KALAGITNAAN na ng pangalawang klase nila sa umagang iyon pero wala pa ring Baste na nakaupo sa tabi ni Sahara. Hindi ito ang tipo na basta-basta na lang a-absent, lalo na nang hindi nagsasabi sa kanya. She tried texting and calling him that morning pero wala.
Bahagya niyang tinapunan ng tingin ang bakanteng silya sa kanyang kaliwa. Bakit ganoon, ilang oras pa lamang niya itong hindi nakikita ay parang ang lungkut-lungkot na sa pakiramdam?
Napailing na lamang si Sahara nang mapagtanto ang katotohanang iba nga pala si Baste kumpara sa iba at hindi ito tulad ng ibang lalaki na kayang-kaya niyang akitin sa isang simpleng halik. O kahit sa isang simpleng mapang-akit na titig. He is the conservative type and he probably hates her now for what she had done. Baka iyon ang unang halik ni Baste at pakiramdam nito ay nasayang iyon dahil sa kanya. Siguro, na-turn off ito dahil hindi nito akalaing magagawa niya iyon.
And she realized, this is it. This is probably it – the end of their friendship, dahil sa kanyang ka-gagahan. In just a snap of a finger, Baste is out of her life.
Or so she thought. Nakita niya si Baste na nagmamadaling pumasok ng kuwarto, nagpaumanhin kay Prof. Salazar at tsaka tumuloy nang umupo sa tabi niya. Tiningnan niya ito habang nagbubukas ng bag para kunin ang notebook at ballpen. Gusto niya itong kumustahin, tanungin kung ano ang nangyari at kung bakit hindi nito sinasagot ang mga text messages niya pero naunahan siya ng hiya.
Kaya hinintay na lamang niya na ito na ang unang magsalita, na hindi rin naman nangyari. Natapos at natapos ang lecture ng matanda nilang propesor ay hindi pa rin siya pinansin nito. Nauna itong tumayo at akala niya ay aalis na ito at iiwan siya pero hinintay siya nitong makapag-ayos ng gamit. Nagulat pa siya nang sundan siya nito palabas ng silid pero wala pa rin itong kakibo-kibo at wala pa rin itong sinabi.
“Uy, ang tahimik natin, ah,” lakas-loob niyang sabi. Iyon ang madalas na sinasabi sa kanya ni Baste kapag wala siyang imik. “N-natanggap mo ba ‘yung mga text messages ko?”
Umiling ito. “N-nawala ‘yung cellphone ko. Kaya ngayon lang ako, hinanap ko pa sa bahay.”
“Okay ka lang?” Medyo nakahinga ng maluwag si Sahara. Hindi naman pala siya nito iniiwasan. Pero sana, nagsasabi ito ng totoo.
“Okay lang.”
Magkasabay pa rin silang bumaba ng building at magkasabay pa ring kumain ng pananghalian sa paborito nilang fast food. Wala naman talagang kakaiba sa araw na iyon, liban na lamang sa pagiging sobrang tahimik ni Baste, na pakiramdam ni Sahara ay kasama nga niya ito pero nasa ibang planeta ang isip nito.
Sabay pa rin silang lumabas ng campus pagkatapos ng klase nila kay Prof. Del Mundo. Sa sobrang pag-iisip niya tungkol kay Baste ay nalimutan na niya nang tuluyan ang tungkol sa problema niya sa propesor. Ni hindi na niya napansin ang manaka-naka nitong pagtingin sa kanya sa kabuuan ng klase.
Naroon na sila sa hintayan ng sasakyan, doon sa parehong lugar kung saan naganap ang makasaysayang paghalik niya sa kaibigan. Kaya kahit gusto nilang iwasan ay hindi nila magawang hindi iyon maalala.
“B-Baste…o-okay lang ba tayo?” tanong niya. At nang makita niyang lalong sumama ang mukha nito ay sinundan niya iyon ng isa pang tanong. “T-tungkol ba sa ‘to sa…kiss? Nagagalit ka ba sa akin dahil sa hinalikan kita?”
Matagal pa bago nito iyon natugunan. Tipong dalawampung sasakyan na ang dumaan sa kanilang harapan, apat doon ay jeep na dapat niyang sakyan. “H-hindi naman ako galit, Sahara kaya lang-”
“Kaya lang ano?”
“Kasi…babae ka, h-hindi ka dapat nag-i-initiate ng ganoon…at dito pa sa lugar na ‘to.” Dala nito sa kanang kamay ang kanyang mga libro, at nakahawak ang isa pa nitong kamay sa strap ng knapsack. “Ang daming taong nakakita, nakaka-“
“Nakakahiya?” pagtutuloy niya sa sasabihin ni Baste. “Nakakahiya dahil babae ako at ako ang nanghahalik ng lalaki? Nakakahiya dahil hinalikan kita, sa public place pa?”
