CHAPTER TWO:
"MAGPAPANGGAP akong ikaw?!" Napabulalas si Caitlyn.
"Hey, no need to shout!" ganting-bulalas ni Janine. Sumungit ang tono. "Kung ayaw mo akong tulungan, 'wag mo na akong ibisto kina Papa."
"I'm sorry, Ate Janine. Nabigla kasi ako." Luminga-linga si Caitlyn sa paligid ng sala. "Don't worry, nasa kusina sina Itay at Inay." Magkatuwang na nagluluto ng hapunang barbeque steak ang mga magulang nila.
"Bakit nabigla ka?" Nagbaba na rin ng tono si Janine.
"Imposible kasing magkatutoo ang gusto mo. Magpapanggap akong ikaw?" Inulit na naman ni Caitlyn ang tanong.
"Ano'ng imposible d'on--e, kambal tayo? Magkamukhang-magkamukha tayo. Ang lahat ay nagkakamali sa atin."
"Maliban kay Inay," pagtatama ni Caitlyn. "Hindi nagkakamali si Inay sa pagkilala sa ating dalawa."
"Siyempre, hindi magkakamali 'yon. Siya ang ina natin, e," sang-ayon ni Janine. "Pero wala naman si Mama sa lugar na pupuntahan mo--so, walang magbibisto sa pagpapanggap mong ako."
"Bakit ba kailangan kong magpanggap na ikaw?" Nag-a-adlib si Caitlyn. Ayaw niya sa ideya ng kakambal ngunit hindi niya kayang magsabi ng diretsahang pagtanggi.
"Dahil kailangang nasa dalawang lugar ako sa magkaparehong panahon."
"Ano'ng ibig mong sabihin?" Kahit pigilan ang sarili, na-curious pa rin nang husto si Caitlyn.
"May modelling audition sa Paris na gusto kong salihan. Ang sabi ng agent ko, malaki daw ang pag-asa kong matanggap."
"Wow! Magiging international model na pala ang kakambal ko." Natuwa si Caitlyn para kay Janine pero agad ring nawala. "'Wag mong sabihing magpapanggap ako bilang ikaw doon?"
"Hindi!" Pabulalas ang pagtutol ni Janine. "E, di siguradong bagsak na ako kung ikaw ang rarampa doon?" panunuya pa.
"Oo nga," salo ni Caitlyn. Ni hindi na-offend sa patuyang tono ng kakambal. "Saan naman 'yung isang lugar na hindi ka dapat mawala?"
"Oh, well, sa bahay ng lola ng boyfriend ko." Papahina ang boses ni Janine.
"Ano? Pakiulit nga, Ate Janine." Idinikit nang husto ni Caitlyn ang awditibo sa teynga.
"Ipapakilala ako ng boyfriend ko sa pamilya niya--meaning ang kanyang kaisa-isang grandma. Kapag hindi ako nakapagpakita doon, tiyak na goodbye na ako sa buhay ni Drake."
"Drake?" ulit ni Caitlyn. "Hindi ba't Frisco ang pangalan ng boyfriend mo?"
"Ano ka ba, Cat? Matagal na kaming nag-break ni Frisco!" Nayamot na naman si Janine.
"Sorry," agap ni Caitlyn. Nung isang linggo lang ay pulos Frisco ang naririnig niya. "Siguro'y seryosong-seryoso na kayo ni, er, Drake sa isa't isa, ano?" pang-aalo niya.
Nagpaalo naman agad si Janine. "Well, he keeps on hinting about marriage and children," pag-amin nito. "I like the marriage part but not the children. Wala akong planong sirain ang figure ko, 'no? Malayo pa ang mararating ng modelling career ko."
"I see," sambit ni Caitlyn kahit hindi naman naiintindihan ang lohika ng kapatid. Bakit magpapakasal pa kung hindi naman gustong magkaanak?
Isa sa mga pangarap ni Caitlyn ay magkaroon ng maraming anak. Malungkot ang lumaking mag-isa at walang kalaro.
"O, ano, payag ka na ba?"
"Payag saan?"
"Dadalawin mo ang lola ni Drake para sa akin. Napakadali lang naman ng ipinagagawa ko sa 'yo. Ipapakita mo lang ang mukha ko, este, mukha nating dalawa doon. Ngingiti-ngitian mo si Grandma. Bobola-bolahin ng kaunti."
