KUALA LUMPUR MALAYSIA -kakalapag lamang ng eroplano sinasakyan nila Calyx at ng mga kasamahan niya na kapwa manlalaro ng basketball team Philippines.
puspusan ang paghahanda ni Calyx nitong mga nakaraang araw para sa nalalapit na Southeast Asian Games na gaganapin sa bansang Kuala Lumpur Malaysia. Kabilang siya sa mga manlalaro ng team Philippines basketball association.Huminga siya ng malalim bago hinakbang ang kanyang mga paa palabas ng airport. Bitbit niya ang di kalakihan bag na ang laman ay mga personal belongings niya.This is his last game at kailangan ang huling laro niya ay maging remarkable. Dahil pumayag na siya sa kagustuhan ng kanyang ama na pamahalaan ang kanilang negosyo at iyon na lang ang kanyang tutukan.Marahil ay laging pasakit man siya ng ulo sa mga kababaihan na nahuhumaling sa kanya. Ngunit sa kanyang ama ay isang mabuting anak at masunurin siya rito. Ayaw niya rin kasi bigyan ng sama ng loob ang kanyang ama.Simula noong namatay kasi ang kanyang ina ay sila na lang mag-ama ang laging magkasama at nagkakaintindihan higit sa lahat mahal niya ang kanyang daddyTumingin si Calyx doon sa isang grupo ng mga kababaihan na tumitili at sinisigaw ang kanyang pangalan ng makita siya ng mga ito ng nasa labas na siya ng airport. Huminto siya sa paghakbang ng kanyang mga paa,atsaka nagpaskil siya ng maluwag na ngiti sa kanyang mga labi. Humarap siya sa mga ito atska kumaway roon sa mga babaeng tumitili ng makita siya.Even in his jogging suits and sneakers. Calyx still looked insanely irresistible, delicious even. From his towering height of more than six feet, his well toned body, his brooding aura, and strong character, he could definitely get any girl he wanted. It was always like that with Calyx. He always got girl's hopes up. He always made girls fantasize about him. He always captured every girl's heart. Always. But he always left you hanging in the end.MABA STADIUM KUALA LUMPUR- halos mapuno ang arena ng maba stadium sa gaganaping finals game ng basketball para sa championship kung sinong team ang mananalo siya ang haharangin champion at makakuha ng gold medal at gold trophy. Ang team ng bansang Singapore at ang team ng bansang Pilipinas ang magkatunggali sa huling laban ng laro. Final games.Last quarter, two minutes and thirty seconds lift before the times end para sa last quarter. Alinman sa team ang mananalo ang magiging champion. Abansi ng one points ang Singapore team nang mga sandaling iyon.Halos pigil hininga naman ang mga manonood ng basketball games. Lalo na ang mga kapwa Pilipino naroon na naglaan ng kani-kanilang oras at panahon upang mapanood lamang ang team Philippines sa final games. Bawat isa'y kinakabahan sa magiging resulta ng huling laban. At abot-abot ang dasal na sana'y mananalo ang koponan ng bansang Pilipinas.Si Calyx ang may hawak ng bola nang mga sandaling iyon. Nasa mga kamay niya rin nakasalalay ang magiging panalo ng huling laban ng bansang sinilangan. Inikot ni Calyx ang paningin niya sa loob ng court sa kapwa manlalaro. Habang maingat at mahigpit niyang hinahawakan ang bola. Nakikita niya ang mga manlalaro ng bansang Singapore na tila katulad ang mga ito sa tigre na kahit anong oras ay lapain siya upang sa ganoon ay makuha ang bola mula sa mga kamay niya. Ngunit kung ang mga ito ay katulad sa tigre siya naman ay katulad sa lion