"Tasya, I think ikaw ang ibig sabihin ni Kuya dito." kunot noo kong binasa ang nakapaloob na message sa phone ni Vina.
'Vina, who's that ugly witch? the one who assist me the other night?'
"Anong ako? Ang sabi 'Ugly' eh hindi naman ako panget ah. Vina hindi ako 'yan." Ngumite ako bago tuluyang umalis. Nakahinga ako nang maluwag nang hindi na ako hinabol ni Vina.
Tapos na ang klase namin at paalis na ako sa building namin nang mamataan ko si Vina at ang Senyorito. Dahan dahan akong lumiko at inangat ko ang mga papel na hawak ko para matabunan ang mukha ko. Nakayuko ako at tanging ang mga paa ko lang na nag-uunahan sa paglakad ang nakikita ko. Sana wala akong mabangga sa ginagawa ko.
I'm halfway through the gate when someone called my name out loud.
Mas binilisan ko pa ang paglalakad ko nang may mga kamay na bigla nalang umakbay sa leeg ko.
"Tasya my friend! Bakit hindi mo ako pinapansin ha? at tsaka, hindi ka ba maduduling niyan eh naglalakad ka habang nagbabasa?!"
"Tumigil ka Caloy, kundi gagawin kitang hatdog!" inis kong sabi sa kanya at iwinakli ang mabigat niyang kamay sa leeg ko.
Pinagpatuloy ko ang paglalakad at mas lalo pang binilisan.
"Hoy! Carlo kasi pangalan ko! Hindi Caloy, ang bantot naman niyan! teka nga lang! bat' ba ang bilis bilis mong maglakad ha?!" habol niya sa akin.
Napairap ako sa ingay ni Caloy, pagba mga aso, maiingay talaga?
Nakahinga na ako ng maluwag nang makalabas na ako sa gate ng skwelahan.
"Tasya.." gulat kong tinignan ang tumawag sa akin.
"Vina! nandiyan ka pala!" gulat kong bulalas. Kanina andun lang siya sa gilid ng building ah, kasama pa nga niya ang Senyorito bat' nandito na siya ngayon? huhu andaya naman.
"Vernadette! why are you here ha?!" pang-aasar ni Caloy, masyadong mariin ang pagkakasabi niya na tipong matatawa ka pero wala ako sa sitwasyon ngayon para matawa.
"Shut up Carlito, Tasya, may sasabihin ako sa'yo." hinila ako ni Vina, si Caloy naman ay tinulak niya.
"Carlito, tsupi! you can go home now. May pag-uusapan pa kami ni Tasya, okay?"
"Ewan ko sainyo! imbe imbento kayo ng pangalan sinabing Carlo ang pangalan eh!" inis nitong sabi at umalis na. Sinipa pa niya ang bato at sinamaan kami ng tingin.
"Tasya," kinuha ni Vina ang atensyon ko.
"V-Vina ano ba kasi yun? Pwe-pwede bang bukas nalang yan? mag gagabi na kasi, kailangan ko pang pumunta ng palengke tsaka bawal akong masyadong gabihin."
"I don't know what happened between you and Kuya pero isa lang ang sigurado ako. Ikaw talaga ang hinahanap niya." nasa loob na kami ng sasakyan nila. Malimit lang ang tulad namin ang magkaroon ng mga ganitong bagay dahil mas pinipili ng iba ang mamuhay ng simple. Mas gusto ng iba na hindi na makipaghalubilo sa mga mortal para iwas gulo na din. Pero iba sa sitwasyon nila Vina. They need the mortals to live. Hindi din naman mahirap para sa kanila ang mamuhay kasama ang mortal dahil mukha naman silang mga normal sa itsura pa lang. Huwag niyo nalang nga gutumin. Naalala ko tuloy ang ginawa ng Senyorito kahapon. Nandidiri parin ako hanggang ngayon.
"Vina kasi, hindi ko din alam kung bakit ako hinahanap ng kuya mo. Ni hindi nga ako sure kung ako ba talaga yan eh."
"No, I'm sure Tasya. Ikaw ang tinutukoy niya at sabi niya gusto ka niyang makausap. It's a good thing na hindi ka niya kilala pagnag-anyong mortal ka. Now, tell me what happened para alam ko kung anong dapat gawin." seryoso nitong saad sa akin. Mas natatakot tuloy ako dahil nagtutunog babala ang mga lumalabas asa bibig niya kahit alam ko na sinasabi lang naman niya ito.
