Chapter 8

Mabilis kong tinapos ang trabaho ko matapos ako utusan ng Prinsipe kani-kanina lang. I also think that I am taking too much time over a work as little and simple as this one. Hindi ako nagkaroon ng problema sa mga ganitong gawain dahil sanay na ako. Works related in gardening and making of alternative medicine is like a second nature to me already. Maybe only second as breathing dahil buong buhay ko ay ganito ako lumaki.

Agad kong ibinalik sa storage room ng garden ang mga kinuha’t ginamit ko kanina. Ilang minuto na lang at matatapos na ang takdang-oras ng Royal family sa kanilang agahan. Mayroong tubig din dito na ginamit ko panghugas ng kamay. Hindi naman masyadong marumi ang mga kamay ko but if I were to obey orders and help clean the Dine hall with dirt in my uniform, hindi maganda kalalabasan.

Gardening has always been a messy task. Hindi pa rin nakaligtas ang damit ko na marumihan kahit kaunti lang. May kaunting lupa ang kumapit sa laylayan ng damit ko at ilang dahon-dahon din na sumabit. The moist in the garden because of the morning dew also lingers in my uniform kaya naman ang amoy at simoy ng mga halaman ay kumapit din sa akin. I sighed. Mukhang kailangan ko muna bumalik sa vicinity para magpalit. How troublesome.

Kailangan kong magmadali dahil mahuhuli ako sa oras. I hurriedly ran to our vicinity, careful with my steps not to make noise. May mga knights din akong naabutang naglilibot para sa patrol. Minabuti kong tumigil sa pagtakbo at lumakad na lang nang mabilis. I was informed that there is a rule that no one should run in the hallway, kaya naman hindi rin maganda kung unang araw nang ganito kaaga ako masisita. Baka mapagalitan pa ako nang doble kung makakarating kay Miss Marga.

Hindi rin naman nagtagal ay nakapasok na ako ng vicinity. Our quarter is not poorly constructed. In fact, it was still made of concrete with subtle designs in the wall highlighted with white paint. Puro pinto ng mga kwarto lang ang makikita rito with a semi-huge stairs in the middle papunta sa mga upper floors. Medyo hinihingal na ako sa pagmamadali and quickly glanced at the clock. Quarter to 8 in the morning.

Oh, really. Alas-otso ang tapos ng agahan.

Sa pangatlong palapag sa dulo ang kwarto namin ni Theodora. Siguradong mahuhuli ako sa oras at mapapagalitan sa Head kung magtatagal pa ako lalo. Nagmamadali kong inakyat ang malaking hagdanan para pumunta sa kwarto. Luckily, no one is there to witness my hurried behavior. Lahat ay nasa kanya-kanyang trabahong ibinigay.

Nakasalubong ako ng ilang mga servants na kasama namin sa vicinity. There were three female servants all wearing the same red and white uniform like mine. Their loose sleeves were silently swaying while walking. Kahit ngayon ay hindi ko pa rin hindi maiwasang hindi mamangha sa uniporme namin, even it means that these are the uniforms of the lowest of all in the palace. May bitbit silang mga tray na naglalaman ng mga lumang gamit. It seems like they were ordered for some cleaning and disposal of old tools.

We nodded at each other for greetings. Mukhang napansin nilang nagmamadali ako kaya hindi na sila nagsalita pa. I was about to do the same when I noticed some familiar equipment ang hawak-hawak nila.

“Uhm, saan niyo ‘yan dadalhin?” I curiously asked.

They blinked in wonder. “Ah, ito? Nautusan kami ni Miss Marga na maglinis ng bodega at magbawas ng mga lumang gamit. Dadalhin namin ito sa may gate kung saan may naghihintay na mga disposal collectors mula sa White Palace.”

Alam kong gahol na ako sa oras pero hindi ko rin mapalampas ang ilang itatapon nila. I mustered my courage to speak. Bibilisan ko na lang ang pagpunta sa Dine hall.