na handa niyang protektahan ang bola at mai-shoot doon sa ring.Tumingin siya sa kinaroroonan ni Gwen, subalit may dalawang nakabantay rin dito. Tumatakbo ang minuto kailangan niyang mag-isip ng magandang strategy at sigurado ang bawat kilos at hakbang ang gagawin niya.Tumango siya kay Gwen, naiintindihan naman ng huli ang gusto niyang iparating dito. Lets play, usal niya sa sarili. Naging maiksi ang katawan niya at mabilis ang bawat kilos at pagdi-driball ng bola na ginawa ni Calyx, hindi niya alintana ang kalaban na pilit siyang hinaharangan at pilit inaagaw ang bola mula sa mga kamay niya. Ngunit hindi siya nagpapasindak sa mga ito malaki ang tiwala niya sa mga ka-team mates niya na hindi siya pababayaan ng mga ito at malaki rin ang kumpyansa niya para sa kanyang sarili. Gagawin niya ang maaabot ng kanyang kakayahan.Nasa isip ni Calyx nang mga sandaling iyon ay mai-shoot niya ang bola at ang team niya ang haharangin champion ng sa ganoon makukuha nila at maiuuwi ang karangalan ng bansang Pilipinas. Nang malapit na siya sa ibaba ng ring mabilis ang pagtatakbo ang ginawa niya at umangat ang kanyang mga paa mula sa floor ng arena. Tila kagaya siya sa ibon na lumipad papunta sa ring, Dunk ang ginawa ni Calyx.Halos ayaw maniwala ni Calyx, bago matapos ang oras ng last quarter ay nagawa niyang i-shoot ang bola. Bingo!Nanalo ang Philippines team. Nagtatakbuhan ang mga team mates niya patungo sa kinaroroonan ni Calyx, atsaka niyakap siya ng mga ito at hindi maitatago ang saya na nararamdaman ng bawat isa. Naramdaman na lamang ni Calyx na umangat ang katawan niya. Pinagko siya ng mga ito at pinasa-pasa sa ere habang tumatawa, tumatawa na rin siya dahil sa sobrang saya na naramdaman niya. Dahil sa mauuwi na nila ng mga ka-team mates niya ang gold medal at trophy.Sigawan at hiyawan naman ang mga manonood lalo't ang mga kababayan Pinoy. Hindi rin maitago sa mukha ng mga ito ang tuwa at saya dahil sa nanalo ang Team Philippines."Congrats Kuya Calyx," Si Gwen na yumakap pa ito kay Calyx.Tinapik niya ito sa balikat. "Congrats din Gwen, Congrats sa atin lahat." Aniya na may malalapad na ngiti na nakapaskil sa kanyang mga labi."Bravo Calyx Raider! Hanggang ngayon wala ka pa rin mintis pagdating sa bola pati na rin sa checks." Si Coach Gonzaga na tumingin sa isang side na kung saan may mga kababaihan na sumisigaw sa pangalan ni Calyx.Tumawa siya, "Just a little game with those girls. Type ko 'yong isa sa kanila." Nakangising turan ni Calyx."Well, it's your time to play the different game. But remember maaga pa tayo babalik bukas ng Pinas.""Don't worry coach. Early catch bird ako. Paano mauuna na ako. I need some of rest para sa kakaibang laro mamaya." Niligpit niya na ang mga gamit niya at pagkatapos ay sinukbit sa balikat niya ang backpack."Don't forget our dinner later." Pahabol ni Coach Gonzaga.Lumingon siya rito. "I'll try my best na makahabol sa dinner."SAMANTALA SA PILIPINAS- maagang niligpit ni Margaux ang mga gamit niya nang mga sandaling iyon ng sa ganoon maaga rin siyang makauwi ng bahay upang makapagluto siya para sa hapunan. Gusto kasi niyang surprisahin ang kasintahan. Their 10th year anniversary, boyfriend niya na ito simula noong high school pa sila at ito rin ang first love niya. Para kay Margaux si Welson na ang lalaking pakakasalan niya at paglalaanan ng buong buhay