World War IIIHindi ako makapaniwalang magagawa kong pagbintangan si Duex ng ganoong bagay. Sa lahat ng taong nakapaligid sa 'kin tanging siya lang ang mapagkakatiwalaan ko pero nagawa ko pa siyang akusahan sa bagay na kahit kailan ay hindi niya magagawa.Nilukob ng pagsisisi ang puso ko at namumuhi ako sa sarili ko dahil hindi ko tanggap ang ginawa ko. Siguro nadala lang ako ng emosyon pero hindi sapat 'yon para pagbintangan ko si Duex. Mabuti siyang tao at hindi ko mapagkakaila 'yon. Ilang beses niya 'kong sinagip sa tuwing kailangan ko siya.Maging noong mga panahong akala ko ay hanggang doon na lang ang buhay ko, siya ang kumapit para sa 'kin at nagbukas sa mata ko sa panibagong buhay. Kaya hindi ko alam kung paano aakto pagkatapos niyang umamin sa 'kin.Should I avoid him? I don't think that's the best idea. But I couldn't act properly knowing that I had done bad things to him and he just confessed to me to prove his innocence. Nakakainis dahil kung hindi sa kagaguhan ko ay hindi
I decided na ramihan ang chapter ng novel na 'to. I am expecting na aabot 'to ng 40 chapters and up but still undecided pa rin ako kung hanggang ilan because I have to reach the target word count. I understand that this novel is different from other story but still we have our own ways of writing and I hope you can respect that. Maari ring maiba ang flow ng story at hindi maging kaaya-aya sa iba. My characters are flawed and I wouldn't deny that. Maaring may mga maiinis dahil hindi sang-ayon sa magiging desisyon ng bida lalo na sa magiging end game but susundin ko pa rin po ang una kong plano.And also, the next chapters would have a minimum 4k word count.Thank you so much!Love,iamxeilliex ♥️.
Man Behind the MaskWarning : ViolenceEveryone was busy the whole week preparing for the big event. I didn't request that my birthday should be grand but Styx insisted. Nakakainis dahil hindi rin ako sanay sa pagkakaroon ng ganitong klaseng okasyon na marami ang tao pero hindi ko na siya napigilan. Gusto rin nilang gawin 'yon para pormal na ipakilala ako sa lahat bilang bagong chairman ng company.Pagsapit ng Sabado ay roon gaganapin ang kaarawan ko. I was nervous as hell because I'll meet a lot of people there. Though, I was used of gathering but this time the spotlight is on mine.Handa na 'kong lumabas ng opisina na nang datnan ko si Duex na kumakatok sa pinto.I arched a brow. "What do you need?" I said as I stepped back.He smiled at me and showed a paper bag. "Lunch?"I sighed before proceeding to my chair. Ibinaba ko ang mga gamit na dapat dadalhin sa pag-alis at umupo. Pinagmamasdan ko lang siya habang nilalatag ang pagkain namin sa lamesa. He was serious while doing that."Ho
BirthdayDay passed like a wind. Kinabukasan ay kaarawan ko na. Styx insisted that whe should have a date bago ang kaarawan ko. Hindi naman na 'ko tumanggi dahil gusto ko rin 'yon.Nakaupo lang ako sa harapan ng vanity mirror at nakatingin sa sarili. I smile faintly at myself as I tried to familiarise my face. I realized that I hadn't knew myself now. Maraming nagbago, hindi na 'ko ang dating Zyxhiaxy na nakilala nila.For years, I refused to looked at the mirror because everytime I stared at my face I will just remember those people who once adored my face. Sina Mama, she used to say na kinakahiya niya 'ko. Hindi niya raw maatim na kasama ako sa tuwing lumalabas kami dahil madalas nalalaman agad ng mga tao na anak niya 'ko, malaki ang pagkakahawig namin ni Mama kaya hindi na 'ko roon nagulat.While Styx used to rained kisses there. Tuwing bago matulog, pagkagising at hanggang sa hapagkaininan. Hindi niya nakakalimutang pugpugin ng halik ang mukha ko lalo na tuwing papasok siya sa trab
