Chapter 1: Whiskey meets You

The nightlife has never been so quiet. Everything remains the same; it is only I who has changed.

NAPABUNTONG-HININGA na lang si Kai matapos niyang lagukin ng buo ang alak sa kanyang baso. Labis siyang kinakain ng mga bagay-bagay na tumatakbo sa kanyang isipan. Hindi siya mapalagay kung kaya’t muli itong nagsalin ng whiskey sa kanyang baso at tinungga nang isahan lamang. Halos nakailang baso na ang binata ngunit tila ba’y tubig lamang ito sa kanya at ‘di man lang tamaan ng kalasingan. Nagdaan ang mga oras hanggang sa tuluyan niyang naubos ang isang bote ng whiskey at balak niya pa sanang um-order ng isa pa ngunit sinabihan siya ng bartender na magsasara na ang bar, kung kaya’t napagpasyahan na lang niyang umuwi. Binayaran niya na ang kanyang nainom saka naglakad papunta sa parking lot ng naturang bar kung saan nakaparada ang kanyang kotse. Napatingala ito sa langit kung saan naroon ang libo-libong mga bituin na kumikinang sa madilim na kalangitan. Matagal-tagal nitong pinagmasdan ang kalangitan nang may nakita siyang shooting star dahilan para mapahugot agad ito ng panyo sa kanyang bulsa at itinali iyon sa kanyang braso at marahang pumikit at binigkas ang kanyang hiling nang tahimik sa kanyang sarili.

“Just a bit of hope, and I'm still hoping it will happen,” mahina niyang sambit na labis na umaasa ang tono. At dahan-dahan niyang idinilat ang kanyang mga mata at ngumiti nang mapait. Pinagmasdan niya pa nang ilang sandali ang madilim ba kalangitang nababalot ng mga kumikinang na mga bituin bago napagpasyahanang sumakay ng kanyang kotse at nagmaneho na pauwi.

Tahimik na ang daan, halos wala na siyang makitang tao sa gilid ng kalsada, tanging mga ilaw na lamang ang gising ng mga sandaling iyon at nagbibigay liwanag sa madilim na daan. Halos nasa kalagitnaan na siya ng kanyang daan pauwi nang sa di-kalayuan ay may naaninag itong tila isang puting imahe. Gumihit ang mga linya sa kanyang noon at naningkit ang kanyang mga mata na pilit na inaninag ang imahe sa kalayuan. Ipinikit niya nang mabilis ang kanyang mga mata at agad ding iminulat at nandoon pa rin ang puting imahe na unti-unting nagiging malapit na sa kanyang paningin habang siya'y papalapit na ng papalapit sa kinatatayuan ng puting imahe. Hanggang sa nakita niya ang kabuuhan nito—puting bestida at may mahabang buhok na natatakpan ang buong mukha. Sa kanyang nakita ay agad na tumakbo ang kaba sa kanyang dibdib kasabay ng gumapang na lamig sa kanyang balat na kumalat sa kanyang buong katawan.

“WHITE LADY!” bulalas nito sa kanyang isipan dahilan para mapapikit at maapakan niya ang preno ng kotse nang napakariin dahil sa takot na naramdaman niya na siya ring ikinasubsob ng kanyang mukha sa manibela.

“This is not real! This is not real!” Paulit-ulit niyang pangungumbinsi sa kanyang sarili na hindi man lang iniinda ang malakas na pagkakasubsob ng kanyang mukha sa manibela.

Ilang minuto ang lumipas na pilit niyang kinukumbinsing hindi totoo ang nangyayari hanggang sa nagkaroon na uli ito ng lakas ng loob para muli nitong ibinalik ang tingin sa daan, laking gulat niya at wala na roon ang white lady na kanyang nakita. Napahugot siya nang malalim na hininga na ikinapanatag ng kanyang loob.

“Shit! That scared the hell out of me!” saad niya na nakahinga nang maluwag.