“Bakit mo ba kasi ginawa ‘yon?”
“Dahil gusto ko,” walang pag-aatubili niyang sagot.
“B-bakit?” Napatitig ito sa kanya.
Kumunot ang noo niya. “Ano ba sa tingin mo ang dahilan?”
Kung ibang lalaki, siguradong maganda ang reaksyong matatanggap niya pero sa itsura nito, para itong pinagsakluban ng langit at lupa. Sa mga sasakyang nagdaraan ito nakatingin sa halip na sa kanya. And yes, the way he looks at her now (or the way he doesn’t look at her) says it all.
“Akin na’ng mga libro ko,” sabi niya sabay hablot sa mga librong hawak ni Baste. “Sige, goodbye.”
“LONG time no see, sissy.”Isang halik sa pisngi ang itinugon ni Karen sa kanya at agad itong na um-order ng isang baso ng brandy. Tumabi ito sa kanya doon sa bar at pinanood ang babae’ng noon ay kumakanta sa entablado. She was wearing her typical party outfit – something short and sexy.Sahara was supposed to be the one singing on that stage because Fridays were always Sahara’s night at the bar. But it was THE Friday, and that night was reserved for Del Mundo. Kaya nga maaga siyang pumunta sa The Lounge para magpaalam sa boss nila, at para na rin uminom kahit kaunti bago makipagkita sa propesor.Nang dumating ang order ni Karen ay wala pang dalawang segundo ay naubos na nito agad iyon at muling um-order ng isa pa. “Dad has been pestering me about going back to L.A. Doon ko na raw ituloy ang pag-aaral.”“Ano’ng problema?” taka niyang tanong.“I don’t want
“SAHARA!”Napapikit si Sahara. She wanted to just turn around and run away but it was all too late. Tumayo si Del Mundo at ito pa mismo ang lumapit sa kanya.“You are late,” sabi nito, pero nakangiti. Isang ngiti na madalang pa sa eklipse kung magpakita.“T-traffic…sir.”Muli, ngumiti lamang si Del Mundo at hinawakan ang kanyang siko para alalayan papunta sa loob ng coffee shop. “Nag-dinner ka na ba?”Tumango siya. Nang naroon na sila sa loob ay napansin niyang marami-rami ang tao roon - may pamilya, may magkasintahan, may mag-asawa. At marahil ay mayroong mga tulad nilang dalawa ni Del Mundo na doon palihim na nagkita. Hinila pa ni Del Mundo ang upuan para sa kanya.“Coffee?”Muli, tumango siya. While he orders coffee, she looked at the man sitting in front of him. May kakaiba kay Del Mundo nang gabing iyon. Ang buhok? Bagong gupit ba ito?
AGAD na hinubad ni Del Mundo ang T-shirt niya. Tinulungan na rin niya itong hubarin ang suot nitong polo dahil sa tingin niya ay aabutin sila ng umaga sa pagtanggal pa lamang nito ng mga butones niyon.And then he kissed her lips again while making their way to the bed. Marahan siya nitong inihiga sa gitna ng kama at pagkatapos ay pinagmasdan lang siya nito. Did he already change his mind? He was standing in front of her while she’s just laying there, half naked. Hindi maiwasan ni Sahara na titigan ang katawan ng lalaki sa kanyang harapan. Hindi niya inaasahan na sa loob pala ng mga pormal na polo’ng isinusuot nito sa klase ay napakakisig nito. Malayung-malayo ang seryoso, masungit at parating galit na Prof. Del Mundo sa Del Mundo na nasa harap niya ngayon.Lumuhod siya sa malambot na kama at dahan-dahang lumapit rito. Nakita niya ang paghigit nito ng hininga. Marahan niyang ipinadaan ang kanyang hintuturo mula sa mga labi nito,
MAGKATABI silang nakaupo ni Max sa sofa habang nanonood ng telebisyon. Nagkaroon sila ng pagkakataong magkatabi dahil as usual, Michaela had to go out to have a good time with friends. Ganoon naman si Michaela, mahilig lumabas-labas kasama ng mga kaibigan na tulad nitong mayaman. Noong nakaraang buwan nga, dalawang araw itong nagliwaliw sa Malaysia.Wala pa yatang tatlumpung minutong nakaalis si Michaela ay nakita na niyang lumabas ng kuwarto si Max at tinabihan siya roon sa sofa. Hindi siya kumibo at nagkunwaring seryoso sa panonood kahit pa ramdam niya ang biglang pag-akbay nito sa kanya. She held her breath and anticipated his next move.Pero wala itong ginawa. Nang bahagya niya itong tapunan ng tingin, abala lang ito sa panonood ng telebisyon. Aba, isang himala, nasabi niya sa sarili.She had the itch to make the first move. He’s been away for almost a month and she really missed his presence in the house and of cou
