(Missamy Charm POV)
“I guess, my flower girls are not yet ready.” Sabi ko na lang ng medyo makalapit ako dito. Napalingon sila sa akin. Di man lang sila nagandahan sa akin dahil patuloy na nag-away yung dalawa. I mean ultimate nga ang tantrums nila.
“As you see!”
Ang cute nila! Puso-puso na ang mata ko oh! Ang hilig ko sa mga cute! Overload cuteness!
“Bakit daw?” Tanong ko sa Nanny nito.
“Miss. Gusto kasi nila iyong bouquet mo eh.” Tukoy nito sa katulong na may hawak ng bouquet ko.
“I don't like this basket! I want those flowers Nanny!” Spoiled brat. Pero cute parin.
“Me too!” Are they Twin?
“Akin na yan.” Kinuha ko yung bulalak ko. Lumapit na sa amin si Kuya.
“You want this?”
“And your gown too!”
Napakamot si Kuya nang marinig yun. Natawa na lamang ako.
“I promise you guys, fifteen from now, you two will going to wear this too.”
“Fifteen years!” Sabay nilang bigkas sa pag-rereklamo nila.
“Yes. And beautiful as mine. Don't you know you're so cute on your gowns too?”
“But our basket doesn't fit to our gowns.” Sabi nang isa at na pa-pout na lamang.
“It would. If they fill it with flowers.”
“Flowers?!” Sabay na naman nilang sabi.
“Yes.” Tinignan ko si Kuya. “Asaan kasi ang laman nito?”
“Ayan na.”
Ayun sa wakas tapos na ang problema.
Pero sana naman Kuya Carlos, pamangkin ko na next time ang maka-ukray ko. Hehehe. Mambuntis na kasi.
Pumasok na kami ng sasakyan.
While nasa byahe papuntang simbahan, busy ulit si Kuya sa phone niya.
Si ako? Parang bulkan na ang aking dibdib.
Nang bumalik yung umiikot na tanong sa aking isipan.
“Kuya naka-private ba ang kasal-kasalan na ‘to?”
“Nope.” Kalmadong sabi ni Kuya na abala na naman sa harapan ng screen ng tablet niya.
“Ha!?”
“Naka-public forecast 'to. Si Master Jeff Lee Chan lang naman ang may ari ng isang kilalang Entertainment Industry dito sa bansa natin. Kaya wag kang magugulat kung naka-public view 'to.” Si Kuya, puno ng supresa ngayong araw sa akin.
“Kuya naman. Malalaman pala ng mga taong nakapaligid sa atin ang tungkol sa kasalan na ito!”
“Yah.” Sabay buntong hininga niya.
Pati ba yung kamag-anak namin na bigla na lamang kami di kinilalang pamilya? Makikita nila kami, at malalaman na ikakasal na ako sa isang Lee Chan?
Tapos yung mga kaklase ko na patay kay Jeff Lee Chan?
Patay. Baka ma-ambush ako nito, dahil sa biglaan nga.
“Kuya.”
“Missamy Charm. Relax's. Laro lang 'to.”
“Bakit ba? Para saan?”
“For your future.” Na ang tugon ni Kuya sa akin, ay parang isang talinghanga.
“Ha?”
“Kung ano man ang maaring ma-gain mo dito sa laro Charm, iyon ay para sa kinabukasan mo.”
Si Kuya kung magsalita parang ako lang dito ang may kinabukasan sa makukuha namin.
Bigla na lang ako napayakap sa kanya. His concern sa mahal niyang bunsong to ay labis nang overflow. Thank you.
“Para sa kinabukasan natin Kuya. I try all my best to do this Kuya!”
“Very well. Wag mo nga ako yakapin.” Sabay alis niya ng mga kamay ko. “Ayusin mo ang kalandian, Missamy.”
Napangiti na lamang ako.
Hay naku Kuya, kailan kaya makikilala mo ang babaing magpapasaya sa'yo? Magbibigay ng baby. Mga maliit na Juan Carlos!
Excited na ako Kuya. Fighting! Baby please!
“But make sure Charm, you will never let someone else hurt you. Don't get hurt. Dahil kapag nakita kong nasaktan ka I won't forgive myself.” Ang harsh talaga ni Kuya sa kanyang sarili. Minsan nga di na ako maka-pro sa kanya. Kinakawawa ang sarili eh.
“Ayyy! Kung batuhin mo nga ako sagad! Tapos ngayon ayaw mo akong makita masaktan? Hahaha. Naman Kuya. Kakasabi mo pa lang na dapat hindi sineseryoso ang larong to. Oh, anong nangyari Kuya?” Balik ko ng prinsipyo nito sa kanya. “Saka always buddy tayo, forever!”
“Not forever.” Killjoy na tugon ni Kuya.
“Dalaga ka na. Learn how to take care of yourself.”
“Aba naman syempre!”
“Good.” Sabay niya abot sa briefcase na puro laman folders.
“Nga pala, this will be your role for five months. Asawa ka ni Master Jeff Lee Chan.” Inabot ko.
“Magpapakasal kayo ngayon upang mabigyan ng apilyido ang mga anak-anakan ninyo.”