niya. Naka-set na ang puso't isip niya para sa kasintahan."Mukhang maaga ka uuwi ngayon ah, " pansin ni Net na lumapit ito sa table niya. Kasamahan niya sa trabaho at isa sa malapit na kaibigan niya.Umangat siya ng mukha mula sa pagkakayuko dahil inaayos niya pa ang mga folders na naglalaman ng mga files at isa-isa niyon inilalagay sa drawer ng lamesa niya."Oo, eh. Ano kasi... " aniya na medyo nahihiya pa.Tumaas ang isang kilay ni Net. "Dahil magkikita naman kayo ng boyfriend mo? Ano na naman ang kailangan niya sa'yo at naalala ka niya.""Anniversary kasi namin ngayon. Kaya magluluto ako para sa dinner gusto ko siyang surpresahin." Patuloy pa rin siya sa pag-aayos ng mga dukumento na nakapatong sa lamesa niya."Bakit ikaw ang nag-eeffort? Dapat siya ng gagawa n'on sa'yo. Hindi 'yong ikaw. Girl, dapat ang mga lalaki ang nag-eeffort para sa ating mga babae kung paano tayo mapapasaya. Pero sa nakikinita ko sa'yo. Parang ikaw lang ang nag-eeffort." Mahabang litanya ni Net."Palagi naman kasi siya busy Net. Kaya wala na siyang gaanong oras para sa akin. At naiintindihan ko naman ang nasa situation niya." Pagtatanggol ni Margaux sa boyfriend niya."Diyan ka naman Margaux, pinagtatanggol mo na naman 'yang boyfriend mo." Hindi kasi lingid sa kaalaman ni Net ang totoong status nila ni Welson.Kahit siya napapansin at naramdaman na iba na ang pakisama at pakikitungo ni Wilson sa kanya nitong mga nakaraan na buwan hanggang ngayon. Ang palaging sinasabi at dahilan nito ay palaging busy sa trabaho at maraming ginagawa kaya naman wala na rin gaanong oras ito na ilalaan para sa kanya. Subalit nangako naman ito na babawi raw ito kapag may bakanteng oras na ito. Naiintindihan niya naman si Wilson."Mahal ako ni Wilson. Hindi niya maiisip na lolokohin ako. Ngayon pa na matagal na kami." Nginitian niya si Net."Iwan ko sa'yong babae ka. Paniwalang-paniwala ka sa mga sinasabi ng boyfriend mo na 'yan. Girl wala sa tagal o ikli ng relasyon at pinagsamahan kung gusto gumawa ng kalokohan ang isang tao. Mamaya niloloko ka na pala ng Wilson na 'yan." Giit na sabi ni Net. "Kailan ka pa kaya mauuntog para naman magising ka na sa mga pinaggagawa ng jowa mong iyon." Dagdag na sabi pa nito." Net naman?" Aniya na nanlaki pa ang mga mata niya."Ganyan na ba talaga ang pagkakilala mo kay Wilson? Hindi kami magtatagal ng sampung taon kung hindi niya ako mahal.""Okay, basta huwag masyadong magtiwala at maniwala sa mga sinasabi ng boyfriend mo na 'yan.""Sige na mauuna na ako sa'yo sa pag-uuwi." Aniya at kinuha ang bag niya.Nang makarating si Margaux sa apartment na tinutuluyan niya agad siya nagbihis ng damit pambahay. Pagkatapos niyon ay agad siyang pumunta ng kusina para harapin naman ang mga lulutuin niya para sa dinner date nila ni Wilson.Nagluto siya ng carbunara, chicken grill na niluto niya sa turbo grill, meron din siyang ginawang mashed potato at vegetables salad at red wine.Matapos na siyang magluto at nailigpit niya na ang mga kasangkapan na ginamit niya sa pagluluto. Sunod niyang hinarap at ginawa ang pag-arrange ng table sittings. Nang makuntento na si Margaux sa table arrangements niya. Mabilis siyang nag shower at nag-blower ng buhok. Nag-apply rin siya ng pulbo at manipis ng lipstick. Simple lang din siyang manamit. Ngunit hindi pa rin maitatago ang kagandahan taglay niya.Ilang beses niya ng