ABALA si Sahara sa pag-aayos ng mga readings niya sa loob ng bag nang bigla siyang mabangga. Nagliparan ang lahat ng papel na hawak niya, maging ang laman ng kanyang malaking bag ay nagkalat rin.“Shit!” mahina niyang sabi habang pinupulot ang mga gamit. “Kung kailan naman nagmamadali, tsaka pa-““Sahara.”Napaangat siya ng tingin. Kahit hindi pa nga niya tingnan iyon ay alam niya kung kanino galing ang boses na iyon. Kay Baste. Tinulungan siya nitong pulutin ang mga gamit at halos magkauntugan pa sila nang sabay silang tumayo.“Sahara, sorry na.”“Okay na ‘yon,” simple’ng sabi niya kahit pa hindi naman talaga. Mabilis siyang naupo sa gutter para maiayos nang maigi ang laman ng kanyang bag. Agad naman siya nitong tinabihan doon sa gutter kahit pa mukha na silang tanga doon na dinadaan-daanan ng mga tao.“Pero-““Pleas
SAHARA should be happy about it, really. Matagal na niyang gusto si Baste at ngayon, sa wakas ay naamin na nito sa kanya ang tunay nitong damdamin para sa kanya. He loves her. For real.Hindi niya maiwasang matawa sa sarili dahil ngayon lang niya napagtanto na iyon ang kauna-unahan niyang ‘totoong relationship’. Iyong hindi pagnanasa lamang, iyong totoong may kasamang ‘pag-ibig’. Baste is the perfect gentleman at sa buong isang buwan nila bilang pagiging magkasintahan, hanggang simpleng halik lang sa labi ang natatanggap niya mula rito at hindi na lumalampas pa roon. Minsan nga, gusto niyang siya na ang gumawa ng paraan para may mangyari, pero bigla rin niyang naalala ang magiging damdamin ni Baste.And she should be happy about it, right? Pero bakit ganoon, ang sayang dapat niyang nararamdaman ay wala. Puro kaba at takot lang ang namamayani sa kanyang puso.Bakit ba naman hindi? Nariyan si Max, at si Prof. De
MAX kissed her again and this time, she gave in. She didn’t want to but she couldn’t do anything about it, as if she was bewitched by his kisses. Hinayaan na niyang maglakbay ang mga kamay nito sa kanyang dibdib, tiyan, baywang at sa lahat na. Ni hindi na niya namalayan na natanggal na pala ni Max ang pagkakabuhol ng bathrobe niya.“Ginagawa ba ‘to sa iyo ng boyfriend mo?” tanong ni Max habang pinipisil ang isa niyang dibdib. “Nahalikan ka na ba niya rito?” Napasinghap siya nang angkinin iyon ng bibig nito. “Ano, Sahara? Napapaligaya ka ba niya ng ganito?”“H-Hindi…hindi ko siya b-boyfriend…” tugon niya sa pagitan ng malalalim na paghinga.Sandaling iniwan ni Max ang kanyang mga dibdib at tiningnan siya sa mga mata. He planted wet kisses on her cheeks, lips and neck. Nagulat siya nang bigla nitong buhatin ang magkabila niyan
“TOTOO ba? Sabi ni Michaela, aalis ka na raw?”Umaga noon at paalis na sana si Sahara ng bahay pero nagulat siya nang sa pagbukas niya ng pinto ng kanyang kuwarto ay naroon si Max sa labas na naghihintay sa kanya. Nilampasan niya ito at nagtuluy-tuloy siya pababa ng hagdan.“Bakit ka aalis? Para makaiwas sa akin?”Ayaw magpaapekto ni Sahara sa ganoong klaseng ngiti at ganoong klaseng titig ni Max. Sa halip na pumunta sa kusina para sana kumuha ng isang bote ng tubig ay tumuloy na siya sa sala pero bago pa man niya mahawakan ang doorknob ay naroon na agad sa harap niya si Max.“Paggising ko sa umaga, nakaalis ka na. Pagdating mo sa gabi, tulog na ‘ko. Sinasadya mo bang hindi tayo magkita?”“Obvious naman, diba?” Kung noon ay napapaikot siya nito, iba na ngayon.Halatang nagulat si Max pero natawa ito pagkatapos. “Uy, ang taray ng baby ko.”