“Pwede ko bang kunin na lang ‘yung ilan diyan? Mapapayagan ba ako?” tanong ko. Nagkatinginan ang tatlo sa tanong ko. They all looked at me in confusion pero may bahid din ng alinlangan. I understood what their expressions meant. I sighed in disappoinment. Mukhang nagtataka din sila kung anong gagawin ko kung kukunin ko ang ilang gamit. Those tools are already worn out and some are already covered in rust. Fortunately, hindi naman sobrang malala ang mga itsura ng mga gusto kong kunin.

Along with the old tools they brought and meant to dispose are grinder wheel and a mortar. Iyon ang mga pangunahing gamit sa paggawa ng herbal medicine. Hindi ko sigurado kung magagamit ko ang mga iyon dahil wala naman akong herbs o dahilan gumawa pa ng gamot. I only hope that there should be at least some herbs na makikita ko sa Rose Garden. I smiled behind my expression. Wala naman sigurong masama kung pipitas ako at kukuha ng kakaunting herbs. Of course, secretly.

I pointed those two tools na gusto ko sanang makuha. They all looked reluctant, pero nagsalita din ang isa sa kanila.

“Ang sabi naman ni Miss Marga kunin natin ang mga ito at gawin ang kahit anong gusto natin diba?” she rhetorically asked. The other two servants nodded in response.

“Ang sabi itapon na lang kung walang paggagamitan at matatambak lang. Hindi ko sigurado kung anong gagawin mo sa mga ito pero kung may paggagamitan ka, sa tingin ko, ayos lang kung kukunin mo at itatago.” Right. Kung iyon ang sinabi ni Miss Marga, technically speaking, they are not disobeying her orders.

Ibinigay nila sa akin ang mga gamit and thanked them. I smiled with my new yet old equipment. Hindi ko sigurado kung magagamit ko ba talaga ang mga ito pero may kutob ako na mapapakinabangan ko ang mga ito. Nagmamadali akong tumungo sa kwarto namin at saka nagpalit ng uniporme. Inilapag ko na rin sa may lamesita ang mga nakuha kong gamit.

I hurriedly went outside at kung kakayanin ay tatakbuhin ko na talaga nang mabilis at walang alinlangan ang Dine hall para lang hindi mahuli.

Dumating ako sa loob nang abala ang lahat. I sighed in relief. Hindi gaano napansin ang pagiging huli ko dahil sa dami ng mga nag-aasikaso at nag-aayos. The familiar grand dining hall entered my vision and almost lose my composure all over again in awe. Napapitlag ako nang bigla akong pasimpleng sikuhin ng isa sa mga kasamahan ko. It was Theodora.

“Unang araw, huli ka ng ilang minuto ah,” bulong niya. I motioned her to stay silent dahil baka may makarinig.

“Anong gagawin ko?” She smiled at me, saka ako hinatak papunta sa mismong kitchen.

“Ipapakilala kita sa mga naka-assign sa kitchen. Sa tingin ko pwede ka tumulong sa paghuhugas ng pinggan.” I nodded.

Agad akong ipinakilala ni Theo sa Head. Hindi ko alam kung siya ba ang Royal Chef ng palasyo o simpleng nagmomonitor lang ng mga gawain. He quickly dismissed us and reasoned out na kailangan magtrabaho. Agad akong tumulong sa paghuhugas ng mga pinggan katulad ng sabi ni Theo.

There are a lot of workers here pero mukhang hindi na nakakagulat. The work flows smoothly at walang pag-aalinlangan sa mga ginagawa. May mga katulad ko na naatasan sa paghuhugas, may iilan namang nasa mismong dine hall at doon nagliligpit at nag-aayos.

Nasa limang lababo ang mayroon dito na nakakubreng pahaba. Nakapuwesto ako sa gitna at saka binati ang mga katabi ko. They all greeted me with a smile pero agad din bumalik sa gawain. Naatasan si Theo na tumulong sa nagliligpit sa mismong Dine hall. Naiintindinhan kong walang ibang gagawin sa oras na ito kundi trabaho.

