Chapter 11

Umiiyak si Celeste habang nilalakbay ang daan tungo sa sakayan ng taxi. Napakasakit sa balat ang sikat ng araw at heto siya sa daan umiiyak at walang pakialam sa mga nakakita sa kanya na umiiyak siya. Habang binabagtas niya ang daan ay may humintong puting sasakyan sa harapan niya. May taong lumabas rito at iniluwa nito ang lalaking nakilala niya sa plaza nitong mga nakaraang araw.

"Hi, bakit ka umiiyak?" Tanong ni Raven sa kanya.

"Wala to bakit ka naparito at anong kailangan mo sa akin?"

"Nakita lang kita, nandiyan lang ang bahay namin o," itinuro pa ni Raven ang bahay nila gamit ang nguso niya.

"Gusto mo bang ihatid na kita sa pupuntahan mo? Promise wala akong masamang gagawin sayo." Pagpapaliwanag niya.

"Sure ka diyan ha, pero sige na nga ihatid mo na ako sa pinagtatrabahuan kong restaurant baka malate pa ako."

Natawa na lang si Raven dahil sa pinapakitang ugali ni Celeste dahil habang umiiyak nito at kaya pa niyang siguraduhin na ligtas siya kay Raven.

Pinagbuksan naman ng pinto