"Hindi ko kayang gawin 'yan, Ate Janine. Hindi ako marunong mambola."
"Then, be yourself," salo ni Janine. "You are a lovable person, Caitlyn. Tiyak na papasa ako sa lola ni Drake dahil ikaw ay uliran at masunuring babae." Halatang nambobola na ito.
Bumuntonghininga si Caitlyn. "Sa palagay ko naman, kung talagang mahal ka ng boyfriend mo--puwede niyang baguhin ang petsa ng pagdalaw mo sa lola niya."
"Kahit isang multi-milyunaryong business tycoon si Drake, hindi pa rin niya makakayang baguhin ang petsa ng birthday ng lola niya, Caitlyn," pakli ni Janine. Halatang nagpipigil ng galit. "Ngayon lang ako humingi ng tulong sa 'yo, hindi ba?"
"Panloloko ang gagawin natin, Ate Janine."
"Pagtulong sa kapatid ang gagawin mo," giit ni Janine. "Tulungan mo naman akong matupad ang pangarap ko, please. Gusto kong maging asawa ni Drake Mendrez."
"Baka hindi ako payagang umalis nina Itay." Unti-unting gumuho ang katatagan ni Caitlyn sa pakiusap ng kapatid. "Magtataka pati sila. Wala naman akong pupuntahan sa Pilipinas."
"Sasabihin nating magkasama tayo," agap ni Janine. "Na magbabakasyon tayo sa Paris. Magpapadala ako ng postcards sa kanila para disimulado."
"Ilang araw ba?" Nakapikit na si Caitlyn. Umuusal na ng panalangin.
"Mga tatlo hanggang limang araw lang."
"Kailan 'yon?"
"Bukas."
"Bukas?!" Napamulagat si Caitlyn. "Ang dali naman! P'ano kung invalid na pala ang passport ko?" protesta niya.
"Five years pa bago ma-expired 'yan, twin sister. Four years pa lang ang lumilipas."
"Paano ako makakarating sa lugar ni Mr. Mendrez?" Nasukol na siya.
"Drake darling ang tawag ko sa aking very handsome b.f.," salo ni Janine. "Although hindi mo nga siya makikita d'on."
"Wala siya sa mismong birthday ng kanyang lola?" paniniguro ni Caitlyn.
"Drake darling is a jetsetter businessman," pagmamalaki ni Janine. "Nasa import-export ang business niya kaya understandable na ang malimit na absences niya. Yesterday, he flew to Japan. From there, he will tour Malaysia for one week."
"Kawawa naman ang lola ng boyfriend mo." Nakaramdam ng simpatiya si Caitlyn sa di pa nakikilalang matandang babae.
"Tatawagan ko sina Papa at Mama pagkatapos nating mag-usap ngayon. Ipagpapaalam na kita sa kanila habang nag-iimpake ka na," utos ni Janine. "Bukas ng umaga, bumili ka na ng plane ticket papunta sa Pilipinas. Kailangang bukas ng gabi ay nandito ka na. Maghihintay na ako sa airport."
"O-okey."
"Okey. Bye!"
Napailing na lamang si Caitlyn nang maputol ang linya. Ni hindi man lang nagtanong ang kakambal kung may pambili siya ng plane ticket!
Mabuti na lang, masinop at matipid siya sa perang sinasahod tuwing kinsenas at katapusan. Malaki-laki na ang savings niya dahil hindi naman siya palabili ng magagandang damit at personal na gamit.
"Caitlyn, anak, isinasama ka pala ng ate mo sa pagbabakasyon niya sa Paris," ang masiglang pagbabalita ng ama habang nagsasalo silang tatlo sa hapunan.
"Payag po ba kayo ni Inay, Itay?"
"Aba, oo naman. Hindi ba, Cora?"
"Oo nga. Natutuwa kami ng Itay mo dahil nagkakasundo na kayong magkakambal."
"Salamat po, Inay, Itay." Hindi makatingin si Caitlyn dahil iyon ang unang pagkakataong niloko niya ang mga magulang.
Ngunit iwinaksi niya agad ang guilt dahil tiyak na hindi na sila magiging magkasundo ni Janine kapag hindi siya tumulong na mapangasawa nito ang lalaking napusuan.
