Chapter 7

“He can’t see me. Okay lang ‘yan, Rosie. Kumalma ka. Hindi ka niya nakikita,” bulong ni Rosie sa kanyang sarili habang pilit na kinakalma ang kanyang naghuhurumentadong puso.

Mabilis niyang sinuot ang shirt na iyon at lumayo na kay Sebastian na parang walang nangyari.

Matapos magbihis ay sabay na tumungo silang dalawa sa dining room. Nakahanda na ang mga pagkain at naghihintay na rin ang maid na nakatuon kay Sebastian sa silid na iyon.

Sa sobrang gutom ay agad na kumilos si Rosie. Kinuha niya ang baso na may lamang gatas saka dali-daling ininom iyon na parang may aagaw sa kanya. Nagkatapon-tapon pa ito.

“Ms. Rosie, please be more elegant. Wala po kayong kaagaw sa gatas na ‘yan. Dahan-dahan lang po,” puna sa kanya ni Anita na bakas ang iritasyon sa ekspresyon na ito.

Sa gulat ay halos masamid si Rosie roon!

Bakit ba kasi pinapakialaman siya ng matandang ito? Sanay siya sa ganito kaya’t bakit kailangang baguhin niya iyon? Wala namang ibang nakakakita kundi sila lang at ang Sebastian na