I know that this should not be surprising anymore considering that this is the White Castle, pero ang laki ng kitchen dito ay halos buong bahay pati bakuran na siguro namin ang sakop. I almost sighed at the thought, but the Royal family surely do living a golden and heaven-feels like of life. I couldn’t help myself but to notice how shiny and neat the work area especially sa lugar kung saan nagluluto at naghahanda ng pagkain. Of course, what they are making everyday are the food that the ruling family gets to eat. Hindi na nakakapagtaka na dapat top-notch ang hygiene practices. Bago pa ako isilang ay nakatayo na ang kastilyo and even prior to the very start of existence of our generation, pero mukhang bago lang ang pagkakatayo ng lugar sa sobrang linis at kintab.

Surprisingly, hindi lang pala ang Royal family ang kumakain dito. Kasama rin ang ilang mga royal nobles sa kanilang pagkain. Hindi ko sila kilala pero ang ilan sa pamilyang iyon ay kasama sa Royal Court. All belongs to the royal hiearchy from Baron as the lowest up to Duke as the highest, not counting the main family who rules the entire kingdom.

“Ikaw yung bago?” I stiffened when the Head peeked over my shoulder, looking at my work.

I nodded. “Yes, Sir,” sagot ko habang hindi tumitigil sa gawain. Hindi ako kabado sa mga ganito pero hindi ako sanay na may tumitingin at pinagmamasdan ang ginagawa ko. I mustered all of my courage at pilit binalewala ang kaba.

“I know your history. Do not dare do such filthy crimes with your filthy hands at idamay ako,” bulong niya. Napatigil ako at naguluhan saglit. Tumango na lang ako para sabihing naiintindihan ko kahit wala naman talaga akong balak gawin iyon. Napatingin ang ilang mga katabi ko at mukhang narinig ang bulong ng Head sa akin. I lowered my head in embarassment. Wala naman akong dapat ikahiya, pero wala rin naman akong karapatan magsalita.

Tahimik lang kami sa paghuhugas. Hindi na ako nagtangkang kausapin ang iba para magtanong at saka na lang sila ginaya. They put all the plates in the silver rack matapos punasan. I noticed that some are avoiding me, and I do not really know the reason why. Kahit na may ideya na ako kung bakit.

-

Lumabas ang mga servant sa dine hall matapos ang gawain. I sighed in relief. Buong oras akong tensyonado dahil ilap sa akin ang mga kasama ko. I was thinking last night that I could gain friends from my co-workers, pero mukhang nagkamali ako. Seems like my crime made them wary of me.

Sinalubong ko si Theo sa may pinto dahil mas nauna ako matapos. Agad niya naman akong pinuntahan habang nagpupunas pa ng kamay sa kanyang uniporme.

“Kumusta trabaho? May mga nakilala ka ba?”

I frowned at her question. “Ayos lang, pero wala akong nakilala o nakausap. Mukhang iniiwasan nila ako,” sagot ko. Hindi ko sigurado kung alam ba ni Theodora ang dahilan  kaya ako nandito, but I confirmed na wala siyang alam dahil mukhang nagtataka siya sa sinabi ko. Hindi ko alam kung maganda ba iyon o hindi. Iiwasan niya rin kaya ako kapag nalaman niya?

Alam kong magtatanong sana siya pero naunahan siya ni Miss Marga sa pagsasalita.

“Anong tinutunganga-tunganga niyo diyan sa oras ng trabaho? Magmadali kayo!” We both almost jumped from her tone. We were working for an hour in the kitchen with pressure and quick pacing, at wala man lang kahit limang minutong pahinga? I snorted when she quickly gave out our next orders. Ah, really.

“Theodora, tumulong ka sa paglilinis sa mga upper floors.”

“Understood.”

Dumapo sa akin ang tingin ng Head namin matapos makaalis ni Theo. I faced her gazed but lowered my gaze quickly saka siya hinintay mag-utos.