Muli niyang iginala ang kanyang mga mata para makasiguro na hindi siya namamalikmata lamang. Ngunit matapos ang kaliwa't kanang pagbaling ng kanyang mga mata sa paligid ay wala siya maaninag na naroon. Subalit hindi pa rin napapanatag ang kanyang kalooban kaya para makasigurado siya ay bumaba ito ng kotse para tignan kung may nabangga ba siya at laking gulat niya nang may nakita siyang babae na nakahandusay sa daan.

“Shit! Did I hit her?” napamura niyang sabi sa kanyang isipan sabay takbo papalapit sa babaeng nakahiga sa daan. Sinuri niya ito kung may bakas ba ito ng pagkakabunggo ngunit wala itong nakita. Hinawi niya ang buhok na nagkalat sa mukha nito na nagtatago sa buong mukha nito at bahagyang tinapik ang pisngi nito para magising pero nanatili pa rin itong walang malay.

“Shit! Patay na ba ‘to?”

May kung anong kaba siyang naramdaman nang sandaling iyon dahil baka namatay nga ito dahil sa kanyang pagkakabunggo rito. Kaya para makasiguro ay nilapit niya ang kanyang tainga sa dibdib ng dalaga at pinakinggan kung tumitibok pa ba ang puso nito ngunit bago pa man siya makalapit sa dibdib nito ay mabilis siyang napalayo nang maamoy niya ang malakas na amoy ng alak.

“Crap!” Sabay layo ng kanyang mukha sa babae at takip ng kanyang ilong.

“B’wiset! Akala ko pa naman white lady!” napamura niyang saad sa kanyang isipan at muling ibinalik ang kanyang tingin dito. “Lasing ka lang pala. Pinakaba mo pa ako,” natawa na lamang niyang wika sa kanyang sarili.

Tinapik-tapik niya ang mukha ng dalaga ngunit hindi ito magising-gising dahil sa matinding kalasingan nito. Nagpalingon-lingon si Kai sa paligid nagbabakasakaling may makita siyang maaaring tuluyan ng dalaga ngunit bigo ito.

“Anong gagawin ko sa babaeng ‘to? Hindi ko naman p’wedeng iwan ito rito at baka ano pang mangyaring masama sa kanya rito.”

Napapikit at napahugot nang malalalim na buntong-hininga na lamang ang binata at muling ibinalik ang kanyang tingin sa mukha ng dalaga na mahimbing ng natutulog at wala man lang pangamba sa ano mang maaaring mangyari sa kanya.

“What a brazen lady,” saad ni Kai na napasapo pa sa kanyang noo. “Mukhang wala akong ibang magagawa,” mahinang niyang usal sabay buhat sa dalaga at isinakay ito sa kanyang kotse sa may passenger seat. Bahagya niyang ini-recline ang pagkakaayos ng upuan ng dalaga para medyo makahinga ito nang maayos saka bumalik siya naglakad patungo sa driver seat. Maingat niyang sinara ang pinto para hindi magising ang dalaga na mabilis niyang tinignan matapos niyang maisarap ang pinto ng kotse ngunit parang wala lang iyon sa dalaga na mahimbig na natutulog. Napailing na lamang siya at muling binuhay ang makina ng sasakyan at saka ito nagsimula sa pagmamaneho.

Habang nagmamaneho ay napasulyap siya sa dalaga na mahimbing natutulog sa kanyang tabi at bigla siyang napabuntong-hininga at napangiti na lamang nang maalala ang nangyari kani-kanina lamang.

“Sinong mag-aakala na sa tanda kong ito naniniwala pa rin ako sa white lady. It's all your fault, Mom. You used to tell me scary stories when I was a kid.” Napangisi na lamang siya at napabuga ng hangin ngunit mabilis din na naglaho ang ngiti sa kanyang labi nang matauhan ito sa kanyang inusal.

“What the hell am I saying?” mura niyang saad sa kanyang isipan at biglang humigpit ang pagkakahawak niya sa manibela.

“Pull yourself together, Kai. Remember what she did. Always keep that in mind!” tiim-bagang saad niya at ibinalik ang atensyon sa pagmamaneho.

