ADRIANNA
Pagkatapos naming mag-lunch ni Mikaela ay niyaya ko siyang pumunta sa entrance gate ng school para abangan si Daven. Bawal kasi siyang pumasok sa loob dahil hindi naman siya estudyante riti at kakausapin ko na lang ang guard para hayaang makausap namin siya saglit. Nagpadala na rin ako ng mensahe sa kanya at nagpakilala na dahil baka nakalimutan na naman niya ang numero ko.
Lumipas ang sampung minuto at hindi pa rin siya dumarating. Hindi ako sigurado kung aling school siya nag-aaral pero base sa uniporme niya ay parang sa Georson College of Criminology. Sobrang mahal ng tuition fee doon at kung hindi ako nagkakamali ay doon balak mag-aral ni Jensen sa college. Wala naman iyong problema sa'kin since suportado ko ang kapatid ko sa ano mang gusto niya.
"Are you sure he will com
ADRIANNASiguro nga ay tama si Daven sa sinabi niya noon tungkol sa'kin. I'm dumb and stupid. Paanong hanggang ngayon ay hindi pa rin ako natututo sa mga pagkakamali ko? Kaagad akong naloloko ng ibang tao dahil masyado akong pabaya at madaling mag-tiwala. Masama ba ang sobrang pagtitiwala? Paano ko ba malalaman kung dapat kong pagkatiwalaan ang isang tao?Maraming tao ang magaling magtago ng kanilang tunay na katauhan. Looks can be deceiving as they say. Magaling ang mga manloloko pagdating sa paglalaro ng mga salita at pag-arte. Kung hindi man sa mukha ay sa mga salita nila nakukuhang lokohin ang iba. Napatunayan no'n ang nangyari sa'kin ngayon. I was fooled…...again."I'm counting on you. Put her down and raise your hands," Daven said.
ADRIANNAIt was already 10:00 in the evening when I got home. Bukas pa ang mga ilaw sa sala at kusina. Ibig sabihin ay gising pa si Jensen at siguradong nasa kwarto ito. Umakyat ako sa second floor at kumatok sa kanyang kwarto. Walang sumagot at napansin kong hindi naka-lock ang pinto kaya naman binuksan ko na lang ito at pumasok sa loob."Jensen?" I called his name.I heard the sound of running water from the shower inside his bathroom. Siguro ay naliligo ito kaya hindi ako pinag-buksan ng pinto. Umupo ako sa kanyang kama at napansin si Conan na mahimbing ang tulog. Hinimas ko ang ulo niya at bigla siyang nagising. He barked while looking at me intently.Narinig kong bumukas ang pinto ng bathroom at lumabas si Jensen na nakasuot ng pant
ADRIANNAI could not take it anymore and started vomiting in the trash can. I held on to the tree and looked at the alley where clusters of people and police are there. Pinunasan ko ang bibig ko gamit ang panyo at naglakad pabalik sa kinaroroonan ng mga pulis kung nasaan si Inspector Fajardo na kinakausap ang mga kasamahan niya."We identified the victim's identity. Her name is Genevieve Lacson, twenty-one years old and a working student. Ayon sa mga kaanak niya ay tumawag ang biktima na pauwi na ito kagabi pero lumipas ang ilang oras ay wala pa rin ito kaya nagsimula na silang mag-alala," sabi ng isang pulis kay Inspector Fajardo.Pinaalis ng mga pulis ang mga taong pilit na nakiki-usyoso. Nilagyan nila ng barricade tape ang bungad ng eskinita at doon ko ulit nakita kung ano ang nasa loob nito.
ADRIANNA "What do you think is the reason why Denmark Ferrer killed a woman like how he killed your friend?" Daven asked me that question while looking at the documents of the recent case. Nasa loob pa rin kami ng office ni Chief Esguerra pero umalis na silang dalawa ni Inspector Fajardo para sa isang meeting. Naiwan kaming dalawa ni Daven dito sa loob at tinitingnan ang mga dokumentaryo ng mga kasong magkakakonekta. Uuwi na dapat ako pero may nag-udyok sa'king manatili. "Hindi ko alam. Siguro ay bored siya kaya gusto niyang pumatay ng mga inosente," tugon ko. I just said that because I actually don't know the exact answer. Maging ako ay napapaisip kung bakit pa siya pumatay ng isang inosente. Hindi ko masyadong kilala si Denmark
DAVEN Life's greatest lessons can be learned from the worst mistakes while failure leads to a great success. That's what I believed since I was young. At a very young age, I've seen things that a mere and innocent child should not see. Since then, my beliefs about life gradually faded away. Kahit hanggang ngayon ay nakatatak pa rin ang paniniwalang 'yon sa isip ko, ako mismo sa sarili ko ay hindi ito maramdaman. Because everything seems opposite to me. I'm learning from my own mistakes but I can't feel any joy from success--if I really have it. Everything to me seems bullshit. People, places, problems, and so on. There are only a few people I can trust including my relatives and friends. Pero gayon pa man ay hindi talaga buo ang tiwala ko ni isa man sa kanila. Ang sarili ko lang ang natatan
ADRIANNA "Do you like red or blue?" Everyone seems excited and happy for the school program today. Students are wearing shirts with their name, section and course printed on their back. Each course has its own shirt color and for journalism, we got white. My classmates keep complaining about the color of our shirt and the task given to us. They think that it's too boring. "Red," I replied to Giselle who's beside me. Nasa loob kami ng field at kasalukuyang tumutulong sa pag-dedecorate. Pinipintahan namin ang mahabang tela na magsisilbing welcome banner papasok sa field. It was the easiest task for me and unlike my classmates, I don't complain about it. Mas gusto ko na 'to kaysa maglinis sa school o mag-invite ng outsiders.
ADRIANNA"Ria, gising na. Magsisimula na next period natin."I woke up when I heard Freya's voice. Bumangon ako mula sa pagkakahiga sa damuhan at tinanaw ang paligid. Nasa garden ako ng school kung saan maraming puno, halaman at bulaklak sa paligid. Natanaw ko si Freya na naglalakad palayo kaya naman mabilis kong kinuha ang bag ko saka sumunod sa kaniya.The strong wind blew my hair. Maaliwalas ang kalangitan at payapa ang garden ng school. Nakakapagtaka kasi dapat ay may mga students na naka-tambay rito. I looked at Freya's back where her long and jet black hair is swaying as she walks. Binilisan ko pa ang paglalakad para maabutan siya. Nang mas makalapit ako sa kaniya ay huminto siya sa paglalakad."Why a
ADRIANNA"Your sister is really a bad luck magnet, don't you think?""She just lacks awareness.""I feel bad for her. Kakagaling niya lang dito noong nakaraang buwan at heto na naman siya.""Just be thankful she didn't die.""Hindi ka ba masaya na nakaligtas pa siya?"Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko at kaagad na bumungad sa'kin ang puting kisame at nakakasilaw na ilaw. I blinked a few times and turned my head to the side. Napansin ko ang swero sa kamay ko at doon lang narealize na nasa loob ako ng hospital room. I looked in front and saw my brother talking to Inspector Fajardo. Lumipat ang tingin niya sa'kin nan