Kapitulo 8

SA SANDALING naimulat ni Fauzia ang mga mata bumalikwas siya ng bangon. Namamanghang kinapa ang sarili kung totoo itong nangyayari sakaniya.

Totoo nga ang sinabi ni Austin, hindi dumaan ang masamang panaginip niya. Sumilay ang ngiti niya dahil doon.

Fauzia closed her eyes to embrace the fougère essence of the room she’s in, since day one the familiar scent didn’t come off.

Napatingala siya sa wall clock na ikinalaki ng mata niya, 8 na ng gabi. Pitong oras siyang tulog. Kung dati hindi ito nakakaramdam ng kahit anong pagod ngayon ramdam niyang pagod ang katawan niya, ramdam rin niyang gutom na siya.

She heaved a sigh.

Kita naman niya kung gaano kabait si Austin at Mavis but she can’t just let her guards down.

The last time she trusted someone he neglected her to sold her body. That traumatic memory carved in her soul for the rest of her life.

Tanggap niya nang dadalhin niya ito hanggang kamatayan.

She shook off her mind when Mavis entered with a food tray. She smiled at Fauzia who is silently watching her putting down the tray. “Sorry kung chicken lang ito bimili lang kase yung mga ugok na magkakaibigan sa Mcdo dahil tamad sila magluto. Hindi naman kami nakaluto dahil lahat kaming babae dito wala.” Pagpaumanhin nito sakaniya.

Fauzia gave her a faint smile.

Mavis was about to feed her when she stopped her. “Ako na.”

“Sorry.” Nakatungong sabi niya.

Napakunot ang noo ni Mavis sa sinabi nito. “Ha? Bakit?”

“For being a burden.” She swallowed her food before looking up at Mavis. “I don’t have money to pay you if you want you can abandon me right now. Para hindi niyo na ako alalahanin.”

“Hey, we’re family here. Saka anong pabigat? Masaya kami na nandito ka.” Bawi niya sa malungkot na istura ni Fauzia. “Anong mga pagkain ba gusto mo? Para sa susunod iyon na ang ihahain namin sayo.”

Napatigil sa pagsubo si Fauzia at napaisip. “I don’t know but I love crispy pork belly when I was young. My mother would cook it for me---” napatigil ito saka tumikhim. “Sorry I don’t really know much, unti lang ang alam kong pagkain,” sagot niya, hindi pa rin makatingin kay Mavis.

“Do you know sinigang?” pagtatanong pa nito, agad namang umiling si Fauzia na ikinalaki ng mata nito.

“Adobo alam mo?” At mas nanlaki pa ang mata nito dahil umiling ulit ito. “Ano-ano ba ang mga kinakain mo?”

Ngumunguyang nag-isip muli si Fauzia. “Well, back when I was in high school I always eat roast chicken and pork trotters.” Sumubo ulit ito ng pagkain.

“You don’t seem like you grew up here.” Pansin niya sa uri ng pagku-kwento ng dalaga habang nililipigpit na ang pinagkainan niya.

“I lived in Australia before.” Nanlaki ang mata ni Mavis dito.

“Woa, you’re an Aussie? Cool!” she exclaimed, bug-eyed. “But you looked more like an Arabian,” sinagot lang ni Fauzia ng isang tipud na ngiti ito.

“Tara labas tayo halos tatlong araw ka na dito nagkululong sa kwarto.” Anyaya niya kay Fauzia na tinanggihan lang ng huli.

Nilingon ito ni Mavis at nginitian dahil may kaba sa mata nito. “Hey, it’s okay. Nasa game room sila naglalaro puro babae lang kami sa kusina, tara na.” Wala na siyang nagawa nang nahila na siya ni Mavis palabas.

Nang makalabas siya lumibot ang tingin ni Fauzia sa kabuuan ng labas ng kwarto.

Namilog ang mata ni Fauzia, maraming kwarto ang nakapalibot sa isang palapag pa lamang.

Maraming tao siguro dito sobrang laki ng bahay na ito. Nakaalalay lang sakaniya si Mavis habang sila ay bumababa ng hagdan na paikot. “Hey, guys! Fauzia finally came out,” anunsyo ni Mavis sa tatlong kababaihan na nasa kusina.

May malapad na ngiti itong sumalubong sakaniya. Hindi alam ni Fauzia kung anong gagawin sa ganitong sitwasyon, natuod lamang siya dito at naiilang na nakatingin sa tatlong babae na nagagalak siyang makita.

