Kabanata 8

Kabanata 8: 'I wasn't sure'

Hindi ko alam kung anong klaseng pakiramdam ang dapat na maramdaman ko. Sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, bigla akong nakaramdam ng...lungkot? Paghihinayang? O bakit tila yata, pati kasiyahan? Mukha ngang napatunayan niya sa kanyang huling hininga ang mga salitang 'nasa huli ang pagsisisi' Wala ako sa pwesto para kwestyunin ang mga bagay na ginawa niya, dahil mula sa unang ginawa niyang kasalanan wala akong nalalaman. At ngayon ko lang naman siya nakita.

"Anong bagay ang iyong naiisip? Mula nang manggaling tayo sa estatwa ng aking tiya wala ka na sa iyong sarili. May bagay ka bang nararamdaman? Tila ika'y linalamon rin ng malalim na pag-iisip." sita sa akin ng katabi ko. Mula nang makarating ako sa mundong ito ulit, parang wala na akong maramdaman na mabuti.

"Maari bang tapusin na lang natin agad ito, upang makabalik na ako sa aking nararapat na mundo." matigas kong aniya. Nakita ko ang gulat na dumaan sa kanyang mga mata, ngunit mabili niya lang din ito