Chapter 5

MADAMING pagkain na nakahanda sa lamesa nila. Halos ang iba ay dala ng mga magulang ni Mael. Namamanhikan na pala ang mga ito. Wala siyang kibo ni hindi niya rin ginagalaw ang mga pagkain na nasa lamesa. Si Mael naman ay ganadong-ganado sa pagkain. Ito rin ang lagay nang lagay ng pagkain sa plato niya na hindi rin naman niya ginagalaw. Hindi rin siya nakikisali sa pagpaplano ng kasal nila na isang simpleng garden wedding sa mismong mansion ng mga Capistrano.

"Hey... Hindi mo ba nagugustuhan ang mga pagkain?" Napapitlag pa siya ng bigla siyang tanungin ni Mael. May pag-aalala sa mukha nito.

Umiling lang siya.

"Anong gusto mong kainin? Tell me, tatawag ako sa bahay para magpaluto kay Nanay Caring," masuyo ang boses na anito. Para itong isang ulirang kasintahan kung umakto. Hinawi pa nito ang buhok niya at iniipit sa tenga niya. "May pinaglilihian ka na ba?"

Matalim na tinignan niya ito.

"Hindi ako buntis Mael, wag kang mag ilusyon," mahinang bulong niya dito. Kahit na may kaunting kaba na umahon sa kanya. Hindi pa naman siya delayed dahil ngayong linggo pa lang naman ang dating na buwanang dalaw niya at mahigpit niyang ipinapanalangin na sana ay hindi iyon pumalya.

Natigilan ito at nag-isang guhit ang labi. Bahagya ding gumalaw ang panga nito.

"How can you be so sure that your not pregnant?" malamig ang boses na bulong nito sa tainga niya. Tumama pa sa leeg niya ang mainit na hininga nito. "Hmmm?" Dadag pa nito sabay halik sa leeg niya. Nakaramdam naman siya ng init sa ginawa nito. Mabilis na namula ang mukha niya. Napatingin siya sa mga kasama nila sa mesa. Nakita niya si Donya Matilde na masamang nakatingin sa kanya kaya napayuko siya.

Siguro ay iniisip nito na inaakit niya ang anak nito gaya rin ng mga bintang nito sa kanya noon pa man. Mababa na ang tingin nito sa kanya noon pa man at pakiramdam niya ay mas lalo pang bumaba ang tingin nito sa kanya ngayon.

Siniko niya si Mael para mapalayo sa kanya. Tinawanan lang siya nito at hindi naman lumayo sa kanya. Siya na ang nakakaramdam ng hiya sa ginagawa nito. Dahil kung titignan ay parang pinapapak na nito ang leeg niya sa harapan ng pamilya niya at pamilya nito.

"S-Stop it. Lumayo ka sa'kin, Mael, please," nakikiusap na muling bulong niya dito.

"Ok." Umupo ito nang maayos. Kinuha nito ang kamay niya na nakapatong sa binti niya at dinala sa mga labi nito saka masuyong hinalikan.

Hinayaan niya na lamang ito. Wala rin naman siyang magagawa kahit tumanggi siya dito dahil alam niyang ipipilit ng lalaki ang anumang naisin nito.

PAGKATAPOS ng hapunan ay sabay-sabay na umalis ang mga bisita nila. Bago umalis si Mael ay bumulong pa ito na susunduin daw siya kinabukasan para ihatid sa San Ignacio elementary school kung saan siya nagtuturo. Tumango na lamang siya dito.

Tinutulungan niya ngayon ang Lola niya sa pagliligpit ng lamesa.

"Ikaw ba Angela eh nagdadalantao na?"

Napatingin siya sa Lola niya na huminto sa ginagawa at matamang nakatingin sa kanya. Hindi niya matagalan ang titig nito kaya nag-iwas siya dito ng tingin.

"H-Hindi ko pa po alam, La," sagot niya dito.

Bumuntong-hininga ang Lola niya at tinuloy na ang gingawa.

"Bueno, nandiyan na yan. Mukha namang mahal na mahal ka ni Mael. Kilala ko ang bata na 'yon. Mabait at hindi kagaya ng pinsan niya na dati mong nobyo."

Napaangat siya ng tingin dito. Hindi niya alam na ganon pala ang tingin nito kay Jonas at kay Mael. Tahimik at mabait ang nobyo niya. Halos dalawang taon na niyang kasintahan si Jonas pero ni minsan ay hindi ito nagpakita ng kagaspangan ng ugali. Maalalahanin ito at maalaga sa kanya. Pinsan ito ni Mael sa ama. Nakilala niya ito dahil na rin kay Mael. Agad silang nagkapalagayan ng loob kaya naman nang manligaw ito makalipas ng anim na buwan ay sinagot niya na ito. Nirespeto at ginalang ng kasintahan niya ang kanyang pagkababae hindi katulad ni Mael.

