15.
Paalis na sana kami sa opisina ng biglang tumawag si mommy. Mabilis ko naman itong sinagot, baka importante rin kasi.
“Hello po?” bati ko kay mommy.
“Abegail, do you have something to tell me?" seryosong tanong ni mommy. Napasilip naman ako kaagad kay Raze dahil baka narinig niya.
"What?" he mouthed. I signalled him to wait. Lumayo muna ako sa kanya saglit bago sumagot.
"Abby, are you still there?"
"Yes, Mom. I'm here," I replied.
"So?" she asked. I heaved a sigh befor
16.Sabay silang umuwi ni Raze sa condominium nila para kumuha at mag-impake ng mga damit nila. Sobrang biglaan ng bakasyon na ito at hindi ako nakapag-react hanggang ngayon.Ilang mga damit lang ang binitbit ko. Nagdala na rin ako ng mga pang-formal na damit kasi sabi ni Raze. Wala akong ideya kung ano ba talaga ang gagawin namin doon.Nagsuot na lang ako ng isang light blue polo at denim shorts. Tinernuhan ko ito ng white shoes at backpack na lang ang dinala ko para mas komportable ako.Nagulat din ako kaninang umaga na naipag-paalam na niya ako sa mga magulang ko. Pupunta pa lang sana ako sa kwarto nila ng sabihin ni Raze na pumayag na raw sila Daddy na sumama ako at mag-leave muna sa trabaho. I tex
17.I am now wearing a white dress with a floral mesh on it. I put my hair on a high ponytail and wore a simple diamond earring and a gold chain necklace. Since it is a beach wedding, I chose a white flat sandals so that I won’t have any problems walking on the sand.Meanwhile, Raze is wearing a three-piece black suit because he is one of the groomsmen. He looks dashing in his suit. I smiled at the people I met at the venue. White and silver are the motif of the wedding and I am amazed at how they organized their wedding. The pathway was filled with white flowers and the altar was made of silver poles and it has flowers hugging each one of it. The seats are covered with white cloth and each corner has a flower stand. The flowers they chose are very lovely. It made me smile and happy, actually. Na-imagine ko tuloy kung paano kung ako na a
18.“A-Andrea…”Nauutal na sambit ko habang tinitignan ang babaeng kakapasok lang sa main door ng mansyon. Ang laki nang pinagbago niya. Hindi na siya katulad ng Andrea na kilala ko noon. Dati mukha siyang inosente at wala pa gaanong muwang sa mundo. Ngayon, ito na siya sa harap ko. Mukha na siyang matapang at hindi pa rin nagbabago ang itsura niya.Hinubad nito ang shades na suot niya at ibinigay ang bag na dala niya pati na ang mga maleta na ibinaba sa sasakyan niya sa mga katulong. Nandoon naman si Kuya Steve sa gilid niya, kaya pala hindi ko makita si Kuya Steve kanina. Wait, she’s Cassiea?“Welcome home, Miss,” magalang na sabi ni Kuya Steve at yumukod.
19.Kita sa mga mukha ng mga empleyado ng Morint Corporation ang pagtataka habang nakatingin kay Cassiea na nakasukbit ngayon ang braso sa braso ni Daddy. Palipat-lipat ang tingin nila sa kaniya at sa akin. Naunang maglakad si Daddy at medyo nahuli kami ni Cassiea."Sino siya?""Mukhang maarte!""Mas maganda pa rin si Ms. Morint"Tumigil si Cassiea sa paglalakad at hinarap ang babaeng nagsabi no'n."Excuse me?!" mataray na sabi nito at saka tinignan mula ulo hanggang paa ang babae. Kitang-kita sa mukha ng babae ang kaba habang nakatingin kay Cassi
20.Hindi ako pumasok sa opisina ngayong araw para masimulan na ang paghahanap sa pamilya ko. Hindi ko naman talaga alam kung saan magsisimula dahil hindi ko alam kung saan nakatira ang mag-asawang nagdala sa akin sa ampunan. Dala-dala ko ngayon ay ang litrato ko noong bata pa ako, ang itsura ko noong dinala ako sa bahay-ampunan. Parang may kamukha nga akong nakikita sa litrato ko noon.Nag-vibrate ang cellphone ko kaya sinilip ko ito at nakita na si Raze ang tumatawag. Ayoko muna siyang makausap ngayon dahil baka bawiin ko lang ang sinabi ko sa kaniya, kaya pinower off ko muna ang cellphone ko. Pumunta muna ako sa kalapit na bayan ng bahay-ampunan na pinanggalingan ko at baka may makakilala sa akin doon.Matagal-tagal ang biyahe papunta sa bayan na iyon. Si Daddy lang ang
21.Puno ng pagkagulat at pagkalito ang utak ko dahil sa sinabi ni Raze. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o kabahan dahil all this time, alam pala niya ang totoo.Hindi ko alam kung ilang minuto na ako nakatanga at nakatulala lang sa kawalan habang pinipilit na i-proseso ang lahat. Napagbintangan ako kanina sa kasalanang hindi ko ginawa at ngayon naman, may nakakaalam na pala ng sikreto ko."I heard everything at the mansion," nabalik ako sa katinuan ng bigla siyang magsalita. Ano raw?"H-Huh?" tanong ko."Narinig ko ang pag-aaway niyo ni Cassiea. Papasok na sana ako nang marinig ko 'yung sigaw dahil akala ko ikaw 'yon pero
22.I was expecting a shout or slap from her but suddenly, a warm hug. I couldn't mutter any words as she hugged me."Oh, honey. I can only imagine your pain being alone," she said and I can't help but cry."I thought you hate me," I whispered and she shook her head."No, we don't hate you. I'm proud of you, Abegail," she exclaimed and I sobbed because of that."I'm sorry," sabi ko at hinaplos lang niya ang buhok ko na parang pinapatahan ako."It's okay. Wala kang kasalanan, okay?" sambit niya kaya tumango ako. Lumapit din sa amin si Tito Roland at yumakap sa a
23."Come back again, darling"Sabi ni Mommy sa akin bago kami umalis. Pinipilit pa niya ako na mag-stay na lang doon sa mansyon ulit pero ako na ang umayaw. Panigurado na hindi magugustuhan ni Cassiea na nandoon ako, kaya para hindi magkagulo, ako na lang ang iiwas. Sinabihan ko na lang siya na bibisita na lang ako sa mansyon ulit. Binilin din niya na magkakaroon ng party para kay Cassiea sa biyernes ng gabi. Miyerkules pa lang ngayon kaya marami pa akong oras para mag-isip ng susuotin ko.Mabilis kami umalis dahil gusto ko kaagad puntahan ang address at impormasyon na ibinigay ng hindi kilalang tao na iyon. Alam kong hindi dapat ako magtiwala pero kapag tungkol sa pamilya ko, gagawin ko ang lahat. Sinamahan ako ni Raze para raw masiguro na ligtas ito.