"Eh kasi Vina, h-hindi ko din talaga alam kung anong nangayari. Pramis! basta ang naalala ko lang nung full moon, nung may sumugod na mga kapre at tikbalang tumakbo kami tapos nagtago sa cloak na bigay ni Impo tas ewan! hindi ko na masyadong maalala kasi nawalan ako ng malay. Basta paggising ko maaga na tas ayun! yun na yun!" kinakabahan kong pagkwento sa kanya sa abot ng aking memorya.
"Wait what?! Nagtago kayo sa cloak, eh sa amin lang yun pwede eh. So paano kayo nakapagtago?" naguguluhan na din niyang tanong sa akin.
"H-hindi ko alam"
"Tasya, for now, umuwi ka muna ha. You're safe as long as hindi pa kilala ni kuya ang itsura mo pag nag-aanyong mortal. Okay?" nakahinga ako ng maluwag sa sinabi niya at tumango.
"I'll figure out kung bakit ka hinahanap ng dumuhong yun."
"Thank you Vina. Salamat talaga."
Saktong pagbukas ko ng kotse ay papalapit ang Senyorito. Abot abot ang kaba ko lalo na nang magpang-abot ang mga tingin namin.
Kalma Tasya, Kalma.
"Sino yun?" rinig kong tanong niya kay Vina. Pinigilan ko talagang lumingon sa kanya. Mahirap na.
"Classmate ko bakit?" mataray na sagot naman ni Vina. Nakahinga ako ng maluwag sa naging sagot ni Vina.
"Where's that ugly witch?! akala ko ba kaibigan mo yun?" bwesit!. tinigil ko na ang pakikinig dahil mabwebwesit lang ako.
Hindi ako panget! sa katunayan nga eh ako ang pinakamaganda sa lahat ng mga witches!.
"Hay! ang tagal! kung di lang kaibigan eh iniwan ko na tong mga paninda mo!"
"Dindi, parang ang laki ng gulong pinasok ko." napaupo nalang ako nang mapagtanto ang nangyari ngayong araw at kahapon.
"Ano ba 'yang gulong pinagsasabi mo?"
"W-wala, dali, tulungan mo nalang akong maglinis dito."
"Ay ang swerte mo naman? ako na nga nagbebenta ng mga paninda mo paglilinisin mo din ako? ay abusar nana dae" napakunot ang noo ko sa pinagsasabi niya.
"Kung ayaw mo, edi wag! huwag ka ngang magsalita kung ikaw lang din naman makakaintindi!. Sila Marinda at Bongie ba hindi talaga dumating?"
"Dumating naman pero walang silbe- aray! ano ba! tirisin kita dyan eh!" napatingin ako kay Dindi, may nilabas siya sa bulsa ng kanyang plastic apron. Isang alitaptap na kumukutikutitap.
"Hoy! duwendeng bansot! nakakaganyan ka lang sa akin tuwing nag-aanyong mortal ka! mag-anyong hayop ka at ng ikaw ang tirisin ko!" buti nalang at wala na masyadong tao dito sa palengke dahil baka magwala ang mga tao pagnakarinig sila ng alitaptap na nagsasalita at ang laki laki pa ng boses.
"Tumahimik nga kayo! dali na. Tara na." anyaya ko sa kanila na walang tigil sa pagbabangayan nang matapos ako sa pagliligpit.
Busy ako sa paggawa ng nga projects na bigay ng mga profs. Tuwing gabi lang kasi ako pwedeng gumawa dahil tulog silang lahat. Walang makakaalam sa mga pinggagawa ko.
Nakapang anyong immortal na ako at naiinis na ako dahil wala akong magawang tama. Ni pagsulat ng letra ay hirap ako dahil sa tulis ng kuku ko.
"Dindi, huwag ngayon. Busy ako" Saad ko nang marinig kong may kumakatok sa bintana ko.
Inis akong napatayo nang hindi parin ito tumitigil sa kakakatok.
"Dindi naman eh- what the!" natigil ako nang hindi duwende ang bumungad sa akin.
"Sino ka- ay S-Senyorito, i-ikaw po pala."