Nagpatuloy na lamang si Kai sa pagmamaneho hanggang sa nakarating na ito sa kanyang bahay. Maingat niyang binuhat ang dalaga papasok ng kanyang bahay patungo sa guest room at doon niya ito inihiga.

“This will do,” anas niya sa dalaga habang pinagmamasdan ang nakangiting mukha nito na agad niyakap ang unan na nadampot nito sa kanyang tabi. Napangiti si Kai sa ikinilos ng dalaga na animo'y bata na sabik sa pagtulog nang sandaling iyon. Ngunit may naramdaman siyang kakaiba habang pinagmamasdan ang dalaga tila ba may naalala siya rito.

“She looks familiar,” mahinang usal sa kanyang sarili na may kasamang pagkunot ng kanyang noo. Pilit niyang inalala ito ngunit bigo siyang maalala kung sino o saan niya nakita ang mukha nito.

“Perhaps it's just my imagination.”

Muli niyang pinagmasdan ang dalaga dahilan para mapangiti naman si Kai sa magandang tanawin na kanyang nakikita, kung kaya’t hinagod niya ang buhok ng dalaga.

“Sleep well,” mahinang sabi niya at wala sa sariling hinalikan sa noo ang dalaga. Natigalgal siya sa kanyang ginawa kung kaya’t mabilis na nanumbalik siya sa kanyang huwisyo at dali-daling lumabas sa k’warto.

“Shit! What was that?” tanong niya sa kanyang sarili. Napasapo na lamang siya sa kanyang noo at naglakad papunta sa kanyang k’warto.

Pagkapasok na pagkapasok ay itinapon ng binata ang kanyang katawan sa malambot na kama nag-aabang sa kanya at kukurap-kurap na nakatingin sa kisame. Hindi mapalagay ang binata sa kanyang nararamdaman tila binabagabag siya ng presensya na ibinibigay sa kanya ng dalaga. Pamilyar siya sa ganoong damdamin pero hindi niya maalala kung sino at saan niya naramdaman ang ganoong pakiramdam. Sa labis na pag-iisip kung saan at kanino niya naramdaman ang pakiramdam na hindi niya maipaliwanag ay unti-unti siyang nakaramdam ng pagod at antok kung kaya’t pinagpasyahan niya na lang ding matulog para makapagpahinga.

SA KALAGITNAAN ng kanyang pagtulog, isang mumunting musika ang narinig ni Kai bagamat alipin siya ng kanyang antok ay nakapikit matang sinundan niya pa rin ito. Tila may sariling isip ang kanyang katawan at nagawa nitong matukoy ang tinatahak nitong pasilyo na ‘di man lang nasasaktan o nakababangga. Sa isang k’warto ay pumasok siya kung saan nanggagaling ang napakaganda at mumunting musika. Nang kanyang idilat ang kanyang mga mata ay nakita niya ang isang babae na nakahiga at nakangiting pinagmamasdan siya. Lumapit siya rito at tumabi nang walang pag-aalinlangan at niyakap ito.

“Mama,” mahinang sambit niya na tila ba batang naglalambing sa kanyang ina. Niyakap din siya ng kanyang ina at hinaplos ang buhok niya nang paulit-ulit.

Ramdam niya ang pag-aaruga at pagmamahal ng kanyang ina sa bawat haplos na ginagawa nito sa kanyang buhok dahilan para mas mapayakap pa siya rito nang mahigpit. Ngunit bigla siyang natauhan nang sandaling iyon.

This is not possible. This is simply not possible. She'd never do something like this.

Iyon ang mga salitang mariin niyang ginigiit sa kanyang isipan ngunit lahat ng iyon ay naglaho nang muli niyang maramdaman ang mainit na yakap ng kanyang ina sa kanya at ang banayad na mga haplos nito sa kanyang likuran.

“Perhaps... it could happen, even if it's just a dream,” saad niya sa kanyang sarili hanggang sa nakatulog siya nang napakahimbing.

NARAMDAMAN ni Kai ang malambot na unan na nakadikit sa kanyang mukhang dahilan para mas lalo niyang ibaon dito ang kanyang mukha. Lalo niyang nagustuhan ito dahil sa kakaibang init na ibinibigay nito sa kanyang mukha.