Anak-anakan? Tama ba ang naririnig ko?
“What?! Anong anak-anakan?”
Napabuntong hininga na naman si Kuya.
“Ganito yan kasi. Hetong si Jeff. Ang Boss ko. Nagkaroon ng problema sa pagitan ng Family head nila. Tinatawag na Elder ng pamilya nila. Isang tradisyon sa kanila na bago pumanaw ang Elder ay dapat nakapagpili na ng hahalili. Nang mabigyan ng pormal na bendisyon. Tradisyon yun sa kanila.”
Hehe. Masyado naman ang creepy.
Tradisyon nga Missamy Charm diba?
“Ang tradisyon na magdadala ng sigla, saya at karangyaan sa pamilya. Saka ang dasal na mapanatag na pamumuhay ng pamilya.”
Sana lahat pinagdarasal.
“Tatlo silang magkakapatid na pinagpipilian ng Elder. Kapwa wala pang asawa o pamilya. Jeff Lee Chan will never be the next Family Head because of his background. Siya lang naman ang malas sa magkakapatid. At ang sukatan nila ng swerte at malas ay ang kani-kanilang negosyo. Even siya pa ang panganay.”
“Ha? Bakit naman hindi? Bakit naman malas? Bakit naman hindi maswerte? Eh siya nga itong may ari na malaking Entertainment Industry saka Game Manufacturer dito sa bansa.”
“Tatlo silang magkakapatid nga Charm. Sinabi ko naman diba na may problema si Boss sa Elder. At si Boss, ubod habulin ng malas yan. Siya lang naman ang pinakamahirap sa magkakapatid.”
Paano naging sukatan ang pagiging mahirap as a malas?
“What do you mean? May mayaman pa sa kanya?”
@Death Wish
Hi sa lahat!
Alam ako na ang makakapagbasa lang naman nito ay yung marunong umintindi ng tagalog. Ahahaha. So Nice to meet you all! Pa-REVIEW NA DIN PO.
Marami akong tagalog books and will update sooner. Love you guys!
Drop kayo ng napakagandang comment!Taming the Dangerous CEO [TAGALOG]Fated to Mary the Devil [TAGALOG]Doctor Alucard Treasure [TAGALOG]Alpha King Checkmate [TAGALOG]Nine Months [Tagalog]The Devilish Billionaire [Tagalog]
Love you all! And thank you sa supporta ng napakarami!
(Missamy POV) “What do you mean? May mayaman pa sa kanya?” “Tss. Syempre naman. Mahirap siya kung ikukumpara sa mga kapatid niya. His two brothers are the most successful than him. Master Shin Lee Chan own an organization who manage several operations of business. Likewise with Master Jean Lee Chan.” “Ha?” Di ko kasi mareach kung anong klaseng yaman ba ang mini-mean ni Kuya. “Bobo! Tss! Ang bibwita mo talaga.” Ayan na naman si Kuya. Pikon na naman sa akin. “Wait. Ibig mong sabihin barya lang ang pera ng boss mo sa dalawang kapatid niya?” “Nakuha mo rin.” “Eh anong connect no'n dito sa larong to?” “Becoming the Family Head of Chan. Siya lang naman ang magiging Presidente ng Chan Empire Group. Kasama na ang pangingi-alam sa business ng kapamilya niya. In another term. He can control all the busin
(Missamy Charm POV) Di ko nakita yung gulo kasi sinarhan kaagad ni Kuya. Nasilaw nga ako sa flash ng camera kanina. Parang yelo na ako sa sobrang kaba talaga. O yung aircon ng sasakyan? Na sa totoo lang dinaig ko pa ang aircon sa panlalamig ng kamay ko. Whooooo! Relaxs Charm! Di ka naman talaga ikakasal para kabahan ng ganyan. Relaxs. Umusad na yung sasakyan papasok sa gate ng simbahan. Totoo ba itong nakikita ko? Halos mga taga- media ang nakikigulo? Promise bigla na lamang maraming kabayo ang tumatakbo pabalik balik sa aking dibdib. Tubig! Oo, di ako nakainom ng tubig. I need water please! Kuya asaan ka? I need water na po. Until nakapag-park na yung sasakyan sa labas mismo ng simbahan. Sa tapat ng pintuan na nakasara at may naghihintay lang na ilang tao. Habang nakapaligid ang mga lalaking naka-suit.