“I saw your work in the Rose garden. Tuwing umaga ay iyon lagi ang una mong trabaho. Sa main lobby ka ngayon maglinis.” I nodded and affirmed her orders.

Nagmamadali na akong sumunod kay Theo na mukhang sinadyang bagalan ang paglalakad para makahabol ako. Ang hagdan na nasa main lobby ang daan papuntang upper floors kung saan siya pinuwesto.

“Wala man lang pahinga?” I complained in a hush tone. Narinig ako ni Theodora saka mahinang tumawa. “Ganyan talaga. Magkakaroon din tayo ng break ngayon matapos ang break ng mga ilang kasama natin.”

Wala akong ibang ginawa kundi tumango at bumuntong hininga. Hindi na ako masyadong nagulat na ganito karami ang gawain dahil sa laki nitong palasyo. Sa pagpapanatili ng kalinisan dito, malamang lang talaga ay halos walang pahinga kaming mga naatasan sa ganitong trabaho.

Inabutan namin ni Theo ang ilang mga naglilinis malapit sa lobby. Hindi ko sila kilala at ni hindi man lang ako pamilyar sa mga mukha nila even they are wearing the same uniform as mine. They are probably stationed in the lower floors of vicinity. She asked for the cleaning tools and informed them na kami na ang papalit sa duty dito. They agreed and quickly left this grandiose hall. They are probably heading out to Miss Marga for new orders or taking their break. I sighed in envy thinking about the latter.

“Oh, bale ito mga gamitin mo. Sa itaas lang ako maglilinis. Pagkatapos nito ay may pahinga tayo. Sabay ba tayo sa pag-alis o magkita na lang sa vicinity?”

Hindi naman masyadong kalayuan ang Grand Lobby sa quarters namin. Madadaanan din ang Rose Garden pabalik. I smiled hesitantly and answered, “Pwedeng sa vicinity na lang?”

Theo giggled as if she was expecting my answer. “No problemo! Dadaan ka sa garden, ano?” I shyly nodded. She dismissed our conversation but quickly reminded na huwag ulit ako papahuli for breakfast. I forgot that we haven’t eaten anything yet since this morning. Hindi ko alam kung bakit parang huli kami sa oras kung kumain. Guess she forgot to tell it to me yesterday.

Hinila ko ang maliit na cart kung saan nakalagay lahat ng mga panglinis. I headed out for the displays in the lobby. Ang iba ay statue o hindi naman kaya ay mga vase. Of course, all looking extremely expensive. And I cannot be mistaken but some are even traced with gold linings and other expensive ores. Hindi rin papahuli ang ibang mga disenyong mukhang ginamitan ng iba’t ibang uri ng hiyas. Sa totoo lang, nakakalula.

Maingat kong pinupunasan at nililinis ang bawat display na nandito. Lahat ay may kabigatan dahil siguro sa mga materyales ng pagkakagawa. Hindi ko maiwasang hindi kabahan at takot na baka bigla kong mahulog ito at masira o mabasag. I couldn’t imagine what would be my case if that were to happen. Ayoko na lang isipin believing the law of attraction. Wala na akong balak dagdagan ang kasalanan ko sa paningin ng mga nandito.

And as if I am holding onto something like a curse, a sharp sword suddenly threatened my neck. Laking ginhawa at pasasalamat ko na katatapos ko lang ilagay ulit sa ayos ang vase na nililinis ko. I silently thanked and praised myself from suppressing a scream and fear, dahil kung hindi ay baka nakasira na ako.

I noticed that there are two royal knights glaring at me. I tried to suppress my fear and tremble bago nagsalita, “Ano pong problema?”

“Nagbabalak ka na naman bang may gawing hindi maganda?”

“Ngayon sa mismong palasyo ng Kamahalan?” the other one uttered.

They are thinking of me as someone who is dangerous and suspicious. Hindi ko sila kilala pero siguradong pamilyar ang mukha ko sa kanila because maybe authorities ordered them to be wary of me because of my case.