sinusubukan na tawagan si Wilson sa mobile phone nito ngunit hindi nito sinasagot alin man sa tawag niya. Ilang beses niya na rin tinitext pero hindi rin ito nagrereply.Pabalik-balik siya sa paglalakad mula kusina papuntang sala. Dahil sa hindi siya mapakali nang mga sandaling iyon at nag-alala na rin siya para kay Wilson baka kung ano na ang nangyayari sa binata."Marg, gising ka pa rin pala?" Si Rheanna na kaibigan at kasamahan niya sa apartment."Hindi pa rin kasi dumating si Wilson." Aniya na nakasilip sa bintana."Sinubukan mo na bang tawagan. Para matanong mo siya kung nasaan na siya o darating pa siya. Madaling araw na, " naghihikab pang sabi ni Rheanna."Hindi rin niya sinasagot ang mga tawag ko at hindi rin siya nagrereply sa mga text ko.""Sigurado hindi na darating ang jowa mong iyon. Tara tayo na lang ang kakain sa mga inihanda mo. Nagugutom na naman ako atsaka nagrereklamo na naman ang mga alaga ko sa tiyan. Sayang lang din 'yon kung hindi makakain at itatapon lang ang mga iyon mabuti na 'yong mapakinabangan natin." Nakangiting wika ni Rheanna, at naglakad na ito papuntang kumidor.Sumunod na lamang si Margaux dito. Ngunit hindi pa rin siya mapakali at nag-alala para sa nobyo."Alam mo Margs, ikain mo na lang 'yan. Kaysa mag-isip ka ng mag-isip diyan." Ani Rheanna na sinimulan ng lantakin ang mga pagkain.Ngumiti si Margaux. "Nagugutom na rin ako. Kaya uubusin natin ang mga pagkain na 'to.""Oo, ba." Ani ni Rheanna na punong-puno ng pagkain ang bibig. "Ito pa 'yong wine." Anito na binuksan ang bote ng wine at nagsalin sa wine glass. Pagkatapos niyon ay binigyan siya nito."Thank you," pasasalamat ni Margaux. "Bawal ang diet ngayon." Aniya."'Di ba kanina lang ang championship ng basketball?" Tanong ni Rheanna."Oo, sa sea games?" Aniya na tumingin pa kay Rheanna.Dali-daling tumayo si Rheanna atsaka binuksan ang television. "Ay, bongga panalo ang Pilipinas." Ani Rheanna na tumitili pa. Insakto lang kasi na pagbukas nito ay ang laman ng balita ang pagiging champion ng kupunan ng Pilipinas.At ang laman ng headlines ay si Calyx Raider.Nasa loob na ng Laluna cafe si Margaux ay palinga-linga siya upang hanapin ang kinaroroonan ng mga kaibigan niya. Nakita niya si Janice na kumakaway ito sa kanya na kasama nito si Rheanna. Nakaupo ang mga ito malapit sa veranda ng nasabing café. Hinakbang niya na ang kanyang mga paa upang tumungo roon sa kinaroroonan ng mga kaibigan. "Anong pag-uusapan natin?" Bungad niya agad ng nakalapit na siya rito. "Maupo ka kaya muna at kumain." Sabi ni Janice. "Order na rin kami ng food para sa'yo bakla." Naupo siya sa katapat ng inuupuan ni Rheanna. "Alam n'yo naman palagi akong busy.""Iwan ko 'to kay Janice may sasabihin daw siya sa atin. Kaya napasugod na rin ako dito." Sambot ni Rheanna. "Kumain kaya muna tayo. Mas excited pa kayo kaysa akin." Nakangising turan ni Janice, pinagpatuloy ang pagkain nito. Tinaasan niya lamang ng kaliwang kilay ang mga ito. Sinipsip niya ang straw ng pineapple drienks niya atsaka kumuha ng maliit na slice ng lecheplan. Maya't maya "So, tell us Janice, w
