TO DESTROY A WHITE LOTUS —2
“Huseng!” bati ng isang isang may kaliitang babae. Sa taas ni Huseng na 5'9, hanggang leeg niya lamang ito. Ang pamilyar nitong singkit na mga mata at maninipis na labi ay maaliwalas sa gita ng mainit na katanghalian. Humigop nang malalim si Huseng sa bitbit na sigarilyo. Ang lamig ng hanging dala nito'y bumalot sa kaniyang baga, kumalma ang dibdib niyang saglit na nagwala matapos marinig ang boses. “Huseng! Ba't ka nandito?”
Kumislap ang mga mata ni Huseng. Sumandal ito sa poste't kaswal na humalukipkip. “May bagong ‘honey’ si Papa.”
Kumurap nang ilang beses ang babae. Nanahimik ito ng ilang segundo bago nanginginig na nagsalita. “Alam ko.”
Umangat ang kanang kilay ni Huseng. Ngumiti siya. “Kaya ba hindi ka na bumibisita sa bahay? Hiwalay na kayo ni Papa?” Humithit siya muli ng usok mula sa sigarilyo upang itago ang hindi mapigilang pagkurba ng kaniyang labi. Matagal na niya iyong hinihintay.
Hindi niya maintindihan kung bakit kayang lokohin ng ama niya si Felice Sardo. Una, nasa bente singko pa lang ito. Dapat ito ang magloko sa relasyon nila ngunit hindi. Ang ama niyang kwarenta y dos anyos ang garapal ang mukhang manloko. Pangalawa, may trabaho ang babaeng ito. Responsable. Hindi gaya ng ‘honey’ ng kaniyang ama ngayon na bukod sa mahjong ay wala ng ibang alam gawin. ‘Baguhin ang buhay niyo’...letse. Dumura sa kalsada si Huseng, lalong nandilim ang itim ng kaniyang mga mata.
“Busy lang ako sa trabaho pero bibista ako ro'n kapag may oras,” ani Felice, “naiintindihan ko ang Papa mo. Ilang linggo na akong hindi nakakapunta. Kapag nakabalik ako, titigil din 'yon sa pambababae.”Ngumisi si Huseng. Ngayon ay mas malamya at puno ng pangungutya. Nanlamig ang mukha ni Felice ngunit patuloy niyang tinitigan ang binata. Ilang sandali pa'y walang salita itong tumalikod at nakapamulsang umalis. Sa nakasusunog na init ng tanghaling iyon, kalmadong naglakad ang binata. Nanginig ang puso ni Felice. ‘Huseng...’ Yumuko siya. Hindi niya puwedeng tanggapin ang atensyon nito. Hindi dapat.—
Bumuntong hininga si Mary Joy. Wala sa sarili siyang naglakad sa hallway papunta sa kaniyang klase. Alam na niya lahat ng ituturo ng guro sa ngayon. Natutunan niya na ang mga ito sa riyalidad. Hindi rin importante ang mga magiging marka niya sa hinaharap kaya hindi siya kabado. Aanhin niya ang matataas na marka kung pagkatapos ng round na ito, mawawala rin siya? Hindi naging maganda ang resulta ng pagpunta niya kay Felice Sardo kanina ngunit mainam na rin na personal niyang nakilala ang babae ngayon at hindi lamang dedepende sa alaalang nakuha niya mula kay Huseng. Iba ang pag-iisip ni Mary Joy kaysa kay Huseng. Baka may mapansin siya na hindi nakita ng lalaki noong una. Pumalatak siya't umiling. Hindi bale. Mas importante ang mga mangyayari sa mga sandaling ito.
Isang nagmamadaling lalaki ang lumabas mula sa likuran ni Huseng. Bumangga ito sa kaniyang balikat. Dahil handa si Huseng, hindi siya bumagsak. Ang lalaking nagmamadali ay gumulong sa sahig, iniinda ang masakit na pagkakabagsak. Tumahimik ang buong paligid. Dumating sa wakas ang kabang hinihintay ni Mary Joy.Hindi ang lalaking nasa sahig ang bida ng kuwento. Masiyado ng gasgas ang ganoon.
“Anong nangyayari dito?” tanong ng lalaking papalapit mula sa harapan. Iniangat ni Huseng ang kalmadong tingin kay Giovanni Delgado—ang SSG officer na nakatokang magbantay sa building na ito, ang lalaking gagawan niya ng masama sa mga darating na araw, ang taong bida ng storyang ito.
