Madaling araw na ng maalimpungatan si Myrna. Mababaw kasi ang tulog niya dahil sa nasaksihan kanina.Dinig na dinig niya ang ingay ng takong na humahampas sa sahig.Bumangon si Myrna at nilinga linga ang kanyang ulo ng makitang wala dito si Deiji. Lumapit siya sa pintuan saka sumilip dito.She saw Beth passing through their room. Takang taka si Myrna ng makitang may hawak na mukhang walkie-talkie si Beth kaya naman ay naisipan niya itong sunda.Wala siyang sapin sa paa kaya naman ay wala siyang ingay na nagagawa."I need to leave as soon as possible. Over." Dinig niyang sabi ni Beth sa kausap sa kabilang linya."What happen?" Isang baritonong boses ang narinig niyang sumagot sa kabila."I told you earlier that some young people plead to me to stay here." Huminto ito saka nagsalita muli."Now, someone saw what kind of job I'm doing here. I'm afraid to be caught. You know I won't be quiet, right?" Pagtatapos ni Beth na may halong pambabanta sa tono nito."I'll send a chopper tomorrow, g
Masayang kumakain ang bawat isa sa malaki at mahabang lamesa kasama si Beth. Napagkasunduan nilang lahat na umaktong walang alam sa mga pangyayari upang hindi magkaroon ng problema.Napatingin silang lahat kay Michael ng bigla itong dumighay ng napakalakas."Oops! Excuse me." Napangiti pa 'to sa mga kasamahan habang tiningnan ang isa't isa na naging dahilan ng pagtawa nila kay Michael.Tumatawa man ay nangungusap ang bawat mata ng mga ito na tila nagpapasahan ng mensahe."The soup was good, Beth. How did you make this?" Tanong kunwari ni Yuki kay Beth na ikinalaki ng mata nila na may nakakalokong ngiti na tila nanunuya.Ganap na ganap talaga kasi ang bawat isa sa pag arte sa harap ni Beth."Thanks. But it's just a seasoning and salt. Good to hear that you like it.""Gawan mo kami niyan, ate Yuki once we escape safely." Michelle sweetly added to their act to be effective."Of course! Papaturo ako kay Beth mamaya kung paano. Right, Beth?" Tumingin pa si Yuko diretso sa mara ni Beth upan
Naupo na si Glenn matapos niyang hilahin ang upuan para kay Beth.They now started eating ng biglang dumating si Bianca and started singing a love song."I never knew Bianca is capable of doing that. Her voice is so angelic."Napahalumbaba ito habang hawak ang isang kutsara at nakatitig kay Bianca na umaawit upang makumpleto ang perfect date nila."She's good, right? Do you wanna dance?" Tumayo si Glenn mula sa pagkakaupo saka lumapit at inilahad ang kamay kay Beth."Of course!" Magiliw na impit na sigaw ni Beth at dali daling kinuha ang kamay ni Glenn.They are now dancing in the melody. Makikitang tuwang tuwa si Beth sa nangyayari at nararanasan niya ngayon samantalang si Glenn at hindi na makapag hintay na matapos ang gabing iyon.Nang matapos ng kumanta si Bianca ay naupo na silang dalawa. Katulad kanina ay hinila niya ang upuan para kay Beth. Ilang segundo lamang ay dumating naman sila Michael at Noah saka lapag ng mga alak sa lamesa."What's this?" Takhang tanong ni Beth sa dala
They all now sitting in cemented floor inside the building. Hindi matapos tapos na iyakan at pagdadalamhati ang maririnig mo sa bawat sulok.Ruphert, Ricci and Gabby facing Gavin's body full of bullet. Ricci protected Gabby ngunit humarang si Gavin at Ruphert sa dalawa. Gavin's back is in the direction of where the chopper is kaya naman siya ang talagang napuruhan samantalang si Ruphert ay dalawang daplis lang sa parehong braso ang natamo.A little girl, Zenia crying her heart out in front of Roy and her big sister who tried to protect her.And Christ was in the middle and open field of rooftop didn't even get a chance to hide.They are all hopeless. Isa lang ang nasa isip nila, ang maliit na chance na mabuhay pa sila. Dahil habang patagal ng patagal sila sa Sitio De Villasarza ay siya ding paunti unti silang nauubos.They left Beth's body on the rooftop. They think that it is deserving for her to be left alone there. Sa dami nilang pagsubok na pinagdaan at pabawas ng bawas na kaibiga