“Ahh… sarap,” ungot niyang sabi at patuloy pa rin ang pagbaon ng kanyang mukha sa unan hanggang sa nawili siya at pinisil-pisil ang kalambutan nito dahil sa labis na pagwili rito.

Hindi niya maunawaan pero may kakaibang halimuyak siyang nnaaamoy na nagmumula sa unan na ‘to kung kaya iminulat niya ang kanyang mga mata para makita iyon. Bumungad sa kanya ang kulay puting unan dahilan para mapangiti siya at mas sinubsob pa niya ang kanyang mukha rito. Mas malanghap niya ang amoy nito na labis nagdadala ng nakakabaliw na amoy sa kanya huwisyo dahilan para muli niya ito hinaplos at pinisil-pisil.

Habang patuloy niya iyon na ginagawa ay bigla siyang nakarinig ng munting ungol dahilan para mapakunot ang si Kai. Muli niya iyong hinimas at pinisil nang muli niyang marinig ang munting halinghing. Muli niya pang inulit ito at mas lumalim pa ang paghalinghing na kanyang naririnig dahilan para mapatingala ang binata. Laking gulat niya ng may makita siyang hibla ng buhok ang humarang sa kanyang mga mata dahilan para alisin niya ang pagkakasubsob ng kanyang mukha sa puting unan. Sa pag-angat ng kanyang tingin ay iba ang kanyang nakita dahilan para gumuhit ang isang pilyong ngiti sa kanyang mga labi. Umungos ang dalagang dahil sa kamay niyang patuloy pa rin sa pagpisil nang kalambutan ng dibdib nito.

“No wonder,” nakangiti niyang sabi.

Umandar ang kanyang kapilyuhan nang sandaling iyon at muling pisil-pisil ang dibdib ng dalaga hanggang sa binigyan niya na ito ng kakaibang hagod dahilan para mapaungol muli ang dalaga. Bahagya siyang umusod pataas para makita niya ng maayos ang mukha ng nito. Habang patuloy pa rin siya sa paglamas sa dibdib ng dalaga ay inilapit niya ang kanyang mukha sa tainga nito sabay dila rito dahilan para mas mapahalinghing nang malalim ang dalaga. Mangilang ulit niya itong ginawa hanggang sa bumaba ang kanyang pagdila at paghalik sa leeg ng dalaga. At nang makita niya ang malalim na paghinga nito ay mas napansin nito ang paangat nang mataas ng dibdib nito dahilan para tumigil na si Kai. Pinagmasdan niya ang mukha ng dalaga na bahagyang habol ang paghinga at tila nagsisimula na itong nadadarang sa init na nararamdaman nito.

Napangisi ang binata habang pinagmamasdan ang dalaga. “That's all I've got right now,” makahulugang sabi niya sabay halik sa labi nito.

Bumangon na ito sa pagkakahiga saka naglakad patungo sa kanyang k’warto at nagsimula ng ayusin ang kanyang sarili. Mabilis itong naghubad at nagtungo sa loob ng C.R. Binuksan nito ang shower at iniligay sa pinakamalamig na temperatura sabay tutok ng showerhead sa naninigas niyang alaga. Napaungol ito nang malalim habang nanariwa sa kanyang isipan ang magandang tanawin ng dalaga kani-kanina lamang.

“Shit! Is this her way of saying thanks? Making my little one hard early in the morning?” Hindi makapaniwala nitong tanong sa kanyang sarili at biglang napangisi. “Well, it's not exactly bad.”

Ipinagpatuloy niya ang pagpapakalma sa nagwawala niyang alaga hanggang sa natapos itong maligo. Matapos niyang makapagbihis ay nagtungo siya sa kusina para magluto ng makakain nila ng dalaga. Gumawa rin ito ng hangover soup para sa dalagang mahimbing pa rin ang pagkakatulog sa kanyang guest room. Hindi namalayan ng binata na bigla na lang gumuhit ang isang ngiti sa kanyang mga labi nang sandaling iyon.