Hindi ito kilala ni Huseng. Wala siyang paki rito. Pamilyar ang lalaki. Ito ay membro ng mga estudyanteng rumuronda sa eskwela't nagmamagaling. Hindi alam ni Huseng ang pangalan nito. Ang gagawin ni Huseng ay hindi ito pansinin at umalis nang walang sabi.Iyon nga ang ginawa ni Mary Joy. Gaya ng nasa laro, pinigilan siya nito. Hindi man personal na kilala ni Huseng ang lalaki, kilala naman si Huseng ng mga ito bilang pasaway na estudyante.
“Jose, bumalik ka rito!”
Hindi huminto si Huseng at nagpatuloy. Si Giovanni, base sa pamantayan ng mga bida, ay mabait at pumapanig lamang sa tama. Sumunod ito sa kaniya para siya'y kapkapan. Noong una'y itinulak ni Huseng nang may kalakasan ang mga kamay nito. Kahit si Mary Joy mismo ay naiinis kapag hinahawakan siya nang basta-basta.
“Ganito ka ba sa lahat ng mga studyanteng 'di mo kalebel dito?” pang-aasar ni Huseng, “Nakasuot ka lang ng asul na chaleko, hindi ibig sabihin no'n may karapatan ka ng humawak nang basta-basta sa kung sino-sino.”
Namilog ang mga mata ni Giovanni. Namutla ito sa pagkapahiya ngunit agad ding naging suspetyoso sa pagiging mailap ni Huseng. “Ba't ayaw mong magpahawak? Kakapkapan lang kita. May itinatago ka, 'no? Dami mo pang sinasabi!”
Pwersahan nitong kinapkap ang kaniyang bulsa. Madiin ang pagkakakagat ni Mary Joy sa kaniyang dila upang pigilan ang sariling sipain ang bida sa kaniyang harapan. Binabalak niya pa lamang ay nag-wa-warning na si Si sa kaniyang isip. Hindi iyon gawain ni Huseng. Wala ang pagsipa sa mga posibleng tugon ng lalaki sa ganitong pangyayari.
“A-Ano 'to?” bulalas ni Giovanni. Wala itong nakitang kakaiba sa mga gamit ni Huseng pero hindi pa rin mawala-wala ang disgusto sa mga mata nito.
“Listahan ng mga utang,” kaswal na ani Huseng. “'Wag mo sabihing pati ito, irerereklamo mo sa prinsipal?”
“Gago ka talaga, Huseng,” may galit nitong sabi.
Nagkibit-balikat si Huseng bago tuluyang umalis. Sa totoo lang, hanggang sa wakas, hindi alam ni Huseng kung bakit galit na galit sa kaniya si Giovanni. Ayon sa mentalidad ni Huseng, kung wala siyang paki, hindi niya papansinin. Medyo...slow si Huseng sa ganitong bagay. Gaya ng sabi ni Mary Joy, lahat ng katalinuhan nito ay inilagay sa maling karton.
Kung tititigan ang kwento sa sitwasyon ni Huseng, siya ang tunay na kawawa.
Ngunit sa mata ng storya, si Giovanni ang binalewala ng mga magulang dahil inuna ng mga ito ang mga salitang ‘business’. Si Giovanni ang may mababang confidence at walang pisikal na lakas dahilan para masaktan palagi. Si Giovanni ang laging naaagawan dahilan para kaawaan siya ng marami.
Ngumisi si Huseng. Ngunit lahat ng bida, nagiging kontrabida kung ang mata ng storya ay nakasentro sa mga ‘villain’.
Iyon ang nais ng larong ito. Baliktarin ang sitwasyon. Sa totoo lang ay realistiko ito. Sa paningin ni Giovanni, si Huseng ay masama. Sa mga mata naman ni Huseng, si Giovanni ang wala sa lugar.
Lahat ng tao...may parte sa buhay nila na sila ang kontrabida sa storya ng kapwa nila.
Sa parteng ito, masiyadong mababaw ang lahat. Katanggap-tanggap iyon dahil, ito pa lamang ang simula.