Umakbay sakaniya ang babaeng may maikling buhok. “Divine Hautea. I make cool advanced devices here in SJ.” Inalis naman ng isang babae na kulay blonde na buhok ang kamay ni Divine na umaakbay sakaniya.

“Hoy baka matakot huwag mong ganiyanin,” suway nito pero inakabayan parin siya ni Divine at binelatan pa ito. “Lumiere Sailor, nice to meet you.” Naglahad ito ng kamay sakaniya.

Nag-aalangang tinanggap iyon ni Fauzia pero nagulat na lang siya ng hilahin siya nito at niyakap.

“Don’t pull her like that, Lumi,” Mavis hissed at her.

Nanatiling walang pinapansin si Lumiere, nasa kaniya lang ang atensiyon nito. “I can’t wait to see you get married to Aust---”

“Shh!” The girl with light brunette hair shushed Lumiere. “Don’t jump to that conclusion of yours.”

Dumako ang tingin ni Fauzia ito at pansin niya na hindi derekta ang tingin nito, hindi gumagalaw ang mata nitong nakaharap sakanila.

“Hello, my name is Shanoa Anya. If you are wondering if I’m blind then the answer is yes,” nakangiting pagpapakilala nito, mukhang may lahi ang babaeng ito.

Fauzia’s mouth turned into an ‘O’, she haven’t seen blind people before, this is new.

Seconds later two women entered the house with an exhausted face and when they saw them their face instantly lit up.

“Finally, nakita na kita!” tumitiling tumakbo ang babaeng pinakamatangkad sakanilang lahat, yumakap ito sakaniya saglit saka inayos ang bangs nitong nagulo.

“Sorry for hyping on you na-exite lang ako,” natatawang sabi nito sakaniya, “Oh! I forgot to introduce myself. My name is Lystra Pyrene, glad to meet you.”

“Hello.” Kaway sakaniya ng babaeng tumitingkayad sa balikat ni Lystra. Tawag pansin ang suot nitong round specs na nagdedepina sa tangos ng ilong ng babae.

“I can’t wait to travel with you with these gals.” Iminuwestra nito ang mga kababaihan sa paligid. “My name is Zariyah Alouette, Lumi’s twin.” Turo niya kay Lumiere na pinanggigigilan ang kamay niya.

Hindi alam ni Fauzia ang gagawin sa nakapalibot sakaniyang mga kababaihan, hindi niya alam kung mapapangiwi siya sa ingay o ngingiti sa mga ito.

Makaraan ang mahabang pagdadaldalan nila nakita niya na tulog na parehas si Lystra at Zariyah sa mahabang L-shaped couch. Habang si Divine at Mavis ay nasa bar counter at masinsinang nagu-usap.

Sila lamang lima ang natira dito sa baba ang iba ay nagpaalam nang matutulog.

Fauzia don’t exactly know what she is feeling right now, these people she met today are genuine and fun to be with.

Her mind is completely perplexed, are they just kind and have good intentions or not? These women are behaving as if they’ve known each other for so long, as if they were best of friends.

She’s disturbed. In just a span of three days, she can see that they are nice people but deep down, she reckons that it’s their way of earning her trust. That they will hurt her again like the old times.

Trusting anyone other than yourself wearies Fauzia.

These thoughts are still running in her head until it suffocates her. Her hand grip was intense, she’s holding back her tears.

She keeps saying ‘I don’t want to remember, please’ in her mind while holding her chest to breathe deeply to calm her down.

After a couple of minutes, the thought in her head went off. Fauzia is relieved.

She, then, stands up to the couch and waved goodbye to Divine and Mavis who are still drinking their glass of wine. “I better go off the bed, ahm… Goodnight,” paalam niya.

Nasa tapat na siya ng kwarto, papasok na sana nang marinig niya ang ingay na nagmumula sa ikalawang palapag.

Napatingala siya sa isa pang hagdan, hindi niya napigilang pumunta doon dala ng kiryusidad.

Pagkaakyat niya ay isa na namang puno ng mga pinto ng kwarto ang sumalubong sakniya, mas pumukaw sa atensiyon niya ang ingay na nagmumula sa pinakadulong kwarto.

Lumakad siya doon at sumilip sa nakasiwang pintuan. Nakita niya ang siyam na kalalakihan na nagsisigawan.

Hindi niya maintindihan kung anong nangyayare sa loob ang nakikita niya lang ay nagsisigawan ito sa tatlong lalaking nakaupo na may nakaharang sakanilang mga pagitan.

May wooden food storage ito at nahahati sa siyam na lalagyanan ng pagkain. Napakunot ang noo niya sa mga ginagagawa ng mga ito.