PAYAPA ang mundong dinatnan ni Calyx nang makabalik sa opisina makalipas ang marami-raming mga minuto. Nadispatsa na niya si Jamie. Maalab na halik lang ang pinagsaluhan nila, kabuntot ang pangako niya na bumawi kapag nagka tiyempo.Handa na siyang harapin din si Sheries at dispatsahen sa halip na kamutin ang itch ng babae, kung naroon pa ito. Sumilip pa nga muna si Calyx sa glass door, tiningnan kung ligtas siyang pumasok sa loob. Mga taong abala sa kanya-kanyang gawain ang tanging nakikita niya, walang nagmamarkulyong leon na handang sumagpang sa kanya sa sandaling tumapak sa loob. Maingat na pumasok si Calyx, palinga-linga siya habang naglalakad. Nadatnan niya na abala na rin si Lea sa pagtipa nito sa computer. Hindi rin nito napansin ang pagdating niya."Where is she?"Umangat lang ang tingin si Lea nang magsalita siya. "She? Ah, 'yong babaeng atat sa 'yo?"Pinalampas na lang niya ang sinabi nito, saka tumango."Umalis na.Sabi ko,bigla ka na lang ipinatawag sa isang emergency me
PUMUNTA ng CR si Margaux, doon niya nilabas ang lahat na pagtitimpi niya para sa lalaking ‘yun. Kaunting-konti na lang at talagang mauubos na ang pasensya niya para kay Calyx. Saan kaya pinaglihi ang kurimaw na ‘yon? Napaka kulit, sobra! Sambit niya sa sarili. Nang makuntento na siya at lumuwag na ang pakiramdam niya ay lumabas na rin si Margaux mula sa loob ng Cr. Ngunit hindi siya kaagad bumalik doon sa upuan niya. Mas pinili muna ng dalaga na umupo sa bakanteng upuan. Nakailang beses na siyang palipat-lipat sa tuwing bumabalik ang nakaupo sa upuan iyon hanggang sa wala ng bakanteng upuan. No choice na siya kung ‘di ang bumalik sa orihinal niyang upuan.SAMANTALA lihim na sinusulyapan ni Calyx, ang dalagang katabi niya sa upuan kani-kanina lang. Pumunta ito sa maliit na cr ng eroplanong sinasakyan nila. Nang lumabas na ito mula roon hindi rin agad bumalik sa tabi niya. Sa halip naupo ito sa bakanteng upuan. Nakikita niya rin nakai ilang beses na rin itong palipat-lipat ng up
NANG narating ng bus ang lungsod ng Kalibo huminto ang sasakyan upang mag-stop over at magpapalit ng spare tire dahil sa na flat tires ang bus na sinasakyan nila Calyx at Margaux patungong Iloilo. “Ang gusto manaog puwede makapanaog kay mailis pa sang goma. Kung sino ang gustong bumaba, Puwedeng bumaba muna dahil magpapalit ng spare tire.” Saad ng konduktor ng bus. Inunat ni Calyx ang kanyang mga braso dahil sa pakiramdam niya ay namamanhid na ang kanyang braso, pati na rin ang kanyang likod at puwet. Sa kahaba-haba at tinagal ba naman ng biyahe nila. Hindi sinasadya na nasagi niya ang balikat ni Margaux na nakaidlip na pala ang dalaga. Nagmulat ito ng mga mata, ‘tsaka tumingin ito sa kanya na nakakunot-noo. “Hindi mo ba talaga ako titigilan?” Sikmat nito na lalong siniksik ang katawan sa tabi ng bintana. Ngumiti siya sa dalagang nayayamot. “Let’s go,” aniya sa halip na pansinin ang pang-aangil ni Margaux. Hindi sumagot si Margaux bagkus pinukol lamang siya nito ng masaman
“CALYX, may mababangga ka!” Nagpapanic na sigaw ni Margaux. Agad naman naapakan ni Calyx ang preno ng sasakyan at tinabig pakanan. Nagawa niya iwasan na mabangga ang tao na bigla na lamang tumawid sa kalsada. Ngunit muntik naman mahulog sa kanal ang sasakyan minamaneho niya. “Argh… Muntik na tayo d'on ah,” ‘Di maiwasan napabuga ng hangin si Calyx. Kapag minalas nga naman. “Hindi ka ba titigil sa kalokohan mo? Ayan muntik na tayo madisgrasya! Paano kung tuluyan mo ng nabangga ‘yong tao? O di kaya naman nahulog tayo ng tuluyan sa kanal!” Namumula ang mukha ni Margaux dala ng matinding takot at kaba.“Relax, everything will be alright.” Cool pa rin sabi ni Calyx. Animo’y walang nangyari. Hindi man lang ito makitaan na apektado sa nangyari na muntik na silang nadisgrasya. Sa halip na makipag-argumento sa binata na tila walang pakialam. Minabuti na lamang ni Margaux ibaling ang attention sa labas ng bintana at pinagmamasdan ang bawat madadaanan ng sasakyan.Habang bumabyahe wala