TO DESTROY A WHITE LOTUS —3 “Takbo!” Kinalampag ni Jeffrey nang malakas ang gate ng bahay, ibig sabihin ay nakuha na niya ang kailangan ngunit may sabit—may nakakita sa kaniya sa akto. Napamura si Huseng sabay karipas ng takbo.Sumabay siya kay Jeffrey na siyang nangunguna sa lahat. Itinapon nito sa kaniya ang isa sa mga dala nitong bag. “Itago mo, bilis!”“Mga magnanakaw! Tulong! Mga magnanakaw!” tili ng isang ginang sa kanilang likuran.Kung sa katanghalian naganap ang mga pangyayaring ito, baka'y kinabahan na si Mary Joy. Iyon nga lang, ang virtual world na ito'y may kaunting malasakit sa mga kontrabida.This world caters to the needs of the villain, ngunit hindi umaabot sa puntong napakadali na ng lahat. Mary Joy knew what happened to this part of the story. Nanakawan ng grupo ang pinakamaliit na bahay sa subdivision na likod ay ang kanilang squatter's area na tinutuluyan. This should've happened in the
TO DESTROY A WHITE LOTUS —4 Hindi nakapunta sa eskwela si Huseng kinaumagahan. The thrill kept Mary Joy awake until it's 3AM before she consoled herself to sleep. Hinintay niyang bumagal muna ang kaniyang pulso't makaramdam ng matinding pagod bago pumikit. Kung matutulog siya nang nag-aalala, hindi siya makakatulog nang mahimbing.Nagising siya katanghalian. Huseng's father was nowhere to be found. Dahil hating-gabi na siyang nakauwi, hindi nito naabutan ang kaniyang pagdating. Nakatulog ito sa paghihintay. Hindi nito alam kung saan niya inilalagay ang perang nakuha dahilan para mainip ito't ikalat ang kaniyang mga gamit habang naghahanap kinaumagahan. Ngayon wala ito.Maybe Roselyn took him out. Mary Joy shrugged. “Buti na rin,” bulong niya.Naligo si Huseng. Pagkatapos magbihis ay pumunta siya ng kusina upang maghanap ng makakain. He mustered everything he could use at the kitchen to prepare a tolerable meal. Habang umiinom ng tu
TO DESTROY A WHITE LOTUS —5 Inabot ng madaling araw upang matimbang ni Mary Joy nang maayos kung sino ang dapat niyang uunahin. Si Felice ba o ang bidang si Giovanni. Kung uunahin niya si Giovanni, posibleng mapabayaan ni Mary Joy nang tuluyan ang first love ni Huseng na si Felice. Kung si uunahin naman si Felice, hindi niya alam ang posibleng kapalit ng kaniyang gagawin. The game was about the protagonist and an antagonist's confrontation. Baka may mangyari kung sakaling unahin ni Huseng ang sarili niya. Gustong ibigay ni Mary Joy lahat ng gusto nito.Habang iniisip kung ano ang posibleng mangyari sa batang dinadala ni Felice, napapahilamos na ng palad sa mukha si Mary Joy. She was never a fan of abortion. Kung may kapangyarihan lang siya, buburahin niya sa mundo ang ideyang iyon. No one is allowed to forbid an unborn child the rights to live.“Huseng!” Padabog na pumasok ng silid ang ama ni Hus
TO DESTROY A WHITE LOTUS —6 Nahirapan nang husto si Mary Joy sa pagbitbit kay Felice pauwi. Hindi nakakatulong na si Huseng na lalaki ang umaalalay rito. Halos lahat ng taong nakakasalubong niya sa daan ay may pag-aakusa ang titig sa kaniya. Mary Joy rolled her eyes. Even if this woman seduced her in real life, it is lucky enough if she would spare her a glance. Walang parte ng katawan nito ang gusto ni Mary Joy.“Hu-Huseng...kamukha mo talaga 'yong Papa mo, ano?” Felice hiccuped. Mary Joy let her slide on the door and lay on the dirty floor. “Huseng, malamig.”‘Yeah, well, lupa 'yang kinahihigaan mo...’ Mary Joy sighed. Itinayo niya muli ang babae at ipinahiga nang maayos sa nag-iisang kama ng silid.Hindi maganda ang bahay na nirentahan niya. Pagpasok ng bahay, bubungad agad ang maliit na espasyo sa gitna. Ang kusina'y nasa kanang bahagi, ang kama ay nasa kabila. Wala masiyadong palamuti ang silid. Isa laman