"Gulat ka noh?, sabi ko naman sayo. Magtutuos pa tayo." nakangising saad ng senyorito at umupo sa maliit kong silya.
_________
💛👀🍭
💛👀🍭
"Sino ka- ay S-Senyorito, i-ikaw po pala.""Gulat ka noh?, sabi ko naman sayo. Magtutuos pa tayo." nakangising saad ng senyorito at umupo sa maliit kong silya na mas lalong nagmukhang maliit nang upuan niya."Ah, ano pong ginagawa niyo dito? hinahanap po ba ng Senyor ang Impo? teka lang po. Tatawagin ko." aligaga kong saad at lalabas na sana sa silid ko ng harangan ng paa niya ang pinto."No, no no no no" tumayo ito at ang buong katawan na nito ang humarang sa pinto."You're not going anywhere. You're not calling your impo or whatever. 'Cause I came here for you and no one should know about this." Nakahalukipkip niyang saad."P-po? b-bakit po?" kinakabahan kong tanong. Bukod sa nasukahan ko siya ay wala na akong ibang maisip na naging kasalanan ko sa kanya! Yun ba yung rason kung bakit niya ako hinahaunting? gusto niya ba akong parusahan? kung oo, eh ano namang klase ng parusa ang ipapataw niy
"Who the heck are you?" Abot abot ang kaba na nilingon ko ang nagsalita. Laking gulat ko ng ang Senyorito ang bumungad sa akin. I'm doomed."Wait, I know you. I've seen you somewhere." Saad nito tila inaalala kung saan lupalop ako ng mundo nakita.Kinuha ko ang tyansang iyon upang patigilin ang mga ballpen sa paggalaw."Uh-uh! Not too fast. I already caught you. You're most probably be a witch or a lady elf? " Dumoble ang kaba ko sa tinuran nito. Shit. Nakilala na ba niya ako? Ito na ba ang katapusan ko?"P-po? H-hindi po. Nagkakamali po kayo." Witches and elf's are most likely to have the same capabilities. Only that elf's use their minds in casting spells and witches, we used our mouth to cast spells."Oh? Really? What are you then?" Tanong nito. Nakaupo na sa silya. Kumuha ito ng lapis mula sa table na kaharap. Ngayon ko lang napansin na may upuan at lamesa pala ang silid na ito, hindi ko ito napansin nang pumasok ako, siguro ay lutang na
Kahit tapos na akong kumain ng hapunan ay kumain ako ulit. Nag-iisip pa ako kung paano ko tatakasan ang Senyorito at umaasang umalis nalang siya.Hindi pa din ako pumapasok sa aking silid. Mag-iisang oras na ako dito. Isang butil ng kanin kada isang minuto ang kinakain ko para tumagal ako lalo dito. Kung pupwede ay hanggang umaga ako ditong kakain kayang kaya ko umalis lang ang senyorito sa silid ko.Buti nalang at walang pasok kinabukasan at ng wala akong poproblemahing paperworks na tatapusin.Nakatunganga lang ako habang sinusubo ang butil ng kanin sa bibig ko. Nakatunganga, nakatitig sa pinto ng kwarto ko. Nakikiramdam sa nangyayari sa loob nito. Inaalala kung may mga importante ba akong bagay na naiwan sa silid na iyon.Laking gulat ko ng may marinig akong pagkabasag mula sa kwarto ko kaya naman dali dali akong tumayo at pumasok sa silid ko.Hinihingal pa ako dulot ng kaba at pagkabigla nang makapasok sa kwarto.Nadatnan ko ang Senyorit
"Kapag hindi ka magiging bampira, ibig sabihin nun, ikaw ang magiging katuwang ko, Panghabangbuhay." parang mas hindi ata iyon naintindihan ng utak ko. Sumasakit na ang ulo ko dahil mas lalo lang akong naguguluhan sa mga pinagsasabi nito."Magiging asawa kita." saad niya.Tumawa ako na parang hibang pero ang Senyorito ay nanatiling seryoso.Tumigil na ako sa pagtawa nang hindi ko man lang nakitaan ng kahit anong bahid ng pagbibiro ang mukha.Wait, seryoso ba talaga siya?Tumikhim ako."Tapos ka na?" hindi ako sumagot sa tanong niya at nanatiling tahimik. Mukhang nagalit ata siya sa pagtawa ko kanina. Pero teka, ako
