUMAMA SAYO!!" I yelled at lumapat sa pisngi ko ang kanyang kamay. Nanglaban ako sa kanya subalit sinaktan at sinipa niya lang ako pabalik ng kanyang kwarto. Nang nasa kwarto na niya kami agad niyang nilock ang pinto at pina
Mesaiyah Point of View"A stranger will not do some things like that if he doesn't love you. It means binili ka ng kapatid ko sa mga magulang mo dahil.." before she continue what she was saying I cut her off."You should say, fake parents." I corrected."Uh, I'm sorry.""It's okay.""My brother bought you to your FAKE PARENTS because he do loves you and cares for you."Si Anthea Shatsune ang kausap ko ngayon sa isang italian restaurant pero Filipino ang nagmamay ari, style italian lang. Si Anthea ang nakatatandang kapatid ni stranger husband at kita niyo naman na sa tuwing kausap ko siya, nosebleed ako.Background music: Quit playing game by Backstreet BoysEven in my heartI see you're not being true to meDeep within my soul I feelNothing's like it used to beSometimes I wish I couldTurn back time impossible as it may seemBut I wish I could so bad, babyQuit playin' games with my heartBinili niya ako kasi mahal? Mahal niya ako?Not valid reason.Dahil mahal niya ako kaya binili n
Mesaiyah Point of ViewNakahiga ako sa aking kama, I mean kama ng stranger husband ko, wala pa rin siya hanggang ngayon. Hindi ko naman siya hinahanap o kaya namimiss in fact masaya pa nga ako kasi wala siya. Humanap ako ng dvd sa kwarto niya kasi may dvd player siya at speaker dito, buti nga hindi ito nabasag last week na inaway niya ako nung nagbasag siya ng mga gamit niya. May nakita na akong cd at sinalang ko na ito.Now Playing: Antukin by Rico BlancoIniwan kana ng eroplanoOk lang baby wag kang magbagoDito kana lang humimbingsa aking piling antukinKukupkupin na lang kitaSorry wala ka nang magagawaMahalin mo nalang ako ng sobra-sobraPara patas naman tayo diba?Pinikit ko ang aking mata at fineel yung kanta na naririnig ko. Music makes me feel good and makes my mind relax. Sometimes kung may problema akong walang mapagsabihan at halos sumabog na ito sa aking utak, nakikinig lang ako ng kanta at nalilimutan ko na ang mga problema ko. Minsan kasi, mismong kanta na ang nagdide
Mesaiyah Point of ViewPsh! Bakit ba kasi pinatugtog pa niya 'yun? Nakita niya tuloy akong umiiyak. Nakasandal ako sa pintuan ng bathroom niya at pinupunasan ang aking luha.Makaligo na nga lang para naman mabawasan ang bigat na nararamdaman ko. Diba kapag nasa bathroom syempre maghuhubad ka para maayos kang makapagligo, kaya yun ang ginawa ko."Hoyy! Seyah! Ano bang binabalak mo?! Hey! Seyah sumagot ka! Ano bang ginagawa mo diya-----n."O_________O OMG!"AHHHHHHH!!! MANYAK! LUMABAS KA!! BASTOS! WAHHHHH!!" tinabunan naman ng kamay niya ang kanyang mukha pero nakasilip pa rin T_______T! Buti nalang may nakasabit na tuwalya dito."Hahaha! Akala ko kasi..hindi ka naliligo..hahaha akala ko..""TSE!! TAWA PA! ANO PANG HINIHINTAY MO!! LUMABAS KANA MANYAK! MANYAK! MANYAAAK!" kinuha ko ang sabon, shampoo, tabo at kung ano pang pwedeng itapon sa kanya pati na tubig ay tinapon ko sa kanya Grrr!"Naisip ko lang na sumabay kaya ako sayong maligo tutal basa na din naman ako." he said running his f
Prince Anhiro Point of ViewNilapit ko pa sa kanya ang gwapo kong mukha hanggang sa kuko nalang ang pagitan namin. Kung pwede lang tumawa sa expression niya hahaha. Ang ganda niya sa malapitan. Erase.Erase. Ano bang sinasabi ko? >_______