“Manyak talaga!” Naiinis na sabi niya sa sarili. Napatingin siya sa binata ng hatakin nito ang upuan na katapat niya. “What are you doing?”Isang kibit ng balikat ang ginawa ng binata.“If you don't mind, I will share your table.”Ginala naman ni Margaux ang paningin sa loob ng restaurant. Atsaka muling binalik ang tingin sa binata na kampante ng nakaupo sa silya at nakapatong ang dalawang braso sa lamesa. “For your information Mr Raider, there's so many vacancies here.”Tinititigan siya ni Calyx na walang kakurap-kurap. “If you don't stop barking like a dog. I will gave you, your own punishment lady.” Seryosong saad nito. Napabuntong-hininga naman si Margaux ng dumukhang si Calyx. Ang mukha nito malapit na malapit sa mukha niya. Ilang dangkal lang ang agwat ng kabilang mga mukha. Naaamoy niya rin ang mabangong hininga ng lalaki. Habang ang mga mata nito ay nakatitig sa kanya. Tsaka na lang siya nakahinga ng maluwag ng ilayo nito ang mukha sa mukha niya. Buong akala niya ay haha
NAGING maugong ang balita tungkol sa pag-retired ni Calyx sa pagiging basketball players nito. Marami rin ang nalungkot dahil sa balitang iyon lalo’t ang mga fans niya. Kasunod nun ay naging usap-usapan din ng taga media ang pagpasok ng binata sa business world at ang pag-upo ng binata bilang vice president ng kumpanya na pagmamay-ari ng kanyang pamilya. His confidence wearing his business attire. His driving a red Ferrari habang binabaybay ang kahabaan ng Makati Avenue. Nahagip ng mata niya ang babaeng pamilyar sa kanya. At kahit anong gawin niya ay hindi ito naalis sa kanyang isip. Paano nga naman umalis ito ng walang paalam sa madaling salita tinakasan siya ng dalaga. Binagalan ng binata ang pagpapatakbo ng kotse minamaneho. Paminsan-minsan sinusundan niya ng tingin ang dalagang naglalakad sa kabila ng kalsada. Nang makakita si Calyx ng intersection ay kaagad siyang lumiko roon. Bingo! Nang nasa tapat siya ng past foods chain at meron bakanting parking lot dali-dali niyan
AFTER FIVE YEARS---RAIDER SKYLINE TOWER“Son, our new executive and consultant lawyer. Attorney Margaux Factor.” Nakangiting pakilala ni Don Calixto sa dalaga. Bumaling ang Don sa kanya. “Attorney Margaux,” sabi nito. “And this manly Calyx Raider his my son, and a Vice President of my company.” Naroon pa rin ang ngiti sa labi ng matandang Don. Kahit may katandaan na ito ay kapansin-pansin pa rin ang kagandahang katawan nito. Malamang alaga pa rin sa exercise. Malapad na ngiti ang nakapaskil sa mga labi ni Calyx, ngunit hindi iyon abot sa mga mata ng binata. “Nice meeting you Attorney.” Nilahad nito ang kanang kamay upang nakikipag kamay sa dalaga. Alanganin naman si Margaux na tanggapin ang pakikipag kamay ng lalaki. Ngunit kapag ginawa niya ay maghihinala si Don Wesley. Kung umasta ang binata tila hindi man lang sila magkakilala. Calyx on his good acting or else tuluyan na nga siya kinalimutan ng binata? Posibleng mangyari iyon limang taon na ang nakalipas simula nang hu