Kinagabihan, nag-impake siya ng mga damit na dadalhin. Kinabukasan, bumili siya ng tiket. Round-ticket ang kinuha niya para madaling makabalik kaya halos nangalahati ang laman ng savings account.
"Good girl ka talaga, Caitlyn!" papuri ni Janine habang sinasalubong ng yapos ang kakambal. "Ang akala ko'y nagbago na ang isip mo, e."
"Napa-oo mo na ako, Ate. Nagkaroon ng minor engine trouble kaya natagalan sa paglipad ang eroplano."
"Atsaka, hindi mo ako matitiis," salo ni Janine. "Gayundin naman ako sa 'yo, sis. Tayong dalawa lang ang puwedeng magtulungan."
"Lilipad ka na ba papuntang Paris ngayon?" Napuna ni Caitlyn ang eleganteng bestida at long fur coat ng kapatid.
"Sa isang araw pa naka-schedule ang flight ko d'on, sweetie pie." Umabrisiyete si Janine sa isang braso ni Caitlyn at inakay papalabas sa arrival area.
"Ngayong gabi ay pahinga muna para sa 'yo. Bukas ay bibigyan kita ng crash course kung paano maging si Janine Del Praño."
Tumango lang si Caitlyn. Hatinggabi na sa oras ng San Jose, California kaya antuk na antok na siya. Halos hindi na niya nabigyang pansin ang mga dinaanan ng taksing sinakyan.
Pati ang paligid ng tirahan ng kakambal. Tuluy-tuloy siyang pumasok sa silid-tulugan na itinoka sa kanya. Matapos maghilamos, magsipilyo at magpalit ng damit-pantulog nahiga na siya agad.
Kinabukasan, naging abala na naman ang buong araw ni Caitlyn. Madetalye ang pagtuturo ni Janine sa mga paraan ng paglalagay ng make-up, sa pagpili ng kulay at tabas ng pananamit at ng mga katernong accessories, at sa iba't ibang pag-aayos ng buhok.
"Tsk! Ba't naman pinaputol mo ng ganyan kaiksi ang buhok mo? Kailangan mo pa tuloy magsuot ng wig."
Nagprotesta si Caitlyn nang maranasan kung gaano kainit ang pakiramdam ng naka-wig. "Baka sa unang araw pa lang ay mabisto na ako, Ate."
"O, siya, siya, ako na lang ang magsusuot ng wig kunwari kapag nagkita na kami ni Drake darling."
"Ako ba talaga 'yan, Ate?" Hindi makapaniwala si Caitlyn nang makita na ang bagong ayos ng sarili sa salamin.
"Ako 'yan, Caitlyn," giit ni Janine. "See? Wala tayong ipinagkaiba, hindi ba?" Tumabi ito sa repleksiyon niya sa life-sized mirror.
Magkapareho sila ng make-up at hairstyle. Halos gayundin sa manipis at hapit na evening dress. V-neckline at sleeveless.
"Mas mataas ka sa akin," puna niya.
"One whole inch, pero kayang remedyuhan ng high-heeled shoes."
"Mas slender ka."
"Well, you have to observe my diet. No steak for you here."
Napangiti si Caitlyn. "Once-a-month lang kami mag-steak, Ate. Sa palagay ko'y bilugan talaga ako, kumpara sa 'yo."
"Kung napunta siguro sa akin ang dibdib na 'yan, baka hindi ako model ngayon. Siguradong isang sexy star na ako sa movies ngayon." Tila may himig-pananaghili ang pahayag ni Janine habang nakatitig sa malalim na cleavage ng kapatid.
Tinakpan ng isang kamay ni Caitlyn ang nakalantad na balat ng dibdib. "Ayokong magsuot ng mga ganitong damit, Ate. Hindi ako kumportable."
Bahagyang tumigas ang ekspresyon ni Janine. "Oo naman. Dadalhin ko ang mga 'yan sa Paris, ano?" Biglang tumalikod. Para bang may ikinayamot.
"Nakahanda na ang mga damit na ipapahiram ko sa 'yo. Paka-ingatan mong maigi ang mga 'yon, ha? Pulos mamahalin ang mga gamit ko."
"Oo, ate." Ni hindi sumagi sa isip ni Caitlyn na isumbat ang mamahaling plane ticket na ipinabili sa kanya ng kakambal kahapon.