"Here," nilahad niya sa akin ang isang libro. Isang makapal na libro pero mas makapal parin ang book of spells naming mga witches."Anong gagawin ko dito?" naguguluhan man ay tinanggap ko parin ito. Binuklat buklat ko ito pero hindi ko naman binabasa.Nandito kami ngayon sa office niya. Yes, it turned out na office nga niya ang napasukan ko last week. Hanep! may office! yayamanin talaga pamilya ni Senyor."Read it." hindi makapaniwala akong napatingin sa kanya."Eh ang kapal kapal nito eh!" reklamo ko. Gutom na ako! kung hindi siya umepal siguro kumakain na ako ngayon."Binasa ko din 'yan hindi naman ako nagreklamo." napasimangot nalang ako."Eh ano bang mapapala ko kapag binasa ko 'yan? buti sana kung mabubusog ako pagbinasa ko 'yan eh hindi naman." binuklat buklat ko ulit ang libro pero hindi padin binabasa. Kahit na basahin ko pa ito ng paulit-ulit, hindi talaga magfafunction utak ko dahil gutom a
"Ano 'to?" tinignan ko ang paper bag na bigay ni Vin. Yes, I know his name now and he said its much better if we call each other by our name. Pero medyo ilang parin akong tawagin siya sa mismong pangalan niya. And he said that we're friends now. Feeling ko nga na guilty lang siya sa ginawa niya sa akin kaya siya biglaang nagbait-baitan sa akin pero okay lang. Ako naman ang nagbebenefit. "Just,.. just open it." naiinip niyang saad at umiwas ng tingin. Napakunot ang noo ko. Anong meron sa lalaking to? Nang hindi ako kumilos, kinuha niya ang paper bag at siya na mismo ang nagbukas nito. "Ako na nga!, ang bagal-bagal eh." inis niyang saad. Kinuha niya ang box mula sa paper bag at binuksan ito.
Nakasimangot ko siyang pinagmamasdan, kanina pa siya nakadekwatro at tulalang nakatanaw sa kawalan. Parang ang lalim - lalim ng iniisip niya, sa lalim hindi ko na masisid. Kanina ko pa siya sinusubukang tawagin pero nakatanga lang siya at para bang hindi ako naririnig. Nagbuntong hininga ako at tumayo na. Nilapitan ko siya at bahagyang tinapik. Wala sa sarili siyang lumingon sa akin. Ang ulo lang nito ang ginalaw at pinanatili ang posisyon nito. "Senyorito!, kanina ka pa tinatawag eh. Ano ba kasing pag-uusapan natin ngayon?" "Ewan," hindi sigurado nitong sagot. Agad akong napalingon sa kanya, hindi makapaniwala sa sinabi. "Hindi mo alam? eh bakit ka pa nagpunta dito kung hindi ka rin naman pala sigurado sa sasabihin mo." napairap ako. "May pa 'we'll discuss something' ka pang nalalaman." tumikhim ako at pinalalim ang boses para gayahin ang sinabi niya kanina. Sinamaan niya ako ng tingin kaya napaayos ako ng tayo.
"Hoy, ikaw magbayad ah." saad ko bago kumagat sa fresh lumpia, syempre libre ni Caloy. "Salamat!" malapad akong ngumiti sa kanya, hindi pinapakita ang ipin dahil ngumunguya pa ako. Nakasimangot naman siyang tumango sa akin. "Napipilitan ka? bakit? ako ba nagsabing ilibre mo ako?" pang-aasar ko pa sa kanya. Nasa canteen kami ngayon, kumakain siya ng nilagang baka. Gutom na daw siya pero hindi siya makapunta ng canteen dahil may bumubuntot sa kanya na mortal. Sinabi ko ngang pabayaan niya na lang pero ang asong gala hinila na lang ako basta at ginawang panangga. Natatakot daw siya, baka sa pagkainis niya eh makain niya ng wala sa oras. Ngumiti ako ng pagkatamis tamis nang mamataan ko ang mortal na buntot ng buntot kay Caloy, kakapasok lang sa canteen. Palinga-linga ito at parang may hinahanap. pagkadako sa direksyon namin ng paningin niya ay otomatiko kong inabot ang braso ni Caloy at hinaplos ito. Sinikap kong magmukhang nilalandi ko