Hindi pa ba sapat na ginawa nilang akong alipin sa dakilang kastilyong ito? I am working here without any pay for a crime that I nor my brother did not commit! For my whole life for goodness sake!

A sudden urge of anger crept in me, but I managed to maintain my composure. Hindi ako pwedeng maging walang galang sa kanila. In my position as a servant, I am probably the lowest of the lowest dahil sa parusang ipinataw.

Natatakot man ako sa armas na pwedeng tumapos sa akin anumang oras, pinilit kong magsalita pa rin at magtanong. Carefully not moving my head because of the threat.

“I am merely following orders, Sir.” They glanced at the cart of cleaning tools and at the rag that I am holding with my trembling hands. Ibinaba nila ang pagkakatutok ng armas nila sa akin at nakahinga ako nang maluwag, convinced that I am really following orders.

Tinititigan pa rin nila ako like there is something weighing in their minds. I badly want to sigh out of pure annoyance. Naisip ko na naman ang tratong nangyari sa akin kanina sa kitchen. Pati pala ngayon ay ganito rin ang mangyayari. This is only my first day as a servant, and just one of the days of my life serving them. Ganito lang din ba mararanasan ko araw-araw?

“Forgive my rudeness, Royal Knights.” I heard the familiar intimidating voice of my Head – Miss Marga. Tinabihan niya ako at siya ang humarap sa mga knights na kausap ako. She snaked her arm around my waist and I winced when she pinched me a bit hard.

“Nautusan kaming bantayan siya sa kung ano pwedeng mangyari.” My forehead creased in the statement.

Tumango si Miss Marga sa narinig. “Sino ang nag-utos?” I noticed that there were no formality nor politeness in her way of conversing. Sa tingin ko ay hindi nalalayo ang posisyon niya sa mga Knights.

One of them glanced at me before replying, “One of the families in court.” Tumango-tango lang si Miss sa narinig. Sa tingin ko ay mukhang kilala niya kung sino sa Royal court. Kung galing doon ang nagbigay sa kanila ng utos, mukhang natural lang ang ginawa nila talaga. They are just also following their own orders. But really, how troublesome.

“Her duty is almost over. Please excuse our leave,” sagot ng Head. She also bowed a little to the Knights. Napabalik ako sa diwa ko nang bigla niya ulit akong kurutin ng palihim as if she was silently ordering me to do the same. I also bowed a little and said my excuse for leaving. Tumango lang sa amin ang dalawang Knight bago sila umalis. Sumunod na rin kaming dalawa ni Miss Marga nang tumalikod ang Knight sa aming dalawa.

“Sasabihan ko si Theodora na pagsabihan ka pa,” sabi niya sa akin. We are walking the way towards our vicinity. Nadaanan namin ang Rose garden at hindi ko maiwasang hindi manghinayang dahil mukhang hindi ko iyon mapupuntahan.

“Naniniwala po kayong hindi ako gagawa ng masama? Even though I am under in your care?” Tinaasan ako ni Miss ng kilay bago natawa nang bahagya. I almost blinked and stopped in surprise. Oh, she’s capable of laughing and be carefree a little kahit kasama niya pa ang isa sa mga inferior sa kanya.

“Alam kong hindi mo magagawa iyon. You are directly serving under the ruling family. Isang mali mo lang, direktang kamatayan din haharapin mo. You can’t do that kind of stupidity dahil may naiwan kang kapatid at pamilya sa inyo, hindi ba?”

I nodded. Wala rin naman akong balak dagdagan ang parusa ko. The Prince of this Kingdom spared my life once already kahit na harapan kong hindi tinanggap ang ipinataw sa akin ng Court. That act alone could worsen my punishment pero hindi pinansin dahil sa pagpigil ng Prinsipe. Maybe I am still lucky dahil ito lang ang nakuha ko.

Pero kahit ganoon, ngayon ko lang napansing mabait din pala ang Head namin. She’s treating me as someone who is an inferior servant, not a criminal with serving punishment. I smiled. Maybe I can still meet people like her and Theo in this castle.