Pati na ang malaking nagastos sa isang biglaang shopping spree dahil natuklasang pulos luma na ang mga lingeries niya habang nag-iimpake.
"Dahil wala naman si Drake, hindi mo na kailangang mag-ayos at mag-make-up."
"Oo, ate." Nakatutok ang isip ni Caitlyn sa bahaging tapos na ang misyon. Tatlo hanggang limang araw lang siyang magtitiis, makakauwi na uli siya sa payapa at simpleng buhay.
Hindi na niya iniisip na manloloko siya ng mga tao. Ang tanging itinanim niya sa utak ay makakatulong siya sa pangarap ng kakambal.
Makakatulong siya--at mapapanatili ang kuneksiyon sa nagrebeldeng kapatid. Malimit maihinga ng kanilang ina ang pagdaramdam dahil nananatiling malayo ang loob ng panganay na anak.
"Nagtatampo pa rin marahil si Janine dahil iniwanan ko siya noon." Ganito ang palaging nasasambit ng kanilang Inay.
"Kung gayo'y nagtatampo rin siya sa akin. Iniwanan ko rin siya kina Mama at Papa noon," dagdag ng kanilang Itay.
'At nagseselos marahil sa akin si Ate dahil ako ang isinama ni Inay--at ako pa rin ang kasama ng mga magulang namin ngayon.' Ganito naman ang naging konklusyon ni Caitlyn.
Ang mga bagay na iyon ang nagtutulak sa kanya na tumalikod muna sa mga kinalakhang prinsipyo.
Siguro naman ay may kapatawaran ang panlolokong gagawin dahil ang kanyang motibo ay mapanatiling buo ang marupok na pising nagdurugtong sa kanilang magkakambal...?
CHAPTER THREE: KINABUKASAN, nakasakay na naman sa eroplano si Caitlyn. Patungong Zamboanga naman. "May malawak na pineapple at durian plantation ang Familia Mendrez ng Zamboanga. Nandoon ang ancestral house na tinitirhan ng lola ni Drake," ang mabilisang pagkukuwento ni Janine habang nakasakay sila sa taxing patungong domestic airport."Sabi ni Drake, may sarili din daw kapilya ang plantasyon. Malamang na doon kami ikasal dahil napaka-tradisyunal ng kanyang lola." "Er, ano ba ang pangalan ng lola?" Parang na-attached na si Caitlyn sa agwela ng kasintahan ng kapatid dahil siya ay sabik na makilala ang sariling lolo at lola. Hindi pa rin siya itinuturing na apo dahil sa loyalty niya sa kanyang Inay.
CHAPTER FOUR: NAGING tahimik at payapa ang maikling biyahe patungo sa Villa Mendrez. Kapwa walang imik ang dalawang okupante ng dyip.Ang buong atensiyon ni Caitlyn ay ipinabihag niya sa mga tanawing nadaraanan. Nakakabighani ang walang katapusan at pantay-pantay na mga hilera ng mga pananim na pinya, mga puno ng durian at mahahabang greenhouses. "'Yan ang latest technology sa vegetable-raising, ang mga hydroponics. Soil-less kaya hindi kailangan ng lupa. Ang nutrients na kailangan ng mga halaman ay direktang nakukuha sa circulating water supply kaya napakabilis lumaki at magbunga." Tumangu-tango si Caitlyn. "Narinig ko na nga ang tungkol sa hydroponics. Mas malalaki at mas malasa ang hydroponics tomatoes na natikman ko."&nb
CHAPTER FIVE: ISANG matandang babae ang parang reynang nakaupo sa isang silyang tila trono ang disenyo at yari. Regal ang hubog ng ulo at ang tuwid na mga balikat at likod. Diretso at nang-aarok ang paraan ng pagtitig. Puno ng pangamba ang kalooban ni Caitlyn habang papalapit sila ni Drake sa naghihintay na agwela. "Lola Dorothy," ang masiglang sambit ng lalaki. "Nainip ka ba?" Hinagkan nito ang isang kulubot at butuhang pisngi. "Hindi naman. Puntahan mo si Seling at sabihing puwede na niyang ilabas ang mga pagkain dito." Nakangiti si Senyora Dorothy Mendrez habang nagbibigay ng instruksiyon sa apo.Bahagyang nabawasan ang init nang bumaling sa gawi ni Caitlyn. "Iha, halika. Dito