TrustThe event began in an introduction. Halos hindi ko na masundan ang sinasabi ng emcee dahil sa braso ni Styx na nakalagay sa likod ko. I was standing in front of the crowd while holding a mic. I tried to stop myself from smiling but I failed when I saw Styx in the crowd. His lips rose up as he winked at me."Good evening," I said in a low voice. Everyone's gaze was on me. They were looking at me with their twinkling eyes. Hindi ako makapaniwala na pupunta rito ngayon ang ibang malalaking investors ng company. Ang iba ay galing pa sa Russia at New York. I can't believe that this special event was made for me."First, I want to thank our foreign visitors who made it here. Thank you so much for allowing us to have you today."Styx was just gazing at me while watching me speak the whole time. Nang matapos ay sabay-sabay silang pumalakpak hanggang sa makababa ako ng stage. Nang makababa ay sinalubong ako ng yakap ni Styx. I heard gasp, kahit na kanina pa nila nakitang magkasama kami a
Missing MoneyBuong biyahe ay hindi na nasundan pa ang mga sinabi ni Duex.He clearly stated that he was the only one I should trust and my mind silently agreed. Kinakausap niya lang ako tuwing tinatanong ako kung may gusto akong kainin o nagugutom ba 'ko.Wala dapat ang isip ko sa kanilang dalawa ni Styx at dapat nasa anak ko pero hindi ko mapigilan.Alam kong ngayon ay alam na ni Styx ang tungkol sa pag-alis ko sa bansa. Nag-file ako ng leave kaya hindi malabong makarating iyon sa kanya.Nang makalapag ang eroplanong sinasakyan namin ay ang pamilyar na malamig na hangin ay sumalubong sa 'min. Nakangiti akong naglakad papalapit sa sasakyang sumundo sa 'min hanggang sa biyahe."Excited na excited? Mapupunit na 'yang labi mo kakangiti."I rolled my eyes at Duex. "Pake mo?"He chuckled. "Sungit."Walang nakakaalam sa bahay na ngayon ang uwi namin ni Duex kaya hindi ako mapakali at gustong-gusto ko nang liparin ang distansya namin ng anak ko. Huminto ang sasakyan sa harapan ng isang mal
Stop Pursuing the PlanAs expected, nagulat si Tita Isabel nang sabihin ko sa kanyang isasama ko sa pag-uwi sa Pilipinas si Zenith. Noong una ay hindi niya 'ko pinayagan dahil baka raw kuhanin ng ama ni Zenith ang anak ko pero nang sinabi kong titira kami sa bahay ni Duex ay napapayag din namin siya.Ngayon ang araw ng alis namin at kanina pa iyak nang iyak si Tita Isabel dahil mami-miss niya raw ang anak ko. My son was also crying while kissing Tita Isabel's cheeks. Matagal din silang magkasamang dalawa kaya hindi ko masisisi ang anak ko kung gano'n kahirap para sa kanya na mahiwalay kay Tita.Tinanong ko rin naman si Zenith kung gusto niyang sumama pauwi at walang alinlangan siyang pumayag. I couldn't afford leaving him here again. Kahit na sabihin kong nasa mabuting kamay si Zenith ay iba pa rin kung kasama ko siya."Are you ready, baby?" I asked as I arranged his seatbelt.He nodded innocently. "But I'm a bit nervous because we're going to ride a plane."I smiled at him. "Yes, but
Revelations Warning : R18+Tahimik akong nag-drive papunta sa bahay ni Styx. Tatlong araw na simula nang hindi siya nagpakita sa 'kin, may pagkakataong pumasok siya ng opisina pero hindi ko rin naabutan. Hindi ko alam kung iniiwasan niya 'ko o pinagtataguan. Hindi niya rin sinasagot ang mga tawag ko kaya nag-aalala na ako na baka may nangyari.Nag-doorbell ako ngunit walang sumagot. Ang malaking bahay niya ay tila ba abandonado dahil walang nakabukas na ilaw kahit isa. Pinindot ko ulit 'yon at hindi ako nabigo nang makita ko ang lalaking matagal ko nang hindi nakikita. Lumabas siya ng pintuan nila nang nakasuot lang ng t-shirt at boxer. "Xhia?"Hindi ko alam kung bakit pero mabilis na nangilid ang luha ko nang makita ko kung gaano kalaki ang nagbago sa kanya. Pansin ko ang itim sa ilalim ng mata niya at ang pagbagsak ng timbang ng kanyang katawan.Kasalanan ko 'to, dahil sa 'kin marami siyang pinoproblema. Akala ko magiging masaya ako kapag nakita ko siyang miserable pero hindi pala