Share
Chapter 20: Bracelet
Chapter 20
Bracelet
“Nag-away na naman ba sila?“ I asked Zarren while we’re sitting on one of the bench here in the park. Alas tres na siguro ng madaling araw pero sakay ng motor niya ay nakarating kami rito.
Naririnig ko pa ang mga tahol ng aso sa ‘di kalayuan. But being with him makes me calm. Hindi ko magawang matakot dahil kasama ko naman siya. “They did. Almost everyday but I just really wanted to see you tonight.” bulong niya na ikinatahimik ko. Hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin pagkatapos marinig iyon. Kung magpapasalamat ba ‘ko dahil naisip niya ‘kong puntahan agad o malulungkot dahil hanggang ngayon iyong problema niya noon, problema pa rin niya ngayon. Zarren is strong when he is with people. Lalo na kapag nasa klase kami. He never let his problems affect his study. Mas ginagalingan niya kahit marami sRelated chapters
A Writer's Secret Chapter 21: Exit
Chapter 21ExitI woke up happy.Hindi ko maitago ang sayang nararamdaman ko habang naaalala ang nangyari noong isang araw. Alam lahat ng nasa itaas kung paanong hindi ako nakatulog kaiisip kay Zarren at sa nagawa namin.He kissed me. For Pete’s sake, he did!Sinong hindi sasaya kung hindi mo nga masabi-sabi sa taong gusto mo yung nararamdaman mo pero ginawa pa rin niya iyon para ipaalam sa’yo ang nararamdaman niya.I am more than happy today. Kaya naman hindi na rin ako nagulat nang maaga akong magising.“Mag-almusal ka na para makapasok ka na sa eskwela.” si nay Carmen na tinanguan at nginitian ko lang.Hindi naman siya nagtaka kung bakit ako maagang nagising ngayon. Siguro ay iniisip niyang maghahabol ako sa klase kaya naman hinayaan na lang niya ako.Hindi ko na rin pinagtuunan pa ng pansin iyon. Nagpatuloy na lang ako sa pagkain hanggang sa mata
A Writer's Secret Disclaimer
Disclaimer:This is a work of fiction. Names, characters, business, place, events, locales, and incidents are either the product of the author's imagination or used in a ficticious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events are purely coincidentalNo part of this book may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording or by any information storage and retrieval system, without written permission from the author.Plagiarism is a crimeThis story is unedited so expect typo graphical errors, grammatical errors, wrong spellings and whatsoever errors. If you're looking for a perfect story, go and find some. Thanks.W/N: I update my stories when I have load so if you want me to update my stories then send me load. Charowt.A Writer's Se
A Writer's Secret Prologue
PrologueIf you’re destined for each other. No one could make you apart--- pero kapag minsan meron din e. Kapag mundo yung kalaban nyo. Kapag magkaiba kayo.I am Leiton Ash Javier. And I am not a typical human, I guess. I am a fictional character...Gwapong fictional character to be exact.Paano ko nga ba nalaman na fictional character lang ako?******Nakatingin lang ako sa mga taong nagkakagulo ngayon sa harapan ko. Bumubulong ang iba, siguro nagtataka sa pagkakapunta ko rito sa loob ng school nila. Ang iba naman ay nakamasid lang at tila nag-aabang ng mababalitaan.I’m in shock too. Kanina lang ay maayos akong umalis ng
A Writer's Secret Chapter 1: Story
Chapter 1StoryAgad kong niligpit ang mga gamit sa desk ko nang marinig ko ang tunog ng bell. Umalis ang teacher namin sa math pagkatapos magpaalam sa amin. Nagsitayuan naman ang mga kaklase ko at animong nagpapaunahan sa paglabas ng classroom. Hindi ko na lang sila pinansin at isinilid na lang sa loob ng bag ko ang mga notebook na ginamit ko kanina.“Sabay na tayong mag-lunch.” agad kong nilingon si Zarren nang magsalita siya. I didn’t say a thing but I manage to nod my head.Well, there’s no problem with it. Isa pa ay sanay naman kaming magsabay kumain since naging magkaklase kami noong grade 7.We’re grade 10 students right now at sa hindi maipaliwanag na dahilan. Hindi na kami nagkahiwalay pa ng classrooms na pinasukan. Palagi kaming magkaklase kaya siguro ganito na lang kami kalapit sa isa’t-isa.