TO DESTROY A WHITE LOTUS —7 Ang resulta, kahit iwasan man ni Mary Joy ang maliliit na detalye sa orihinal na storya, ang kinalabasan pa rin ay pareho. Sa orihinal na Huseng, noong nakuha ni Giovanni iyong bag, nagalit si Jeffrey dahil sa kapabayaan niya. Noong binago ni Mary Joy ang oras ng gagawing pagnanakaw, walang ibang nakakita kay Giovanni nang kunin nito ang bag sa kaniya. Ngayon ang ikinagagalit ni Jeffrey ang ang akusasyong baka ibinulsa niya ang pera.‘Makapangyarihan talaga ang ginintuang kapa ng bida,’ bulong ni Mary Joy sa sarili. Hindi niya tuloy kung gagalaw pa ba siya laban dito o hindi.It's not like she wants to stay here. Oras-oras ay naaasiwa siya sa paulit-ulit na pagbanggit ni Felice sa ama ni Huseng.“'Wag mong itapon 'yan. Baka magustuhan 'yan ng Papa mo pagsundo niya sa 'tin.”‘Yeah, as if.’ Tamad na humiga sa kama si Mary Joy, tinitingnan ang tahimik na kumakaing si Felice.“Huseng, tatlong ara
TO DESTROY A WHITE LOTUS —8 Huseng woke up the next day and the first person he sought was Felice. Magdadalawang araw na siya sa ospital ngunit kahit anino nito hindi niya mahagilap sa kahit saang sulok ng kaniyang silid.Brian told him that the woman was informed of his unfortunate fate. Anong mas importante nitong gawain at hindi siya nito mabisita?Mary Joy scoffed. Dapat ay hinayaan niya na lang sa kalsada ang babaeng iyon. Iniisip niya man ito, she knew she can never do that. Gusto niya lang maglabas ng hinanaing.Wala siyang pamalit na damit. Ang suot niya ngayon ay ipinahiram ni Brian. Maliit ito kaysa sa damit ni Huseng. Isa pa'y malagkit na ang kaniyang pakiramdam. Saglit siyang napanganga noong makitang may banyo ang kaniyang silid. Hindi niya alam kung bakit nasa pribadong kwarto siya gayong wala namang pera si Brian.Habang hinihintay si Felice, dumating si Brian na may dalang malalaking supot ng prutas. “Boss.”
TO DESTROY A WHITE LOTUS —9 Naging aligaga si Felice noong sumunod na araw. Naiintindihan ni Mary Joy kung bakit ito ganoon pero hindi niya makuhang aluin ang babae at patawarin. Felice has been so good to Huseng since yesterday. Pinauulanan siya lagi nito ng papuri. Tinatrato na para bang bata o hindi kaya basong mamahalin na babasagin.Mary Joy wasn't fond of this treatment but she could surely enjoy making the woman squirm everytime she looked at her intently. Minsan iniisip niyang baka nahanap na ang konsensya nitong nawawala. Iyon nga lang habang patagal nang patagal, tila wala itong balak umamin sa kaniya o humingi man lang ng tawad.Huseng smiled wanly. Iba talaga ang mga magaganda.“Huseng, kailan mo bibisitahin si Lola Mildred?” usig ni Brian.Napansin ni Brian at Huseng kung paanong hindi makagalaw ang babae sa silya. Pati ang paghinga nito ay ayaw pakawalan.Inikot ni Mary Joy ang mga mata sa kawalan. Kung um
TO DESTROY A WHITE LOTUS —10 Hindi naging maganda ang pagsalubong na natanggap ni Huseng. Mary Joy almost wished to return to the hospital. Walang tao sa kabahayan. Saktong pag-uwi niya, wala roon ang kaniyang ama't Tita Roselyn. Binisita ng mga ito ang Lola Mildred niya.Isang mensahe ang natanggap ni Huseng habang siya ay kumakain. Tamad niya iyong binasa't mabilis na ibinura. Dahil sa nangyari sa kaniya, marami ang naging ‘concerned’ na kaklase ang tumatawag at nangungumusta. May ibang totoong nakikisimpatya ngunit karamihan ay gusto lamang makiusyoso.Isa pang mensahe ang natanggap ni Huseng. Halos sumpain ni Mary Joy si Brian sa isip habang pinagbububura ang mga mensaheng natanggap. Ito ang nagbigay ng numero niya sa kaniyang mga kaklase. Akala yata nito ay ikatutuwa niya ang atensyon.‘Alam kong ikaw 'yon.’Napahinto si Mary Joy sa pagnguya ng kaniyang hapunan. Huminga siya nang malalim at kibit-balikat na ib