Habang abala ang binata sa paghahanda ng makakain ay nagising sa mabangong amoy ang dalaga dahilan para makaramdam ito ng gutom at kumalam ang kanyang sikmura. Napabangon ito sa kanyang pagkakahiga at walang kaayos-ayos ay lumabas ito sa k’warto at sinundan ang mabangong amoy ng nilulutong pagkain na agad niyang nakita na nakahain na sa mesa kung kaya’t agad siyang naglakad papunta rito. Ngunit, natigil ito nang biglang may nag-doorbell.  Napatingin si Kai sa monitor ng kanyang kitchen deck kung sino ang taong kumakalapag sa kanyang bahay na kaaga-aga. Ngunit hindi niya na nagawang makita ito, imbes isang boses ang kanyang narinig.

“Kai, hanggang kailan—"

Hindi na naituloy ng kararating lang na binata na nagngangalang, Robert, ang kanyang sasabihin nang makita nito ang wala sa ayos na itsura ng dalaga na nakatayo malapit sa hapag-kainan, kung kaya’t bigla itong napangisi.

“Oh, I believe I'll shall go back later,” nakakalokong saad niya sabay akmang aalis pero agad siyang pinigilan ni Kai.

“Where are you going? I think you should join us,” sabi ni Kai na inilagay ang sinangag sa ibabaw ng mesa.

“Should I?” tanong ni Robert.

“Don’t made me repeat of what just I said,” saad ni Kai.

Walang nagawa si Robert kun’di sumalo sa kanila kumain. Naupo si Robert habang masinsin nitong pinagmamasdan ang kanyang kaibigan at ang hindi niya kilala at magandang dalaga. Nakita niya kung paano nito inalalayan sa pag-upo ang dalaga.

“How are you feeling?” tanong nito sa dalaga.

“A little dizzy,” mahinang sagot nito.

“Here, eat this,” sabi ni Kai sabay abot ng hangover soup at inabutan niya rin ito ng kubyertos.

Sinimulan ng dalaga na sumandok sa kanyang sopas sabay ihip at dahan-dahang ipinasok ang kutsara sa kanyang bibig na labis na nakakaakit. Napalunok si Kai nang makita niya ang ginawa ng dalaga ngunit mabilis niyang ikinumpas ang sarili. Akmang uupo na sana siya nang mapansin niya na sumasayad ang buhok ng dalaga sa sopas na kinakain  nito kaya kumuha ito ng rubber band sa cabinet saka ipinuyos ang buhok ng dalaga na siyang ikinalingon nito sa kanya. Ngiti lamang ang ibinigay na tugon ni Kai sa dalaga bago ito naupo. Hindi naman mapakali ang isipan ni Robert dahil sa kanyang nakikita, habang masinsin na pinagmamasdan niya ang dalawa ay mas lalo siyang nilalamon ng kuryosidad lalo na sa mga ikinikilos ni Kai.

“Miss, anong pangalan mo?” tanong ni Robert sa dalaga nang hindi na nakapagtimpi sa kanyang sarili sa labis na kuryusidad.

Napalingon ang dalaga kay Robert sabay alis ng tingin dito at ibinalik ang tuon sa sopas na kanyang hinihigop.

“Sittie,” matipid na sagot nito.

“A—"

Naputol ang sasabihin ni Robert nang maramdaman niya ang biglang pagsipa sa kanya ni Kai sa ilalim ng mesa dahilan para magtagpo ang kanilang mga tingin. Umiling si Kai kay Robert bilang senyas na itigil na ang pagtatanong nito kaya itinuon na lang nito ang pansin sa pagkaing nakahain. Nakailang subo na rin si Robert pero hindi pa rin ito mapakali, binabagabag ito ng mga katanungan na gusto niyang masagot. Alam niyang hindi sasabihin ni Kai ang lahat sa kanya kung kaya’t gagawa siya ng paraan para masagot ang mga katanungan sa kanyang isipan at walang makakapigil sa kanya para magtanong sa dalaga.