It's almost 2 weeks na hindi pagpaparamdam ni Yuki kay Karu.Papasok nanaman siya sa trabaho na magulo ang isip at pag aalala sa asawa.Sinubukan niya muling tawagan ang number ng asawa ngunit katulad ng nakaraan ay cannot be reach pa din ito, gano'n din ang mga kaibigan ni Yuki na sina Deiji, Michelle at Michael.Nag away kasi silang mag asawa ng huling pagkikita ng mga ito kaya naman naisipan niyang bigyan ito ng space upang makapag isip isip at humupa ang inis at galit.Gano'n sila palagi kapag may malaking away na nangyayari sa pagitan nila. Hindi niya minamadali sa asawa dahil baka lalo lang uminit ang ulo nito sa kanya.Nag umpisa siyang magtext muli sa number ng asawa bago itinago ito sa bulsa. Napahilamoa ito saka lumabas na ng kwarto."Ma, alis na po ako. Bye babies." Humalik ito sa dalawang anak bago nag sapatos."Nakausap mo na ba si Yuki, Karu?" Tanong ng mama ni Yuki sa kanya.Pansamantala silang tumutuloy sa bahay ng ina ni Yuki dahil pareho silang may trabaho. Ang nana
Sa wakas ay araw ng pagpunta ni Karu kay Yuki. Dala nito ang kaba at pag aalala sa asawa."Ma, aalis na po ako." Paalam nito sa ina ng asawa niya saka lumapit sa mga anak upang humalik ng pamamaalam."Sige, mag ingat ka."Inistart na niya ang makina ng kotse saka pinaandar patungong Sitio De Villasarza.Ilang oras ang nakaraan ay nakarating na siya sa mahaba at mabukid na daan patungong Sitio ay inabot ni Karu ang cellphone niya saka idinial ang number ng asawa.Ngunit katulad ng nakaraang araw, cannot be reach pa din ang ito. Hindi naman na siya nadisappoint dahil inaasahan niya na ito ar sinubukan lang kung saka sakali.Inilapag na lamang niya muli sa passenger seat ang cellphone saka nagpatuloy sa pagmamaneho.Sa hindi sinasadya, napatingin siya sa paligid ng makitang may mga tao na sa kabilang bakod sapagkat sa pagkakaalala niya ay ni isang tao walang makikita doon sa tuwing hinahatid sundo niya si Yuki.Hininto niya ang sasakyan upang makapag baka sakaling magtanong.Palapit na s
It's already 9PM onwards. Sa isang iglap lang ay napuno na ng mga pulis at reporters ang gate ng Sitio De Villasarza.Hindi din alam ni Karu kung bakit umabot ng gabi ang paghihintay niya upang may umaksyon at umalam ng kung ano man ba talagang nangyayari sa loob.Inilabas ni Karu ang cellphone niya ngunit laking gulat niya na sobrang hina ng signal hindi katulad kanina na nakakatawag pa siya ng pulis.He drove away from Sitio para lamang sumagap ng mas malakas na signal upang makatawag sa biyenan.Nang sa wakas ay nakasagap na siya mabilis niyang idinial ang number nito."Hellow, Karu? Totoo ba itong nasa balita na may gulo raw diyan sa Villasarza?" Agad na bungad ng mama ni Yuki kay Karu.Nasa balita na pala agad ang nangyayari."Hindi pa sigurado, ma. Pero inaalam pa. Baka hindi muna po ako makauwi." Pagpapaalam nito saka napatingin sa napakaraming truck na dumaan sa harap niya.Napakaraming sundalo ang sakay nito na nag patindig balahibo sa kanya. Ngayon ay naiintindihan niyang se
Tahimik ang lahat na nag pakiramdaman. Simula ng mabawasan na naman ay wala ng may gustong magpagaan ng loob ng bawat isa.Tila lahat sila tanggap na ang kahihinatnan nila kapag tumagal pa ang ilang araw ng hindi pa rin sila nare rescue."I want to go home." Iyak ni Zenia.Maliliit ang bawat hikbing kumakawala dito habang iniisip na sa kanyang pag uwi ay naghihintay sa kanya ang bawat miyembro ng kanyang pamilya na may ngiti sa mga labi.Niyakap na lamang ni Myrna si Zenia. Lahat sila ay gusto ng umuwi. Lahat sila ay pagod na at gustong magpahinga. Lahat sila ay gusto ng makaalis sa impyernong kinaroroonan nila."It's been 2 weeks. Ngunit wala pa ding dumadating." Umpisa ni Michelle na nakatingin sa kawalan."Police are always late, aren't they?" Pangga gatong na patanong ni Bianca."So, kung kelan ma mamatay na tayo saka sila dadating?" Dagdag ni Gabby.Napatingin silang lahat kay Gabby dahil sa sinabi nito. They all know na maaaring totoo nga ang sinabi nito dahil habang patagal ng