Hindi na siya sumagot sa sinabi ng Lola niya dahil baka masabi niya pa dito ang ginawang pang bababoy ni Mael sa kanya.

Mahal niya ang Lola niya. Ito na ang tumayong ina nilang magkapatid ng mamatay ang kanyang inay. Masasaktan ito kaya mas mabuting ilihim niya na lang ang katotohanan.

Sa totoo lang ayaw niyang magpakasal pero pag hindi naman niya ginawa iyon baka totohanin ni Mael ang banta nito na ipakukulong ang Itay niya.

Isa pa rin sa iniisip niya ay ang kasintahan. Hindi niya alam kung paano ipaliliwanag dito na ikakasal na siya sa pinsan nito. Hindi pa ito tumatawag o nagte-text man lang sa kanya. Gusto niyang magtampo dito. Pero siguro mas ok na yong wala ito. Hindi niya pa din niya kayang pakiharapan ito hanggang ngayon.

"Ikaw na ang magtuloy nito, ako'y inaatake na naman ng rayuma," untag sa kanya ng Lola niya.

Ngumiti lamang siya dito at marahang tumango. Sinundan niya na lang nang tingin ang abuela na papalabas ng komedor.

"Anak..." Tawag sa kanya ng tatay niya ng pumasok ito sa kusina.

"Bakit ho?"

"Ikaw ba ay hindi napipilitan sa kasal niyo ni Mael? Pansin ko kasi kanina parang hindi ka naman interesado sa pagpaplano ng kasal niyo. Sa susunod na lingo na iyon anak... Kung ikaw naman eh, napipilitan lang magsabi ka lang kay Tatay. Ang Tatay ang gagawa nang paraan para sayo."

Nangilid ang luha niya sa sinabi nito. Lumapit siya dito at yumakap.

"Pagod lang ho ako Tay, kaya wala ako sa mood kanina. Saka s-si Mael na ho ang bahala sa lahat." Isinubsob niya ang mukha sa dibdib ng ama. Ayaw niyang makita nito ang lungkot  sa kanyang mga mata.

Kung pwede ko lang aminin ang lahat Tay... Ayaw ko talagang pakasal sa taong bumaboy sa'kin, pero hindi ko kayang unahin ang sarili kong kapakanan kapalit ng sayo, Tay...

Mahal na mahal niya ang Itay niya. Saksi siya sa mga sakripisyo nito para sa kanilang magkapatid. Mas inuuna nito ang mga pangangailangan nila kaysa sa pansarili nitong pangangailangan at napakaliit na bagay nang gagawin niya pagsasakripisyong pagpapakasal kay Mael kumpara sa nagawa nito. Siguro nga nagawa ng Tatay niya na magnakaw sa kompanya pero hindi nabawasan non ang pagmamahal at respeto niya dito.

"Alam mo, anak, malungkot ang tatay kasi magaasawa kana," sabi nito na halata ang pagpipigil ng pag-iyak.

"Bakit naman ho?" Malambing na aniya dito.

"Hindi pa kasi handa ang tatay na ang munti niyang prinsesa magiging reyna na ng iba." Bahagya itong natawa

Natawa na rin siya sa biro ng ama pero nakaramdam din siya nang lungkot. Hindi pa rin kasi siya handa na mag-asawa at bumukod sa kanyang pamilya.

"Pero masaya din naman ako dahil alam kong hindi ka pababayaan ni Mael. Alam ko na hinding-hindi ka niya sasaktan."

Natigilin siya sa sinabi nito.

Kung alam mo lang tay... - Kinagat niya ang pang ibabang labi para hindi masabi ang nais sabihin ng kanyang isip.

"Ganyan din ang sinabi ng Lola. Paano niyo naman nasabi na hindin-hindi ako sasaktan ni Mael, Tay?" Dahil siya hindi niya yon kayang paniwalaan.

Iginiya siya ng ama paupo.

"Dahil mabuting bata iyon. At noon pa naman ay alam kong may pagtingin sayo ang isang yon, dangan nga lang at si Jonas ang naging kasintahan mo."

Hindi siya naka-imik. Posible kaya na may gusto sa kanya ang kababata kaya nito nagawa ang bagay na ginawa sa kanya? Para mapilitan siya pakasal dito? Hindi niya rin kasi alam kung bakit nito iyon ginawa sa kanya. Maliban na. lang sa gusto siya nitong pakasalan. Maaari kaya na dahil sa gusto siya nito? Ipinilig niya ang ulo. Bakit parang may saya na umahon sa dibdib niya. Bumilis ang tibok non sa kaalamang may gusto sa kanya si Mael.