A Writer's Secret Chapter 2: Confused
Chapter 2ConfusedHindi ko alam kung ano bang magiging reaksyon ko habang pinapanuod ang mga babae kong kaklase. I shut my eyes tightly.Damn it! Hindi ko na alam ang gagawin kooooo!Kung pwede lang magpapadyak at gumawa ng sarili kong ritwal, ginawa ko na kanina pa!"Kasi naman ‘diba, ilang buwan din s’yang hindi nagparamdam tapos OMG! May isusulat na pala siyang bago. Grabe... Ang galing niya talaga!” halos mapangiwi ako habang pinakikinggan ang usapan ng mga kaklase ko.Mas lalo tuloy akong kinabahan. Paano kapag nalaman nilang ako ang sumulat sa mga paboritl nilang libro? Baka hindi nila ako tigilan sa pagtatanong ng mga pwede ko pang isulat na mga kwento.I let out a heavy sigh. Nasa room na ako pero ang utak ko’y parang nasa restroom pa rin. Hindi ko lubos maisip at mapaniwalaan ang na
A Writer's Secret Chapter 3: Impossible
Kinabukasan ay maaga akong pumasok sa school. Sakto rin naman na naroon na si Zarren kaya hindi ko na kinailangan pang magpapanis ng laway. Siya lang kasi talaga ang kumakausap at pumapansin sa akin sa school.Hindi ko alam kung dahil ba ‘yon sa pagiging top 1 ko sa klase o dahil lang sa fact na ayaw nila sa akin. Maybe because they thought I will be mad if they talk to me o baka naman sa isiping baka maabala lang nila ako kaya hindi na lang nila ako kinakausap, o kahit ang batiin man lang sa umaga.Well, I’m used to it... but still. I want to be friends with them also. It’s just that I don't know how will I approach each one of them.“Ano, ayos ka na ba? Ayos na ulo mo? Wala ka ng tama ngayon?” sunod sunod na tanong ni Zarren sa akin.“Tigilan mo nga ako Ang aga aga namb-bwisit ka na naman!” humalakhak siya at ginulo ang buhok ko.Inirapan ko naman
A Writer's Secret Chapter 4: Destiny
Chapter 4DestinyPagkalabas na pagkalabas ko ng restroom ay naglakad na agad ako papunta kung saan nando’n ang kumpulan ng mga tao. Even if I don’t know what to say when we saw each other. Gagawin ko pa rin ‘to. After all, he’s still my responsibility. Mga kamay ko ang gumawa sa kanya kaya dapat lang na ako ang magligtas sa kanya sa mga tanong ng mga taong nakapalibot sa kanya... Kung siya nga si Leiton.Habang papalapit sa lugar kung nasaan sila ay nangungunot ang noo ko. My heart is skipping a beat so fast. Pakiramdam ko ay nakipaghabulan ako kanina at nang huminto ay sobrang hiningal at halos hindi na makahinga.Tumigil ako saglit at tinanaw siyang nakikipag-usap pa rin kay Sir Mario. Confusion and irritation is evident to Sir Mario’s face. Siguro dahil sa pagkaka istorbo ng klase kaya siya iritado ng gan’yan.Napatingin ako sa lalak
A Writer's Secret Chapter 5: Hurt
Chapter 5Hurt“Dapat kasi sinabi mo d’yan sa kaibigan mo na puntahan ka na lang sa bahay nyo at doon ka na lang hintayin.” sambit ni Sir Mario na inis na nakatingin kay Leiton.Nasa principal’s office kami ngayon. Nandito kami para ipaliwanag ang nangyari kanina. Sinabihan ko naman na si Leiton na kung pwede ay hayaan na lang akong magpaliwanag.Nahihiya kong tiningnan si Sir Mario. “Pasensya na po talaga. Hindi ko rin alam na maiisipan niyang pumunta dito at gumawa ng gulo. Sorry po.” bagamat iritado pa rin ay tumango na sa akin si Sir Mario. Ang principal naman ay nakamasid lang at nakikinig sa amin. Hinayaan niya kaming magsalita at ipaliwanag ang mga sides namin.“Why would I wait for her to come home if I can fetch her here in your school? Paano kung may emergency---” agad akong napapikit nang magsalita si Leiton. Ang sabi ko, ‘wag iimik e!
Latest chapter
- A Writer's Secret Chapter 21: Exit
- A Writer's Secret Chapter 20: Bracelet
- A Writer's Secret Chapter 19: Suitor
- A Writer's Secret Chapter 18: Loyalty
- A Writer's Secret Chapter 17: Guest
- A Writer's Secret Chapter 16: Feelings
- A Writer's Secret Chapter 15: Met
- A Writer's Secret Chapter 14: Unsaid
- A Writer's Secret Chapter 13: Friend