CHAPTER SIX GAMIT ang celfone, tinawagan ni Caitlyn si Janine sa condo unit, ngunit walang sumasagot. Baka nasa salon pa ang kakambal. O kaya'y nakalipad na patungong Paris. Gusto na sana niyang umalis sa plantasyon kaya tinatawagan ang kapatid. Ayaw na niyang magpatuloy sa pagpapanggap.Gusto na niyang bumalik sa San Jose, kungsaan ang buhay ay simple at walang kumplikasyon. 'Ayoko ring mahulog nang husto ang loob ko sa 'yo, Drake Mendrez!' bulalas niya habang yapus-yapos ang sarili. Hindi inasahan ni Caitlyn ang sumunod na ginawa ng lalaki matapos ibalitang bibigyan ng singsing si Janine bukas ng gabi.Bigla na lang siyang sinambitla ng mahigpit na yakap at ginawar
CHAPTER SEVEN HABANG naghahapunan, muli na namang pinagmasdan ni Drake ang nobyang tila naging estranghera sa kanyang pakiramdam. Maikling panahon pa lamang niyang nakasama si Janine Del Praño ngunit may natandaan na siyang mga katangian at kapintasan ang bagong girlfriend.Ang mga nagustuhan niya ay ang pagiging malambing, karinyosa, sensuwal, at intelihente.Ang mga kapintasan naman ay pihikan sa pagkain, matapobre, mapaghanap, at masyadong mahilig sa alak. Handa siyang i-overlook ang mga kapintasan, basta't makapasa lang ang babae sa pihikang panlasa ni Lola Dorothy--at sa ilang personal na pagsubok niya. Ngunit paano nga kung isang impostor naman ang dumad
CHAPTER EIGHT 'ANO'NG gagawin ko?' bulalas ni Caitlyn sa sarili.Wala sa script ni Janine ang isang love scene. O rape scene. Lalaban ba siya? O magpapaubaya? Alinman sa dalawa ang kanyang gawin, agrabyado pa rin si Caitlyn.Kahit hutok sa ehersisyo ang mga biyas, mas superyor pa din ang lakas ni Drake. Tiyak na matatalo lang siya kapag nagpambuno sila.Kapag nagpaubaya naman siya, tiyak na hindi lang ang katawan niya ang maaangkin ni Drake. Pati siguro ang kaluluwa ay maibibigay na niya! Higit sa lahat, iyon ang ikinatatakot ni Caitlyn. Ang mawalan ng
CHAPTER NINE NANG magkamalay si Caitlyn, nakahiga na siya sa mahabang sopa at nakatunghay ang nag-aalalang mukha ng makisig na lalaki. Maliksi nitong inalalayan ang kanyang pagbangon. "You're so cold." Ginagap ni Drake ang mga kamay na nagyeyelo. "Drink this." Isang baso ang maliksing inilapit sa bibig niya. Kusang nilunok ng dalaga ang likidong nasa baso. Napaubo siya nang manghapdi ang naninikip na lalamunan. Alak pala ang nalagok niya. "Are you okey?" Pinilit tumango ni Caitlyn matapos ibaling ang ulo palayo sa baso. Lalong nangapos ang kanyang hininga.&nb
CHAPTER TEN NAGMISTULANG kidnap victim nga si Caitlyn sa Mendrez Plantation. Naging anino niya si Drake. Sa loob lang ng banyo hindi nakabuntot.Tila wala nang paraan upang makalaya. Makakaalis lang siguro siya doon kung makukumbinsi niya ang tagabihag! Ang tanging pampalubag-lubag sa imposibleng sitwasyon ay ang di-matatawarang kaligayahan ni Lola Dorothy, bilang reaksiyon sa ibinalita ng binatang apo tungkol sa pagpapakasal nila sa isang buwan. "Hay, salamat sa Panginoon! Natupad na ang aking pangarap!" Magkasalikop pa ang mga palad, habang pausal na sinasambit ang pasasalamat. Matamis ang ngiti sa kulubot na bibig ngunit may luha sa mga mata. “Napakagandang regalo ang ibinigay n’yo sa akin, mga apo!”&nbs