(Missamy Charm POV) Parang lalamunin na ako sa kaba. Yung bulaklak na hawak ko parang mafo-froze na sa sobrang lamig. God, give me strength po. Kakayanin ko'to. Fight lang Missamy Charm! Inayos nila yung damit ko. Yung belo na parang Calla Lily ako tignan dahil slim ang gown sa katawan ko. Napapikit ako. Sa pagmulat ko sumalubong sa tenga ang kantang, Thousand Years… Nang bumukas ang pinto sa harapan ko. Lahat sila nakatayo. Ang mata nila, sa akin nakapako. Parang di ko kaya ihakbang ang mga paa ko. At halos mangiyak ako ng makita ko nga si Kuya. Naghahantay sa akin para ihatid ako ng tuluyan sa larong to. Ngumiti ito sa akin. Napatango. Lalong nagpapakaba sa akin ang kanta. Parang totoo na matatali ako sa kasalan na ito. Kahit nagdadalawang isip, sumilay ang mga ngiti sa aking labi ng mak
(Jeff POV) “Look Jian! Bumabawi ang big Bro natin. Ang galing naman ni Bro Jeff. Di natin to inaasahan.” si Shin. Kasabay ng pagpapakita niya ng dyaryo. Ngunit inis naman na pinalipad yun ni Jean. “Tss. Determinadong maging Family Head.” Irap nito sa kapatid niyang nakangiti sa ibinalita. “Wag niyong sasabihin na magpapatalo kayo kay Jeff. Alam niyo namang nakabuntot sa kanya ang kamalasan.” Ang stepmom ko. “Ma, reason why he won right now. Heto pala yung alas na tinatago ni Big Bro! Ang galing niyang magtago ah!” “Ma! Bakit di niyo alam na ganoon na pala ang takbo ng buhay ni Jeff?!” Galit na diin ni Jean sa kanyang ina. “Jusmiyo Jean.” Kinuha ni Stepmom ang tsaa. Humigop at mahinang iginiit na… “Nagulat rin kami ng malaman namin sa kanya ang tungkol sa pamilyang itinago niya sa loob ng limang taon.”
(Jeff POV) “Jeff, kapag nasa puder mo na ang kapatid ko. Wag na wag mo siyang sasaktan kung maari alagaan mo siya.” Parang matatawa ako sa sinabi ni Carlos. Trabaho ang ipinunta ng kapatid niya sa puder ko. At alam naman niya kung paano ko tratuhin ang mga empleyado ko. “Ilang taon na ba ang kapatid mo para alagaan ko pa?” sakrasto kong tugon kasama ang ngiting aso. “I didn't mean she need a childcare. She is still a woman Jeff. Specially she’s, my sister. You can harm me instead kesa ang kapatid ko. Mas mahalaga para sa akin ang kalagayan niya.” Tumayo siya. “Excuse me, may kailangan pa akong ayusin.” But before he left, I told him. “One thing I can promise Carlos. Sundin ang ginawa nating agreement.” Di niya ako nilingon. Tss. Too stubborn. Carlos was my childhood friend. Still, he is stubborn one. Kaya
(Jeoff POV) Marami rin akong inayos para bukas. Our wedding day. Fake pero kailangan pagkagastusan. Tsk. Karamihan na umayos ang dalawa kong sekretarya na nakikipag kompetensya sa isat-isa. Si Jay at Carlos. Tss. Wedding fuss. Bukas alam ko mapapagod ako ng husto sa pagkukunwari. I need to perform very well too. Nakatulog ako sa pag iisip. Nang magising ako… naghahabulan ang aking hininga. Heto na naman ang nakakatakot na panaginip. Di na ako nilulubayan. Tss. This is totally madness. Tsk! Such a gay having a horrifying nightmare. Ang problema kapag nagigising ako, di ko na maalala kung ano ba ang napanaginipan ko. Sh*t. Napahilamos ako ng kamay sa mukha saka ako bumangon. Nakita kong umiilaw ang led ng phone ko. Kinuha ko at may tumatawag. Si Ivy ang caller. Heto na naman siy
(Jeff POV) “Want to call my sister to come here?” “No. I don't want to see your sister. You can handle to explain everything to her.” “State it.” Masyado siyang ma demand. Tsk. Inilapag ni Butler Nang ang folder na pipirmahan ng kapatid niya. “First, she will act as my perfect wife.” Nakita ko kaagad sa kontrata. “Di dapat ipahalata ng kapatid mo na umaarte lang siya. Kung hindi, the benefits and salary will never deliver on her account. And mind you Carlos, nakataya ang buhay ko dito at ng kapatid mo. Kapag nalaman ng Elder na pinapa ikot natin sila sa kasinungalingang ito at wala pa sa tamang oras, mapapatay nila kami. So, please explain this to her. Act properly and appropriate.” “Sinabi mo na rin ba yan sa sarili mo? Kailangan mo din galingan Jeff.” Napahigop ako sa tsaa na inihanda sa akin. “I'm pro on it. Don
(Jeff POV) “Fourth.” Nagbabasa din si Carlo sa ibinigay kong kontrata. Tinitignan kung naroroon nga ang mga sinabi ko. “She’s healthy at walang sakit.” Mahinang tumawa si Carlos. “Kung andito siya malalaman mo kung bakit ako tumatawa ngayon.” “Why?” “She is energetic, enthusiasm, and a positive person Jeff. Kaya nga natatawa na lang ako sa mga ginawa mong kasunduan.” “Fine, at least di siya magkasakit sa loob ng limang buwan. Ayoko ng gastos Carlos.” At simpleng ngiti na lang ang natira sa labi niya. Alam niya kung gaano ako kakuripot. One thing na kailangan matutunan ng isang businessman. “She will not take any expenses on your behalf Jeff. I assure that to you.” “Fifth. About my status. Or I say, she needs to respect my fiancée. Ivy.” “