“Girlfriend ka ba ni Kai?” tahasang tanong niya sa dalaga.

Napalingon naman ang dalaga at pinagmasdan siya nito, maging siya’y hindi niya inalis ang kanyang tingin sa mata ng dalaga at makipagtagisan din ng tingin at matiyagang naghintay ng isasagot nito. Pinag-aaralan kung makikitaan niya ito ng tunay na sagot ngunit hindi niya ito mabasa kaya wala siyang nagawa kung ‘di ang hintayin ang magiging sagot nito.

“No,” matipid na sagot nito at muli ibinalik ang atensyon sa kinakain nito.

“If not, anong relasyon mo kay Kai?”

“Nothing,” sagot ni Sittie ng hindi nakatingin kay Robert.

“May tinatago ba ang dalawang ito sa akin? Ba’t napaka-scripted ng dating sa akin?” tanong nito sa kanyang isipan dahilan para mapakunot-noo si Robert. At dahil sa kinakain pa rin ang binata ng kanyang kuryusidad ay pinaulanan niya ng sunod-sunod na tanong ang dalaga.

“Kapatid ka ba ni Kai?”

“No.”

“Pinsan?”

“No.”

“Isa ka ba sa babae ni Kai?”

“No.”

“Shit! This isn't going anywhere.”

Hindi mapakali ang isipan ni Robert gustong-gusto niya talaga malaman kung ano at sino ba talaga ang dalagang inuwi ni Kai. Alam niya na hindi ordinaryo ang pag-uwi ng kaibigan niya ng babae sa sariling bahay nito kung kaya’t puno siya ng pagtataka kung bakit may babae sa loob ng bahay ng kanyang kaibigan. Alam niyang hindi ito nag-uuwi ng babae lalo na kung ikakama niya lang ito kaya mas lalo siyang nanggigigil na malaman kung ano ba talaga ang dahilan ng kanyang kaibigan. Kahit na alam niyang wala siyang mapapala sa pagtatanong ay nagpatuloy pa rin ito.

“Anak ka ba ni Kai?” wala sa ayos na tanong niya dahilan para mapatingin sa kanya ang dalaga at tumingin kay Kai sabay balik ng tingin sa kanya.

“No.”

“So, who are you?” tanong niya out of frustration.

“Sittie.”

Napasapo na lang si Robert sa sagot ng dalaga.

"Oh, my God!" This is completely absurd!” nanggigigil niyang saad.

“Robert, stop embarrassing yourself,” awat ni Kai sa kaibigan.

Naningkit ang mga mata ni Robert na puno pa rin ng pagdududa at pagkasiphayo.

“Bakit ayaw niyo sa akin sabihin ang totoo? Ano bang meron kayo?” Puno na ng pagkasiphayo niyang tanong.

“Nothing.” Sabay na saad ng dalawa.

Wala ng nagawa si Robert kun’di patayin niya ang sarili sa kanyang kuryusidad. Habang patuloy pa rin na binabagabag si Robert ng kanyang makulit na isipan ay lihim lang na pinagmamasdan ni Kai ang dalaga na tahimik na kinakain ang mga pagkain na kanyang niluto. Patuloy niya itong inobserbahan hanggang sa biglang napatingin ang dalaga sa kanya kung kaya’t ngumiti siya para mademolisya ang kanyang presens’ya sa kanyang ginagawa. Ibinaba ng dalaga ang kubyertos at inayos niya ang kanyang sarili saka hinarap ang binata.

“I apologize for what happened last night, and I appreciate the food that you had prepared. Please accept my apologies if I have caused you any inconvenience,” pagpapasalamat at paghingi ng dispensa ng dalaga.

“It's fine; you don't have to mention anything; I'm happy to assist you,” nakangiting sabi ni Kai.

“However, it is not acceptable,” malamig na saad ng dalaga. Dahilan para mapatingin sa kanya ang dalawang binata.

“What exactly do you mean? Isn't there anything—”

Hindi natuloy ni Kai ang kanyang sasabihin nang bigla siyang pagtaasan ng boses ng dalaga. Kapwa nagulat ang dalawang binata sa inasal ng dalaga ngunit mabilis na ikinumpas ni Kai ang kanyang sarili bago humarap nang maayos kay Sittie.

