"Hey Jewel, were here." Kaagad akong napalingon kay Brent, na ngayon ay nagtatakang nakatingin din sa akin. "Kanina pa kita kinakausap, pero parang wala ka sa sarili. Are you okay?"
"Sorry, pagod lang ako." Tinignan ko rin ang likurang bahagi ng sasakyan kung saan naroon ang mga anak ko. Ngunit ngayon ay wala na. Wala na rin ang mag asawang Smith.
"Kanina pa sila bumaba, baka ngayon ay nasa lobby na sila. So, lets go?" patanong niya pang sabi.
Ganoon ba ako katagal nakatulala habang binabalikan ang nakaraan? Ilang taon na rin naman ang nakalipas, siguro naman ay nakalimutan niya na ako. Baka nga pamilyadong tao na siya ngayon. Sabagay, ano bang dapat kong asahan sa isang Steven Anderson?
Napabuntong hininga'ng isinukbit ko ang bag sa balikat ko bago lumabas. Hindi ko na rin hinintay pa si Brent na ngayon ay abala sa mga gamit namin, na n
Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwalang nag krus muli ang landas naming dalawa ni Jewel. Two days had gone fast but I'm still thinking about her. How she cried that day as I touched her. How she look at me with fear and begging me to leave her alone. Do I look like a monster?! Ni minsan ay wala pa akong sinaktan, at kahit kailan ay hindi man lang sumagi sa isip ko ang manakit ng babae. But Jewel, she seems afraid about my presence. Hindi naman siya gano'n five years ago. And yes! That was five long fucking years ago when I realized that I loved her! I love her that time, to the point that I almost lost myself just to take her away in that fucking Club-V! "Hey honey, bakit gising ka pa? Are you tired?" Dahan-dahang humaplos mula sa balikat ko pababa ang palad ni Laura. Dama ko rin ang pagnanais niyang angkinin ko siyang muli tulad ng ginawa namin kanina. But my mind was occupied by one
R-18'Make love to me'Hindi ako nakasagot kaagad ng sabihin niya 'yon. But one thing for sure, I wanted to grant the favor that she's asking me to do. Hindi ko alam kung ano ang iniisip at nasa isip niya, ngunit natagpuan ko na lang ang sarili kong nasa gitna ng kama kasama siya. Kapwa walang saplot at tumutugon sa halik ng isat-isa. "If you're not comfortable with this, just let me know." I whispered as I kiss her bare shoulder, down to her chest. "Would it be painful just like the first night we shared?" she asked curiously. I remember how she bite her lower lip trying to control her sob, due to the unexplainable pain she felt that night. Aminado akong naging marahas ang pag angkin ko sa kaniya ng gabing 'yon, ngunit kung alam ko la
Hindi pa man tuluyang sumasanib ang diwa ko sa katawang lupa ko'y tumayo na ako. Kanina ko pa rin kasi naririnig ang maingay na sigawan, at halakhak nina Stephen at Sancho.Ibinalabal ko lang ang puting roba sa aking katawan, bago pupungas pungas na pumunta na sa kusina."Morning Mom," magkapanabayang bati sa akin ng kambal kong anak. Ngumiti naman ako at hinalikan ang magkabila nilang pisngi.Parang kailan lang, ang liliit at iyakin pa silang dalawa. Pero ngayon, kulang na lang ay tumalon na ako mula rito sa 15th floor pababa sa ground floor. Ang titigas na ng ulo at sobrang kulit na nilang dalawa. Tulad ngayon, saan man ako lumingon ay puro kalat nila ang nakikita ko sa buong unit na ito. Nakakahiya naman sa mag lilinis na pupunta rito kapag nag check-out na kami.
Limang oras mahigit na akong nakaharap sa salamin. Tinatanong ang sarili kung dapat bang makipag kita pa ako kay Steve o hindi? Kung tama ba itong ginagawa ko o mali? At kung lalabas ba akong kasama siya, o mananatili na lang upang makalayo sa kaniya?Suot ang bistidang kulay pula na hapit sa aking katawan, itim na sandalyas na may dalawang pulgadang takong, at pouch na kulay pula rin. Sa tingin ko'y normal at mukha naman akong kagalang-galang. Babaeng kailangang ingatan, at hindi dapat na paglaruan. Pakiramdam ko'y isa akong mamahaling dyamante na nagniningning lalo na sa gabi. Si Steve kaya, ano na ba ang tingin niya sa akin ngayon? Tulad pa rin kaya noon na isang bayaran at mababang uri ng babae? Limang taon kong kinabisa ang emosyon, salita pati na rin kilos na dapat kong ibigay at ipakita sa kaniya, sakali mang magkita kaming muli. Ngunit lahat ng iyon ay nabaliwala. At ngayoy heto, umaasa na naman ako n
'Stay with me...' How would I stay with him now, if he refused to hear my explanation five years ago? Dapat ba akong maniwala sa mga sinabi niya? O baka naman dala lang ng nangyari ngayon kaya niya nasabi sa akin 'yon? Ilang minuto matapos ang nangyari kanina sa Club-V, at makausap ni Steve ang kaibigan niyang si Nico, ay umalis na rin kami kaagad doon. Ngayo'y heto, ni hindi ko man lang magawang galawin ang pagkaing nasa harap ko. Hindi ko alam kung anong problema, ngunit tila ba napakapait ng aking panglasa. "Dont you want the food?" maang na tanong niya. Hindi naman sa ayaw ko, sadyang samut-sari lang talaga ang nasa isip ko ngayon. "Why do you want to date me now Steve? Kung dahil lang 'yon sa 350 pesos na utang ko sa'yo noong nasa Airport kame... Pwede ko namang bayaran na lang." He maybe look like a gentleman now,
~Five years ago~***"Bakla, wala yata ngayon 'yong suitor mo ah! Pucha, mukhang na 'Imelda Papin' ka ah?!"Tinungga ko lang ang beer na iniinom ko at hindi na pinagkaabalahang pansinin pa si Aiza. Isang linggo na kasi matapos ang date kuno namin ng hinayupak na Steve na iyon, ay hindi na siya muling nag pakita pa. Kaya ayan, na 'Imelda Papin' raw ako... Isang linggong pag-ibig ang putris!Pakialam ko naman kasi sa kaniya? Sino siya para gawin akong bayarang girlfriend? At kung hindi raw ako papayag ay gagawin niya akong 'fubu'... Anong fubu ang pinagsasabi niyang lintik siya?!"An
"Hey, anong nangyari?" pabulong niyang tanong sa akin. Gawa ng samut-saring kaisipan at kaba ay isinandal ko ang ulo ko sa balikat niya.Hindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil walang nangyaring masama sa akin, dahil na rin kay Steve. O matatakot na baka pati siya ay madamay dahil sa nangyari. Hindi ko rin maiwasang mapaiyak na lang. Ang gaga ko kasi! Ang gaga gaga ko talaga!"Kasalanan ko. Tama naman siya, binayaran niya ako. Puta nga kasi ako diba?" giit ko habang impit na lumuluha. Kahit anong punas ko'y tuloy tuloy pa rin ang patak no'n. Bwisit! Hindi dapat ako umiiyak, lalo na sa harap ni Steve."No, hindi ka gano'n." he said then hug me tight. "Anong ginawa niya sa'yo? Sinaktan ka ba niya? Pinilit niya ang sarili niya sa'yo? Answer me please." sunod-sunod pang tanong niya.
"What the hell?!" "Tang'na! Strong ang aming Jumbo kuno!" Dinig kong sigaw ng dalawa sa mga kaibigan niya. Nakadama tuloy ako ng hiya sa sarili. Ano ba kasi 'yong putris na fubu na 'yon? At bakit iyon ang nasabi ko? "Ikaw na talaga ang pinakagaga sa lahat ng gaga!" singhal ko sa aking sarili. Lumapit naman sa akin si Steve at nginitian ako ng bahagya. Hinawakan niya rin ang siko ko upang hilahin paalis sa lugar ng mga kaibign niya. "Hoy teka naman! Apat na pulgada ang takong ko, baka gusto mong mag dahan-dahan?!" "Alam mo ba kung ano ang fubu?" baliwalang tanong niya habang, hawak na ang palapulsuhan ko at hinihila pa rin ako patungo kung saan.