“Shut up! Listen!” pasinghal na mando ng dalaga. Ramdam ng dalawang binata na nag-iba ang tono ng pananalita ng dalaga maging ang awra nito.

Tinignan ng dalaga sa mata si Kai nang seryoso at may awtoridad.

“If you didn't mind helping me last night, so it's the other way around for me. I don't need anyone's assistance, so please don't bother or approach me the next time our paths meet. I just hope we never see or have connection again,” demandang saad ng dalaga sabay tayo at walang emosyon na naglakad palabas ng bahay ni Kai.

Hindi nakaimik ang dalawang binata dahil sa nangyari ngunit si Robert ang taong hindi kayang mapigilan ang sariling magsalita lalo na kung binabagabag ito ng kanyang isipan.

“Kai.”

“Will you pause, Robert? Even just for the time being?” naiiritang sabi ni Kai.

“Pero…”

Tinignan ni Kai si Robert na tila nagbabanta pero hindi talaga nagpatinag ang kanyang kaibigan at sinabi pa rin ang gusto nitong sabihin.

“Sa tingin mo ayos lang na lumabas siya ng ganoon ang itsura niya?” nag-aalalang tanong ni Robert. Doon lang napagtanto ni Kai ang suot ng dalaga.

Dali-dali siyang tumakbo papunta sa kanyang k'warto at kumuha ng coat at mabilis na sinundan ang dalaga. Nakita niya ito na naghihintay ng taxi sa labas ng kanyang bahay dahilan para mapahakbang ito nang malalaki at mabilis na ibinalot iyon sa katawan ng dalaga.

“Can you tell me what you're up to? Is it hard for you to understand what I just said? Did I haven't cleared—"

Mabilis namang pinutol ni Kai ang sasabihin ng dalaga. “I’m covering your body, and I completely comprehend what you said,” sagot ni Kai.

“So, what are you up to?” mataray na pagtatanong ni Sittie.

“It's all for your own benefit. I don't want you to catch a cold or be looked at inappropriately by anyone. I'm just trying to get you out of trouble,” paliwanag ni Kai sabay ngiti ngunit mukhang balewala lamang iyon sa dalaga na binigyan siya nang malamig na pagtrato.

“I assumed you were aware of what I had said, which included the fact that I did not need your assistance,” mataray na saad ni Sittie at inalis ang coat na isinuot sa kanya ng binata.

“Stop being persistent and just use this.” At muling isinuot ng binata ang coat sa dalaga at mabilis na pinara ang taxi na paparating.

Humarap ang dalaga kay Kai. “What the—"

Hindi iyon pinansin ni Kai at mabilis na binuksan ang pinto ng humintong taxi saka pinasakay niya roon ang dalaga.

“Ano bang—"

Mabilis niyang nilagay sa labi ng dalaga ang kanyang hintuturo para patahimikin ito pero mabilis iyon inalis ng dalaga at binigyan nang matatalim na tingin.

“Put a stop to this act. I'm aware of what you did this morning!” sambit ni Sittie kasabay ng pagtanim ng mga matatalim na tingin sa binata.

Napangisi naman si Kai sa narinig nitong pagsisiwalat ng dalaga sa kanya. “And I'm glad that you like it,” nakangising saad ng binata sabay kindat.

Nanlaki ang mga mata ni Sittie at halos puputok na sa labis na panggigigil. “Man—"

“Shh... It's not pleasant to hear that word, particularly coming from a woman like you. Keep an eye on yourself.” At lumingon sa taxi driver. “Drive her safe, manong.”

Aangal pa sana si Sittie ngunit sinara na ni Kai ang pinto ng taxi saka dumistansya. Nang makita niyang nakalayo na ang taxi ay saka siya naglakad papasok ng kanyang bahay ngunit muli niyang ibinaling ang kanyang tingin sa direksyon kung saan naglaho ang taxi.

“This sensation...reminds me of something.”